|
|
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) |
Linia 8: |
Linia 8: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | <p>Urodzony 20 sierpnia 1951 w Krakowie; syn Tadeusza Romanowskiego, lekarza, i Lidii z domu Bytnar, biologa. Od 1964 uczył się w krakowskim II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego. Po zdaniu matury w 1968 studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Debiutował w tymże roku artykułem ''Zaczarowany dorożkarz'', opublikowanym w tygodniku„Panorama” (nr 51/52). W czasie wystąpień robotniczych w grudniu 1970 był krótko więziony za udział w manifestacji. Działał w studenckim ruchu naukowym jako prezes Koła Polonistów (1971-73), następnie przewodniczący komitetów organizacyjnych międzynarodowych konferencji filologicznych (1974 i 1976). Publikował w „Studencie” (1970, 1972, 1981) i „Dzienniku Polskim” (1971). W 1974 uzyskał magisterium, po czym pracował jako asystent w Instytucie Filologii Polskiej UJ (później Instytut Polonistyki, od 2004 Wydział Polonistyki). W badaniach naukowych zajął się początkowo polską poezją patriotyczną i niepodległościową, później literaturą kresową. Od 1976 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego (SD); pełnił funkcje lektora Krakowskiego Komitetu oraz przewodniczącego Koła na UJ; wystąpił ze Stronnictwa w 1982 po wprowadzeniu stanu wojennego. W 1976 podjął stałą współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”. Publikował też m. in. w „Tygodniku Demokratycznym” (1976) i „Nowym Wyrazie” (1976), a recenzje i artykuły naukowe ogłaszał w „Ruchu Literackim” (1977-79). W 1982 doktoryzował się na podstawie pracy ''Poezja polska 1908-1918 wobec problemów wojny i niepodległości ''(promotor prof. Tomasz Weiss). Od 1980 był członkiem NSZZ „Solidarność”. Prowadził kolportaż wydawnictw „drugiego obiegu” na UJ oraz współpracował z czasopismami publikowanymi poza cenzurą: „Polityka Polska” (1983), „Solidarność Narodu” (1983) i „Arka” (1984-1989); kilkakrotnie był zatrzymywany przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1983 był stypendystą Funduszu Pomocy Intelektualistom z Europy Wschodniej oraz wykładowcą Uniwersytetu Polonii Świata w Rzymie. W 1987-89 publikował studia w „Pamiętniku Literackim”, a nadto m.in. w „Przeglądzie Katolickim” (1985-88) i „Znaku” (1985-89, 1996, 2011-12). W 1989-90 wchodził w skład Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na UJ; w r. 1992 wystąpił ze Związku. Pracował w redakcji tygodnika „Świat” (1989) i dwutygodnika „Myśl Demokratyczna”, którego w 1991 był redaktorem naczelnym. W 1990 wyjeżdżał jako stypendysta Instytutu Józefa Piłsudskiego do Nowego Jorku oraz Funduszu im. S. Lama do Paryża. W 1990-94 współpracował z „Gazetą Krakowską” (tu w 1993-94 cotygodniowa rubryka „Sine ira/Bez gniewu”). W 1990 był jednym z sygnatariuszy Sojuszu na Rzecz Demokracji, w 1990-91 został członkiem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna (ROAD, wchodził w skład Krajowej Komisji Koordynacyjnej), a w 1991-94 Unii Demokratycznej (UD) i 1994-99 Unii Wolności (UW; w 1991-94 oraz w 1995-98 należał do Rady Krajowej, był też członkiem prezydium Rady Regionalnej w Krakowie, a w 1992-93 wiceprzewodniczącym regionu krakowskiego). W pierwszych wolnych wyborach w 1991 kandydował na posła do Sejmu RP z ramienia UD w Sosnowcu. Przez kilka lat prowadził Klub Myśli Politycznej UD/UW w Krakowie oraz publikował w wewnętrznych biuletynach partii, m.in. w „Biuletynie Informacyjnym ROAD” (1991), „Biuletynie UD” (1991-92) i „Biuletynie Małopolskim” (1992-94, 1996-2000). W 1990 został członkiem redakcji „Tygodnika Powszechnego”; od 1992 prowadził w nim rubrykę ''Co nowego na Wschodzie'', w 1993 kierował działem politycznym, a od 1999 działem historii; w 2002 wystąpił z redakcji. Od 1993 stale współpracował jako publicysta z „Gazetą Wyborczą”; tu ogłosił m.in. szkice: ''Nie ma już Bytnarów ''(2003 nr 69), ''Moskale w Warszawie'' (2007 nr 47), ''Gdy Litwini budzili grozę ''(2012 nr 140 dod. „Ale Historia” nr 22), ''Niekochane królowe'' (2013 nr 157 dod. „Ale Historia” nr 28). Kontynuował badania naukowe m. in. w Mińsku i Wilnie, gdzie też w 1994 prowadził zajęcia w Katedrze Filologii Polskiej Uniwersytetu Wileńskiego. W 1994 odbył serię wykładów w Kanadzie (Edmonton, Calgary, Toronto). W 1999 habilitował się na UJ na podstawie książki ''Młoda Polska wileńska.'' W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego UJ. W 2003 został kierownikiem Katedry Kultury Literackiej Pogranicza UJ oraz opiekunem studenckiego interdyscyplinarnego Koła Wschodniego, afiliowanego przy Wydziale Polonistyki UJ. Równocześnie podjął pracę w Instytucie Historii PAN jako redaktor naczelny ''Polskiego Słownika Biograficznego ''(PSB) i kierownik Zakładu PSB''. ''W 2003-06 był