|
|
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) |
Linia 9: |
Linia 9: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | <p>Urodzona 30 sierpnia 1938 w Krakowie; córka Mariana Terakowskiego, właściciela wytwórni wyrobów ze srebra i kości słoniowej, a po wojnie cukierni, od 1950 zaopatrzeniowca, i Anny Chodackiej. Uczęszczała m.in. do Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej w Krakowie, następnie do Państwowego Liceum Muzycznego (3 klasy) i Liceum im. J. Joteyko, usunięta dyscyplinarnie kontynuowała naukę w Liceum dla Pracujących. Równocześnie pracowała w Zarządzie Zieleni Miejskiej, w administracji Cmentarza Rakowickiego, potem w Zakładzie Kruszyw Mineralnych. Brała aktywny udział w życiu kulturalnym ówczesnego Krakowa. W maju 1956 weszła w skład Komitetu Organizacyjnego Klubu Młodzieży Twórczej kabaretu „Piwnica pod Baranami”. Pracowała w nim jako barmanka, a także przez rok występowała (wykonywała dwie piosenki). W 1958 zdała maturę. Zarabiała na życie przepisywaniem tekstów na maszynie. Od 1960 studiowała socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Brała też udział (jako ''girlsa'')w kabarecie Wiesława Dymnego „Remiza”, działającym przez pół roku na przełomie 1961/62 w klubie ZSP „Pod Jaszczurami”. W 1962 pracowała jako sekretarka w Radzie Uczelnianej ZSP Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP). Rozpoczęła twórczość literacką, debiutując w 1962 utworem pt. ''Opowiadanie pod tytułem: Opowiadanie'', ogłoszonym na łamach „Przekroju” (nr 902). Została członkiem Koła Młodych przy Oddziale Krakowskim ZLP. Po uzyskaniu magisterium na WSP pracowała w 1965-68 w Naukowej Pracowni Socjologii Kultury przy Pałacu pod Baranami w Krakowie. W 1969 podjęła pracę dziennikarską w dzienniku „Gazeta Krakowska” (tu m.in. artykuły podp.: (ter), (ter.)), przemianowanym następnie na „Gazetę Południową” (1975-79; tu m.in. noty i recenzje podp.: (dor), (ter)); w 1980-81 ponownie wydawana pt. „Gazeta Krakowska” (pod redakcją M. Szumowskiego, rozwiązana po wprowadzeniu stanu wojennego). W 1969-81 należała do PZPR (wchodziła w skład Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej), a w 1971-81 do SDP (w 1982-89 SD PRL). W kwietniu 1975 była współzałożycielką, a następnie członkiem Klubu Twórców i Działaczy Kultury „Kuźnica”. Kontynuowała pracę dziennikarską, drukując artykuły, recenzje, noty, reportaże i wywiady w „Przekroju” (1976-82; jako reporterka pisma w 1976 wyjeżdżała do Uzbekistanu), w kwartalniku „Zdanie” (1979-80) oraz w kwartalniku Ośrodka Badań Prasoznawczych „Zeszyty Prasoznawcze” (1982-88; w 1987-88 kierowała działem recenzji). W tym czasie była wielokrotną laureatką konkursów na reportaże, m.in. w 1978 uzyskała nagrody w konkursie im. A. Polewki, w 1977 w konkursie „Polaków dzień powszedni”, wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie im. R. Urbana w 1980, nagrodę w Turnieju Reporterów w 1980. Około 1979 rozpoczęła pisanie książek dla dzieci i młodzieży, które wydawano w latach późniejszych, uprzednio nie uzyskały zgody cenzury na publikację. W czasie stanu wojennego zarabiała na życie robieniem swetrów na drutach. W 