|
|
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) |
Linia 8: |
Linia 8: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | <p>Urodzona 13 września 1943 w Warszawie; córka Władysława Bieńkowskiego, publicysty, polityka (działacza PPR, do 1970 PZPR, po 1976 KOR), socjologa, i Flory z domu Trynkus, nauczycielki, prozaiczki i poetki. Dzieciństwo spędziła w Warszawie, gdzie w 1957-61 uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. N. Żmichowskiej. Po zdaniu matury podjęła w 1961 studia romanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW). W 1963 opublikowała na łamach „Kwartalnika Neofilologicznego” pierwszy artykuł pt. ''Koncepcje postaw w teatrze Corneille’a'' (nr 3). Po uzyskaniu w 1966 magisterium odbywała studia doktoranckie na Wydziale Filologii Obcych UW; tu w 1970 obroniła doktorat pt. ''Poezja i tradycja w „Tygodniach” Guillaume’a de Salluste du Bartas'' (promotor prof. Mieczysław Brahmer). W 1972 debiutowała jako tłumaczka przekładem eseju P. Ricoeura pt. ''Wydarzenie i sens w mowie'', ogłoszonym w „Tekstach” (nr 6). Jako eseistka, recenzentka i tłumaczka współpracowała z „Twórczością” (od 1971), „Tygodnikiem Powszechnym” (od 1972), „Znakiem” (od 1972) i „Więzią” (od 1974). W 1975 została zatrudniona na stanowisku adiunkta w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie do 1981 prowadziła wykłady z literatury francuskiej i teorii kultury. W 1977 otrzymała Nagrodę Fundacji im. Kościelskich w Genewie. W 1981 habilitowała się w IBL PAN na podstawie rozprawy poświęconej historii kultury niemieckiej pt. ''W poszukiwaniu królestwa człowieka. Niemiecka utopia sztuki od Kanta do TomaszaManna. ''W 1982 wyjechała do Francji i do 1987 pracowała w Université d’Avignon jako assistant associé. W 1983 została członkiem redakcji i stałym współpracownikiem (ukazujących się wówczas w Paryżu) „Zeszytów Literackich”; drukowała tu szkice i eseje poświecone kulturze europejskiej, a w 1993 rubrykę pt. ''List z Wersalu''. Od 1983 publikowała także w wychodzącym w Londynie miesięczniku „Aneks” (tu liczne szkice z pogranicza literatury i filozofii). Wielokrotnie odbywała podróże do Grecji i Włoch, o kulturze tych krajów pisała eseje. W 1989 została członkiem SPP. W 1994-95 była konsultantem w Stacji Naukowej PAN w Paryżu. Publikowała nadal m.in. w „Znaku”, „Res Publice” (później „Res Publica Nowa”), „Gazecie Wyborczej”. W 1999 została zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW) w Warszawie, gdzie podjęła wykłady i zajęcia z zakresu literatury polskiej i powszechnej; obejmowała też do przejścia na emeryturę w 2013 funkcję kierownika Katedry Modernizmu Europejskiego UKSW. Weszła w skład jury Nagrody Fundacji im. Kościelskich w Genewie. W 2008 podjęła współpracę jako recenzentka z „Przeglądem Politycznym”.</p> | + | <p>Urodzona 13 września 1943 w Warszawie; córka Władysława Bieńkowskiego, publicysty, polityka (działacza PPR, do 1970 PZPR, po 1976 KOR), socjologa, i Flory z domu Trynkus, nauczycielki, prozaiczki i poetki. Dzieciństwo spędziła w Warszawie, gdzie w 1957-61 uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. N. Żmichowskiej. Po zdaniu matury podjęła w 1961 studia romanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW). W 1963 opublikowała na łamach „Kwartalnika Neofilologicznego” pierwszy artykuł