m (Marlena przeniósł stronę TUSZYŃSKA Agata do Agata TUSZYŃSKA) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | '''TUSZYŃSKA Agata''' | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | '''ur. 1957''' | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | Pseud.: A.T.; Agata Martini. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | Biografka, reportażystka, poetka, historyk teatru. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | |||
| − | |||
| + | Urodzona 25 maja 1957 w Warszawie, córka Haliny Przedborskiej, dziennikarki, i Bogdana Tuszyńskiego, sprawozdawcy sportowego i historyka sportu. Uczęszczała do III Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie, a po uzyskaniu w 1976 świadectwa dojrzałości studiowała w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (PWST) na Wydziale Wiedzy o Teatrze. W czasie letnich wakacji wielokrotnie wyjeżdżała do Francji, finansując podróże dorywczą pracą (jako kelnerka, opiekunka dzieci, sprzątaczka). Debiutowała w 1977 recenzją teatralną pt. ''Relacja o pewnej zbrodni'', zamieszczoną na łamach „Tygodnika Kulturalnego” (nr 14), dotyczącą scenicznej adaptacji powieści F. Dostojewskiego pt. ''Zbrodnia i kara'' w krakowskim Starym Teatrze. Jako poetka debiutowała w następnym roku wierszami pt. ''Aktorka I'' oraz ''Aktorka II'', opublikowanymi w piśmie „Nowy Wyraz” (nr 3); w 1978 w tygodniku „Kultura” (nr 6) ogłosiła także pierwszy reportaż pt. ''Zanotowane na próbach'', w którym zrelacjonowała przygotowania do wystawienia sztuki J. Słowackiego ''Sen'' ''srebrny Salomei'' w Teatrze Narodowym w Warszawie. W 1979-81 należała do SDP. W 1980 ukończyła studia magisterskie na PWST i podjęła pracę nad doktoratem w Instytucie Sztuki (IS) PAN. Rozwijała twórczość poetycką, ogłaszała też kolejne recenzje i artykuły o teatrze oraz wywiady przeprowadzane z artystami sceny, m.in. w pismach „Teatr” (1977, 1980-87, z przerwami), „Życie Literackie” (1981; pojedyncze publikacje także w 1980 i 1984) i „Nowe Książki” (1984-85, m.in. noty teatralne podp. krypt. A.T.). Publikowała także w wydawnictwach działających poza cenzurą, m.in. w almanachu oficyny Krąg „Silva Rerum” z 1981 (wywiad podp. pseud.: Agata Martini). W 1986 na podstawie rozprawy monograficznej pt. ''Wisnowska'' (promotor prof. Zbigniew Raszewski) otrzymała w IS PAN stopień doktora i następnie w 1987-92 pracowała na stanowisku adiunkta w Instytucie Badań Literackich (IBL) PAN w Warszawie. W 1989 została członkiem SPP. Była stypendystką wielu instytucji i uczelni zagranicznych, m.in. paryskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego (stypendium im. S. Lama w 1988), amerykańskiej Fundacji Fulbrighta (w 1991-92), American Jewish Archives w Cinncinati, w stanie Ohio (w 1993), Instytutu Yad Vashem w Jerozolimie (w 1997-98), Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (w 1999), amerykańskiej MacDowell Colony (w 2001), Ledig-Rowolt Foundation (w 2000 i 2002) i Fundacji Rockefellera (w 2002). Wykorzystując przyznane stypendia na zbieranie materiałów do reportaży i książek biograficznych przebywała przez dłuższy czas m.in. w Paryżu (m.in. w 1989-91oraz w 2000), zainspirowana przez Jerzego Giedroycia z paryskiej „Kultury” podróżowała śladami polskich zesłańców do Moskwy i na Syberię (w 1989), była też w Izraelu (w 1991 i ponownie w 1997-98). W Stanach Zjednoczonych gościła również jako visiting profesor na Columbia University w Nowym Jorku (1991-93). Nadal prowadziła też badania nad historią teatru i uprawiała twórczość poetycką. Artykuły, reportaże i wiersze publikowała m.in. w paryskich „Zeszytach Historycznych” (1987, 1990, 1992), „Zeszytach Literackich” (1988, 1991-92) i „Kulturze” (1990-94) oraz w pismach krajowych: „Odrze” (1989-94 z przerwami, 2000-2004), „Kresach” (1992-94, 2000), „Arkuszu” (1994, 1996-2002, z przerwami). W 1996-98 była wykładowcą w Centrum Dziennikarstwa w Warszawie (The Warsaw Journalism Center). W 2001 podjęła wykłady w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (UW), a w 2002-2006 omawiała sztukę reportażu i wywiadu literackiego jako etatowy pracownik tejże uczelni (starszy wykładowca). W 2002 zaczęła również prowadzić zajęcia dydaktyczne w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2002 została członkiem Polskiego PEN Clubu. Wielokrotnie czasowo przebywała w Kanadzie, a w 2005-10 mieszkała tam na stałe i pracowała (w 2006-07) jako visiting professor na University of Toronto. W 2011 nawiązała współpracę z Instytutem Reportażu w Warszawie. W 2014-2015 (przez jeden semestr) prowadziła wykłady w Instytucie Dziennikarstwa UW (wpisane w program studiów niestacjonarnych w ramach specjalizacji prasowej). W 2010 otrzymała tytuł Honorowej Obywatelki Łęczycy. Odznaczona srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015). | ||
| − | + | W 1985 wyszła za mąż za Krzysztofa Wójcika, fotografika; rozwód w 1988. W 2005, po kilkunastu latach wcześniejszej znajomości, zawarła związek małżeński z Henrykiem Dasko (zm. 2006), eseistą i tłumaczem, który w 1969 wyemigrował z Polski do Kanady i osiadł w Toronto. W 2011 zamieszkała w Warszawie. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | TWÓRCZOŚĆ | |
| − | < | + | <nowiki>1. Rysowanie. [Wiersze]. [Podkowa Leśna: Ofic. Wydawn. P.T.* 1980], 12 s. </nowiki>''Ser. Poet''ycka, 3. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [ | + | <nowiki>2. I znowu list. [Wiersze]. Rys. A. Wahl. Wwa: Spółka Poetów 1990, 77 s.</nowiki> |
| − | + | Zawiera m.in. cykl: Piosenki. | |
| − | < | + | <nowiki>3. Rosjanie w Warszawie. Migawki spod zaboru rosyjskiego w okresie Powstania Styczniowego. [Szkic historyczny]. Paryż: Inst. Lit. 1990, 128 s. Wyd. nast. [poszerz.] Wwa: Interim 1992.</nowiki> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [[ | + | <nowiki>4. Wisnowska. [Biografia literacka]. Wwa: WAiF 1990, 309 s., tab. Wyd. nast. [uzup.] pt. Maria Wisnowska. Jeśli mnie kochasz – zabij! [Wstęp:] J. Szczepkowska. Wwa: „Twój Styl” 2003, 429 s., [40] s. tabl. </nowiki>''Biografie''. |
| − | + | Rozprawa doktorska. – Dot. aktorki, M. Wisnowskiej, oraz życia artystycznego i społecznego w Warszawie u schyłku XIX w. | |
| − | + | 5. Kilka portretów z Polską w tle. Reportaże izraelskie. Słowo wstępne: R. Kapuściński. Gdańsk: Marabut 1993, 149 s. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | Teksty dot. splotu kultur polskiej i żydowskiej, napisane w 1989-1992, z podróży do Izraela w 1991, a Wilna w 1989, Paryża i Drohobycza w 1992. - Nagroda Pol. PEN Clubu im. K. Pruszyńskiego za rok 1993, przyznana w 1994. | |
| − | + | Przekł. franc.: Les disciples de Schulz. <nowiki>[Przeł.] M. Carlier. Montricher 2001.</nowiki> | |
| − | + | Adapt. teatr. reportażu „Chłopiec na fotografii” w przekł. franc.: Le Garçon de la photographie. Adapt. M.C. Mastrangeli. Paryż, Le Colombier, Octogone 2002. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [ | + | <nowiki>6. Zamieszkałam w ucieczce. [Wiersze]. [Wstęp:] W. Woroszylski. Lubl.: Stow. Lit. „Kresy” 1993, 80 s. </nowiki>''Bibl. „Kresów”'', 4. |