1987 otrzymała nagrodę w konkursie literackim im. Cz. Janczarskiego, zorganizowanym przez pismo dla dzieci „Miś” (w dziale utworów fantastycznych). W 1989 została członkiem SPP. W 1990 była współzałożycielką, a potem została współpracowniczką dziennika „Czas Krakowski”. W 1990 ponownie podjęła pracę w reaktywowanej „Gazecie Krakowskiej” (do 1998); redagowała najpierw tygodniowy dodatek, a później samodzielny dwutygodnik pt. „Dekada Literacka” (1990-91). Zajmowała się także redakcją czasopism komiksowych: w 1990-98 „The Amazing Spider-Man” („Spidermen”, „Człowiek pająk”), w 1990-97 „The Punisher” („Pogromca”). Kontynuowała działalność literacką, zamieszczając recenzje, artykuły, reportaże i felietony ponownie w „Przekroju” (od 1989; tu w 1991-96 cykl felietonów pt. „Między PRL-em a Rzeczpospolitą”, w 1998-2000 felietony z cyklu „Muzeum Rzeczy Nieistniejących”); pełniła też funkcję wiceprezesa Spółdzielni Dziennikarzy „Przekrój” (1995-99). Drukowała także w „Polityce” (1992) „Guliwerze” (1995-98), „Nowych Książkach” (1996-97, 2001) i polskiej edycji miesięcznika „Elle” (2003-04). Za całokształt twórczości i działalności artystycznej była nominowana do nagrody Paszport „Polityki” w 1998, a w 2002 za twórczość dla dzieci i młodzieży do I nagrody prezydenta A. Kwaśniewskiego. W 1998 otrzymała Nagrodę Literacką polskiej sekcji Stowarzyszenia Przyjaciół Książki dla Młodych (IBBY). W ostatnim okresie życia publikowała na forum grupy dyskusyjnej [news:pl.rec.fantastyka.sf-fp news:pl.rec.fantastyka.sf-f], posługując się adresem terdor@callisto.krakow.pl.</p> | + | <p>Urodzona 30 sierpnia 1938 w Krakowie; córka Mariana Terakowskiego, właściciela wytwórni wyrobów ze srebra i kości słoniowej, a po wojnie cukierni, od 1950 zaopatrzeniowca, i Anny Chodackiej. Uczęszczała m.in. do Państwowej Podstawowej Szkoły Muzycznej w Krakowie, następnie do Państwowego Liceum Muzycznego (3 klasy) i Liceum im. J. Joteyko, usunięta dyscyplinarnie kontynuowała naukę w Liceum dla Pracujących. Równocześnie pracowała w Zarządzie Zieleni Miejskiej, w administracji Cmentarza Rakowickiego, potem w Zakładzie Kruszyw Mineralnych. Brała aktywny udział w życiu kulturalnym ówczesnego Krakowa. W maju 1956 weszła w skład Komitetu Organizacyjnego Klubu Młodzieży Twórczej kabaretu „Piwnica pod Baranami”. Pracowała w nim jako barmanka, a także przez rok występowała (wykonywała dwie piosenki). W 1958 zdała maturę. Zarabiała na życie przepisywaniem tekstów na maszynie. Od 1960 studiowała socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Brała też udział (jako ''girlsa'')w kabarecie Wiesława Dymnego „Remiza”, działającym przez pół roku na przełomie 1961/62 w klubie ZSP „Pod Jaszczurami”. W 1962 pracowała jako sekretarka w Radzie Uczelnianej ZSP Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP). Rozpoczęła twórczość literacką, debiutując w 1962 utworem pt. ''Opowiadanie pod tytułem: Opowiadanie'', ogłoszonym na łamach „Przekroju” (nr 902). Została członkiem Koła Młodych przy Oddziale Krakowskim ZLP. Po uzyskaniu magisterium na WSP pracowała w 1965-68 w Naukowej Pracowni Socjologii Kultury przy Pałacu pod Baranami