|
|
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) |
Linia 11: |
Linia 11: |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
| <p>Urodzona 5 listopada 1939 w Poznaniu; córka Tadeusz Frąckowiaka i Zofii z Wolskich, lekarzy. W czasie okupacji niemieckiej została wraz z rodzicami wysiedlona do Generalnej Guberni i mieszkała w Radomiu. W 1945 razem z rodziną wróciła do Poznania. Uczęszczała do V Liceum Ogólnokształcącego w tym mieście; w 1956 zdała egzaminy maturalne. W tymże roku rozpoczęła studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Magisterium uzyskała w 1961, po czym przez rok odbywała staż asystencki w Katedrze Literatury Polskiej UJ, a w 1964 podjęła pięcioletnie studia doktoranckie. Debiutowała w 1962 artykułem pt. ''W kręgu „Kamiennego świata” Tadeusza Borowskiego'', ogłoszonym w „Pamiętniku Literackim” (z. 4; podp.: Ewa Frąckowiak), który stanowił fragment jej pracy magisterskiej. Rozprawę doktorską pt. ''Twórczość powieściopisarska Zofii Nałkowskiej w latach 1935-1954'' (promotor prof. Kazimierz Wyka) obroniła w 1970. W następnym roku powróciła do Poznania, gdzie podjęła pracę jako adiunkt w Zakładzie Teorii Literatury Instytutu Filologii Polskiej (IFP) na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza (UAM). Prowadziła badania naukowe z zakresu literatury XX wieku, koncentrując się na problematyce galicyjskiej i literaturze małych ojczyzn. Artykuły i recenzje drukowała m.in. w miesięczniku „Nurt” (1972, 1974, 1979) oraz w „Tekstach” (1975, 1979). W 1972-95 była egzaminatorką i członkinią Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. Od 1980 należała do Koła NSZZ „Solidarność” przy IFP UAM. Zaangażowała się w działalność Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza; w 1986-89 pełniła funkcję wiceprezesa oddziału poznańskiego. Habilitowała się w 1986 na podstawie rozprawy pt. ''Austria felix, czyli o micie Galicji w polskiej prozie współczesnej''. W 1989 otrzymała stanowisko docenta w Zakładzie Poetyki i Krytyki Literackiej UAM. Uczestniczyła w przygotowaniu publikacji poświęconych nauczaniu literatury w szkołach średnich; artykuł z tego zakresu ogłosiła m.in. w 1989 w tomie materiałów dydaktycznych wydanych poza cenzurą (podp. pseud. Ewa Wolska). W 1991 przebywała na stypendium naukowym w Paryżu (ufundowanym przez tamtejsze Polskie Towarzystwo Historycznoliterackie) oraz w Wiedniu (jako stypendystka fundacji „Pax Cristi – Werk Janineum”). W tymże roku otrzymała stanowisko profesora nadzwyczajnego UAM. Tytuł naukowy profesora uzyskała w 2001, a stanowisko profesora zwyczajnego na UAM w 2005. W 2003–06 była kierownikiem Zakładu Poetyki Historycznej w IFP UAM, a następnie wchodziła w skład Zakładu Poetyki i Krytyki Literackiej (z chwilą osiągnięcia w styczniu 2010 wieku emerytalnego jako profesor-senior). Od października 2010 uczestniczyła w pracach Katedry Literatury na Wydziale Humanistycznym Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2010).