| − | + | <nowiki>7. Singer. Pejzaże pamięci. [Biografia]. Gdańsk: Marabut 1994, 342 s. Wyd. nast.: tamże 1996, </nowiki>''Piórko''<nowiki>; wyd. nowe uzup. Wwa: Muza 2002, 493 s.; wyd. 2 zmien. [właśc. 4, popraw. i uzup.] Kr.: WL 2010, 567 s.</nowiki> | |
| − | + | Dot. pisarza I.B. Singera. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [[ | + | Przekł.: an<nowiki>g.: Lost landscapes. In search of Isaac Bashevis Singer and the Jews od Poland. [Przeł.] M.G. Levine. New York 1998, – </nowiki>czes.: Singer. Krajiny pamĕti. <nowiki>[Przeł.] V. Dvořáčková. Jinočany 2006, – </nowiki>franc.: Singer, paysages de la mémoire. <nowiki>[Przeł. ] J.-Y. Erhel. Paris 2002.</nowiki> |
| − | + | 8. H. Koprowski: Wygrać każdy dzień. Spisała A. Tuszyńska. Wwa: Diana 1996, 363 s., tab. | |
| − | + | Biografia lekarza, wirusologa i immunologa, wynalazcy szczepionki przeciwko wirusowi polio. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [ | + | <nowiki>9. Adresat nieznany. Notatnik poetycki 1993-1996. [Wiersze]. Ze wstępem J. Twardowskiego. Wwa: Diana 1997, 120 s. </nowiki>''Bibliofil''. |
| − | + | <nowiki>10. Długie życie gorszycielki. Losy i świat Ireny Krzywickiej. [Biografia]. Wwa: Iskry 1999, 364 s. Wyd. nast.: wyd. 2 zmien. [popraw. i uzup.] pt. Krzywicka – długie życie gorszycielki. Kr.: WL 2009, 571 s., tamże 2011. </nowiki> | |
| − | < | + | <nowiki>11. Łęczyca. [Wiersze]. Wwa: Diana 2001, [21] s. </nowiki>''Bibliofil''. |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [ | + | <nowiki>12. Na cudzych brzegach. Notatnik poetycki 1997-2000. [Wiersze]. Wwa: Diana 2001, 98 s. </nowiki>''Bibliofil''. |
| − | + | Zawiera cykle: A; Kartki z East Village; Popołudnie w Cuernavaca; Statek do Haify; Z. | |
| − | < | + | <nowiki>13. Gwiazdy i gwizdy. Z dziejów publiczności teatralnej1765-1939. [Monografia]. Lublin: Wydawn. UMCS 2002, 246 s.</nowiki> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | </ | + | |
| − | [ | + | <nowiki>14. Miejsce przy oknie. [Wiersze]. Wwa: Nowy Świat 2003, 83 s.</nowiki> |
| − | + | <nowiki>15. B. Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku (1924-2002). [Słownik biograficzny]. [Cz. 1-2]. Współpraca: H. Kurzyński, A. Tuszyńska. Wr.: Wydawn. Europa 2004, 566 + 541 s.</nowiki> | |
| − | < | + | <nowiki>[Cz. 1:] A-M. – [Cz. 2:] N-Ż.</nowiki> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | </ | + | |
| − | [ | + | <nowiki>16. Rodzinna historia lęku. Kr.: WL 2005, 423 s. Wyd. nast. [popraw.] tamże 2011.</nowiki> |
| − | + | Biogr. opowieść o odkrywaniu rodzinnego sekretu: żydowskiego pochodzenia matki. | |
| − | + | Nominacja do franc. Nagrody Prix Médicis w 2005. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [ | + | Przekł.: ang.: Family history. A memoir. <nowiki>[Przeł.:] Ch. Ruas. New York 2016, – </nowiki>franc.: Une historie familiale de la peur. <nowiki>[Przeł.] J.-Y. Erhel. Paris 2006. Wyd. nast. tamże 2011.</nowiki> |
| − | + | 17. Ćwiczenia z utraty. Kr.: WL 2007, 237 s. | |
| − | < | + | <nowiki>Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta E. Kijowska. Piaseczno: Heraclon International. Storybox.pl [2015], płyta CD w formacie mp3.</nowiki> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | </ | + | |
| − | + | Wspomnienia dot. zmagań z chorobą nowotworową męża autorki, H. Dasko w 2005-2006. | |
| − | + | Przekł. franc.: Exercices de la perte. <nowiki>[Przeł.] J.-Y. Erhel. Paris 2009, – </nowiki>koreań. <nowiki>[Korea?: DD World] 2011.</nowiki> | |
| − | < | + | <nowiki>18. Oskarżona. Wiera Gran. [Biografia]. Kr.: WL 2010, 462 s. Por. poz. 21, 22.</nowiki> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | </ | + | |
| − | [ | + | <nowiki>Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Polony. Piaseczno: Heraclon International. Storybox.pl [2015], płyta CD w formacie mp3.</nowiki> |
| − | + | Dot. piosenkarki polskiej żydowskiego pochodzenia, gwiazdy warszawskiego getta, oskarżonej po wojnie o kolaborację z Niemcami. – Zawarte w książce passusy dot. wojennych losów Władysława Szpilmana były powodem procesów cywilnych wytoczonych autorce i jej wydawcom w Polsce i w Niemczech przez rodzinę muzyka. Wiosną 2013 Wyższy Sąd Krajowy w Hamburgu (nie ingerując w postać znajdującego się już w sprzedaży pierwszego wydania niemieckiego) nakazał w kolejnych edycjach usunięcie niepopartych dowodami oskarżeń rzucanych przez Wierę Gran na Szpilmana (wg inf. A. Tuszyńskiej – 25 linijek z 375-stronicowego tekstu). We wrześniu 2013 Sąd Okręgowy w Warszawie (nieprawomocnym wyrokiem) oddalił pozew Haliny Grzecznarowskiej-Szpilman i jej syna, Andrzeja uznając, że A. Tuszyńska miała prawo zacytować także kontrowersyjne opinie artystki. W lipcu 2016 Sąd Apelacyjny w Warszawie prawomocnie rozstrzygnął sprawę na korzyść rodziny Szpilmana. | |
| − | < | + | Przekł.: ang.: Vera Gran. The accused. <nowiki>[Przeł. z jęz. franc.] Ch. Ruas. New York 2013, – </nowiki>fran<nowiki>c.: Wiera Gran, l’accusée. [Przeł.] I. Jannès-Kalinowski. Paris 2010, wyd. nast. tamże 2011, 2012. –</nowiki> grec.: Viera Gkran: ī katīgoroumenī. <nowiki>[Przeł. z franc.] T. Skassīs. Athī'na 2011, – </nowiki>heb<nowiki>r.: Ha-ne'šemet. Wyeyrah Gra'n, zameret geṭŵ Waršah. [Przeł. z jęz. franc.:] A. Uriel. Kinneret 2012, – </nowiki>hiszp.: La cantante del gueto de Varsovia. Wiera Gran, <nowiki>la acusada. [Przeł.:] Í. Sánchez Paños, E-M. Cano, Madryt 2011, – </nowiki>mace<nowiki>d.: Obvineta: Vǰera Gran. [Przeł.] M. Mirkulovska. Skopǰe 2015, – </nowiki>niderl.: Vera Gran. De zangeres van het getto van Waschau. <nowiki>[Przeł.] L. van Nes. Amsterdam 2011, – </nowiki>niem.: Die Sängerin aus dem Ghetto - Das Leben der Wiera Gran. <nowiki>[Przeł. z jęz. franc.] X. Osthelder. Berlin 2013, – </nowiki>słowe<nowiki>ń.: Obtožena: Wiera Gran. [Przeł.] T. Jamnik. Ljubljana 2015, – </nowiki>wło<nowiki>s.: Wiera Gran: l'accusata. [Przeł.:] M. Botto. Torino 2012.</nowiki> |
| − | < | + | |
| − | < | + | |
| − | < | + | |
| − | < | + | |
| − | </ | + | |
| − | [ | + | <nowiki>19. Nadzieja 2. [Wiersze]. Lubl.: Ośrodek Brama Grodzka </nowiki>– Teatr NN 2010, 63 s. |
| − | = | + | Na okł. tyt.: Nadzieja 2=Espoir 2. |
| − | < | + | <nowiki>20. [M. E. Tyrmand]: Tyrmandowie. Romans amerykański. Rozm. i skomponowała A Tuszyńska. Tłum. listów A. Wróbel. Wwa: Wydawn. MG, cop. 2012, 269 s.</nowiki> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | </ | + | |
| − | + | Dot. emigracyjnych losów i twórczości L. Tyrmanda. | |
| − | + | <nowiki>21. Wiera Gran. [Scenariusz filmu dokumentalnego]. Reż.: M. Zmarz-Koczanowicz. TVP 2012.</nowiki> | |
| − | + | Scenariusz napisany na podstawie książki Oskarżona. Wiera Gran, por. poz. 18. Premierowy pokaz filmu w maju 2012 na 52. Krakowskim Festiwalu Filmowym. | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | [ | + | <nowiki>22. Pani Ka. [Słuchowisko]. Reż. W. Markiewicz. Radio 2013.</nowiki> |
| − | </ | + | |
| − | + | Słuchowisko napisane na podstawie książki Oskarżona. Wiera Gran, por. poz. 18. | |
| − | </ | + | <nowiki>23. Wiera. Dramat w sześciu obrazach. [Współaut.] J. Żurek. „Dialog” 2013 nr 11 s. 61-116.</nowiki> |
