|
|
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) |
Linia 8: |
Linia 8: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | Urodzona 28 kwietnia 1936 w Warszawie; córka Edmunda Szejnerta, nauczyciela języka polskiego, i Reginy z domu Biernackiej. Wczesne dzieciństwo spędziła w Sieradzu. W 1939 przeprowadziła się wraz z rodzicami do Białej Podlaskiej. Tu w 1948–53 uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym Żeńskim im. E. Plater. W 1953 podjęła studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego UW. Debiutowała w 1954 wypowiedzią w ankiecie pt. ''Mój najciekawszy bohater'' w piśmie studentów Wydziału Dziennikarstwa UW „Sztandar Młodych Dziennikarzy”. W 1956 prowadziła dział kultury w piśmie „Horyzonty”, zamkniętym decyzją władz w 1957. Po ukończeniu studiów w 1958 pracowała w dziale miejskim „Kuriera Polskiego”, a następnie w „Tygodniku Demokratycznym” (publikowała tam po 1960 także jako Regina Biernacka). W 1973 została nagrodzona w konkursie „Polityki” i wydawnictwa Książka i Wiedza na reportaż poświęcony współczesnym robotnikom. W 1974 roku otrzymała główną nagrodę w Turnieju Reporterów organizowanym przez Białostockie Towarzystwo Kultury i czasopismo „Kontrasty”, a w 1976 drugą nagrodę „Życia Literackiego” w konkursie na reportaż pod hasłem „Polaków dzień powszedni”. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych kierowała działem reportażu w tygodniku „Literatura” (teksty podpisywała także krypt. M. Sz.). W tym czasie ogłaszała reportaże w tomikach z serii ''Ekspres Reporterów'',wydawanych przez Krajową Agencję Wydawniczą''. ''W 1977 za publicystykę społeczną otrzymała nagrodę Klubu Publicystyki Polityczno-Społecznej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W sierpniu 1980 współredagowała biuletyn strajkowy Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie. Po wprowadzeniu stanu wojennego straciła pracę w „Literaturze”, zatrudniła się wówczas na pół etatu jako urzędniczka w Instytucie Psychoneurologicznym w Warszawie. Współpracowała z pismami ukazującymi się w drugim obiegu, m.in. ze „Spectatorem” (tu podp.: Beta) i „Gazetą Niecodzienną” (tu podp.: Piotr Gasztowt). W 1984 wraz z Tomaszem Zalewskim otrzymała Nagrodę Kulturalną „Solidarności” za wydaną w drugim obiegu książkę ''Szczecin: grudzień ''—'' sierpień ''—'' grudzień''. W 1984 wyjechała do Stanów Zjednoczonych i podjęła pracę w redakcji nowojorskiego „Nowego Dziennika”. W 1986 powróciła do Polski. W 1989 była współzałożycielką „Gazety Wyborczej” i prowadziła tam dział reportażu. W 2001 przekazała dla Fundacji Batorego darowiznę, z której utworzono Fundusz im. M. Szejnert, dochody z funduszu do 2013 r. przeznaczano na projekty wyrównywania szans edukacyjnych i ochronę zdrowia oraz na pomoc dla osób niepełnosprawnych, a od 2013 r. na dotacje w programie Równe Szanse. Po przejściu na emeryturę w 2004 zajmowała się głównie twórczością literacką. W 2010–13 była przewodniczącą jury nagrody im. R. Kapuścińskiego. W 2012 otrzymała Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Krajowego Klubu Reportażu za całokształt dorobku w dziedzinie literatury faktu. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014) i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015). Mieszka w Warszawie. | + | Urodzona 28 kwietnia 1936 w Warszawie; córka Edmunda Szejnerta, nauczyciela języka polskiego, i Reginy z domu Biernackiej. Wczesne dzieciństwo spędziła w Sieradzu. W 1939 przeprowadziła się wraz z rodzicami do Białej Podlaskiej. Tu w 1948–53 uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym Żeńskim im. E. Plater. W 1953 podjęła studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego UW. Debiutowała w 1954 wypowiedzią w ankiecie pt. ''Mój najciekawszy bohater'' w piśmie studentów Wydziału Dziennikarstwa UW „Sztandar Młodych Dziennikarzy”. W 1956 prowadziła dział kultury w piśmie „Horyzonty”, zamkniętym decyzją władz w 1957. Po ukończeniu studiów w 1958 pracowała w dziale miejskim „Kuriera Polskiego”, a następnie w „Tygodniku Demokratycznym” (publikowała tam po 1960 także jako Regina Biernacka). W 1973 została nagrodzona w konkursie „Polityki” i wydawnictwa Książka i Wiedza na reportaż poświęcony współczesnym robotnikom. W 1974 roku otrzymała główną nagrodę w Turnieju Reporterów organizowanym przez Białostockie Towarzystwo Kultury i czasopismo „Kontrasty”, a w 1976 drugą nagrodę „Życia Literackiego” w konkursie na reportaż pod hasłem „Polaków dzień powszedni”. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych kierowała działem reportażu w tygodniku „Literatura” (teksty podpisywała także krypt. M. Sz.). W tym czasie ogłaszała reportaże w tomikach z serii ''Ekspres Reporterów'',wydawanych przez Krajową Agencję Wydawniczą''. ''W 1977 za publicystykę społeczną otrzymała nagrodę Klubu Publicystyki Polityczno-Społecznej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W sierpniu 1980 współredagowała biuletyn strajkowy Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie. Po wprowadzeniu stanu wojennego straciła pracę w „Literaturze”, zatrudniła się wówczas na pół etatu jako urzędniczka w Instytucie Psychoneurologicznym w Warszawie. Współpracowała z pismami ukazującymi się w drugim obiegu, m.in. ze „Spectatorem” (tu podp.: Beta) i „Gazetą Niecodzienną” (tu podp.: Piotr Gasztowt). W 1984 wraz z Tomaszem Zalewskim otrzymała Nagrodę Kulturalną „Solidarności” za wydaną w drugim obiegu książkę ''Szczecin: grudzień ''—'' sierpień ''—'' grudzień''. W 1984 wyjechała do Stanów Zjednoczonych i podjęła pracę w redakcji nowojorskiego „Nowego Dziennika”. W 1986 powróciła do Polski. W 1989 była współzałożycielką „Gazety Wyborczej” i prowadziła tam dział reportażu. W 2001 przekazała dla Fundacji Batorego darowiznę, z której utworzono Fundusz im. M. Szejnert, dochody z funduszu do 2013 r. przeznaczano na projekty wyrównywania szans edukacyjnych i ochronę zdrowia oraz na pomoc dla osób niepełnosprawnych, a od 2013 r. na dotacje w programie Równe Szanse. Po przejściu na emeryturę w 2004 zajmowała się głównie twórczością literacką. W 2010–13 była przewodniczącą jury nagrody im. R. Kapuścińskiego. Otrzymała m.in. Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Krajowego Klubu Reportażu za całokształt dorobku w dziedzinie literatury faktu (2012), nagrodę specjalną, statuetkę AuTORytetu w konkursie Studenckich Nagród Dziennikarskich MediaTORy (2018) oraz Nagrodę Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Lindego (2018). Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014) i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015). Mieszka w Warszawie. |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