w Krakowie. W 1969 podjęła pracę dziennikarską w dzienniku „Gazeta Krakowska” (tu m.in. artykuły podp.: (ter), (ter.)), przemianowanym następnie na „Gazetę Południową” (1975-79; tu m.in. noty i recenzje podp.: (dor), (ter)); w 1980-81 ponownie wydawana pt. „Gazeta Krakowska” (pod redakcją M. Szumowskiego, rozwiązana po wprowadzeniu stanu wojennego). W 1969-81 należała do PZPR (wchodziła w skład Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej), a w 1971-81 do SDP (w 1982-89 SD PRL). W kwietniu 1975 była współzałożycielką, a następnie członkiem Klubu Twórców i Działaczy Kultury „Kuźnica”. Kontynuowała pracę dziennikarską, drukując artykuły, recenzje, noty, reportaże i wywiady w „Przekroju” (1976-82; jako reporterka pisma w 1976 wyjeżdżała do Uzbekistanu), w kwartalniku „Zdanie” (1979-80) oraz w kwartalniku Ośrodka Badań Prasoznawczych „Zeszyty Prasoznawcze” (1982-88; w 1987-88 kierowała działem recenzji). W tym czasie była wielokrotną laureatką konkursów na reportaże, m.in. w 1978 uzyskała nagrody w konkursie im. A. Polewki, w 1977 w konkursie „Polaków dzień powszedni”, wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie im. R. Urbana w 1980, nagrodę w Turnieju Reporterów w 1980. Około 1979 rozpoczęła pisanie książek dla dzieci i młodzieży, które wydawano od końca lat osiemdziesiątych, wcześniej nie uzyskały zgody cenzury na publikację. W czasie stanu wojennego zarabiała na życie robieniem swetrów na drutach. W 1987 otrzymała nagrodę w konkursie literackim im. Cz. Janczarskiego, zorganizowanym przez pismo dla dzieci „Miś” (w dziale utworów fantastycznych). W 1989 została członkiem SPP. W 1990 była współzałożycielką, a potem została współpracowniczką dziennika „Czas Krakowski”. W 1990 ponownie podjęła pracę w reaktywowanej „Gazecie Krakowskiej” (do 1998); redagowała najpierw tygodniowy dodatek, a później samodzielny dwutygodnik pt. „Dekada Literacka” (1990-91). Zajmowała się także redakcją czasopism komiksowych: w 1990-98 „The Amazing Spider-Man” („Spidermen”, „Człowiek pająk”), w 1990-97 „The Punisher” („Pogromca”). Kontynuowała działalność literacką, zamieszczając recenzje, artykuły, reportaże i felietony ponownie w „Przekroju” (od 1989; tu w 1991-96 cykl felietonów pt. „Między PRL-em a Rzeczpospolitą”, w 1998-2000 felietony z cyklu „Muzeum Rzeczy Nieistniejących”); pełniła też funkcję wiceprezesa Spółdzielni Dziennikarzy „Przekrój” (1995-99). Drukowała także w „Polityce” (1992) „Guliwerze” (1995-98), „Nowych Książkach” (1996-97, 2001) i polskiej edycji miesięcznika „Elle” (2003-04). Za całokształt twórczości i działalności artystycznej była nominowana do nagrody Paszport „Polityki” w 1998, a w 2002 za twórczość dla dzieci i młodzieży do I nagrody prezydenta A. Kwaśniewskiego. W 1998 otrzymała Nagrodę Literacką polskiej sekcji Stowarzyszenia Przyjaciół Książki dla Młodych (IBBY). W ostatnim okresie życia publikowała na forum grupy dyskusyjnej [news:pl.rec.fantastyka.sf-fp news:pl.rec.fantastyka.sf-f], posługując się adresem terdor@callisto.krakow.pl.</p> |