| + | |||
| + | <nowiki>Tekst dostępny też na stronie internetowej: http://www.agatatuszynska.pl/Wiera.pdf [dostęp 2 grudnia 2016].</nowiki> | ||
| + | |||
| + | <nowiki>24. Teatr się pali! O pięciu pożarach Teatru Narodowego. [Szkic historyczny]. Wwa: Teatr Nar. 2014, 60 s. </nowiki>''Teatr Nar. – Historia'', 9. | ||
| + | |||
| + | 25. Narzeczona Schulza. Apokryf. Kr.: WL 2015, 321 s. | ||
| + | |||
| + | Opowieść biograficzna o Józefinie Szelińskiej, narzeczonej Brunona Schulza. | ||
| + | |||
| + | Nominacje do franc. nagród Prix Médicis i Prix Femina w 2015, nominacja do finału Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia (przyznawanej przez „Kurier Szczeciński”) w 2016. | ||
| + | |||
| + | Przekł. franc.: La Fiancée de Bruno Schulz. <nowiki>[Przeł.:] I. Jannès-Kalinowski. Paris 2015.</nowiki> | ||
| + | |||
| + | 26. Jamnikarium. Wwa: Wydawn. MG 2016, 351 s. | ||
| + | |||
| + | Autorka podp.: Agata Tuszyńska &Lonia. – Ułożony w formie leksykonu zbiór krótkich opowieści, wspomnień i listów dotyczących jamników oraz ich właścicieli. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | Przekład wierszy A. Tuszyńskiej w antologii ang.: Ambers aglow. <nowiki>An anthology of Polish women's poetry (1981-1995). [Przeł.] R. Grol. Austin 1996.</nowiki> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | Adaptacja | ||
| + | |||
| + | 1. W. Reymont: Komediantka. Adapt. A. Tuszyńska. Reż.: Z. Rakowiecka. Radio 1980. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | Prace redakcyjne | ||
| + | |||
| + | <nowiki>1. I. Krzywicka: Wyznania gorszycielki. [Wspomnienia]. Oprac. A. Tuszyńska. Wwa: Czyt. 1992, 436 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 popraw. 1995, [wyd. 3] 1996, [wyd. 4] 1998, wyd. 5 2002.</nowiki> | ||
| + | |||
| + | <nowiki>2. Próba generalna. [Antologia]. Pod kierunkiem [i ze wstępem] A. Tuszyńskiej. Wwa: „Twój Styl” 2004, 280 s.</nowiki> | ||
| + | |||
| + | Zbiór tekstów prozą powstałych na zajęciach warsztatowych Wydziału Dziennikarstwa UW – Ćwiczenia z pisania. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | OPRACOWANIA (wybór) | ||
| + | |||
| + | Ank. 2008, 2011. – Strona internetowa: [http://www.agatatuszynska.pl/ http://www.agatatuszynska.pl/]<nowiki> [dostęp 7 listopada 2016]. – </nowiki>Autorka o sobi<nowiki>e: Lęk rozbrojony. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 48 [dot.: Rodzinna historia lęku]. – </nowiki>Wywiad<nowiki>y: Samosiejka. Rozm. J. Jancewicz. „Pani” 2000 nr 1; Nie zapisane nie istnieje. Rozm. S. Bereś. Oprac.: S. Bereś, M. Cichoracka. „Odra” 2001 nr 2, przedr. w: S. Bereś: Historia literatury polskiej w rozmowach. XX-XXI wiek. [Cz.] 1. Wwa 2002; Podróż z życia w życie. Rozmowa z Agatą Tuszyńską. Rozm. A. Cieślar. W tegoż: Kobieta metafizyczna. Wwa 2005; Nie pisałam metafory. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 2007 nr 234 [dot.: Ćwiczenia z utraty]; To life! Rozm. J. Strzałka. „Tyg. Powsz.” 2007 nr 43 [dot.: Ćwiczenia z utraty]; Mam dwa życia. Rozm. K. Janowska. „Przekrój” 2010 nr 36 [dot.: Oskarżona Wiera Gran]; Słowom brakło znaczeń. Rozmowa z Agatą Tuszyńską autorką poruszających „Ćwiczeń z utraty” – opowieści o ciężkiej chorobie i śmierci jej męża. Rozm. M. Wilk. W tegoż: W biegu... książka podróżna. Rozmowy z pisarzami (i nie tylko). Kr. 2010; Wszyscy jesteśmy kolaborantami. Rozm. R. Kim. „Wprost” 2010 nr 46 [dot.: Oskarżona Wiera Gran]; Wycięta z wojennego losu. Rozm. M. Sawicka-Danielak. „Rzeczpospolita” 2010 nr 231 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran]. – [Dot.: Oskarżona. Wiera Gran:] Zaciskam zęby i piszę. Rozm. L. Śnieg-Czaplewska. „Viva” 2010 nr 23; Zostałam z podłością ludzką. Rozm. A. Kuźniak. „Gaz. Wybor.” 2010 nr 235 dod. „Duży Format” nr 39; Używam słowa „kolaboracja”, bo wszyscy układamy się z losem. Rozm. T. Drozda. „Wyspa” 2011 nr 1; Krótkotrwałe spełnienia. Rozm. M. Grzebałkowska. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 293 dod. „Wysokie Obcasy” nr 50; Na cztery ręce. Z Agatą Tuszyńską i Jerzym Żurkiem rozm. J. Jaworska. „Dialog” 2013 nr 11 [dot. dramatu Wiera]; Nie jestem </nowiki>Wierą Gran. Rozm. H. Rydlewska. „Przekrój” 2013 nr 25; Oskarżona: Agata Tuszyńska. Rozm. R. Kim. „Newsweek Polska” 2013 nr 29; „Przypadek jest maską na twarzy przeznaczenia”. O książce „Pejzaże pamięci” i o I. B. Singerze. Rozm. M. Zynger. „LiryDram” 2013 nr 1; Tajemnica narzeczonej Schulza. Rozm. J. Rolińska.<nowiki> „Rzeczpospolita” 2015 nr 166 [dot.: Narzeczona Schulza];</nowiki> Uprawiam archeologię pamięci. Rozm. A. Papieska. „Nowe Książ.” 2015 nr 10. | ||
| + | |||
| + | Ogóln<nowiki>e: M. PAWŁOWSKA: Kobieta w podróży. „Kresy” 1994 nr 18. – E. JUNCZYK-ZIOMECKA: Nie zapisane nie istnieje. „Twój Styl” 1995 nr 3. – R. JOCHYMEK: W zwierciadle biografii. Współczesna polska biografia literacka na przykładzie utworów Joanny Siedleckiej, Agaty Tuszyńskiej, Barbary Wachowicz. Wwa 2004, passim. – A. SIEMIŃSKA: Pamięć uniewinniona. Pochodzenie żydowskie a problem tożsamości i wyborów identyfikacyjnych na przykładzie utworów Romy Ligockiej i Agaty Tuszyńskiej. W: Pisarze polsko-żydowscy XX wieku. Wwa 2006, przedr. w: Polska proza i poezja po 1989 roku. Tor. 2007. – M. FIEJDASZ-KACZYŃSKA: Poszukiwacze zaginionych historii. „Pani” 2013 nr 3 [dot. także: Sz.Twardocha, P. Bluszcza i W. Kukuczki]. – L. HULL: „Za nią” i „przy niej”. W tejże: Zamiast i w imieniu. Na pograniczach współczesnej biografistyki. Tor. 2014. – A. MACH: „Na początku była wojna”. Postpamięć w utworach Evy Hoffman, Bożeny Keff, Ewy Kuryluk i Agaty Tuszyńskiej. </nowiki>„Literaturoznawstwo” 2014/2015 nr 8/9. – A. TIPPNER: „Sensing the meaning, working towards the facts”. Drugie pokolenie a pamięć o Zagładzie w tekstach Bożeny Keff, Magdaleny Tulli i Agaty Tuszyńskiej. Przeł. K. Adamczak. „Teksty Drugie” 2016 nr 1. | ||
| + | |||
| + | Rosjanie w Warszawie (poz. 3): E. HALICZ. „Zesz. Hist.”, Paryż 1991 z. 96. – M. KARPIŃSKI: Nie widzieć, nienawidzić. „Puls” 1991 nr 4. – A.S. KOWALCZYK: Dykcyonarz w takt „Roty”. „Res Publica” 1991 nr 3. – K. PACZUSKI: Suplement do „Lalki”. „Akcent” 1994 nr 1. | ||
| + | |||
| + | Wisnowska<nowiki> (poz. 4): M. RADGOWSKI: Całe życie aktorek. „Dialog” 1990 nr 10 [dot. także: L. Kuchtówna: Irena Solska, M. Bojarska: Mieczysława Ćwiklińska, A. Grodzicki: Eichlerówna – szlachetny demon teatru].</nowiki> | ||
| + | |||
| + | Kilka portretów z Polską w tle<nowiki> (poz. 5): A. DRAWICZ: Mądrość żydowska z Polską w tle. „Tyg. Powsz.” 1993 nr 38. – M. RATAJCZAK: Między mitem i historią. „Odra” 1993 nr 11. – R. KAPUŚCIŃSKI: Człowiek i jego pamięć. W tegoż: O książkach, ludziach i sztuce. Wwa 2009 [przedr. jako przedm. zob. poz. 5].</nowiki> | ||
| + | |||
| + | Zamieszkałam w ucieczce (poz. 6): D. HECK: Kłopoty z koniugacją. „Tytuł” 1994 nr 1. – W. WANTUCH: Zamach na wszystkość. „Arkusz” 1994 nr 6. | ||
| + | |||