członkiem Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 2004 otrzymał tytuł naukowy profesora. W 2007-10 wchodził w skład Rady Naukowej Instytutu Historii PAN, a w 2008-12 w skład Kolegium Elektorów UJ. Publikował w tygodniku „Polityka” (2006-10 i 2013; tu m.in. artykuły ''Ostatnie Zgromadzenie Obojga Narodów'' – 2007 nr 4, artykuły ''Skandalistka znad Niemna'' o E. Orzeszkowej – 2010 nr 23, ''Kochliwa niewiasta ''o M. Konopnickiej – 2010 nr 41, a także szkic ''Tajemnica Witolda Pileckiego'' – 2013 nr 20, który wywołał liczne polemiki prasowe). Drukował nadto w „Przeglądzie” (2007-10, 2012, 2013) i „Zdaniu” (2008-2010, 2012). W 2008 wszedł w skład Rady Redakcyjnej dwumiesięcznika „Nowa Europa Wschodnia”, a w 2012 redakcji miesięcznika „Kraków”. W 2012 został członkiem rady politycznej Partii Demokratycznej – demokraci.pl. Od tegoż roku formalnie (faktycznie wcześniej) redagował serię ''Biblioteka Literatury Pogranicza'', ukazującą się w krakowskim wydawnictwie „Universitas”. W 2013 został członkiem Rady Naukowej (Scientific Council) serii ''Polish Biographical Studies'' (w języku angielskim) wydawanej przez Ośrodek Badań Biograficznych Uniwersytetu Szczecińskiego. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2003), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2008), medalem „Zasłużony dla tolerancji” (2008), honorową odznaką Stowarzyszenia „Kuźnica” (2008), medalem „Za mądrość obywatelską” (2012) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015).</p> | + | <p>Urodzony 20 sierpnia 1951 w Krakowie; syn Tadeusza Romanowskiego, lekarza, i Lidii z domu Bytnar, biologa. Od 1964 uczył się w krakowskim II Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego. Po zdaniu matury w 1968 studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Debiutował w tymże roku artykułem ''Zaczarowany dorożkarz'', opublikowanym w tygodniku„Panorama” (nr 51/52). W czasie wystąpień robotniczych w grudniu 1970 był krótko więziony za udział w manifestacji. Działał w studenckim ruchu naukowym jako prezes Koła Polonistów (1971-73), następnie przewodniczący komitetów organizacyjnych międzynarodowych konferencji filologicznych (1974 i 1976). Publikował w „Studencie” (1970, 1972, 1981) i „Dzienniku Polskim” (1971). W 1974 uzyskał magisterium, po czym pracował jako asystent w Instytucie Filologii Polskiej UJ (później Instytut Polonistyki, od 2004 Wydział Polonistyki). W badaniach naukowych zajął się początkowo polską poezją patriotyczną i niepodległościową, później literaturą kresową. Od 1976 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego (SD); pełnił funkcje lektora Krakowskiego Komitetu oraz przewodniczącego Koła na UJ; wystąpił ze Stronnictwa w 1982 po wprowadzeniu stanu wojennego. W 1976 podjął stałą współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”. Publikował też m. in. w „Tygodniku Demokratycznym” (1976) i „Nowym Wyrazie” (1976), a recenzje i artykuły naukowe ogłaszał w „Ruchu Literackim” (1977-79). W 1982 doktoryzował się na podstawie pracy ''Poezja polska 1908-1918 wobec problemów wojny i niepodległości ''(promotor prof. Tomasz Weiss). Od 1980 był członkiem NSZZ „Solidarność”. Prowadził kolportaż wydawnictw „drugiego obiegu” na UJ oraz współpracował z czasopismami publikowanymi poza cenzurą: „Polityka Polska” (1983), „Solidarność Narodu” (1983) i „Arka” (1984-1989); kilkakrotnie był zatrzymywany przez Służbę Bezpieczeństwa. W 1983 był stypendystą Funduszu Pomocy Intelektualistom z Europy Wschodniej oraz wykładowcą Uniwersytetu Polonii Świata w Rzymie. W 1987-89 publikował studia w „Pamiętniku Literackim”, a nadto m.in. w „Przeglądzie Katolickim” (1985-88) i „Znaku” (1985-89, 1996, 2011-12, 2014-15). W 1989-90 wchodził w skład Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na UJ; w r. 1992 wystąpił ze Związku. Pracował w redakcji tygodnika „Świat” (1989) i dwutygodnika „Myśl Demokratyczna”, którego w 1991 był redaktorem naczelnym. W 1990 wyjeżdżał jako stypendysta Instytutu Józefa Piłsudskiego do Nowego Jorku oraz Funduszu im. S. Lama do Paryża. W 1990-94 współpracował z „Gazetą Krakowską” (tu w 1993-94 cotygodniowa rubryka „Sine ira/Bez gniewu”). W 1990 był jednym z sygnatariuszy Sojuszu na Rzecz Demokracji, w 1990-91 był członkiem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna (ROAD, wchodził w skład Krajowej Komisji Koordynacyjnej), a w 1991-94 Unii Demokratycznej (UD) i 1994-99 Unii Wolności (UW; w 1991-94 oraz w 1995-98 należał do Rady Krajowej, był też członkiem prezydium Rady Regionalnej w Krakowie, a w 1992-93 wiceprzewodniczącym regionu krakowskiego). W pierwszych wolnych wyborach w 1991 kandydował na posła do Sejmu RP z ramienia UD w Sosnowcu. Przez kilka lat prowadził Klub Myśli Politycznej UD/UW w Krakowie oraz publikował w wewnętrznych