| <p>W 1963 wyszła za mąż za Andrzeja Nowaka, muzyka jazzowego (rozwiedzeni ok. 1966). Około 1968 związała się z Maciejem Szumowskim, dziennikarzem, reżyserem filmów dokumentalnych, później także producentem filmowym; w 2002 zawarli związek małżeński.</p> | | <p>W 1963 wyszła za mąż za Andrzeja Nowaka, muzyka jazzowego (rozwiedzeni ok. 1966). Około 1968 związała się z Maciejem Szumowskim, dziennikarzem, reżyserem filmów dokumentalnych, później także producentem filmowym; w 2002 zawarli związek małżeński.</p> |
| <p>Miała dwie córki: Katarzynę Nowak, dziennikarkę (ur. 1964) i Małgorzatę Szumowską, reżyserkę filmową (ur. 1973). Zmarła 4 stycznia 2004 w Krakowie; pochowana na Cmentarzu Rakowickim, gdzie spoczął niecały miesiąc później jej mąż Maciej Szumowski (zm. 1 lutego 2004).</p> | | <p>Miała dwie córki: Katarzynę Nowak, dziennikarkę (ur. 1964) i Małgorzatę Szumowską, reżyserkę filmową (ur. 1973). Zmarła 4 stycznia 2004 w Krakowie; pochowana na Cmentarzu Rakowickim, gdzie spoczął niecały miesiąc później jej mąż Maciej Szumowski (zm. 1 lutego 2004).</p> |
Linia 23: |
Linia 23: |
| <li> [[#Guma do żucia|Guma do żucia]]. [Powieść]. Powst. 1982. Wyd. Wwa: NOWA * 1986, 61 s.</li> | | <li> [[#Guma do żucia|Guma do żucia]]. [Powieść]. Powst. 1982. Wyd. Wwa: NOWA * 1986, 61 s.</li> |
| <p class='comment'>Data powst. wg inf. D. Terakowskiej w wywiadzie: Kto naprawdę mnie zna. Rozm. J. Papuzińska. „Guliwer” 1993 nr 3.</p> | | <p class='comment'>Data powst. wg inf. D. Terakowskiej w wywiadzie: Kto naprawdę mnie zna. Rozm. J. Papuzińska. „Guliwer” 1993 nr 3.</p> |
− | <li> [[#Władca Lewawu|Władca Lewawu]]. [Powieść dla dzieci]. Powst. 1982. Wyd. Kr.: Cracovia 1989, 110 s. Wyd. nast.: Wr.: Siedmioróg 1996. ''Czerwona Bibl.: moją pasją jest przygoda''; Kr.: WL 1998, tamże: 2002, 2011, 2016 [wyd. też jako e-book].</li> | + | <li> [[#Władca Lewawu|Władca Lewawu]]. [Powieść dla dzieci]. Powst. 1982. Wyd. Kr.: Cracovia 1989, 110 s. Wyd. nast.: Wr.: Siedmioróg 1996. ''Czerwona Bibl.: moją pasją jest przygoda''; Kr.: WL 1998, tamże: 2002, 2011, 2016..</li> |
| + | <p class='comment'>Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Dereszowska. Kr.: WL 2017, 1 płyta CD w formacie mp3.</p> |
| <p class='comment'>Inf. o dacie powst.: K.T. Nowak: Moja mama czarownica. Kr. 2005 s. 209.</p> | | <p class='comment'>Inf. o dacie powst.: K.T. Nowak: Moja mama czarownica. Kr. 2005 s. 209.</p> |
| <li> [[#Próba generalna|Próba generalna]]. [Reportaże]. Kr., Wr.: WL 1983, 349 s. ''Reportaż, Publicystyka.''</li> | | <li> [[#Próba generalna|Próba generalna]]. [Reportaże]. Kr., Wr.: WL 1983, 349 s. ''Reportaż, Publicystyka.''</li> |
| <p class='comment'>Druk. wcześniej na łamach „Gazety Krak.”</p> | | <p class='comment'>Druk. wcześniej na łamach „Gazety Krak.”</p> |
| <li> Cyrk Bumstarara. [Utwór dramatyczny; współaut.:] W. Lech, G. Miklaszewski, W. Jarema. Praprem.: teatr.: Adapt. i reż.: F. Leniewicz. Kr., T. Lalki i Maski „Groteska” 1985; tv: Reż.: F. Leniewicz. TVP 1987.</li> | | <li> Cyrk Bumstarara. [Utwór dramatyczny; współaut.:] W. Lech, G. Miklaszewski, W. Jarema. Praprem.: teatr.: Adapt. i reż.: F. Leniewicz. Kr., T. Lalki i Maski „Groteska” 1985; tv: Reż.: F. Leniewicz. TVP 1987.</li> |