| + | Singer (poz. 7): A. BAGŁAJEWSKI: Pejzaże pamięci i wyobraźni. „Kresy” 1994 nr 19. – A. DRAWICZ: „Singer”, bodaj nawet lepszy niż Singer. „Tyg. Powsz.” 1994 nr 41. – W. SADKOWSKI: W podwójnym zwierciadle. „Lit. na Świecie” 1994 nr 7/8. – <nowiki>W. WOROSZYLSKI: Z Polską w tle. „Rzeczpospolita” 1994 nr 91. – T.J. ŻÓŁCIŃSKI: Twórczość była jego radością. „Sł. Żyd.” 1994 nr 9. – Ch. SHMERUK: Dwie książki o Singerze. „Teksty Drugie” 1996 nr 4 [dot. także: M. Adamczyk-Garbowska: Polska Isaaca Bashevisa Singera – rozstanie i powrót]. – J. POTKAŃSKI: Umarłe pejzaże. „Prz. Hum.” 1997 nr 5. – R. JOCHYMEK: Pejzaże pamięci Agaty Tuszyńskiej a konwencja reportażu i proza Singera. „Ann. Acad. Paedagogicae Crac. Stud. Historicolitteraria” 2004 nr 4. – Zob. też. Wywiady.</nowiki> | ||
| + | |||
| + | H. Koprowski: Wygrać każdy dzień (poz. 8): M. FIKUS: Gra ważniejsza od wygranej. „Świat Nauki” 1997 nr 4. M. KULA: Doktor Koprowski bez tajemnic. „Nowe Książ.” 1997 nr 5. | ||
| + | |||
| + | Adresat nieznany (poz. 9): J. GRĄDZIEL: Listowna odyseja. „Arkusz” 1998 nr 2. – W. FUŁEK: List od nieznanego adresata. „Topos” 2000 nr 3/4. | ||
| + | |||
| + | Długie życie gorszycielki (poz. 10): A.J. DĄBROWSKI: Powrót Ireny Krzywickiej. „Nowy Dz.”, Nowy Jork 1999 nr z 15 X dod. „Prz. Pol.” – M. GAWIN: Artysta w szlafroku. „Res Publica Nowa” 1999 nr 10. – R. GRZELA: Rozprawa z Krzywicką. „Kultura”, Paryż 1999 nr 7/8. – T. JASTRUN: Bolesne życie gorszycielki. „Twój Styl” 1999 nr 8. – A. KOSS: Irena Krzywicka by Agata Tuszyńska. „Kresy” 1999 nr 2/3. – K. MASŁOŃ: Pozycja wyjątkowa. „Rzeczpospolita” 1999 nr 141, polem.: A. Krzywicki. „Rzeczpospolita” 1999 nr 165, K. Masłoń, tamże. – M. RADGOWSKI: Przywrócona. „Nowe Książ.” 1999 nr 8. – R. JOCHYMEK: Między życiem a literaturą. „Opcje” 2000 nr 1. | ||
| + | |||
| + | Łęczyca<nowiki> (poz. 11): A. PIWKOWSKA: W podróży. „Nowe Książ.” 2001 nr 9 [dot. też: Na cudzych brzegach]. – W. WANTUCH: Papier wyczerpany? „Arkusz” 2001 nr 12 [dot. też: Na cudzych brzegach]. – R. GROL: W pogoni za zakotwiczeniem, czyli o poezji Agaty Tuszyńskiej. „Midrasz” 2002 nr 2 [dot. też: Na cudzych brzegach]. – L. SZARUGA: Świat poetycki (XV). „Zesz. Lit.”, Paryż 2002 nr 78 [m.in. o tomie A. Tuszyńskiej].</nowiki> | ||
| + | |||
| + | Na cudzych brzegach<nowiki> (poz. 12): A. PIWKOWSKA: W podróży. „Nowe Książ.” 2001 nr 9 [dot. też: Łęczyca]. – W. WANTUCH: Papier wyczerpany? „Arkusz” 2001 nr 12 [dot. też: Łęczyca]. – W. FUŁEK: W drodze. „Topos” 2002 nr 1/2. – R. GROL: W pogoni za zakotwiczeniem, czyli o poezji Agaty Tuszyńskiej. „Midrasz” 2002 nr 2 [dot. też: Łęczyca].</nowiki> | ||
| + | |||
| + | Gwiazdy i gwizdy<nowiki> (poz. 13): J. ZIELIŃSKI: Widziane ze sceny. „Res Publica” 1989 nr 5 [na podstawie masz. książki]. – H. BALTYN: Głosujący nogami. „Nowe Książ.” 2003 nr 4. – A. ZAWRZYKRAJ: Pozwólcie widzom śmiać się i klaskać. „Dialog” 2003 nr 4.</nowiki> | ||
| + | |||
| + | Rodzinna historia lęku (poz. 16): J. GIZELLA: Trudna tożsamość. „Topos” 2005 nr 3. – D. KRAWCZYŃSKA: Jak sukienka. „Res Publica Nowa” 2005 nr 4. – M. RADGOWSKI: Wszyscy w jednym pokoju. „Rzeczpospolita” 2005 nr 77. – M. DUNIKOWSKA: Byliście, więc jestem. „Odra” 2006 nr 4. – A. SZEWCZYK: Lekcja historii rodzinnej. „Kresy” 2006 nr 1/2. – Ł. JASINA: Wspaniały, polsko-żydowski chaos. Na marginesie wspólnych motywów autobiografii A. T. i Mariana Marzyńskiego. „Rocz. Inst. Europy Środkowo-Wschodniej” 2007. – R. KAPUŚCIŃSKI: W poszukiwaniu tożsamości. W tegoż: O książkach, ludziach i sztuce. Wwa 2009. – M. MIPS: Teraźniejszość naznaczona (post)traumą (na przykładzie „Włoskich szpilek” Magdaleny Tulli i „Rodzinnej historii lęku” Agaty Tuszyńskiej. W: Sekundy (i) epoki. Wwa 2013. – E.-M. HIEMER: Przestrzenie w literaturze polsko-żydowskiej i niemiecko-żydowskiej. Regionalizacja i europeizacja. W: Střední Evropa včera a dnes. Proměny koncepcí. Brno 2015. – Zob. też Autorka o sobie. | ||
| + | |||
| + | Ćwiczenia z utraty (poz. 17): M. CUBER: Poza zasięgiem ukojenia. „Nowe Książ.” 2007 nr 11. – A. JANKO: Księga miłości i śmierci. „Gaz. Wybor.” 2007 nr 254. – J. ROSTROPOWICZ-CLARK: Umiera człowiek, powstaje książka. „Nowy Dz.”, Nowy Jork 2008 nr z 4 I dod. „Prz. Pol.” – R. SOWIŃSKA: Duchowy „survival”. „Więź” 2008 nr 6. – Zob. też Wywiady. | ||
| + | |||
| + | Oskarżona Wiera Gran<nowiki> (poz. 18): C. GMYZ: Szpilman walczy o dobre imię ojca. „Rzeczpospolita” 2010 nr 258 [dot. przywoływanych w książce pomówień Władysława Szpilmana o kolaborację z Niemcami w czasie okupacji]. – A. GRZEMSKA: Mistyfikacje. „Pogranicza” 2010 nr 6. – P. PUSTKOWIAK: Obyśmy sami nie byli sądzeni. „Dz. Gaz. Prawna” 2010 nr 197. – A. SABOR: Rozmowy w kryjówce. „Tyg. Powsz.” 2010 nr 51 dod. „Książ. w Tyg.” – M. SAWICKA-DANIELAK: W butach gwiazdy. „Rzeczpospolita” 2010 nr 231. – J. SOSNOWSKI: Lęk nad zmąconym źródłem. „Więź” 2011 nr 1. – J. SZCZĘSNA: To nie była agentka. „Gaz. Wybor.” 2010 nr 274. – B. URBANKOWSKI: Trędowata z getta. „Niezal. Gaz. Pol. Nowe Państ.” 2010 [nr] 12. – J. ŻAKOWSKI: Bezrozumna potęga losu. „Polityka” 2010 nr 43. – H. SAMSON: Obnażona Wiera Gran. „Gaz. Wybor.” 2011 nr 83 dod. „Wysokie Obcasy”. – J. SOSNOWSKI: Lęk nad zmąconym źródłem. „Więź” 2011 nr 1 (w cyklu „Eks post”). – U. GLENSK: Bez wyroku. W tejże: Po Kapuścińskim. Kr. 2012. – A. SZELIGA: Sprawy o sztukę nie będzie. „Metro” 2012 nr 2451 [dot. analogii między książką A. Tuszyńskiej oraz sztuką pt. Wiera Gran, autorstwa A. Burzyńskiej, wystawionej w 2012 w </nowiki>reż. B. Sas w warszawskim Teatrze „Kamienica”]. – J. LASDUN: „Under Suspicion”. Vera Gran: The Accused by Agata Tuszyńska. „New York Times” 2013 z 3 V dod. „Sunday Book Review”. – M. JAŁOSZEWSKI: Agata Tuszyńska wygrała po raz drugi z rodziną Szpilmana. „Gaz. Wybor.” 2014 nr 271. – P. MACHAJSKI, M. JAŁOSZEWSKI: Pisarka Agata Tuszyńska musi przeprosić wdowę po Władysławie Szpilmanie. „Gaz. Wybor.” 2016 nr 176? z 29 VII. – Zob. też Wywiady. | ||
| + | |||
| + | Tyrmandowie (poz. 20): K. CIEŚLIK: Zakochany Lolek. „Polityka” 2012 nr 41. – I. IWASIÓW: Pierwsza myśl: jest niski. Rozczarowanie? „Gaz. Wybor.” 2012 nr 224. – M. E. ROGOWSKA: Mary Ellen i Leopold. „Nowe Książ.” 2012 nr 12. – W. FUŁEK: Zapomniana sztuka epistolografii. „Topos” 2014 nr 1/2. | ||
| + | |||
| + | Wiera (poz. 23): Zob. Wywiady. | ||
| + | |||
| + | Narzeczona Schulza (poz. 25): J. BOŃCZA-SZABŁOWSKI: Tajemnicza panna J. „Rzeczpospolita” 2015 nr 198. – M. CIEŚLIK: Geniusz i panna. „Wprost” 2015 nr 36. – D. NOWACKI: Bruno i Juna, narzeczeni w Drohobyczu. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 221. – Ł. SATURCZAK: Podwójne życie Józefiny. „Newsweek” 2015 nr 35. – A. ZAWADA: J., samotna narzeczona. „Nowe Książ.” 2015 nr 10. – M. WALENDOWSKA: Szelińska – portret wątpliwy. „Twórczość” 2016 nr 5.– Zob. też Wywiady. | ||
| + | |||
| + | I. Krzywicka: Wyznania gorszycielki (Prace redakcyjne i edytorskie poz. 1): G. BORKOWSKA: Pęknięta biografia. „Życie Warsz.” 1993 dod. „Ex Libris” nr 28. – R. MATUSZEWSKI: Wokół Krzywickiej i Boya. „Życie Warsz.” 1993 dod. „Ex Libris” nr 31. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | <div align="right">'''Barbara Tyszkiewicz'''</div> | ||
Wersja z 10:55, 15 gru 2016
TUSZYŃSKA Agata
ur. 1957
Pseud.: A.T.; Agata Martini.