biuletynach partii, m.in. w „Biuletynie Informacyjnym ROAD” (1991), „Biuletynie UD” (1991-92) i „Biuletynie Małopolskim” (1992-94, 1996-2000). W 1990 został członkiem redakcji „Tygodnika Powszechnego”; od 1992 prowadził w nim rubrykę ''Co nowego na Wschodzie'', w 1993 kierował działem politycznym, a od 1999 działem historii; w 2002 wystąpił z redakcji. Należy do Stowarzyszenia Pracowników, Współpracowników i Przyjaciół Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa im. J. Nowaka-Jeziorańskiego. W 1993-2015 oraz od 2018 stale współpracował jako publicysta z „Gazetą Wyborczą”; tu ogłosił m.in. szkice: ''Nie ma już Bytnarów ''(2003 nr 69), ''Moskale w Warszawie'' (2007 nr 47), ''Gdy Litwini budzili grozę ''(2012 nr 140 dod. „Ale Historia” nr 22), ''Niekochane królowe'' (2013 nr 157 dod. „Ale Historia” nr 28), ''Jak zepsuliśmy polski zegarek'' (2018, nr 209 dod. „Magazyn Świąteczny. Kontynuował badania naukowe m. in. w Mińsku i Wilnie, gdzie też w 1994 prowadził zajęcia w Katedrze Filologii Polskiej Uniwersytetu Wileńskiego. W tymże roku odbył serię wykładów w Kanadzie (Edmonton, Calgary, Toronto). W 1999 habilitował się na UJ na podstawie książki ''Młoda Polska wileńska.'' W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego UJ. W 2003 został kierownikiem Katedry Kultury Literackiej Pogranicza UJ oraz opiekunem studenckiego interdyscyplinarnego Koła Wschodniego, afiliowanego przy Wydziale Polonistyki UJ. Równocześnie podjął pracę w Instytucie Historii PAN jako redaktor naczelny ''Polskiego Słownika Biograficznego ''(PSB) i kierownik Zakładu PSB''. ''W 2003-06 był członkiem Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 2004 otrzymał tytuł naukowy profesora. W 2007-10 wchodził w skład Rady Naukowej Instytutu Historii PAN, a w 2008-12 w skład Kolegium Elektorów UJ. Publikował w tygodniku „Polityka” (2006-10 i 2013; tu m.in. artykuły ''Ostatnie Zgromadzenie Obojga Narodów'' – 2007 nr 4, artykuły ''Skandalistka znad Niemna'' o E. Orzeszkowej – 2010 nr 23, ''Kochliwa niewiasta ''o M. Konopnickiej – 2010 nr 41, a także szkic ''Tajemnica Witolda Pileckiego – ''2013 nr 20, który wywołał liczne polemiki prasowe). Drukował nadto w „Przeglądzie” (2007-10, 2012, 2013) i „Zdaniu” (2008-2010, 2012, 2014-15) i od 2005 w miesięczniku „Kraków” (od 2012 członek redakcji). W 2008 wszedł w skład Rady Redakcyjnej dwumiesięcznika „Nowa Europa Wschodnia” (do 2015). W 2012 został członkiem rady politycznej Partii Demokratycznej – demokraci.pl. Od tegoż roku formalnie (faktycznie wcześniej) redagował serię ''Biblioteka Literatury Pogranicza'', ukazującą się w krakowskim wydawnictwie „Universitas”. W 2013 wszedł w skład Rady Naukowej (Scientific Council) serii ''Polish Biographical Studies'' wydawanej przez Ośrodek Badań Biograficznych Uniwersytetu Szczecińskiego. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2003), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2008), medalem „Zasłużony dla tolerancji” (2008), honorową odznaką Stowarzyszenia „Kuźnica” (2008), medalem „Za mądrość obywatelską” (2012) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015). W 2019 został profesorem zwyczajnym. W tymże roku za wybitne osiągnięcia w dziedzinie rozwoju duchowości, myśli, kultury prawosławnej oraz działalność na rzecz jednoczenia chrześcijan otrzymał przyznawaną przez „Przegląd Prawosławny” Nagrodę im. Księcia Konstantego Ostrogskiego. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2003), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2008), medalem „Zasłużony dla tolerancji” (2008), honorową odznaką Stowarzyszenia „Kuźnica” (2008), medalem „Za mądrość obywatelską” (2012), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), Medalem Złotym za Długoletnią Służbę (2019).</p> |
− | <p>Jest ojcem Rafała (ur. 1978) i Agnieszki (ur. 1980). Mieszka w Krakowie.</p> | + | <p>Jest ojcem Rafała (ur. 1978) i Agnieszki, zamężnej Piskorz (ur. 1980). Mieszka w Krakowie.</p> |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
| | | |
Linia 34: |
Linia 34: |
| <p class='comment'>Zawartość: Wstęp. – I. Raport białostocki; W nowogródzkiej stronie; Stolica? Grodno!; Kontakty kijowskie. – II. Katyń, Kuropaty, Bóg; Moskwa po latach; Miednoje koło Tweru; Powrót do Kijowa; Stolica WNP; Dzwon mińskiej katedry; Pożegnanie z Białorusią. – III. Widziałem wolność w Wilnie; Czesław Miłosz wraca na Litwę; Punkt na mapie [dot. Wilna].</p> | | <p class='comment'>Zawartość: Wstęp. – I. Raport białostocki; W nowogródzkiej stronie; Stolica? Grodno!; Kontakty kijowskie. – II. Katyń, Kuropaty, Bóg; Moskwa po latach; Miednoje koło Tweru; Powrót do Kijowa; Stolica WNP; Dzwon mińskiej katedry; Pożegnanie z Białorusią. – III. Widziałem wolność w Wilnie; Czesław Miłosz wraca na Litwę; Punkt na mapie [dot. Wilna].</p> |