</p> | | <p>Urodzona 5 listopada 1939 w Poznaniu; córka Tadeusz Frąckowiaka i Zofii z Wolskich, lekarzy. W czasie okupacji niemieckiej została wraz z rodzicami wysiedlona do Generalnej Guberni i mieszkała w Radomiu. W 1945 razem z rodziną wróciła do Poznania. Uczęszczała do V Liceum Ogólnokształcącego w tym mieście; w 1956 zdała egzaminy maturalne. W tymże roku rozpoczęła studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Magisterium uzyskała w 1961, po czym przez rok odbywała staż asystencki w Katedrze Literatury Polskiej UJ, a w 1964 podjęła pięcioletnie studia doktoranckie. Debiutowała w 1962 artykułem pt. ''W kręgu „Kamiennego świata” Tadeusza Borowskiego'', ogłoszonym w „Pamiętniku Literackim” (z. 4; podp.: Ewa Frąckowiak), który stanowił fragment jej pracy magisterskiej. Rozprawę doktorską pt. ''Twórczość powieściopisarska Zofii Nałkowskiej w latach 1935-1954'' (promotor prof. Kazimierz Wyka) obroniła w 1970. W następnym roku powróciła do Poznania, gdzie podjęła pracę jako adiunkt w Zakładzie Teorii Literatury Instytutu Filologii Polskiej (IFP) na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza (UAM). Prowadziła badania naukowe z zakresu literatury XX wieku, koncentrując się na problematyce galicyjskiej i literaturze małych ojczyzn. Artykuły i recenzje drukowała m.in. w miesięczniku „Nurt” (1972, 1974, 1979) oraz w „Tekstach” (1975, 1979). W 1972-95 była egzaminatorką i członkinią Komitetu Okręgowego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. Od 1980 należała do Koła NSZZ „Solidarność” przy IFP UAM. Zaangażowała się w działalność Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza; w 1986-89 pełniła funkcję wiceprezesa oddziału poznańskiego. Habilitowała się w 1986 na podstawie rozprawy pt. ''Austria felix, czyli o micie Galicji w polskiej prozie współczesnej''. W 1989 otrzymała stanowisko docenta w Zakładzie Poetyki i Krytyki Literackiej UAM. Uczestniczyła w przygotowaniu publikacji poświęconych nauczaniu literatury w szkołach średnich; artykuł z tego zakresu ogłosiła m.in. w 1989 w tomie materiałów dydaktycznych wydanych poza cenzurą (podp. pseud. Ewa Wolska). W 1991 przebywała na stypendium naukowym w Paryżu (ufundowanym przez tamtejsze Polskie Towarzystwo Historycznoliterackie) oraz w Wiedniu (jako stypendystka fundacji „Pax Cristi – Werk Janineum”). W tymże roku otrzymała stanowisko profesora nadzwyczajnego UAM. Tytuł naukowy profesora uzyskała w 2001, a stanowisko profesora zwyczajnego na UAM w 2005. W 2003–06 była kierownikiem Zakładu Poetyki Historycznej w IFP UAM, a następnie wchodziła w skład Zakładu Poetyki i Krytyki Literackiej (z chwilą osiągnięcia w styczniu 2010 wieku emerytalnego jako profesor-senior). Od października 2010 uczestniczyła w pracach Katedry Literatury na Wydziale Humanistycznym Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (2010).</p> |
− | <p>W 1964 wyszła za mąż za Ryszarda Wiegandta, inżyniera mechanika; z tego związku ma dwoje dzieci: Joannę i Piotra. Mieszka w Poznaniu.</p> | + | <p>W 1964 wyszła za mąż za Ryszarda Wiegandta, inżyniera mechanika; z tego związku ma dwoje dzieci: Joannę i Piotra. Zmarła 10 września 2019 w Poznaniu.; pochowana tamże na cmentarzu Miłostowo.</p> |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
| | | |
Linia 30: |
Linia 30: |
| <li> [[#Niepokoje literatury|Niepokoje literatury]]. Studia o prozie polskiej XX wieku. Pozn.: Wydawn. Woj. Bibl. Publicznej i Centrum Animacji Kultury 2010, 407 s.</li> | | <li> [[#Niepokoje literatury|Niepokoje literatury]]. Studia o prozie polskiej XX wieku. Pozn.: Wydawn. Woj. Bibl. Publicznej i Centrum Animacji Kultury 2010, 407 s.</li> |