| | | |
Linia 44: |
Linia 44: |
| <li> [[#Usypać góry|Usypać góry]]. Historie z Polesia. Kr.: Znak 2015, 398 s.</li> | | <li> [[#Usypać góry|Usypać góry]]. Historie z Polesia. Kr.: Znak 2015, 398 s.</li> |
| <p class='comment'>Wyd. jako dokument elektroniczny: Kr.: Znak 2015, plik w formacie PDF.</p> | | <p class='comment'>Wyd. jako dokument elektroniczny: Kr.: Znak 2015, plik w formacie PDF.</p> |
| + | <p class='comment'>Przekł. ukr.: Nasypac' gory: paleskìâ gìstoryì. [Przeł.:] M. Puškìna, A. Pâtrovìč. Minsk 2016.</p> |
| <p class='comment'>Nagroda „Odry” w 2016.</p> | | <p class='comment'>Nagroda „Odry” w 2016.</p> |
| + | <li>Wyspa Węży. [Opowieść reportażowa]. Kr.: Znak 2018, 390 s.</li> |
| + | <p class='comment'>Wyd. jako dokument elektroniczny: Kr.: Znak 2018, plik w formacie PDF.</p> |
| + | |
| </ol> | | </ol> |
| ===Praca redakcyjna=== | | ===Praca redakcyjna=== |
Linia 53: |
Linia 57: |
| | | |
| <div id='secondary'> | | <div id='secondary'> |
| + | |
| ==OPRACOWANIA (wybór)== | | ==OPRACOWANIA (wybór)== |
| | | |
Linia 58: |
Linia 63: |
| <ul> | | <ul> |
| <li>Ank. 2016.</li> | | <li>Ank. 2016.</li> |
− | <li>Wywiady: Boże, z kim ja pracowałam! Reportaż po polsku. Rozm. L. Ostałowska, „Gaz. Wybor.” 2006 nr 159 dod. „Duży Format” nr 27; Czego się bałaś? Rozm. I. Falkin-Sibiga. „Śląsk” 2008 nr 4 [dot.: Czarny ogród]; Skarb śląskiej pamięci. Rozm. A. Klich. „Gaz. Wybor.” 2008 nr 221[dot.: Czarny ogród]; Śląsk mnie zadziwia. Rozm. A. Papieska. „Nowe Książ.” 2008 nr 4 [dot.: Czarny ogród]; Mam słowa w palcach a nie w głowie. Rozm. Z. Król. Dwutygodnik.com 2009 nr 1 [dot.: Wyspa klucz]; Nowy lepszy świat. Rozm. M. Spychalski. „Dziennik” 2009 nr 101 [dot. Wyspa-klucz]; Statua Wolności od tyłu. Rozm. K. Janowska. „Polityka” 2009 nr 15; Ellis Island to scena życia. Rozm. J. Kurkiewicz. „Gaz. Wybor.” 2010 nr 129 [dot.: Wyspa klucz]; Małgorzata Szejnert — reporterka spełniona. Rozm. T. Kaczorowska. „Ciechanowskie Zeszyty Lit.” 2010 nr 12; Historyk bez patentu. Rozm. D. Lis. „Śląsk” 2011 nr 12; Krajobraz po detonacji. Rozm. A. Wójcińska, w tejże: Reporterzy bez fikcji. Rozmowy z polskimi reporterami. Wołowiec 2011, wyd. nast. 2015 [dot.: Wyspa klucz]; Wdzięczność dla żółwia. Rozm. W. Szabłowski. „Gaz. Wybor.” 2011 dod. „Duży Format” nr 39 [dot.: Dom żółwia: Zanzibar]; Żółw a sprawa polska. Rozm. K. Janowska. „Przekrój” 2011 nr 44; Homo sovieticus z Zanzibaru. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 215 [dot.: Dom żółwia: Zanzibar]; A wy czym się martwicie? Rozm. L. Ostałowska „Gaz. Wybor.” 2013 dod. „Duży Format” nr 7 [dot.: My, właściciele Teksasu]; Pejzaż jak wymyty stół. Szejnert opowiada o Polesiu. Rozm. L. Ostałowska. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 53 dod. „Duży Format” nr 9 [dot.: Usypać góry]; Mam zaufanie do swej ciekawości. Rozm. A. Stachowski. „Kult. Liberalna” 2015 nr 353 [on-line] [dostęp 7 stycznia 2015]. Dostępny w Internecie: http://kulturaliberalna.pl/2015/10/13/reportaz-malgorzata-szejnert-rozmowa/; Polesie: kraina otwarta. Z Małgorzatą Szejnert rozmawia D. Lis. „Znak” 2015 nr 6 [dot.: Usypać góry]; Reporter bez klauzuli sumienia. Rozm. G. Jankowicz. „Tyg. Powsz.” 