| <li> [[#Jak oszukać Rosję?|Jak oszukać Rosję?]] Losy Polaków od XVIII do XX wieku. Kr.: Znak 2002, 303 s.</li> | | <li> [[#Jak oszukać Rosję?|Jak oszukać Rosję?]] Losy Polaków od XVIII do XX wieku. Kr.: Znak 2002, 303 s.</li> |
− | <p class='comment'>Zawartość: Od Autora. – Cz. I: Kim był Tadeusz Kosciuszko?; Denisko albo o radykalizmie; Trzy pogrzeby Stanisława Augusta. – Cz. II: Sekretny aresztant Łukasiński; Berg, Waszkowski i państwo polskie; Pustowojtówna albo o wierności; Kłopot ze Starynkiewiczem. – Cz. III: Bomby w ulicy Natolińskiej; Piłsudski, Litwa i „mądrość etapu”; Stary Piłsudski; Nikodem Sulik od stepowych stanic. – Cz. IV: Sosnkowski albo o niezłomności; Kwiatkowski albo o legalizmie.</p> | + | <p class='comment'>Zawartość: Od Autora. – Cz. I: Kim był Tadeusz Kościuszko?; Denisko albo o radykalizmie; Trzy pogrzeby Stanisława Augusta. – Cz. II: Sekretny aresztant Łukasiński; Berg, Waszkowski i państwo polskie; Pustowojtówna albo o wierności; Kłopot ze Starynkiewiczem. – Cz. III: Bomby w ulicy Natolińskiej; Piłsudski, Litwa i „mądrość etapu”; Stary Piłsudski; Nikodem Sulik od stepowych stanic. – Cz. IV: Sosnkowski albo o niezłomności; Kwiatkowski albo o legalizmie.</p> |
| <p class='comment'>Przekł. węgier. rozdz. Piłsudski, Litwa i „mądrość etapu”: Litvánia és „a bölcs belátással megtett szakaszok”. [Przeł.] Z. Mihályi. „2000”, Budapeszt 2003 s. 99-107.</p> | | <p class='comment'>Przekł. węgier. rozdz. Piłsudski, Litwa i „mądrość etapu”: Litvánia és „a bölcs belátással megtett szakaszok”. [Przeł.] Z. Mihályi. „2000”, Budapeszt 2003 s. 99-107.</p> |
| <li> [[#Pozytywizm na Litwie|Pozytywizm na Litwie]]. Polskie życie kulturalne na ziemiach litewsko-białorusko-inflanckich w latach 1864-1904. Kr.: Universitas 2003, 485 s. ''Z Prac Katedry Kult. Lit. Pogranicza Inst. Polonistyki UJ. Bibl. Lit. Pogranicza'', 5.</li> | | <li> [[#Pozytywizm na Litwie|Pozytywizm na Litwie]]. Polskie życie kulturalne na ziemiach litewsko-białorusko-inflanckich w latach 1864-1904. Kr.: Universitas 2003, 485 s. ''Z Prac Katedry Kult. Lit. Pogranicza Inst. Polonistyki UJ. Bibl. Lit. Pogranicza'', 5.</li> |
Linia 47: |
Linia 47: |
| <li> [[#Wielkość i upadek „Tygodnika Powszechnego”|Wielkość i upadek „Tygodnika Powszechnego”]] oraz inne szkice. [Przedm.:] M. Król. Kr.: Universitas 2011, 308 s.</li> | | <li> [[#Wielkość i upadek „Tygodnika Powszechnego”|Wielkość i upadek „Tygodnika Powszechnego”]] oraz inne szkice. [Przedm.:] M. Król. Kr.: Universitas 2011, 308 s.</li> |
| <p class='comment'>Zawartość: M. Król: Historyk potrafi. – Zdrada centrum. – Kraków, Wilno, Znak: Byłem człowiekiem Jerzego Turowicza; Zbliżenia z Wilnem; Zaszczuć osobnika; Litwo, mądrości moja; Mądrość zwyciężonych, umiar zwycięzców; Świat według Stommy; Długi marsz Mazowieckiego. – „Solidarność”, czyli kłamstwo: Burzliwa dojrzałość Trzeciej Rzeczypospolitej; Majsterkowicze naszej pamięci; Odbezpieczony granat; Instytut Polowania Narodowego; Nie lubię 11 listopada; Papież z brązu; PiS odzyskało Wawel; Z wolnością źle, z godnością dramat; Z pamięcią katastrofa. – Płacz za busolą: Wilnianka [J. Hennelowa]; Senator [K. Kozłowski]; Człowiek Boży [S. Musiał]; Sprawa księdza Mieczysława Malińskiego; O nie-patriotycznym „Tygodniku’; Wielkość i upadek „Tygodnika Powszechnego”. – Wierność [przemówienie A. Romanowskiego na uroczystości wręczenia mu Kowadła „Kuźnicy” w 2008 r.].</p> | | <p class='comment'>Zawartość: M. Król: Historyk potrafi. – Zdrada centrum. – Kraków, Wilno, Znak: Byłem człowiekiem Jerzego Turowicza; Zbliżenia z Wilnem; Zaszczuć osobnika; Litwo, mądrości moja; Mądrość zwyciężonych, umiar zwycięzców; Świat według Stommy; Długi marsz Mazowieckiego. – „Solidarność”, czyli kłamstwo: Burzliwa dojrzałość Trzeciej Rzeczypospolitej; Majsterkowicze naszej pamięci; Odbezpieczony granat; Instytut Polowania Narodowego; Nie lubię 11 listopada; Papież z brązu; PiS odzyskało Wawel; Z wolnością źle, z godnością dramat; Z pamięcią katastrofa. – Płacz za busolą: Wilnianka [J. Hennelowa]; Senator [K. Kozłowski]; Człowiek Boży [S. Musiał]; Sprawa księdza Mieczysława Malińskiego; O nie-patriotycznym „Tygodniku’; Wielkość i upadek „Tygodnika Powszechnego”. – Wierność [przemówienie A. Romanowskiego na uroczystości wręczenia mu Kowadła „Kuźnicy” w 2008 r.].</p> |
− | <p class='block'>Przekł. czes. szkicu Z pamięcią katastrofa: Katastrofa pamĕti. [Przeł.] V. Burian. „Listy”, Olomouc 2010 nr 4.</p> | + | <p class='comment'>Przekł. czes. szkicu Z pamięcią katastrofa: Katastrofa pamĕti. [Przeł.] V. Burian. „Listy”, Olomouc 2010 nr 4.</p> |
− | <li> Eugeniusz Kwiatkowski. [Biografia]. Radom: Wydawn. Nauk. Inst. Technologii Eksploatacji Państwowego Instytutu Badawczego 2014, 394 s.</li> | + | <li> [[#Eugeniusz Kwiatkowski|Eugeniusz Kwiatkowski]]. [Biografia]. Radom: Wydawn. Nauk. Inst. Technologii Eksploatacji Państwowego Instytutu Badawczego 2014, 394 s.</li> |