pt. ''Koncepcje postaw w teatrze Corneille’a'' (nr 3). Po uzyskaniu w 1966 magisterium odbywała studia doktoranckie na Wydziale Filologii Obcych UW; tu w 1970 obroniła doktorat pt. ''Poezja i tradycja w „Tygodniach” Guillaume’a de Salluste du Bartas'' (promotor prof. Mieczysław Brahmer). W 1972 debiutowała jako tłumaczka przekładem eseju P. Ricoeura pt. ''Wydarzenie i sens w mowie'', ogłoszonym w „Tekstach” (nr 6). Jako eseistka, recenzentka i tłumaczka współpracowała z „Twórczością” (od 1971), „Tygodnikiem Powszechnym” (od 1972), „Znakiem” (od 1972) i „Więzią” (od 1974). W 1975 została zatrudniona na stanowisku adiunkta w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie do 1981 prowadziła wykłady z literatury francuskiej i teorii kultury. W 1977 otrzymała Nagrodę Fundacji im. Kościelskich w Genewie. W 1981 habilitowała się w IBL PAN na podstawie rozprawy poświęconej historii kultury niemieckiej pt. ''W poszukiwaniu królestwa człowieka. Niemiecka utopia sztuki od Kanta do TomaszaManna. ''W 1982 wyjechała do Francji i do 1987 pracowała w Université d’Avignon jako assistant associé. W 1983 została członkiem redakcji i stałym współpracownikiem (ukazujących się wówczas w Paryżu, a później do 2018 w Warszawie) „Zeszytów Literackich”; drukowała tu szkice i eseje poświecone kulturze europejskiej, a w 1993 rubrykę pt. ''List z Wersalu''. Od 1983 publikowała także w wychodzącym w Londynie miesięczniku „Aneks” (tu liczne szkice z pogranicza literatury i filozofii). Wielokrotnie odbywała podróże do Grecji i Włoch, o kulturze tych krajów pisała eseje. W 1989 została członkiem SPP. W 1994-95 była konsultantem w Stacji Naukowej PAN w Paryżu. Publikowała nadal m.in. w „Znaku”, „Res Publice” (później „Res Publica Nowa”), „Gazecie Wyborczej”. W 1999 została zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (UKSW) w Warszawie, gdzie podjęła wykłady i zajęcia z zakresu literatury polskiej i powszechnej; obejmowała też do przejścia na emeryturę w 2013 funkcję kierownika Katedry Modernizmu Europejskiego UKSW. Weszła w skład jury Nagrody Fundacji im. Kościelskich w Genewie. W 2008 rozpoczęła współpracę jako recenzentka z „Przeglądem Politycznym”.</p> |
| <p>Wyszła za mąż za Jean-Paula Chancela, inżyniera aerodynamiki. Na stałe mieszka w Wersalu we Francji.</p> | | <p>Wyszła za mąż za Jean-Paula Chancela, inżyniera aerodynamiki. Na stałe mieszka w Wersalu we Francji.</p> |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
Linia 29: |
Linia 29: |
| <p class='comment'>Zawartość; Oświecenie – pomiędzy świętym i świeckim; Intelektualiści i rewolucja; Twórczość przeciw samotności; Sprawa Dreyfusa; Wybór i tożsamość; Mieszkać w historii; Zdrada klerków po latach; Zbrodnia słów; Portret kondotiera na tle pejzażu [dot. E. Jüngera]; Pamięć, polityka, religia; Proces [M.] Papona; Uczniowie czarnoksiężnika; Krótki rzut oka na koniec stulecia; Śmierć Simone Weil; Co zawdzięczamy Mircei Eliademu.</p> | | <p class='comment'>Zawartość; Oświecenie – pomiędzy świętym i świeckim; Intelektualiści i rewolucja; Twórczość przeciw samotności; Sprawa Dreyfusa; Wybór i tożsamość; Mieszkać w historii; Zdrada klerków po latach; Zbrodnia słów; Portret kondotiera na tle pejzażu [dot. E. Jüngera]; Pamięć, polityka, religia; Proces [M.] Papona; Uczniowie czarnoksiężnika; Krótki rzut oka na koniec stulecia; Śmierć Simone Weil; Co zawdzięczamy Mircei Eliademu.</p> |