− | <li> Lustro Pana Grymsa. [Powieść dla dzieci]. Powst. ok.1985. Wwa: NK 1995, 158 s. Wyd. nast.: Wwa: WL 1998, 143 s. Wyd. nast. tamże: [wyd. 2] 2002, [wyd. 3] 2016 [wyd. też jako e-book].</li> | + | <li> Lustro Pana Grymsa. [Powieść dla dzieci]. Powst. ok.1985. Wwa: NK 1995, 158 s. Wyd. nast.: Wwa: WL 1998, 143 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 2001, dodruk 2002, [wyd. 3] 2016.</li> |
| + | <p class='comment'>Wyd. jako dokument elektroniczny: Kr.: WL 2013, plik w formacie EPUB, MOBI.</p> |
| <p class='comment'>Nagroda Główna dziecięcego jury „Mały Dong” w konkursie organizowanym przez Fundację „Świat Dziecka” na Dziecięcy Bestseller r. 1995.</p> | | <p class='comment'>Nagroda Główna dziecięcego jury „Mały Dong” w konkursie organizowanym przez Fundację „Świat Dziecka” na Dziecięcy Bestseller r. 1995.</p> |
| + | <p class='comment'>Przekł. serb.: Ogledalo gospodina Grimsa. [Przeł.] A. Jočić. Beograd 2017.</p> |
| <li> [[#Córka czarownic|Córka czarownic]]. [Powieść dla młodzieży]. Powst. 1985-1988. Wyd. Chotomów: Verba 1991, 346 s. ''Fantasy''. Wyd. nast.: wyd. 2 skrócone Wr.: Siedmioróg 1997, 189 s. ''Czerwona Bibl.: moją pasją jest przygoda''; [wyd. 3 ] Kr.: WL 1998, 288 s., [wyd. 4] tamże 2002, [wyd. 5] tamże 2014.</li> | | <li> [[#Córka czarownic|Córka czarownic]]. [Powieść dla młodzieży]. Powst. 1985-1988. Wyd. Chotomów: Verba 1991, 346 s. ''Fantasy''. Wyd. nast.: wyd. 2 skrócone Wr.: Siedmioróg 1997, 189 s. ''Czerwona Bibl.: moją pasją jest przygoda''; [wyd. 3 ] Kr.: WL 1998, 288 s., [wyd. 4] tamże 2002, [wyd. 5] tamże 2014.</li> |
| <p class='comment'>Nagroda Lit. Książka Roku 1992 pol. sekcji Międzynarodowego Kuratorium Książki Dziecięcej (później Stow. Przyjaciół Książki dla Młodych, IBBY), książka wpisana przez tę organizację na światową Honorową Listę im. H.Ch. Andersena w 1994, weszła do kanonu Książek dla Dzieci i Młodzież na XXI w. w 2003.</p> | | <p class='comment'>Nagroda Lit. Książka Roku 1992 pol. sekcji Międzynarodowego Kuratorium Książki Dziecięcej (później Stow. Przyjaciół Książki dla Młodych, IBBY), książka wpisana przez tę organizację na światową Honorową Listę im. H.Ch. Andersena w 1994, weszła do kanonu Książek dla Dzieci i Młodzież na XXI w. w 2003.</p> |
− | <p class='comment'>Przekł.: czes.: Dcera čarodějek. [Przeł.] P. Weigel. Praha 2002, – litew.: Raganų duktė. [Przeł.] I. Aleksaitė. Vilnius 2006, – niem.: Heksenes datter. [Przeł.:] J. Brodal, A.Walseng. Bergen 2003, – serb.: Ćerka čarobnica. [Przeł.] A. Jočić. Beograd 2012, 2015, – słowac.: Dcéra čarodejnic. [Przeł.] H. Holinová. Bratislava 2006, – włos.: Le cronache del grande regno. [Przeł.] R. Belletti. Milano 2006.</p> | + | <p class='comment'>Przekł.: czes.: Dcera čarodějek. [Przeł.] P. Weigel. Praha 2002, – litew.: Raganų duktė. [Przeł.] I. Aleksaitė. Vilnius 2006, – niem.: Heksenes datter. [Przeł.:] J. Brodal, A.Walseng. Bergen 2003, – serb.: Ćerka čarobnica. [Przeł.] A. Jočić. Beograd 2012, wyd. nast tamże 2015, 2016 – słowac.: Dcéra čarodejnic. [Przeł.] H. Holinová. Bratislava 2006, – słoweń.: Hči čarovnic. [Przeł.] L. Unuk. Ljubljana 2017, – włos.: Le cronache del grande regno. [Przeł.] R. Belletti. Milano 2006.</p> |