− | <p class='block'>Studia i artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: „Moja pieśń wieczorna” [J. Kasprowicza]. W: Materiały Międzynarodowej Sesji Naukowej zorganizowanej przez Koło Polonistów IFP. Kr. 1976 s. 83-102. – Wśród studentów. W: Kazimierz Wyka. Charakterystyki – wspomnienia – bibliografia. Kr. 1978 s. 411-413. – Ideał polskiej państwowości w publicystyce Wilhelma Feldmana. „Rocz. Komis. Hist.-lit.” 1979 t. 16 s. 65-90. – „W huk dział wplotła się pieśń”. O nurcie kobiecym w poezji I wojny światowej. „Ruch Lit.” 1979 z. 3 s. 183-199, przedr. pt. Bojowniczki i pacyfistki. O nurcie kobiecym w poezji I wojny światowej. W: Między literaturą a historią. Lubl. 1986. – „My Pierwsza Brygada…”. Próba opisu jednego z nurtów poezji legionowej w latach 1914-1915. „Zesz. Nauk. UJ 1981” wyd. 1982 nr 578 s. 55-81. – Leopold Okulicki; Wolne związki zawodowe. W: Słownik historii zakazanej. Zesz. 1. [Kr.]* 1984. – „Starym Ojców naszych szlakiem…”. Poezja II Brygady Legionów Polskich w latach 1914-1915. „Zesz. Nauk UJ” 1984 nr 679 s. 95-114. – Biedni Polacy patrzą na siebie. „Znak” 1988 nr 5/6 s. 38-41, przekł. niem. fragm. w: Der Fremde als Nachbar. Polnische Positionen zur jüdischen Präsenz. Texte seit 1800. Frankfurt am Main 2009 s. 570-579. – Poezja legionowa 1914-1918. W: Od Młodej Polski. Materiały pomocnicze do nauki języka polskiego w III klasie szkoły średniej. Wr. 1988* s. 66-74, ''Glosariusz'', 4, wyd. 2 Wwa 1989, toż w Glosariusz od Młodej Polski do współczesności, Wr. 1991, tamże wyd. 2 1995, wyd. 3 1998. – Komendant Kedywu Emil Fieldorf „Nil”. W: Czarne plamy. Wwa 1989, s. 106-114. – Krajobraz przed bitwą. „Znak” 1989 nr 6 s. 88-108 [dot. kultury pol. w początkach XX w. na ziemiach zabranych]. – Marian Hemar; Kurier z Warszawy; Jan Nowak[-Jeziorański]. W: Literatura polska po 1939 roku. T. 1. Wwa 1989* s. 91-93; 152-154; 191-192. – Bibliografia prac Tomasza Weissa. „Rocz. Kom. Hist.-lit.” 1990 t. 27 s. 3-8. – Wielkie Milczenie Eugeniusza Kwiatkowskiego. W: E. Kwiatkowski: W takim żyliśmy świecie, Kr. 1990, s. 5-13. – Feniks z popiołów. Odrodzenie kultury polskiej w b. Wielkim Księstwie Litewskim w 1905. W: Wilno – Wileńszczyzna jako krajobraz i środowisko wielu kultur. T. 2. Białystok 1992 s. 153-178. – Pol’skiâ kul’turnyâ inicâtyvy na Belarusi v 1864-1905 gg. W: Šlaham stagoddzâŭ. Minsk 1992 s. 42-56. – Teatr Marii Antoniny Młodziejowskiej i młodopolskie Wilno. „Akcent” 1992 nr 2/3 s. 302-315. – „Ach!”. Z dziejów kabaretu wileńskiego okresu Młodej Polski. W: Wilno i Kresy Północno-Wschodnie. T. 2. Białystok 1996 s. 151-164. – Banda – Żórawce. Z dziejów grup literacko-artystycznych w Wilnie okresu Młodej Polski. „Ruch Lit.” 1996 z. 6 s. 713-728. – Obywatel Pierwszej Rzeczypospolitej [J. Giedroyc]. „Tyg. Powsz.” 1996 nr 31, przedr. w: Eži Gedrojc ì Belarus’. Mìnsk 2006 s. 52-63. – Pozytywizm wileński. „Znak” 1996 nr 2 s. 29-38. – Romantyczne inscenizacje Ferdynanda Ruszczyca. W: Vilnius ir romantizmo kontekstai. Vilnius 1996 s. 102-108. – Nie wykorzystana szansa. (O litewsko-polskich czasopismach Mieczysława Dowojny-Sylwestrowicza). W: Swoi i obcy w literaturze i kulturze. Lubl. 1997 s. 57-65; wersja zmien. pt.: Pismo polakożercze? Z dziejów prasy wileńskiej początku XX w. W: Litwa. Dzieje, naród, kultura. Kr. 1997 s. 107-115. – Białoruś – niedokończony proces narodowej autoidentyfikacji. W: Słowianie wobec integracji Europy. Kr. 1998 s. 129-138. – Dzieje teatru polskiego w Wilnie 1905-1915. „Pam. Teatr.” 1998 z. 3/4 s. 451-517. – Im umkreis romantischer Stereotypen. Über das Drama „Przeor paulinów” von Elżbieta Bośniacka. W: Literatur und nationale Identität. [T.] 2. Tampere 1999 s. 234-250. – The year 1905 and the revival of Polish culture between the Neman and the Dnepr. „Canadian Slavonic Papers (Revue Canadienne des Slavistes)”, Edmonton 1999 t. 41 nr 1 s. 45-67. – Dylematy językowe Białorusinów w przeszłości i dziś. W: Język a tożsamość narodowa. „Slavica”, Kraków 2000 s. 123-133. – Sibir’ i Polâki. „Novaâ Polša” 2000 nr 3. – Litwa Wyspiańskiego. W: W kręgu Młodej Polski. Prace ofiarowane Marii Podrazie Kwiatkowskiej. Kr. 2001 s. 165-183. – Miejsce i rola księgarni Orzeszkowej w kulturze polskiej Ziem Zabranych. W: Twórczość Elizy Orzeszkowej. Lubl. 2001 s. 51-70. – Towarzystwo neo-szubrawców. W: Vilniaus kultūrinis gyvenimas ir Petras Vileišis. Vilnius 2001 s. 166-173. – Uroczystości Mickiewiczowsko-Murawjowowskie. W: Poszukiwanie realności. Literatura – dokument – Kresy. Prace ofiarowane Tadeuszowi Bujnickiemu. Kr. 2003 s. 17-29. – Vilnietiškasis „modernizmo laukimos”. W: XX amžiaus pradžios Vilnius modernė jančios kultūros židinys. Vilnius 2004 s. 18-24. – Dwadzieścia lat z Weissem. W: Dobra pamięć. Kr. 2005 s. 17-24. – Karty z przeszłości Gołębnika. W: A. Nowakowski: Gołębnik. Kr. 2007 s. 9-23 [tekst równolegle pol. i ang.]