| <li> [[#Pisarz i los|Pisarz i los]]. O twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Wwa: Fundacja „Zesz. Lit.” 2002, 172 s.</li> | | <li> [[#Pisarz i los|Pisarz i los]]. O twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Wwa: Fundacja „Zesz. Lit.” 2002, 172 s.</li> |
| + | <p class='comment'>Nominacja do Nagrody Lit. Nike w 2003.</p> |
| <li> [[#W ogrodzie ziemskim|W ogrodzie ziemskim]]. Książka o Miłoszu. Wwa: Sic! 2004, 277 s.</li> | | <li> [[#W ogrodzie ziemskim|W ogrodzie ziemskim]]. Książka o Miłoszu. Wwa: Sic! 2004, 277 s.</li> |
| <li> Michał Anioł – nieszczęśliwy rzymianin. [Esej]. Wwa: Sic! 2009, 153 s.</li> | | <li> Michał Anioł – nieszczęśliwy rzymianin. [Esej]. Wwa: Sic! 2009, 153 s.</li> |
Linia 36: |
Linia 37: |
| <p class='comment'>Wyd. jako dokument elektroniczny: Wwa: Sic! 2012, plik w formacie EPUB.</p> | | <p class='comment'>Wyd. jako dokument elektroniczny: Wwa: Sic! 2012, plik w formacie EPUB.</p> |
| <li> [[#Historie florenckie|Historie florenckie]], Sztuka i polityka. [Eseje]. Wwa: Fundacja „Zesz. Lit.” 2015, 200 s. ''Ser. Podróże.''</li> | | <li> [[#Historie florenckie|Historie florenckie]], Sztuka i polityka. [Eseje]. Wwa: Fundacja „Zesz. Lit.” 2015, 200 s. ''Ser. Podróże.''</li> |
| + | <p class='comment'>Nagroda Magellana w 2015.</p> |
| <p class='comment'>Zawartość: Pod znakiem katastrofy; Uczta ziemska, uczta niebiańska [dot. obrazów przedstawiających Ostatnią Wieczerzę]; O Medyceuszach można bez końca; Niebo nad miastem [dot. G. Savonaroli i N. Machiavellego]; Wyobraźnia i obrazy.</p> | | <p class='comment'>Zawartość: Pod znakiem katastrofy; Uczta ziemska, uczta niebiańska [dot. obrazów przedstawiających Ostatnią Wieczerzę]; O Medyceuszach można bez końca; Niebo nad miastem [dot. G. Savonaroli i N. Machiavellego]; Wyobraźnia i obrazy.</p> |
− | <p class='comment'>Nadto szkice w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: Czytanie w przyszłości. (Krasiński i Cieszkowski: dwie wersje romantycznej filozofii kultury). „Znak” 1974 nr 4 s. 403-414. – Historia jako dzieje wcielenia. „Więź” 1974 nr 4 s. 29-39. – Muzyka – Świat. „Teksty” 1975 nr 2 s. 39-58. – Sztuka i ocalenie. „Twórczość” 1976 nr 12 s. 91-103. – Pisarze wśród filozofów. „Teksty” 1978 nr 1 s. 83-100. – Poezja i egzegeza w „Tygodniach” G. De Salluste du Bartas. „Rocz. Hum.” 1979 z. 5 s. 5-32. – Usta ciemności. „Znak” 1979 z. 295/296 s. 83-109. – Przestrzeń ocalenia. „Więź” 1981 nr 3 s. 25-40. – L’image de L’Occident dans la littérature polonaise. W: The common christian roots of the European nations. [T.] 2. Florence 1982 s. 705-712, wersja pol.: Obraz Zachodu w literaturze polskiej. W: Literatura polska w kulturze chrześcijańskiej Europy. Lubl. 1983 s. 49-60, przekł. ang.: The image of the West in Polish literature. [Przeł.] A. Pasicki. W: Polish literature in the culture of christian Europe. Lubl. 1983 s. 57-68. – Szukanie trudnego środka. „Aneks”, Londyn 1982 nr 28 s. 154-168 [dot. L. Kołakowski: Czy diabeł może być zbawiony i 27 innych kazań]. – Krasiński – poezja jako egzegeza symbolu. W: Religijne tradycje literatury polskiej. Lubl. 1983 s. 211-228. – Sztuka eseju, czyli o darze rozmowy. „Aneks”, Londyn 1983 nr 31 s. 101-113. – Romantyzm