Biografka, reportażystka, poetka, historyk teatru.
Urodzona 25 maja 1957 w Warszawie, córka Haliny Przedborskiej, dziennikarki, i Bogdana Tuszyńskiego, sprawozdawcy sportowego i historyka sportu. Uczęszczała do III Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie, a po uzyskaniu w 1976 świadectwa dojrzałości studiowała w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (PWST) na Wydziale Wiedzy o Teatrze. W czasie letnich wakacji wielokrotnie wyjeżdżała do Francji, finansując podróże dorywczą pracą (jako kelnerka, opiekunka dzieci, sprzątaczka). Debiutowała w 1977 recenzją teatralną pt. Relacja o pewnej zbrodni, zamieszczoną na łamach „Tygodnika Kulturalnego” (nr 14), dotyczącą scenicznej adaptacji powieści F. Dostojewskiego pt. Zbrodnia i kara w krakowskim Starym Teatrze. Jako poetka debiutowała w następnym roku wierszami pt. Aktorka I oraz Aktorka II, opublikowanymi w piśmie „Nowy Wyraz” (nr 3); w 1978 w tygodniku „Kultura” (nr 6) ogłosiła także pierwszy reportaż pt. Zanotowane na próbach, w którym zrelacjonowała przygotowania do wystawienia sztuki J. Słowackiego Sen srebrny Salomei w Teatrze Narodowym w Warszawie. W 1979-81 należała do SDP. W 1980 ukończyła studia magisterskie na PWST i podjęła pracę nad doktoratem w Instytucie Sztuki (IS) PAN. Rozwijała twórczość poetycką, ogłaszała też kolejne recenzje i artykuły o teatrze oraz wywiady przeprowadzane z artystami sceny, m.in. w pismach „Teatr” (1977, 1980-87, z przerwami), „Życie Literackie” (1981; pojedyncze publikacje także w 1980 i 1984) i „Nowe Książki” (1984-85, m.in. noty teatralne podp. krypt. A.T.). Publikowała także w wydawnictwach działających poza cenzurą, m.in. w almanachu oficyny Krąg „Silva Rerum” z 1981 (wywiad podp. pseud.: Agata Martini). W 1986 na podstawie rozprawy monograficznej pt. Wisnowska (promotor prof. Zbigniew Raszewski) otrzymała w IS PAN stopień doktora i następnie w 1987-92 pracowała na stanowisku adiunkta w Instytucie Badań Literackich (IBL) PAN w Warszawie. W 1989 została członkiem SPP. Była stypendystką wielu instytucji i uczelni zagranicznych, m.in. paryskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego (stypendium im. S. Lama w 1988), amerykańskiej Fundacji Fulbrighta (w 1991-92), American Jewish Archives w Cinncinati, w stanie Ohio (w 1993), Instytutu Yad Vashem w Jerozolimie (w 1997-98), Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (w 1999), amerykańskiej MacDowell Colony (w 2001), Ledig-Rowolt Foundation (w 2000 i 2002) i Fundacji Rockefellera (w 2002). Wykorzystując przyznane stypendia na zbieranie materiałów do reportaży i książek biograficznych przebywała przez dłuższy czas m.in. w Paryżu (m.in. w 1989-91oraz w 2000), zainspirowana przez Jerzego Giedroycia z paryskiej „Kultury” podróżowała śladami polskich zesłańców do Moskwy i na Syberię (w 1989), była też w Izraelu (w 1991 i ponownie w 1997-98). W Stanach Zjednoczonych gościła również jako visiting profesor na Columbia University w Nowym Jorku (1991-93). Nadal prowadziła też badania nad historią teatru i uprawiała twórczość poetycką. Artykuły, reportaże i wiersze publikowała m.in. w paryskich „Zeszytach Historycznych” (1987, 1990, 1992), „Zeszytach Literackich” (1988, 1991-92) i „Kulturze” (1990-94) oraz w pismach krajowych: „Odrze” (1989-94 z przerwami, 2000-2004), „Kresach” (1992-94, 2000), „Arkuszu” (1994, 1996-2002, z przerwami). W 1996-98 była wykładowcą w Centrum Dziennikarstwa w Warszawie (The Warsaw Journalism Center). W 2001 podjęła wykłady w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (UW), a w 2002-2006 omawiała sztukę reportażu i wywiadu literackiego jako etatowy pracownik tejże uczelni (starszy wykładowca). W 2002 zaczęła również prowadzić zajęcia dydaktyczne w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2002 została członkiem Polskiego PEN Clubu. Wielokrotnie czasowo przebywała w Kanadzie, a w 2005-10 mieszkała tam na stałe i pracowała (w 2006-07) jako visiting professor na University of Toronto. W 2011 nawiązała współpracę z Instytutem Reportażu w Warszawie. W 2014-2015 (przez jeden semestr) prowadziła wykłady w Instytucie Dziennikarstwa UW (wpisane w program studiów niestacjonarnych w ramach specjalizacji prasowej). W 2010 otrzymała tytuł Honorowej Obywatelki Łęczycy. Odznaczona srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015).
W 1985 wyszła za mąż za Krzysztofa Wójcika, fotografika; rozwód w 1988. W 2005, po kilkunastu latach wcześniejszej znajomości, zawarła związek małżeński z Henrykiem Dasko (zm. 2006), eseistą i tłumaczem, który w 1969 wyemigrował z Polski do Kanady i osiadł w Toronto. W 2011 zamieszkała w Warszawie.
TWÓRCZOŚĆ
1. Rysowanie. [Wiersze]. [Podkowa Leśna: Ofic. Wydawn. P.T.* 1980], 12 s. Ser. Poetycka, 3.
2. I znowu list. [Wiersze]. Rys. A. Wahl. Wwa: Spółka Poetów 1990, 77 s.
Zawiera m.in. cykl: Piosenki.
3. Rosjanie w Warszawie. Migawki spod zaboru rosyjskiego w okresie Powstania Styczniowego. [Szkic historyczny]. Paryż: Inst. Lit. 1990, 128 s. Wyd. nast. [poszerz.] Wwa: Interim 1992.
4. Wisnowska. [Biografia literacka]. Wwa: WAiF 1990, 309 s., tab. Wyd. nast. [uzup.] pt. Maria Wisnowska. Jeśli mnie kochasz – zabij! [Wstęp:] J. Szczepkowska. Wwa: „Twój Styl” 2003, 429 s., [40] s. tabl. Biografie.
Rozprawa doktorska. – Dot. aktorki, M. Wisnowskiej, oraz życia artystycznego i społecznego w Warszawie u schyłku XIX w.
5. Kilka portretów z Polską w tle. Reportaże izraelskie. Słowo wstępne: R. Kapuściński. Gdańsk: Marabut 1993, 149 s.
Teksty dot. splotu kultur polskiej i żydowskiej, napisane w 1989-1992, z podróży do Izraela w 1991, a Wilna w 1989, Paryża i Drohobycza w 1992. - Nagroda Pol. PEN Clubu im. K. Pruszyńskiego za rok 1993, przyznana w 1994.