2017 nr 14.</li> | + | <li>Wywiady: Boże, z kim ja pracowałam! Reportaż po polsku. Rozm. L. Ostałowska, „Gaz. Wybor.” 2006 nr 159 dod. „Duży Format” nr 27; Czego się bałaś? Rozm. I. Falkin-Sibiga. „Śląsk” 2008 nr 4 [dot.: Czarny ogród]; Skarb śląskiej pamięci. Rozm. A. Klich. „Gaz. Wybor.” 2008 nr 221[dot.: Czarny ogród]; Śląsk mnie zadziwia. Rozm. A. Papieska. „Nowe Książ.” 2008 nr 4 [dot.: Czarny ogród]; Mam słowa w palcach a nie w głowie. Rozm. Z. Król. Dwutygodnik.com 2009 nr 1 [dot.: Wyspa klucz]; Nowy lepszy świat. Rozm. M. Spychalski. „Dziennik” 2009 nr 101 [dot. Wyspa-klucz]; Statua Wolności od tyłu. Rozm. K. Janowska. „Polityka” 2009 nr 15; Ellis Island to scena życia. Rozm. J. Kurkiewicz. „Gaz. Wybor.” 2010 nr 129 [dot.: Wyspa klucz]; Małgorzata Szejnert — reporterka spełniona. Rozm. T. Kaczorowska. „Ciechanowskie Zeszyty Lit.” 2010 nr 12; Historyk bez patentu. Rozm. D. Lis. „Śląsk” 2011 nr 12; Krajobraz po detonacji. Rozm. A. Wójcińska, w tejże: Reporterzy bez fikcji. Rozmowy z polskimi reporterami. Wołowiec 2011, wyd. nast. 2015 [dot.: Wyspa klucz]; Wdzięczność dla żółwia. Rozm. W. Szabłowski. „Gaz. Wybor.” 2011 dod. „Duży Format” nr 39 [dot.: Dom żółwia: Zanzibar]; Żółw a sprawa polska. Rozm. K. Janowska. „Przekrój” 2011 nr 44; Homo sovieticus z Zanzibaru. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 215 [dot.: Dom żółwia: Zanzibar]; A wy czym się martwicie? Rozm. L. Ostałowska „Gaz. Wybor.” 2013 dod. „Duży Format” nr 7 [dot.: My, właściciele Teksasu]; Pejzaż jak wymyty stół. Szejnert opowiada o Polesiu. Rozm. L. Ostałowska. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 53 dod. „Duży Format” nr 9 [dot.: Usypać góry]; Mam zaufanie do swej ciekawości. Rozm. A. Stachowski. „Kult. Liberalna” 2015 nr 353 [on-line] [dostęp 8 lutego 2019]. Dostępny w Internecie: http://kulturaliberalna.pl/2015/10/13/reportaz-malgorzata-szejnert-rozmowa/; Polesie: kraina otwarta. Z Małgorzatą Szejnert rozmawia D. Lis. „Znak” 2015 nr 6 [dot.: Usypać góry]; Reporter bez klauzuli sumienia. Rozm. G. Jankowicz. „Tyg. Powsz.” 2017 nr 14; Jest życie na wyspie. Rozm. G. Jankowicz. „Tyg. Powsz.” 2018 nr 25 [dot.: Wyspa Węży].</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 67: |
Linia 72: |
| <ul> | | <ul> |
| <li> A. GALANT: Prowincja i róże. Proza reportażowa Małgorzaty Szejnert. W tejże: Prowincja literatury. Polska proza kobiet po 1956 roku. Szczec. 2013.</li> | | <li> A. GALANT: Prowincja i róże. Proza reportażowa Małgorzaty Szejnert. W tejże: Prowincja literatury. Polska proza kobiet po 1956 roku. Szczec. 2013.</li> |
| + | <li> K. FRUKACZ: „Czymże są nasze niepokoje przy ich niepokojach?”. Historyczne fale emigracji polskiej do Stanów Zjednoczonych w reportażach Małgorzaty Szejnert. W: Literatura polska obu Ameryk. Katow. 2016. </li> |
| <li>M. URBANEK: Niezgoda dla niepamięci. „Odra” 2016 nr 6.</li> | | <li>M. URBANEK: Niezgoda dla niepamięci. „Odra” 2016 nr 6.</li> |
| <li> M. WISZNIOWSKA: Od reportażu społeczno-obyczajowego do opowieści geohistorycznej. Ewolucja prozy Małgorzaty Szejnert. „Konteksty Kultury” 2017 z. 1.</li> | | <li> M. WISZNIOWSKA: Od reportażu społeczno-obyczajowego do opowieści geohistorycznej. Ewolucja prozy Małgorzaty Szejnert. „Konteksty Kultury” 2017 z. 1.</li> |