dziś: w stronę drugiego obiegu. „Zesz. Lit.”, Paryż 1985 nr 12 s. 116-127. – Leszek Kołakowski – wielkość i nędza rozumu wyemancypowanego. „Aneks”, Londyn 1987 nr 48 s. 101-115. – Zbrodnia słów. „Zesz. Lit.” 1993 z. 42 s. 36-51 [dot. biografii R. Brasillacha]. – Mała historia pamięci. (Pamięć jednostkowa, pamięć zbiorowa). „Znak” 1995 nr 5 s. 19-30. – Kultura w czasach interregnum. O elitach w społeczeństwie masowym. „Znak” 2001 nr 8 s. 11-23. – Troska o Polskę, troska o świat. „Znak” 2002 nr 3 s. 72-88. – „Inny świat” [G. Herlinga-Grudzińskiego] – opowieść wychowawcza. „Zesz. Lit.” 2009 nr 4 s. 175-185. – O niektórych sekretach „Pieska przydrożnego”. W: Miłosz i Miłosz. Kr. 2013 s. 503-510. – Miłosz and the Book of Psalms. W: „Miłosz like the world”. Poet in the eyes of Polish literary critics. Frankfurt am Main 2015 s. 383-390.</p> | + | <p class='comment'>Nadto szkice w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: Czytanie w przyszłości. (Krasiński i Cieszkowski: dwie wersje romantycznej filozofii kultury). „Znak” 1974 nr 4 s. 403-414. – Historia jako dzieje wcielenia. „Więź” 1974 nr 4 s. 29-39. – Muzyka – Świat. „Teksty” 1975 nr 2 s. 39-58. – Sztuka i ocalenie. „Twórczość” 1976 nr 12 s. 91-103. – Pisarze wśród filozofów. „Teksty” 1978 nr 1 s. 83-100. – Poezja i egzegeza w „Tygodniach” G. De Salluste du Bartas. „Rocz. Hum.” 1979 z. 5 s. 5-32. – Usta ciemności. „Znak” 1979 z. 295/296 s. 83-109. – Przestrzeń ocalenia. „Więź” 1981 nr 3 s. 25-40. – L’image de L’Occident dans la littérature polonaise. W: The common christian roots of the European nations. [T.] 2. Florence 1982 s. 705-712, wersja pol.: Obraz Zachodu w literaturze polskiej. W: Literatura polska w kulturze chrześcijańskiej Europy. Lubl. 1983 s. 49-60, przekł. ang.: The image of the West in Polish literature. [Przeł.] A. Pasicki. W: Polish literature in the culture of christian Europe. Lubl. 1983 s. 57-68. – Szukanie trudnego środka. „Aneks”, Londyn 1982 nr 28 s. 154-168 [dot. L. Kołakowski: Czy diabeł może być zbawiony i 27 innych kazań]. – Krasiński – poezja jako egzegeza symbolu. W: Religijne tradycje literatury polskiej. Lubl. 1983 s. 211-228. – Sztuka eseju, czyli o darze rozmowy. „Aneks”, Londyn 1983 nr 31 s. 101-113. – Romantyzm dziś: w stronę drugiego obiegu. „Zesz. Lit.”, Paryż 1985 nr 12 s. 116-127. – Leszek Kołakowski – wielkość i nędza rozumu wyemancypowanego. „Aneks”, Londyn 1987 nr 48 s. 101-115. – Zbrodnia słów. „Zesz. Lit.” 1993 z. 42 s. 36-51 [dot. biografii R. Brasillacha]. – Mała historia pamięci. (Pamięć jednostkowa, pamięć zbiorowa). „Znak” 1995 nr 5 s. 19-30. – Camus i niemożliwe pojednanie. „Res Publica Nova” 2000 nr 9 s. 72-81. – Kultura w czasach interregnum. O elitach w społeczeństwie masowym. „Znak” 2001 nr 8 s. 11-23. – Troska o Polskę, troska o świat. „Znak” 2002 nr 3 s. 72-88. – „Inny świat” [G. Herlinga-Grudzińskiego] – opowieść wychowawcza. „Zesz. Lit.” 2009 nr 4 s. 175-185. – Czytanie po latach –„Buddenbrookowie". „Zesz. Lit.” 2012 nr 4 s. 183-193. – O niektórych sekretach „Pieska przydrożnego”. W: Miłosz i Miłosz. Kr. 2013 s. 503-510. – Miłosz and the Book of Psalms. W: „Miłosz like the world”. Poet in the eyes of Polish literary critics. Frankfurt am Main 2015 s. 383-390.</p> |
| </ol> | | </ol> |
| ===Przekłady=== | | ===Przekłady=== |