Przekł. franc.: Les disciples de Schulz. [Przeł.] M. Carlier. Montricher 2001.
Adapt. teatr. reportażu „Chłopiec na fotografii” w przekł. franc.: Le Garçon de la photographie. Adapt. M.C. Mastrangeli. Paryż, Le Colombier, Octogone 2002.
6. Zamieszkałam w ucieczce. [Wiersze]. [Wstęp:] W. Woroszylski. Lubl.: Stow. Lit. „Kresy” 1993, 80 s. Bibl. „Kresów”, 4.
7. Singer. Pejzaże pamięci. [Biografia]. Gdańsk: Marabut 1994, 342 s. Wyd. nast.: tamże 1996, Piórko; wyd. nowe uzup. Wwa: Muza 2002, 493 s.; wyd. 2 zmien. [właśc. 4, popraw. i uzup.] Kr.: WL 2010, 567 s.
Dot. pisarza I.B. Singera.
Przekł.: ang.: Lost landscapes. In search of Isaac Bashevis Singer and the Jews od Poland. [Przeł.] M.G. Levine. New York 1998, – czes.: Singer. Krajiny pamĕti. [Przeł.] V. Dvořáčková. Jinočany 2006, – franc.: Singer, paysages de la mémoire. [Przeł. ] J.-Y. Erhel. Paris 2002.
8. H. Koprowski: Wygrać każdy dzień. Spisała A. Tuszyńska. Wwa: Diana 1996, 363 s., tab.
Biografia lekarza, wirusologa i immunologa, wynalazcy szczepionki przeciwko wirusowi polio.
9. Adresat nieznany. Notatnik poetycki 1993-1996. [Wiersze]. Ze wstępem J. Twardowskiego. Wwa: Diana 1997, 120 s. Bibliofil.
10. Długie życie gorszycielki. Losy i świat Ireny Krzywickiej. [Biografia]. Wwa: Iskry 1999, 364 s. Wyd. nast.: wyd. 2 zmien. [popraw. i uzup.] pt. Krzywicka – długie życie gorszycielki. Kr.: WL 2009, 571 s., tamże 2011.
11. Łęczyca. [Wiersze]. Wwa: Diana 2001, [21] s. Bibliofil.
12. Na cudzych brzegach. Notatnik poetycki 1997-2000. [Wiersze]. Wwa: Diana 2001, 98 s. Bibliofil.
Zawiera cykle: A; Kartki z East Village; Popołudnie w Cuernavaca; Statek do Haify; Z.
13. Gwiazdy i gwizdy. Z dziejów publiczności teatralnej1765-1939. [Monografia]. Lublin: Wydawn. UMCS 2002, 246 s.
14. Miejsce przy oknie. [Wiersze]. Wwa: Nowy Świat 2003, 83 s.
15. B. Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku (1924-2002). [Słownik biograficzny]. [Cz. 1-2]. Współpraca: H. Kurzyński, A. Tuszyńska. Wr.: Wydawn. Europa 2004, 566 + 541 s.
[Cz. 1:] A-M. – [Cz. 2:] N-Ż.
16. Rodzinna historia lęku. Kr.: WL 2005, 423 s. Wyd. nast. [popraw.] tamże 2011.
Biogr. opowieść o odkrywaniu rodzinnego sekretu: żydowskiego pochodzenia matki.
Nominacja do franc. Nagrody Prix Médicis w 2005.
Przekł.: ang.: Family history. A memoir. [Przeł.:] Ch. Ruas. New York 2016, – franc.: Une historie familiale de la peur. [Przeł.] J.-Y. Erhel. Paris 2006. Wyd. nast. tamże 2011.
17. Ćwiczenia z utraty. Kr.: WL 2007, 237 s.
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta E. Kijowska. Piaseczno: Heraclon International. Storybox.pl [2015], płyta CD w formacie mp3.
Wspomnienia dot. zmagań z chorobą nowotworową męża autorki, H. Dasko w 2005-2006.
Przekł. franc.: Exercices de la perte. [Przeł.] J.-Y. Erhel. Paris 2009, – koreań. [Korea?: DD World] 2011.
18. Oskarżona. Wiera Gran. [Biografia]. Kr.: WL 2010, 462 s. Por. poz. 21, 22.
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Polony. Piaseczno: Heraclon International. Storybox.pl [2015], płyta CD w formacie mp3.
Dot. piosenkarki polskiej żydowskiego pochodzenia, gwiazdy warszawskiego getta, oskarżonej po wojnie o kolaborację z Niemcami. – Zawarte w książce passusy dot. wojennych losów Władysława Szpilmana były powodem procesów cywilnych wytoczonych autorce i jej wydawcom w Polsce i w Niemczech przez rodzinę muzyka. Wiosną 2013 Wyższy Sąd Krajowy w Hamburgu (nie ingerując w postać znajdującego się już w sprzedaży pierwszego wydania niemieckiego) nakazał w kolejnych edycjach usunięcie niepopartych dowodami oskarżeń rzucanych przez Wierę Gran na Szpilmana (wg inf. A. Tuszyńskiej – 25 linijek z 375-stronicowego tekstu). We wrześniu 2013 Sąd Okręgowy w Warszawie (nieprawomocnym wyrokiem) oddalił pozew Haliny Grzecznarowskiej-Szpilman i jej syna, Andrzeja uznając, że A. Tuszyńska miała prawo zacytować także kontrowersyjne opinie artystki. W lipcu 2016 Sąd Apelacyjny w Warszawie prawomocnie rozstrzygnął sprawę na korzyść rodziny Szpilmana.
Przekł.: ang.: Vera Gran. The accused. [Przeł. z jęz. franc.] Ch. Ruas. New York 2013, – franc.: Wiera Gran, l’accusée. [Przeł.] I. Jannès-Kalinowski. Paris 2010, wyd. nast. tamże 2011, 2012. – grec.: Viera Gkran: ī katīgoroumenī. [Przeł. z franc.] T. Skassīs. Athī'na 2011, – hebr.: Ha-ne'šemet. Wyeyrah Gra'n, zameret geṭŵ Waršah. [Przeł. z jęz. franc.:] A. Uriel. Kinneret 2012, – hiszp.: La cantante del gueto de Varsovia. Wiera Gran, la acusada. [Przeł.:] Í. Sánchez Paños, E-M. Cano, Madryt 2011, – maced.: Obvineta: Vǰera Gran. [Przeł.] M. Mirkulovska. Skopǰe 2015, – niderl.: Vera Gran. De zangeres van het getto van Waschau. [Przeł.] L. van Nes. Amsterdam 2011, – niem.: Die Sängerin aus dem Ghetto - Das Leben der Wiera Gran. [Przeł. z jęz. franc.] X. Osthelder. Berlin 2013, – słoweń.: Obtožena: Wiera Gran. [Przeł.] T. Jamnik. Ljubljana 2015, – włos.: Wiera Gran: l'accusata. [Przeł.:] M. Botto. Torino 2012.
19. Nadzieja 2. [Wiersze]. Lubl.: Ośrodek Brama Grodzka – Teatr NN 2010, 63 s.
Na okł. tyt.: Nadzieja 2=Espoir 2.
20. [M. E. Tyrmand]: Tyrmandowie. Romans amerykański. Rozm. i skomponowała A Tuszyńska. Tłum. listów A. Wróbel. Wwa: Wydawn. MG, cop. 2012, 269 s.
Dot. emigracyjnych losów i twórczości L. Tyrmanda.
21. Wiera Gran. [Scenariusz filmu dokumentalnego]. Reż.: M. Zmarz-Koczanowicz. TVP 2012.
Scenariusz napisany na podstawie książki Oskarżona. Wiera Gran, por. poz. 18. Premierowy pokaz filmu w maju 2012 na 52. Krakowskim Festiwalu Filmowym.
22. Pani Ka. [Słuchowisko]. Reż. W. Markiewicz. Radio 2013.
Słuchowisko napisane na podstawie książki Oskarżona. Wiera Gran, por. poz. 18.
23. Wiera. Dramat w sześciu obrazach. [Współaut.] J. Żurek. „Dialog” 2013 nr 11 s. 61-116.
Tekst dostępny też na stronie internetowej: http://www.agatatuszynska.pl/Wiera.pdf [dostęp 2 grudnia 2016].
24. Teatr się pali! O pięciu pożarach Teatru Narodowego. [Szkic historyczny]. Wwa: Teatr Nar. 2014, 60 s. Teatr Nar. – Historia, 9.
25. Narzeczona Schulza. Apokryf. Kr.: WL 2015, 321 s.
Opowieść biograficzna o Józefinie Szelińskiej, narzeczonej Brunona Schulza.
Nominacje do franc. nagród Prix Médicis i Prix Femina w 2015, nominacja do finału Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia (przyznawanej przez „Kurier Szczeciński”) w 2016.
Przekł. franc.: La Fiancée de Bruno Schulz. [Przeł.:] I. Jannès-Kalinowski. Paris 2015.