. – Literatura polska czy polskojęzyczna. W: Między wschodem a zachodem. Europa Mickiewicza i innych. Wr. 2007 s. 111-120. – Idealizm konstytucjonalistów i skrzecząca rzeczywistość. W: Preambuła Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wwa 2009 s. 129-135 [wykład wygłoszony w Trybunale Konstytucyjnym]. – Opowieść prawdziwa o narożnej kamienicy w Krakowie. W: Społeczeństwo, kultura, inteligencja. Studia historyczne. Kr.-Wwa 2009 s. 307-318. – Vin perelamav bareru strahu. Naš priâtel Adam. W: A. Mihnik: U pošuku svobody. Esei. Kiïv 2009 s. 6-11. – Katyń: Polacy i Rosjanie. „Nowa Europa Wschodnia” 2010 nr 3/4 s. 40-53. – [19 haseł w:] Kultura pogranicza wschodniego. Zarys encyklopedyczny. Wwa 2011. – Jak odmienić Polskę. Debata „Znaku” [z udziałem Andrzeja Romanowskiego, Marcina Króla, Jacka Dukaja, Jerzego Holzera]. „Znak” 2011 nr 11 s. 34-57. – Krakowskie lata Romana Dmowskiego. W: Kraków i Galicja wobec przemian cywilizacyjnych (1866-1914). Kr. 2011 s. 391-404. – Polskość integralna. „Znak” 2011 nr 11 s. 36-41. – Ruskie płuco literatury polskiej. W: Na pograniczach kultur. Kr. 2012 s. 147-161. – [Posłowie w:] Z. Blumenfeld: Dzienniki zesłańca i żołnierza. Oprac. H. Markiewicz. Kr. 2013 s. 271-280. – Łącznik. „Wielogłos” 2014 s. 67-73 [dot. H. Markiewicza]. – Między prawosławiem a protestantyzmem. Przemiany w literaturze Litwy XVI wieku. W: Funkcjonowanie języków i literatur na Litwie. Wilno 2014. – Pogranicze, czyli polskość. „Wielogłos” 2014 nr 2 s. 1-10. – Nasza polska rusofobia. „Nowa Europa Wschodnia” 2015 nr 3/4 s. 21-31. – Otwartość i wileńskość. „Znak” 2015 s. 90-97 [dot. J. Hennelowej].</p> | + | <li> [[#Tak, jestem córką Jakuba Bermana|Tak, jestem córką Jakuba Bermana]]. Z Lucyną Tychową rozmawia Andrzej Romanowski. Kraków: Universitas 2016, 232 s.</li> |
− | <p class='comment'>Prace edytorskie i redakcyjne</p> | + | <li> [[#Wschodnim pograniczem literatury polskiej|Wschodnim pograniczem literatury polskiej]]. Od Średniowiecza do Oświecenia. Kraków: Universitas 2018, 319 s. ''Biblioteka Literatury Pogranicza'', t. 27.</li> |
| + | <p class='comment'>W 2019 Nagroda im. Księcia Konstantego Ostrogskiego oraz Nagroda Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego.</p> |
| + | <li> Antykomunizm, czyli upadek Polski. Publicystyka lat 1998-2019, Kraków: Universitas 2019, 428 s.</li> |
| + | |
| + | <p class='block'>Studia i artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: „Moja pieśń wieczorna” [J. Kasprowicza]. W: Materiały Międzynarodowej Sesji Naukowej zorganizowanej przez Koło Polonistów IFP. Kr. 1976 s. 83-102. – Wśród studentów. W: Kazimierz Wyka. Charakterystyki – wspomnienia – bibliografia. Kr. 1978 s. 411-413. – Ideał polskiej państwowości w publicystyce Wilhelma Feldmana. „Rocz. Komis. Hist.-lit.” 1979 t. 16 s. 65-90. – „W huk dział wplotła się pieśń”. O nurcie kobiecym w poezji I wojny światowej. „Ruch Lit.” 1979 z. 3 s. 183-199, przedr. pt. Bojowniczki i pacyfistki. O nurcie kobiecym w poezji I wojny światowej. W: Między literaturą a historią. Lubl. 1986. – „My Pierwsza Brygada…”. Próba opisu jednego z nurtów poezji legionowej w latach 1914-1915. „Zesz. Nauk. UJ 1981” wyd. 1982 nr 578 s. 55-81. – Leopold Okulicki; Wolne związki zawodowe. W: Słownik historii zakazanej. Zesz. 1. [Kr.]* 1984. – „Starym Ojców naszych szlakiem…”. Poezja II Brygady Legionów Polskich w latach 1914-1915. „Zesz. Nauk UJ” 1984 nr 679 s. 95-114. – Biedni Polacy patrzą na siebie. „Znak” 1988 nr 5/6 s. 38-41, przekł. niem. fragm. w: Der Fremde als Nachbar. Polnische Positionen zur jüdischen Präsenz. Texte seit 1800. Frankfurt am Main 2009 s. 570-579. – Poezja legionowa 1914-1918. W: Od Młodej Polski. Materiały pomocnicze do nauki języka polskiego w III klasie szkoły średniej. Wr. 1988* s. 66-74, ''Glosariusz'', 4, wyd. 2 Wwa 1989, toż w Glosariusz od Młodej Polski do współczesności, Wr. 1991, tamże wyd. 2 1995, wyd. 3 1998. – Komendant Kedywu Emil Fieldorf „Nil”. W: Czarne plamy. Wwa 1989, s. 106-114. – Krajobraz przed bitwą. „Znak” 1989 nr 6 s. 88-108 [dot. kultury pol. w początkach XX w. na ziemiach zabranych]. – Marian Hemar; Kurier z Warszawy; Jan Nowak[-Jeziorański]. W: Literatura polska po 1939 roku. T. 1. Wwa 1989* s. 91-93; 152-154; 191-192. – Bibliografia prac Tomasza Weissa. „Rocz. Kom. Hist.-lit.” 1990 t. 27 s. 3-8. – Wielkie Milczenie Eugeniusza Kwiatkowskiego. W: E. Kwiatkowski: W takim żyliśmy świecie, Kr. 1990, s. 5-13. – Feniks z popiołów. Odrodzenie kultury polskiej w b. Wielkim Księstwie Litewskim w 1905. W: Wilno – Wileńszczyzna jako krajobraz i środowisko wielu kultur. T. 2. Białystok 1992 s. 153-178. – Pol’skiâ kul’turnyâ inicâtyvy na Belarusi v 1864-1905 gg. W: Šlaham stagoddzâŭ. Minsk 1992 s. 42-56. – Teatr Marii Antoniny Młodziejowskiej i młodopolskie Wilno. „Akcent” 1992 nr 2/3 s. 302-315. – „Ach!”