| <p class='comment'>Wybór artykułów z lat 1962-2010. – Zawartość: Cz. 1. „Po”: „Po” [dot. periodyzacji lit. na podstawie analogii politycznych]; W kręgu „Kamiennego świata” Tadeusza Borowskiego; Dlaczego „Medaliony” Nałkowskiej są arcydziełem?; „Jak trwoga, to do Boga”. Wybrane przykłady świadomości kryzysowej z twórczości Józefa Wittlina, Juliana Stryjkowskiego, Tadeusza Różewicza i Mirona Białoszewskiego; Przestrzeń artystyczna a konstruowanie tradycji; Historia duża i mała. – Cz. 2. Poszczególności: „Sól ziemi” Józefa Wittlina; „Dzień na Harmenzach” Tadeusza Borowskiego; Doświadczenie PRL-u jako eksperyment artystyczny. („Góry nad czarnym morzem” Wilhelma Macha); Eseje poety [dot. twórczości Z. Herberta]; Biografizm w twórczości naukowej i krytycznej Tymona Terleckiego; Wszystko-Nic Zygmunta Haupta; Powieściowe traktaty Wiesława Myśliwskiego; Postmodernistyczne alegorie Magdaleny Tulli. – Cz. 3. Powinowactwa: Nałkowska i Brzozowski; Gombrowicz i Miłosz o Mickiewiczu; Eseje [Z.] Herberta wobec eseistyki [J.] Wittlina; Szewska pasja [o motywie szewca w literaturze pol. XX w.]; Problem tzw. muzyczności prozy powieściowej dwudziestego wieku; Powinowactwa przez kompozycję (w literaturze nowoczesnej); Prozatorskie cykle przestrzenne: „Ludzie stamtąd” Marii Dąbrowskiej, „Nowele włoskie” Jarosława Iwaszkiewicza, „Opowieści galicyjskie” Andrzeja Stasiuka; Tożsamość w strumieniu świadomości [dot. relacji mowa – pismo i różnic w kształtowaniu tożsamości narracyjnej u Joyce’a i Prousta]; Rubryki porad sercowych [analiza oparta na materiale z pism „Przyjaciółka”, „Zwierciadło” i „Filipinka”].</p> | | <p class='comment'>Wybór artykułów z lat 1962-2010. – Zawartość: Cz. 1. „Po”: „Po” [dot. periodyzacji lit. na podstawie analogii politycznych]; W kręgu „Kamiennego świata” Tadeusza Borowskiego; Dlaczego „Medaliony” Nałkowskiej są arcydziełem?; „Jak trwoga, to do Boga”. Wybrane przykłady świadomości kryzysowej z twórczości Józefa Wittlina, Juliana Stryjkowskiego, Tadeusza Różewicza i Mirona Białoszewskiego; Przestrzeń artystyczna a konstruowanie tradycji; Historia duża i mała. – Cz. 2. Poszczególności: „Sól ziemi” Józefa Wittlina; „Dzień na Harmenzach” Tadeusza Borowskiego; Doświadczenie PRL-u jako eksperyment artystyczny. („Góry nad czarnym morzem” Wilhelma Macha); Eseje poety [dot. twórczości Z. Herberta]; Biografizm w twórczości naukowej i krytycznej Tymona Terleckiego; Wszystko-Nic Zygmunta Haupta; Powieściowe traktaty Wiesława Myśliwskiego; Postmodernistyczne alegorie Magdaleny Tulli. – Cz. 3. Powinowactwa: Nałkowska i Brzozowski; Gombrowicz i Miłosz o Mickiewiczu; Eseje [Z.] Herberta wobec eseistyki [J.] Wittlina; Szewska pasja [o motywie szewca w literaturze pol. XX w.]; Problem tzw. muzyczności prozy powieściowej dwudziestego wieku; Powinowactwa przez kompozycję (w literaturze nowoczesnej); Prozatorskie cykle przestrzenne: „Ludzie stamtąd” Marii Dąbrowskiej, „Nowele włoskie” Jarosława Iwaszkiewicza, „Opowieści galicyjskie” Andrzeja Stasiuka; Tożsamość w strumieniu świadomości [dot. relacji mowa – pismo i różnic w kształtowaniu tożsamości narracyjnej u Joyce’a i Prousta]; Rubryki porad sercowych [analiza oparta na materiale z pism „Przyjaciółka”, „Zwierciadło” i „Filipinka”].</p> |