26. Jamnikarium. Wwa: Wydawn. MG 2016, 351 s.
Autorka podp.: Agata Tuszyńska &Lonia. – Ułożony w formie leksykonu zbiór krótkich opowieści, wspomnień i listów dotyczących jamników oraz ich właścicieli.
Przekład wierszy A. Tuszyńskiej w antologii ang.: Ambers aglow. An anthology of Polish women's poetry (1981-1995). [Przeł.] R. Grol. Austin 1996.
Adaptacja
1. W. Reymont: Komediantka. Adapt. A. Tuszyńska. Reż.: Z. Rakowiecka. Radio 1980.
Prace redakcyjne
1. I. Krzywicka: Wyznania gorszycielki. [Wspomnienia]. Oprac. A. Tuszyńska. Wwa: Czyt. 1992, 436 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 popraw. 1995, [wyd. 3] 1996, [wyd. 4] 1998, wyd. 5 2002.
2. Próba generalna. [Antologia]. Pod kierunkiem [i ze wstępem] A. Tuszyńskiej. Wwa: „Twój Styl” 2004, 280 s.
Zbiór tekstów prozą powstałych na zajęciach warsztatowych Wydziału Dziennikarstwa UW – Ćwiczenia z pisania.
OPRACOWANIA (wybór)
Ank. 2008, 2011. – Strona internetowa: http://www.agatatuszynska.pl/ [dostęp 7 listopada 2016]. – Autorka o sobie: Lęk rozbrojony. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 48 [dot.: Rodzinna historia lęku]. – Wywiady: Samosiejka. Rozm. J. Jancewicz. „Pani” 2000 nr 1; Nie zapisane nie istnieje. Rozm. S. Bereś. Oprac.: S. Bereś, M. Cichoracka. „Odra” 2001 nr 2, przedr. w: S. Bereś: Historia literatury polskiej w rozmowach. XX-XXI wiek. [Cz.] 1. Wwa 2002; Podróż z życia w życie. Rozmowa z Agatą Tuszyńską. Rozm. A. Cieślar. W tegoż: Kobieta metafizyczna. Wwa 2005; Nie pisałam metafory. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 2007 nr 234 [dot.: Ćwiczenia z utraty]; To life! Rozm. J. Strzałka. „Tyg. Powsz.” 2007 nr 43 [dot.: Ćwiczenia z utraty]; Mam dwa życia. Rozm. K. Janowska. „Przekrój” 2010 nr 36 [dot.: Oskarżona Wiera Gran]; Słowom brakło znaczeń. Rozmowa z Agatą Tuszyńską autorką poruszających „Ćwiczeń z utraty” – opowieści o ciężkiej chorobie i śmierci jej męża. Rozm. M. Wilk. W tegoż: W biegu... książka podróżna. Rozmowy z pisarzami (i nie tylko). Kr. 2010; Wszyscy jesteśmy kolaborantami. Rozm. R. Kim. „Wprost” 2010 nr 46 [dot.: Oskarżona Wiera Gran]; Wycięta z wojennego losu. Rozm. M. Sawicka-Danielak. „Rzeczpospolita” 2010 nr 231 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran]. – [Dot.: Oskarżona. Wiera Gran:] Zaciskam zęby i piszę. Rozm. L. Śnieg-Czaplewska. „Viva” 2010 nr 23; Zostałam z podłością ludzką. Rozm. A. Kuźniak. „Gaz. Wybor.” 2010 nr 235 dod. „Duży Format” nr 39; Używam słowa „kolaboracja”, bo wszyscy układamy się z losem. Rozm. T. Drozda. „Wyspa” 2011 nr 1; Krótkotrwałe spełnienia. Rozm. M. Grzebałkowska. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 293 dod. „Wysokie Obcasy” nr 50; Na cztery ręce. Z Agatą Tuszyńską i Jerzym Żurkiem rozm. J. Jaworska. „Dialog” 2013 nr 11 [dot. dramatu Wiera]; Nie jestem Wierą Gran. Rozm. H. Rydlewska. „Przekrój” 2013 nr 25; Oskarżona: Agata Tuszyńska. Rozm. R. Kim. „Newsweek Polska” 2013 nr 29; „Przypadek jest maską na twarzy przeznaczenia”. O książce „Pejzaże pamięci” i o I. B. Singerze. Rozm. M. Zynger. „LiryDram” 2013 nr 1; Tajemnica narzeczonej Schulza. Rozm. J. Rolińska. „Rzeczpospolita” 2015 nr 166 [dot.: Narzeczona Schulza]; Uprawiam archeologię pamięci. Rozm. A. Papieska. „Nowe Książ.” 2015 nr 10.
Ogólne: M. PAWŁOWSKA: Kobieta w podróży. „Kresy” 1994 nr 18. – E. JUNCZYK-ZIOMECKA: Nie zapisane nie istnieje. „Twój Styl” 1995 nr 3. – R. JOCHYMEK: W zwierciadle biografii. Współczesna polska biografia literacka na przykładzie utworów Joanny Siedleckiej, Agaty Tuszyńskiej, Barbary Wachowicz. Wwa 2004, passim. – A. SIEMIŃSKA: Pamięć uniewinniona. Pochodzenie żydowskie a problem tożsamości i wyborów identyfikacyjnych na przykładzie utworów Romy Ligockiej i Agaty Tuszyńskiej. W: Pisarze polsko-żydowscy XX wieku. Wwa 2006, przedr. w: Polska proza i poezja po 1989 roku. Tor. 2007. – M. FIEJDASZ-KACZYŃSKA: Poszukiwacze zaginionych historii. „Pani” 2013 nr 3 [dot. także: Sz.Twardocha, P. Bluszcza i W. Kukuczki]. – L. HULL: „Za nią” i „przy niej”. W tejże: Zamiast i w imieniu. Na pograniczach współczesnej biografistyki. Tor. 2014. – A. MACH: „Na początku była wojna”. Postpamięć w utworach Evy Hoffman, Bożeny Keff, Ewy Kuryluk i Agaty Tuszyńskiej. „Literaturoznawstwo” 2014/2015 nr 8/9. – A. TIPPNER: „Sensing the meaning, working towards the facts”. Drugie pokolenie a pamięć o Zagładzie w tekstach Bożeny Keff, Magdaleny Tulli i Agaty Tuszyńskiej. Przeł. K. Adamczak. „Teksty Drugie” 2016 nr 1.
Rosjanie w Warszawie (poz. 3): E. HALICZ. „Zesz. Hist.”, Paryż 1991 z. 96. – M. KARPIŃSKI: Nie widzieć, nienawidzić. „Puls” 1991 nr 4. – A.S. KOWALCZYK: Dykcyonarz w takt „Roty”. „Res Publica” 1991 nr 3. – K. PACZUSKI: Suplement do „Lalki”. „Akcent” 1994 nr 1.
Wisnowska (poz. 4): M. RADGOWSKI: Całe życie aktorek. „Dialog” 1990 nr 10 [dot. także: L. Kuchtówna: Irena Solska, M. Bojarska: Mieczysława Ćwiklińska, A. Grodzicki: Eichlerówna – szlachetny demon teatru].
Kilka portretów z Polską w tle (poz. 5): A. DRAWICZ: Mądrość żydowska z Polską w tle. „Tyg. Powsz.” 1993 nr 38. – M. RATAJCZAK: Między mitem i historią. „Odra” 1993 nr 11. – R. KAPUŚCIŃSKI: Człowiek i jego pamięć. W tegoż: O książkach, ludziach i sztuce. Wwa 2009 [przedr. jako przedm. zob. poz. 5].
Zamieszkałam w ucieczce (poz. 6): D. HECK: Kłopoty z koniugacją. „Tytuł” 1994 nr 1. – W. WANTUCH: Zamach na wszystkość. „Arkusz” 1994 nr 6.
Singer (poz. 7): A. BAGŁAJEWSKI: Pejzaże pamięci i wyobraźni. „Kresy” 1994 nr 19. – A. DRAWICZ: „Singer”, bodaj nawet lepszy niż Singer. „Tyg. Powsz.” 1994 nr 41. – W. SADKOWSKI: W podwójnym zwierciadle. „Lit. na Świecie” 1994 nr 7/8. – W. WOROSZYLSKI: Z Polską w tle. „Rzeczpospolita” 1994 nr 91. – T.J. ŻÓŁCIŃSKI: Twórczość była jego radością. „Sł. Żyd.” 1994 nr 9. – Ch. SHMERUK: Dwie książki o Singerze. „Teksty Drugie” 1996 nr 4 [dot. także: M. Adamczyk-Garbowska: Polska Isaaca Bashevisa Singera – rozstanie i powrót]. – J. POTKAŃSKI: Umarłe pejzaże. „Prz. Hum.” 1997 nr 5. – R. JOCHYMEK: Pejzaże pamięci Agaty Tuszyńskiej a konwencja reportażu i proza Singera. „Ann. Acad. Paedagogicae Crac. Stud. Historicolitteraria” 2004 nr 4. – Zob. też. Wywiady.
H. Koprowski: Wygrać każdy dzień (poz. 8): M. FIKUS: Gra ważniejsza od wygranej. „Świat Nauki” 1997 nr 4. M. KULA: Doktor Koprowski bez tajemnic. „Nowe Książ.” 1997 nr 5.