| <li> Czekanie na cud. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: Reż.: M. Ostrokólska. Kr., T. „Bagatela” im. T. Boya-Żeleńskiego, Scena Propozycji 1996.</li> | | <li> Czekanie na cud. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: Reż.: M. Ostrokólska. Kr., T. „Bagatela” im. T. Boya-Żeleńskiego, Scena Propozycji 1996.</li> |
| <li> [[#Samotność Bogów|Samotność Bogów]]. Baśń nie nowa i nie stara. Kr.: WL 1998, 207 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 2000, [wyd. 3] 2014.</li> | | <li> [[#Samotność Bogów|Samotność Bogów]]. Baśń nie nowa i nie stara. Kr.: WL 1998, 207 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 2000, [wyd. 3] 2014.</li> |
Linia 40: |
Linia 43: |
| <p class='comment'>Przekł.: czes.: Tam, kde padají andělě. [Przeł.] P. Weigel. Praha 2013, – litew.: Ten, kur krenta angelai. [Przeł.] I. Aleksaitė. Vilnius 2007, – serb.: Tamo gde anđeli padaju. [Przeł.] A. Jočić. Beograd 2014.</p> | | <p class='comment'>Przekł.: czes.: Tam, kde padají andělě. [Przeł.] P. Weigel. Praha 2013, – litew.: Ten, kur krenta angelai. [Przeł.] I. Aleksaitė. Vilnius 2007, – serb.: Tamo gde anđeli padaju. [Przeł.] A. Jočić. Beograd 2014.</p> |
| <p class='comment'>Adapt. teatr.: Scenariusz i reż.: P. Kamza. Wyst. Czeski Cieszyn, Scena Pol. 2000.</p> | | <p class='comment'>Adapt. teatr.: Scenariusz i reż.: P. Kamza. Wyst. Czeski Cieszyn, Scena Pol. 2000.</p> |
− | <li> [[#W krainie kota|W krainie kota]]. [Powieść]. Kr.: WL 1999, 216 s. Wyd. nast. tamże: [wyd. 2] 2002, [wyd. 3] 2016 [wyd. też jako e-book].</li> | + | <li> [[#W krainie kota|W krainie kota]]. [Powieść]. Kr.: WL 1999, 216 s. Wyd. nast. tamże: [wyd. 2] 2002, dodruk 2005, [wyd. 3] 2016.</li> |
| + | <p class='comment'>Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta J. Jędryka. Kr.: Zakład Nagrań i Wydawnictw Związku Niewidomych [b.r.], 1 płyta CD w formacie mp3. – Wyd. jako dokument elektroniczny: Kr.: WL 2013, plik w formacie EPUB, MOBI.</p> |
| <li> [[#Poczwarka|Poczwarka]]. [Powieść]. Kr.: WL 2001, 321 s. Wyd. nast. tamże: 2002, 2014.</li> | | <li> [[#Poczwarka|Poczwarka]]. [Powieść]. Kr.: WL 2001, 321 s. Wyd. nast. tamże: 2002, 2014.</li> |
| <p class='comment'>Przekł.: litew.: Lėliukė. [Przeł.] V. Denys. Vilnius 2006, – niem.: Im Kokon. [Przeł.] A. Müller. Berlin 2009, – ukr.: Miška. [Przeł.] D. Matiâš. Kiïv 2013, – wietn.: Quà cůa chứa. [Przeł.] Lê Bá Thụ’. Hà Nội 2009.</p> | | <p class='comment'>Przekł.: litew.: Lėliukė. [Przeł.] V. Denys. Vilnius 2006, – niem.: Im Kokon. [Przeł.] A. Müller. Berlin 2009, – ukr.: Miška. [Przeł.] D. Matiâš. Kiïv 2013, – wietn.: Quà cůa chứa. [Przeł.] Lê Bá Thụ’. Hà Nội 2009.</p> |
Linia 57: |
Linia 61: |
| | | |
| <div id='secondary'> | | <div id='secondary'> |
| + | |
| ==OPRACOWANIA (wybór)== | | ==OPRACOWANIA (wybór)== |
| | | |
Linia 81: |
Linia 86: |
| <li> M. BOLIŃSKA: Zdarzenia niepunktualne. Biograficzny i antropologiczno-kulturowy kontekst opowieści o biegu ludzkiego życia w prozie Doroty Terakowskiej. Kielce: Inst. Filol. Pol. UJK 2013, 386 s.</li> | | <li> M. BOLIŃSKA: Zdarzenia niepunktualne. Biograficzny i antropologiczno-kulturowy kontekst opowieści o biegu ludzkiego życia w prozie Doroty Terakowskiej. Kielce: Inst. Filol. Pol. UJK 2013, 386 s.</li> |