. Z dziejów kabaretu wileńskiego okresu Młodej Polski. W: Wilno i Kresy Północno-Wschodnie. T. 2. Białystok 1996 s. 151-164. – Banda – Żórawce. Z dziejów grup literacko-artystycznych w Wilnie okresu Młodej Polski. „Ruch Lit.” 1996 z. 6 s. 713-728. – Obywatel Pierwszej Rzeczypospolitej [J. Giedroyc]. „Tyg. Powsz.” 1996 nr 31, przedr. w: Eži Gedrojc ì Belarus’. Mìnsk 2006 s. 52-63. – Pozytywizm wileński. „Znak” 1996 nr 2 s. 29-38. – Romantyczne inscenizacje Ferdynanda Ruszczyca. W: Vilnius ir romantizmo kontekstai. Vilnius 1996 s. 102-108. – Nie wykorzystana szansa. (O litewsko-polskich czasopismach Mieczysława Dowojny-Sylwestrowicza). W: Swoi i obcy w literaturze i kulturze. Lubl. 1997 s. 57-65; wersja zmien. pt.: Pismo polakożercze? Z dziejów prasy wileńskiej początku XX w. W: Litwa. Dzieje, naród, kultura. Kr. 1997 s. 107-115. – Białoruś – niedokończony proces narodowej autoidentyfikacji. W: Słowianie wobec integracji Europy. Kr. 1998 s. 129-138. – Dzieje teatru polskiego w Wilnie 1905-1915. „Pam. Teatr.” 1998 z. 3/4 s. 451-517. – Im umkreis romantischer Stereotypen. Über das Drama „Przeor paulinów” von Elżbieta Bośniacka. W: Literatur und nationale Identität. [T.] 2. Tampere 1999 s. 234-250. – The year 1905 and the revival of Polish culture between the Neman and the Dnepr. „Canadian Slavonic Papers (Revue Canadienne des Slavistes)”, Edmonton 1999 t. 41 nr 1 s. 45-67. – Dylematy językowe Białorusinów w przeszłości i dziś. W: Język a tożsamość narodowa. „Slavica”, Kraków 2000 s. 123-133. – Sibir’ i Polâki. „Novaâ Polša” 2000 nr 3. – Litwa Wyspiańskiego. W: W kręgu Młodej Polski. Prace ofiarowane Marii Podrazie Kwiatkowskiej. Kr. 2001 s. 165-183. – Miejsce i rola księgarni Orzeszkowej w kulturze polskiej Ziem Zabranych. W: Twórczość Elizy Orzeszkowej. Lubl. 2001 s. 51-70. – Towarzystwo neo-szubrawców. W: Vilniaus kultūrinis gyvenimas ir Petras Vileišis. Vilnius 2001 s. 166-173. – Uroczystości Mickiewiczowsko-Murawjowowskie. W: Poszukiwanie realności. Literatura – dokument – Kresy. Prace ofiarowane Tadeuszowi Bujnickiemu. Kr. 2003 s. 17-29. – Vilnietiškasis „modernizmo laukimos”. W: XX amžiaus pradžios Vilnius modernė jančios kultūros židinys. Vilnius 2004 s. 18-24. – Dwadzieścia lat z Weissem. W: Dobra pamięć. Kr. 2005 s. 17-24. – Karty z przeszłości Gołębnika. W: A. Nowakowski: Gołębnik. Kr. 2007 s. 9-23 [tekst równolegle pol. i ang.]. – Literatura polska czy polskojęzyczna. W: Między wschodem a zachodem. Europa Mickiewicza i innych. Wr. 2007 s. 111-120. – Idealizm konstytucjonalistów i skrzecząca rzeczywistość. W: Preambuła Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wwa 2009 s. 129-135 [wykład wygłoszony w Trybunale Konstytucyjnym]. – Opowieść prawdziwa o narożnej kamienicy w Krakowie. W: Społeczeństwo, kultura, inteligencja. Studia historyczne. Kr.-Wwa 2009 s. 307-318. – Vin perelamav bareru strahu. Naš priâtel Adam. W: A. Mihnik: U pošuku svobody. Esei. Kiïv 2009 s. 6-11. – Katyń: Polacy i Rosjanie. „Nowa Europa Wschodnia” 2010 nr 3/4 s. 40-53. – [19 haseł w:] Kultura pogranicza wschodniego. Zarys encyklopedyczny. Wwa 2011. – Krakowskie lata Romana Dmowskiego. W: Kraków i Galicja wobec przemian cywilizacyjnych (1866-1914). Kr. 2011 s. 391-404. – Polskość integralna. „Znak” 2011 nr 11 s. 36-41. – Ruskie płuco literatury polskiej. W: Na pograniczach kultur. Kr. 2012 s. 147-161. – [Posłowie w:] Z. Blumenfeld: Dzienniki zesłańca i żołnierza. Oprac. H. Markiewicz. Kr. 2013 s. 271-280. – Łącznik. „Wielogłos” 2014 s. 67-73 [dot. H. Markiewicza]. – Aleksander Kwaśniewski i polityka historyczna. W: Przywództwo i konteksty. Księga jubileuszowa na sześćdziesiątą rocznicę urodzin Aleksandra Kwaśniewskiego. T. II. Warszawa-Kraków 2014 s. 215-223. – Między prawosławiem a protestantyzmem. Przemiany w literaturze Litwy XVI wieku. W: Funkcjonowanie języków i literatur na Litwie. Wilno 2014, s. 26-41. – Pogranicze, czyli polskość. „Wielogłos” 2014 nr 2 s. 1-10. – Polska, Ruś i racja stanu. „Gaz. Wybor.” 2014 nr 197 s. 8. ‒ Nasza polska rusofobia. „Nowa Europa Wschodnia” 2015 nr 3/4 s. 21-31. – Otwartość i wileńskość. „Znak” 2015 s. 90-97 [dot. J. Hennelowej]. – Biografistyka solidarnościowa. „Kraków” 2015 nr 9. – „Fałszywa historia mistrzynią fałszywej polityki”. Jak wyjść z zaklętego kręgu wzajemnych win i oskarżeń polsko-rosyjskich. W: Pamięć i polityka historyczna w stosunkach polsko-rosyjskich. Warszawa 2016 s. 169-182. ‒ Dziedzictwo świętego. Niewygodna prawda o pontyfikacie Jana Pawła II. „Przegląd” 2016 nr 48 s. 20-27. ‒ Literatura polsko-rusko-rosyjska? „Wielogłos” 2016 nr 2 s. 1-26. ‒ Nieznany Stanisław Stomma. „Znak” 2018 nr 6 s. 104-110 [dot.: S. Stomma: Pisma wybrane. T. 1-3]. ‒ Litewskie pogranicza literatury staropolskiej. W: W poszukiwaniu prawdy. Kraków 2018 s. 223-239.</p> |