− | <p class='block'>Rozprawy i szkice w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: Mit Galicji w polskiej prozie współczesnej. (Rekonesans tematologiczny). „Teksty” 1979 nr 5 s. 52-62. – Słowo wstępne w: J. Ziomek: Prace ostatnie. Wwa 1994 s. 5-15. – Literackie formy świadomości kresowej. W: Swoi i obcy w literaturze i kulturze. Lubl. 1997 s. 33-41. – Literatura ojczyzn prywatnych a postmodernizm. W: Postmodernizm po polsku? Łódź 1998 s. 7-17. – Twórczość Wiesława Myśliwskiego wobec literatury ojczyzn prywatnych. W: O twórczości Wiesława Myśliwskiego. Kielce 2001 s. 105-120. – Temat „małych ojczyzn” a mityzacja powieści. W: Wariacje na temat. Pozn. 2003 s. 311-321. – Emigracyjne teorie „małych ojczyzn”. W: Pisarz na emigracji. Wwa 2005 s. 63-78. – Podróż z Kresów do Europy Środkowej. W: Kresy – dekonstrukcja. Pozn. 2007 s. 37-53. ''Pr. Komis. Filol. PTPN'', 48. – Kresy we współczesnych badaniach literackich. „Pr. Filol.” 2008, t. 55 s. 77-90. – Literacka kariera małych ojczyzn. W: Słowa i metody. Lubl. 2009 s. 429-438. – Pogańskie wiersze Marii Pawlikowskiej Jasnorzewskiej. W: Więcej życia niż słów. Pozn. 2011 s. 97-106. – Literackość a medialność w powieściach Doroty Masłowskiej.W: Literatura w mediach, media w literaturze. [T.] 2. Od dzieła do przestrzeni zjawisk. Gorzów Wlkp. 2012 s. 23-33. – „Pogranicze” jako kategoria interpretacyjna literatury małych ojczyzn. W: Na pograniczach literatury. Kr. 2012 s. 51-66. – „To” Magdaleny Tulli. „Pozn. Stud. Polonist. Ser. Lit.” 2013 [t.] 22 s. 143-156. – Obrona czy kompromitacja dekadenta? O Henryku Flisie Stanisława Antoniego Muellera. W: Widnokręgi literatury, wielogłosy krytyki. Kr. 2015 s. 51-61. – Poznański Czerwiec w czasie powieściowym. „Pozn. Stud. Polonist. Ser. Lit.” 2016 t. 29 s. 73-89.</p> | + | <p class='block'>Rozprawy i szkice w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: Mit Galicji w polskiej prozie współczesnej. (Rekonesans tematologiczny). „Teksty” 1979 nr 5 s. 52-62. – Słowo wstępne w: J. Ziomek: Prace ostatnie. Wwa 1994 s. 5-15. – Eseje poety. W: Czytanie Herberta. Poznań 1995 s. 212-228 [dot. twórczości Z. Herberta]. – Literackie formy świadomości kresowej. W: Swoi i obcy w literaturze i kulturze. Lubl. 1997 s. 33-41. – Literatura ojczyzn prywatnych a postmodernizm. „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Scientiae Artium et Litterarum” 1998 z. 8 s. 7-17, numer monograficzny pt. Postmodernizm po polsku? Łódź 1998 s. 7-17. – Literatura ojczyzn prywatnych po roku 1989. W: Konteksty polonistycznej edukacji. Poznań 1998 s. 308-314. – Twórczość Wiesława Myśliwskiego wobec literatury ojczyzn prywatnych. W: O twórczości Wiesława Myśliwskiego. Kielce 2001 s. 105-120. – Temat „małych ojczyzn” a mityzacja powieści. W: Wariacje na temat. Pozn. 2003 s. 311-321. – Emigracyjne teorie „małych ojczyzn”. W: Pisarz na emigracji. Wwa 2005 s. 63-78. – Podróż z Kresów do Europy Środkowej. W: Kresy – dekonstrukcja. Pozn. 2007 s. 37-53. ''Pr. Komis. Filol. PTPN'', 48. – Kresy we współczesnych badaniach literackich. „Pr. Filol.” 2008, t. 55 s. 77-90. – Literacka kariera małych ojczyzn. W: Słowa i metody. Lubl. 2009 s. 429-438. – Pogańskie wiersze Marii Pawlikowskiej Jasnorzewskiej. W: Więcej życia niż słów. Pozn. 2011 s. 97-106. – Literackość a medialność w powieściach Doroty Masłowskiej.W: Literatura w mediach, media w literaturze. [T.] 2. Od dzieła do przestrzeni zjawisk. Gorzów Wlkp. 2012 s. 23-33. – „Pogranicze” jako kategoria interpretacyjna literatury małych ojczyzn. W: Na pograniczach literatury. Kr. 2012 s. 51-66. – „To” Magdaleny Tulli. „Pozn. Stud. Polonist. Ser. Lit.” 2013 [t.] 22 s. 143-156. – Obrona czy kompromitacja dekadenta? O Henryku Flisie Stanisława Antoniego Muellera. W: Widnokręgi literatury, wielogłosy krytyki. Kr. 2015 s. 51-61. – Poznański Czerwiec w czasie powieściowym. „Pozn. Stud. Polonist. Ser. Lit.” 2016 t. 29 s. 73-89.</p> |