| <li> A. WOLANIN: Twórczość Doroty Terakowskiej. Spotkanie z Nieznanym. Wwa: Wydawn. Stow. Bibliotekarzy Pol. 2015, 221 s. ''Lit. dla Dzieci i Młodzieży. Studia''; 4.</li> | | <li> A. WOLANIN: Twórczość Doroty Terakowskiej. Spotkanie z Nieznanym. Wwa: Wydawn. Stow. Bibliotekarzy Pol. 2015, 221 s. ''Lit. dla Dzieci i Młodzieży. Studia''; 4.</li> |
| + | <li> M. BOLIŃSKA: Literackie obrazy chorób, deficytów i zaburzeń w wybranych powieściach Doroty Terakowskiej. Kielce: Inst. Filol. Pol. UJK 2016, 176 s.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 114: |
Linia 120: |
| <li> A. BALUCH: Matka i córka – miejsca wspólne. „Guliwer” 2015 nr 1 [dot. też. K.T. Nowak].</li> | | <li> A. BALUCH: Matka i córka – miejsca wspólne. „Guliwer” 2015 nr 1 [dot. też. K.T. Nowak].</li> |
| <li> M. BOLIŃSKA: Kategoria „ludus” w prozie Doroty Terakowskiej. „Zabawy i Zabawki” 2016 R. 14.</li> | | <li> M. BOLIŃSKA: Kategoria „ludus” w prozie Doroty Terakowskiej. „Zabawy i Zabawki” 2016 R. 14.</li> |
| + | <li> M. BOLIŃSKA: Próby odinfantylizowania własnej dorosłości. Wokół teorii skryptów życiowych (na przykładzie wybranych utworów Tomasza Kwaśniewskiego, Doroty Terakowskiej i Jerzego Zawieyskiego). W: Światy dzieciństwa. Infantylizacje w literaturze i kulturze. Kr. 2016. </li> |
| + | <li> M. BOLIŃSKA: Wokół skryptu generatywnego. Obraz osoby starszej w pisarstwie Doroty Terakowskiej. (Na wybranych przykładach) = About the generative script. The image of an elderly person in Dorota Terakowska’s writry. (On selected examples). „Studia Socialia Cracoviensia” 2017 nr 2 vol. 9.</li> |
| + | <li> D. JASTRZĘBSKA-GOLONKA: Językowy obraz dziecka w literaturze polskiej (na przykładzie twórczości Wandy Chotomskiej i Doroty Terakowskiej). W: Współczesny i dawny obraz dziecka w języku. Szczec. 2017.</li> |
| + | <li> A. WOLANIN: Odmieniec i jego postawy wobec świata w twórczości Doroty Terakowskiej. W: Wyczytać świat – międzykulturowość w literaturze dla dzieci i młodzieży. Katow. 2017. </li> |
| + | <li> D. JASTRZĘBSKA-GOLONKA: Językowe wyznaczniki wiary w wybranych powieściach Doroty Terakowskiej. „Język. Religia. Tożsamość” 2018 nr 1.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 233: |
Linia 244: |
| <li> W. TOMASZEWSKA: Bóg stworzenia i Bóg zmartwychwstania. Modalności doświadczenia Boga w powieści Doroty Terakowskiej „Poczwarka”. W: Sacrum na nowo poszukiwane. Lubl. 2015.</li> | | <li> W. TOMASZEWSKA: Bóg stworzenia i Bóg zmartwychwstania. Modalności doświadczenia Boga w powieści Doroty Terakowskiej „Poczwarka”. W: Sacrum na nowo poszukiwane. Lubl. 2015.</li> |
| <li> E. WIELGOSZ: Świat w środku. „Wychowawca” 2016 nr 10.</li> | | <li> E. WIELGOSZ: Świat w środku. „Wychowawca” 2016 nr 10.</li> |
| + | <li> W. KOCHMAŃSKA: Obraz dziecka w powieści Doroty Terakowskiej „Poczwarka”. W: Współczesny i dawny obraz dziecka w języku. Szczec. 2017. </li> |
| <li> Zob. też Wywiady.</li> | | <li> Zob. też Wywiady.</li> |
| </ul> | | </ul> |