Linia 62: |
Linia 64: |
| | | |
| [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] | | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| + | |
| + | <ul> |
| + | <li>Polak w świecie. Leksykon Polonii i Polaków za granicą. Wwa 2001.</li> |
| + | </ul> |
| + | |
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| + | |
| | | |
| ===Ogólne=== | | ===Ogólne=== |
Linia 82: |
Linia 91: |
| | | |
| <ul> | | <ul> |
− | <li> J. DRZEWUCKI. „Rzeczpospolita” 1999 nr 305.</li> | + | <li> G. BORKOWSKA: Duch miasta. „Wysokie Obcasy” 1999 nr 28. </li> |
| + | <li> J. DRZEWUCKI: Serenissima, lustrzane odbicie i reumatyzm. „Rzeczpospolita” 1999 nr 305.</li> |
| <li> J. UGNIEWSKA: Doświadczenie Wenecji. „Nowe Książ.” 1999 nr 8.</li> | | <li> J. UGNIEWSKA: Doświadczenie Wenecji. „Nowe Książ.” 1999 nr 8.</li> |
| <li> A. BARANOWA: Miasto światła. „Znak” 2000 nr 4.</li> | | <li> A. BARANOWA: Miasto światła. „Znak” 2000 nr 4.</li> |
| <li> D. CZAJA: Przygody oka. Ewy Bieńkowskiej książka o Wenecji. „Tyg. Powsz.” 2000 nr 6.</li> | | <li> D. CZAJA: Przygody oka. Ewy Bieńkowskiej książka o Wenecji. „Tyg. Powsz.” 2000 nr 6.</li> |
| + | <li> E. CZERWIŃSKA. „Zesz. Lit.” 2000 nr 69. – M. GUZOWSKA: Raczej triumf niż śmierć. „Więź” 2000 nr 5. </li> |
| <li> M. RABIZO-BIREK: Zobaczyć Wenecję i ... „Twórczość” 2000 nr 6.</li> | | <li> M. RABIZO-BIREK: Zobaczyć Wenecję i ... „Twórczość” 2000 nr 6.</li> |
| </ul> | | </ul> |
Linia 120: |
Linia 131: |
| | | |
| <ul> | | <ul> |
| + | <li>M. RADZIWON: Miłosz jak góra. „Gaz. Wybor.” 2004 nr 280. </li> |
| <li> M. CUBER: Przywidzenia nad prywatną zatoką. „Nowe Książ.” 2005 nr 3.</li> | | <li> M. CUBER: Przywidzenia nad prywatną zatoką. „Nowe Książ.” 2005 nr 3.</li> |
| <li> Z. KRÓL: Niejeden prorok lubi dżem truskawkowy. „Zesz. Lit.” 2005 nr 1.</li> | | <li> Z. KRÓL: Niejeden prorok lubi dżem truskawkowy. „Zesz. Lit.” 2005 nr 1.</li> |
Linia 144: |
Linia 156: |
| <li> M. WYKA: O książce Ewy Bieńkowskiej „Dom na Rozdrożu”. „Zesz. Lit.” 2012 nr 2.</li> | | <li> M. WYKA: O książce Ewy Bieńkowskiej „Dom na Rozdrożu”. „Zesz. Lit.” 2012 nr 2.</li> |
| <li> A. GRZEMSKA: „[...] mała apologia pro domo sua [...]”. O „Domu na rozdrożu” Ewy Bieńkowskiej. „Autobiografia” 2013 nr 1.</li> | | <li> A. GRZEMSKA: „[...] mała apologia pro domo sua [...]”. O „Domu na rozdrożu” Ewy Bieńkowskiej. „Autobiografia” 2013 nr 1.</li> |
| + | <li>J. POLKOWSKI: Wina i rozgrzeszenie. „wSieci” 2014 nr 45.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 151: |
Linia 164: |
| | | |
| <ul> | | <ul> |
| + | <li>[T. FIAŁKOWSKI] LEKTOR: Trzy Florencje. „Tyg. Powsz.” 2015 nr 50. </li> |
| <li> J. MIKOŁAJEWSKI: Florencja niezatapialna. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 284.</li> | | <li> J. MIKOŁAJEWSKI: Florencja niezatapialna. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 284.</li> |
− | <li> P. KĘPIŃSKI: Miasto kruche nieśmiertelne. „Twórczość” 2016 nr 7/8.</li> | + | <li> P. KĘPIŃSKI: Miasto kruche i nieśmiertelne. „Twórczość” 2016 nr 7/8.</li> |
| <li> H. WANIEK: Wbrew powodzi. „Nowe Książ.” 2016 nr 2.</li> | | <li> H. WANIEK: Wbrew powodzi. „Nowe Książ.” 2016 nr 2.</li> |
| <li> M. WRANA: „Uczta ziemska, uczta niebiańska”. „Znak” 2016 nr 731.</li> | | <li> M. WRANA: „Uczta ziemska, uczta niebiańska”. „Znak” 2016 nr 731.</li> |