| </ol> | | </ol> |
| ===Prace redakcyjne i edytorskie=== | | ===Prace redakcyjne i edytorskie=== |
Linia 49: |
Linia 49: |
| <ul> | | <ul> |
| <li>Ank. 2010, 2013.</li> | | <li>Ank. 2010, 2013.</li> |
| + | </ul> |
| + | |
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| + | |
| + | ===Ogólne=== |
| + | |
| + | <ul> |
| + | <li>M. ZARADNIAK: Wspomnienie: Profesor Ewa Wiegandt była cenioną badaczką literatury XX wieku. „Głos Wielkopolski” 2019 nr z 11 IX dod. „Kultura”. </li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 67: |
Linia 75: |
| | | |
| <ul> | | <ul> |
| + | <li> W. KOT. „Wprost” 1989 nr 24.</li> |
| + | <li> W. MACIĄG. „Ruch Literacki” 1989 z. 6.</li> |
| + | <li> J. WATRAK. „Argumenty” 1989 nr 41. </li> |
| <li> A. NASIŁOWSKA: „Pam. Lit.” 1990 z. 3.</li> | | <li> A. NASIŁOWSKA: „Pam. Lit.” 1990 z. 3.</li> |
− | <li> W. SKALMOWSKI. „Arkusz” 1991 nr 2.</li> | + | <li> W. SKALMOWSKI: Mit Galicji. „Arkusz” 1991 nr 2.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 77: |
Linia 88: |
| <ul> | | <ul> |
| <li> R. ARASIMOWICZ: Z podziwem i krytycznie. „Polonistyka” 1992 nr 10.</li> | | <li> R. ARASIMOWICZ: Z podziwem i krytycznie. „Polonistyka” 1992 nr 10.</li> |
| + | <li> M. BARANOWSKA: Odplamiacze – podręczniki i niepodległość. „Res Publica Nowa” 1992 nr 3.</li> |
| + | <li> A. LEGEŻYŃSKA: Jaś i Małgosia w rezerwacie, czyli kto się boi „Literatury współczesnej”? „Tygodnik Powszechny” 1992 nr 45.</li> |
| <li> J. PIESZCZACHOWICZ: Obszar na wpół pustynny. „Literatura współczesna” okrojona. „Polityka” 1992 nr 42.</li> | | <li> J. PIESZCZACHOWICZ: Obszar na wpół pustynny. „Literatura współczesna” okrojona. „Polityka” 1992 nr 42.</li> |
| + | <li> J. WALC: MEN da dzieciom... „Życie Warszawy” 1992 nr 237, polemika: B. CHRZĄSTOWSKA, E. WIEGANDTOWA, S. WYSŁOUCH: Zła wola. „Życie Warszawy” 1992 nr 256, K. JAKOWSKA: W obronie podręcznika. „Życie Warszawy” 1992 nr 253, J. WALC: Panie doprawdy nie wiedzą co same piszą. „Życie Warszawy” 1992 nr 257; nawiązanie: I. WIT-KOSSOWSKA: Dzieje bubla. „Życie Warszawy” 1992 nr 238, polemika: Ze środowisk nauczycielskich – fragmenty listów i oświadczeń. „Polonistyka” 1993 nr 5. </li> |
| + | <li> S. WYSŁOUCH: Manipulacje z podręcznikiem. „Gazeta Wyborcza” 1992 nr 241. </li> |
| <li> S. BORTNOWSKI: Kto w podręcznikach, kto na indeksie. „Polonistyka” 1993 nr 4.</li> | | <li> S. BORTNOWSKI: Kto w podręcznikach, kto na indeksie. „Polonistyka” 1993 nr 4.</li> |
| + | <li> B. CHRZĄSTOWSKA: Humanistyka szkolna w potrzasku. Spory. „Dekada Literacka” 1993 nr 2 [odpowiedź na głosy krytyczne wobec podręcznika], polemika: R. MATUSZEWSKI: Nie staję do konkurencji. Polemika. „Dekada Literacka” 1993 nr 6. </li> |
| + | <li> A. LEGEŻYŃSKA: Jaś i Małgosia w rezerwacie, czyli krótka rozprawa o trzech książkach i o czymś jeszcze. „Polonistyka” 1993 nr 4. </li> |
| + | <li> T. PATRZAŁEK: Książka na ławkę szkolną. „Polonistyka” 1993 nr 5.</li> |
| + | <li> K. STRÓŻYŃSKI: Podręcznik: cel, pal. „Czas Kultury” 1993 nr 1. </li> |
| <li> J. AMBROSZKO: Cenię ten podręcznik. „Warsztaty Polonist.” 1997 nr 4.</li> | | <li> J. AMBROSZKO: Cenię ten podręcznik. „Warsztaty Polonist.” 1997 nr 4.</li> |
| </ul> | | </ul> |