Adresat nieznany (poz. 9): J. GRĄDZIEL: Listowna odyseja. „Arkusz” 1998 nr 2. – W. FUŁEK: List od nieznanego adresata. „Topos” 2000 nr 3/4.
Długie życie gorszycielki (poz. 10): A.J. DĄBROWSKI: Powrót Ireny Krzywickiej. „Nowy Dz.”, Nowy Jork 1999 nr z 15 X dod. „Prz. Pol.” – M. GAWIN: Artysta w szlafroku. „Res Publica Nowa” 1999 nr 10. – R. GRZELA: Rozprawa z Krzywicką. „Kultura”, Paryż 1999 nr 7/8. – T. JASTRUN: Bolesne życie gorszycielki. „Twój Styl” 1999 nr 8. – A. KOSS: Irena Krzywicka by Agata Tuszyńska. „Kresy” 1999 nr 2/3. – K. MASŁOŃ: Pozycja wyjątkowa. „Rzeczpospolita” 1999 nr 141, polem.: A. Krzywicki. „Rzeczpospolita” 1999 nr 165, K. Masłoń, tamże. – M. RADGOWSKI: Przywrócona. „Nowe Książ.” 1999 nr 8. – R. JOCHYMEK: Między życiem a literaturą. „Opcje” 2000 nr 1.
Łęczyca (poz. 11): A. PIWKOWSKA: W podróży. „Nowe Książ.” 2001 nr 9 [dot. też: Na cudzych brzegach]. – W. WANTUCH: Papier wyczerpany? „Arkusz” 2001 nr 12 [dot. też: Na cudzych brzegach]. – R. GROL: W pogoni za zakotwiczeniem, czyli o poezji Agaty Tuszyńskiej. „Midrasz” 2002 nr 2 [dot. też: Na cudzych brzegach]. – L. SZARUGA: Świat poetycki (XV). „Zesz. Lit.”, Paryż 2002 nr 78 [m.in. o tomie A. Tuszyńskiej].
Na cudzych brzegach (poz. 12): A. PIWKOWSKA: W podróży. „Nowe Książ.” 2001 nr 9 [dot. też: Łęczyca]. – W. WANTUCH: Papier wyczerpany? „Arkusz” 2001 nr 12 [dot. też: Łęczyca]. – W. FUŁEK: W drodze. „Topos” 2002 nr 1/2. – R. GROL: W pogoni za zakotwiczeniem, czyli o poezji Agaty Tuszyńskiej. „Midrasz” 2002 nr 2 [dot. też: Łęczyca].
Gwiazdy i gwizdy (poz. 13): J. ZIELIŃSKI: Widziane ze sceny. „Res Publica” 1989 nr 5 [na podstawie masz. książki]. – H. BALTYN: Głosujący nogami. „Nowe Książ.” 2003 nr 4. – A. ZAWRZYKRAJ: Pozwólcie widzom śmiać się i klaskać. „Dialog” 2003 nr 4.
Rodzinna historia lęku (poz. 16): J. GIZELLA: Trudna tożsamość. „Topos” 2005 nr 3. – D. KRAWCZYŃSKA: Jak sukienka. „Res Publica Nowa” 2005 nr 4. – M. RADGOWSKI: Wszyscy w jednym pokoju. „Rzeczpospolita” 2005 nr 77. – M. DUNIKOWSKA: Byliście, więc jestem. „Odra” 2006 nr 4. – A. SZEWCZYK: Lekcja historii rodzinnej. „Kresy” 2006 nr 1/2. – Ł. JASINA: Wspaniały, polsko-żydowski chaos. Na marginesie wspólnych motywów autobiografii A. T. i Mariana Marzyńskiego. „Rocz. Inst. Europy Środkowo-Wschodniej” 2007. – R. KAPUŚCIŃSKI: W poszukiwaniu tożsamości. W tegoż: O książkach, ludziach i sztuce. Wwa 2009. – M. MIPS: Teraźniejszość naznaczona (post)traumą (na przykładzie „Włoskich szpilek” Magdaleny Tulli i „Rodzinnej historii lęku” Agaty Tuszyńskiej. W: Sekundy (i) epoki. Wwa 2013. – E.-M. HIEMER: Przestrzenie w literaturze polsko-żydowskiej i niemiecko-żydowskiej. Regionalizacja i europeizacja. W: Střední Evropa včera a dnes. Proměny koncepcí. Brno 2015. – Zob. też Autorka o sobie.
Ćwiczenia z utraty (poz. 17): M. CUBER: Poza zasięgiem ukojenia. „Nowe Książ.” 2007 nr 11. – A. JANKO: Księga miłości i śmierci. „Gaz. Wybor.” 2007 nr 254. – J. ROSTROPOWICZ-CLARK: Umiera człowiek, powstaje książka. „Nowy Dz.”, Nowy Jork 2008 nr z 4 I dod. „Prz. Pol.” – R. SOWIŃSKA: Duchowy „survival”. „Więź” 2008 nr 6. – Zob. też Wywiady.
Oskarżona Wiera Gran (poz. 18): C. GMYZ: Szpilman walczy o dobre imię ojca. „Rzeczpospolita” 2010 nr 258 [dot. przywoływanych w książce pomówień Władysława Szpilmana o kolaborację z Niemcami w czasie okupacji]. – A. GRZEMSKA: Mistyfikacje. „Pogranicza” 2010 nr 6. – P. PUSTKOWIAK: Obyśmy sami nie byli sądzeni. „Dz. Gaz. Prawna” 2010 nr 197. – A. SABOR: Rozmowy w kryjówce. „Tyg. Powsz.” 2010 nr 51 dod. „Książ. w Tyg.” – M. SAWICKA-DANIELAK: W butach gwiazdy. „Rzeczpospolita” 2010 nr 231. – J. SOSNOWSKI: Lęk nad zmąconym źródłem. „Więź” 2011 nr 1. – J. SZCZĘSNA: To nie była agentka. „Gaz. Wybor.” 2010 nr 274. – B. URBANKOWSKI: Trędowata z getta. „Niezal. Gaz. Pol. Nowe Państ.” 2010 [nr] 12. – J. ŻAKOWSKI: Bezrozumna potęga losu. „Polityka” 2010 nr 43. – H. SAMSON: Obnażona Wiera Gran. „Gaz. Wybor.” 2011 nr 83 dod. „Wysokie Obcasy”. – J. SOSNOWSKI: Lęk nad zmąconym źródłem. „Więź” 2011 nr 1 (w cyklu „Eks post”). – U. GLENSK: Bez wyroku. W tejże: Po Kapuścińskim. Kr. 2012. – A. SZELIGA: Sprawy o sztukę nie będzie. „Metro” 2012 nr 2451 [dot. analogii między książką A. Tuszyńskiej oraz sztuką pt. Wiera Gran, autorstwa A. Burzyńskiej, wystawionej w 2012 w reż. B. Sas w warszawskim Teatrze „Kamienica”]. – J. LASDUN: „Under Suspicion”. Vera Gran: The Accused by Agata Tuszyńska. „New York Times” 2013 z 3 V dod. „Sunday Book Review”. – M. JAŁOSZEWSKI: Agata Tuszyńska wygrała po raz drugi z rodziną Szpilmana. „Gaz. Wybor.” 2014 nr 271. – P. MACHAJSKI, M. JAŁOSZEWSKI: Pisarka Agata Tuszyńska musi przeprosić wdowę po Władysławie Szpilmanie. „Gaz. Wybor.” 2016 nr 176? z 29 VII. – Zob. też Wywiady.
Tyrmandowie (poz. 20): K. CIEŚLIK: Zakochany Lolek. „Polityka” 2012 nr 41. – I. IWASIÓW: Pierwsza myśl: jest niski. Rozczarowanie? „Gaz. Wybor.” 2012 nr 224. – M. E. ROGOWSKA: Mary Ellen i Leopold. „Nowe Książ.” 2012 nr 12. – W. FUŁEK: Zapomniana sztuka epistolografii. „Topos” 2014 nr 1/2.
Wiera (poz. 23): Zob. Wywiady.
Narzeczona Schulza (poz. 25): J. BOŃCZA-SZABŁOWSKI: Tajemnicza panna J. „Rzeczpospolita” 2015 nr 198. – M. CIEŚLIK: Geniusz i panna. „Wprost” 2015 nr 36. – D. NOWACKI: Bruno i Juna, narzeczeni w Drohobyczu. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 221. – Ł. SATURCZAK: Podwójne życie Józefiny. „Newsweek” 2015 nr 35. – A. ZAWADA: J., samotna narzeczona. „Nowe Książ.” 2015 nr 10. – M. WALENDOWSKA: Szelińska – portret wątpliwy. „Twórczość” 2016 nr 5.– Zob. też Wywiady.
I. Krzywicka: Wyznania gorszycielki (Prace redakcyjne i edytorskie poz. 1): G. BORKOWSKA: Pęknięta biografia. „Życie Warsz.” 1993 dod. „Ex Libris” nr 28. – R. MATUSZEWSKI: Wokół Krzywickiej i Boya. „Życie Warsz.” 1993 dod. „Ex Libris” nr 31.