| + | </ol> |
| + | |
| + | ===Prace edytorskie i redakcyjne=== |
| + | <ol> |
| <li> [[#Wstań, Polsko moja|Wstań, Polsko moja]]. Antologia poezji i piosenki z okresu I wojny światowej. Oprac. i wstępem opatrzył A. Romanowski. Kr.: Wydawn. „Krzyża Nowohuckiego” 1981, 95 s.</li> | | <li> [[#Wstań, Polsko moja|Wstań, Polsko moja]]. Antologia poezji i piosenki z okresu I wojny światowej. Oprac. i wstępem opatrzył A. Romanowski. Kr.: Wydawn. „Krzyża Nowohuckiego” 1981, 95 s.</li> |
| <p class='comment'>Oprac. podp.: Jędrzej Dydo.</p> | | <p class='comment'>Oprac. podp.: Jędrzej Dydo.</p> |
Linia 68: |
Linia 76: |
| <li> Cz. Miłosz: Szukanie ojczyzny. [Szkice i eseje; przyp. oprac.:] A. Romanowski. Kr.: Znak 2001, 332 s. ''Dzieła zebrane''.</li> | | <li> Cz. Miłosz: Szukanie ojczyzny. [Szkice i eseje; przyp. oprac.:] A. Romanowski. Kr.: Znak 2001, 332 s. ''Dzieła zebrane''.</li> |
| <p class='comment'>Tu A. Romanowskiego komentarze do tekstów Cz. Miłosza na s. 259-317.</p> | | <p class='comment'>Tu A. Romanowskiego komentarze do tekstów Cz. Miłosza na s. 259-317.</p> |
| + | <li>Polski słownik biograficzny. Od t. 42: Stanisław ks. Mazowiecki – Stawiarski Seweryn. Red. nacz. A. Romanowski. Wwa, Kr.: Inst. Historii PAN 2004.</li> |
| + | <p class='comment'>Wychodzi od 1935.</p> |
| + | <p class='comment'>Tu w t. 50. tekst A. Romanowskiego: Z perspektywy pięćdziesiątego tomu Polskiego Słownika Biograficznego, s. V-X.</p> |
| <li> J. Mączka: Starym szlakiem i inne wiersze. Oprac. i wstępem opatrzył A. Romanowski. Kr.: Universitas 2009, 149 s.</li> | | <li> J. Mączka: Starym szlakiem i inne wiersze. Oprac. i wstępem opatrzył A. Romanowski. Kr.: Universitas 2009, 149 s.</li> |
| + | <li> Polska 100 lat. [Album]. Rada Programowa pod kierownictwem M. Kleibera: [A. Romanowski i in.]. Red.: M. Płażewska, A. Romanowski. [Autorzy tekstów:] I. Arabas [i in.]. Olszanica: Wydawn. BOSZ 2018, 587 s.</li> |
| + | <p class='comment'>Inf. o udziale A. Romanowskiego na stronie internetowej Wydawnictwa.</p> |
| + | |
| </ol> | | </ol> |
| </div id='primary'> | | </div id='primary'> |
| | | |
| <div id='secondary'> | | <div id='secondary'> |
| + | |
| ==OPRACOWANIA (wybór)== | | ==OPRACOWANIA (wybór)== |
| | | |
Linia 93: |
Linia 108: |
| <li> P. GONTARCZYK: Profesor, który wiedzy się nie kłania. „Do Rzeczy” 2013 nr 18.</li> | | <li> P. GONTARCZYK: Profesor, który wiedzy się nie kłania. „Do Rzeczy” 2013 nr 18.</li> |
| <li> F. MEMCHES: Wszyscy jesteśmy świniami. „Rzeczpospolita” 2013 nr 120 [dot. też J. T. Grossa i E. Janickiej].</li> | | <li> F. MEMCHES: Wszyscy jesteśmy świniami. „Rzeczpospolita” 2013 nr 120 [dot. też J. T. Grossa i E. Janickiej].</li> |
| + | <li>Z. SŁOWIK: W obronie godności Andrzeja Romanowskiego i Andrzeja Walickiego [dot. tekstów polemicznych Mirosława Czecha zamieszczanych w „Gazecie Wyborczej” z Andrzeja Romanowskiego i Andrzeja Walickiego oceną historii oraz teraźniejszości polskiej polityki wschodniej i stosunków polsko-rosyjskich. „Res Humana” 2015 nr 5. </li> |
| + | <li> [Wypowiedź w debacie:] Moce i niemoce wschodniego pogranicza. „Res Humana” 2017 nr 1.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 197: |
Linia 214: |
| <li> A. WALICKI: „Patriotyczny” szantaż. „Przegląd” 2012 nr 3, przedr. w tegoż: Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii. Kr. 2013.</li> | | <li> A. WALICKI: „Patriotyczny” szantaż. „Przegląd” 2012 nr 3, przedr. w tegoż: Od projektu komunistycznego do neoliberalnej utopii. Kr. 2013.</li> |
| <li> K. WIŚNIEWSKA: III RP zmarnowała swoją szansę, „Gaz. Wybor.” 2012 nr 4.</li> | | <li> K. WIŚNIEWSKA: III RP zmarnowała swoją szansę, „Gaz. Wybor.” 2012 nr 4.</li> |
| + | </ul> |
| + | |
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| + | |
| + | ===Eugeniusz Kwiatkowski=== |
| + | |
| + | <ul> |
| + | <li> W. GADOMSKI: Gospodarcza gwiazda sanacji. „Ale Historia” 2015 nr 137 dod. „Gaz. Wybor.”.</li> |
| + | </ul> |
| + | |
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| + | |
| + | ===Tak, jestem córką Jakuba Bermana=== |
| + | |
| + | <ul> |
| + | <li> D. KOZŁOWSKA: Ostatni świadek, „Znak” 2016 nr 12.</li> |
| + | <li> T. SIEWIERSKI: Bermanówna. „Nowe Książki” 2016 nr 11.</li> |
| + | <li> URBAN: Bierut na walizkach. „Nie” 2016 nr 33.</li> |
| + | <li> D. WARSZAWSKI: Bermanówna opowiada o ojcu. „Ale Historia” 2016 nr 32 dod. „Gaz. Wybor.” nr 184.</li> |
| + | <li> B. ZUBOWICZ: Stalinizm lukrowany. „Plus Minus” 2016 nr 29 dod. „Rzeczpospolitej” nr 165.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |