Z Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(→‎BIOGRAM)
(→‎BIOGRAM)
 
Linia 7: Linia 7:
 
<div class='biogram'>
 
<div class='biogram'>
 
==BIOGRAM==
 
==BIOGRAM==
−
<p>Urodzony 5 lutego 1941 w Puławach; syn Tadeusza Walczaka, oficera Wojska Polskiego (zamordowanego w obozie koncentracyjnym Auschwitz w 1942), i Leonii z Judyckich, kreślarki i urzędniczki. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. ks. A.J. Czartoryskiego w Puławach. Po zdaniu matury w 1958 kontynuował do 1960 edukację w Studium Nauczycielskim w Warszawie. Następnie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW). W tym czasie zaczął pisać teksty satyryczne i słowa piosenek dla kabaretów studenckich; współpracował także z Kabaretem Stodoła. Debiutował jako autor słów piosenki pt. ''Pastylki ''nagrodzonej w 1959 na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Studenckiej. W 1960 założył i współprowadził do 1965 Kabaret Literacki UW  (pierwotna nazwa Kabaret z jamnikiem - wspólnie z Krzysztofem Dzikowskim, potem Jamnik pies cynicki - we współpracy z Janem T. Stanisławskim, Bogusławem Choińskim, Janem Gałkowskim. W tymże kabarecie został wystawiony w 1964/5 jego pierwszy utwór dramatyczny, groteska pt. ''Obrona Mrożka'' w reżyserii Janusza Bukowskiego. Piosenki z jego tekstami były emitowane w Radiowym Studio Piosenki Agnieszki Osieckiej i Wojciecha Młynarskiego. Jako poeta debiutował drukiem w 1962 wierszami Płacz godzin i Śladami żywych, opublikowanymi w „Almanachu Młodych 1960/1961”. W 1963-66 należał do grupy literackiej Ultradźwięki. Pierwszy artykuł naukowy pt. ''Składniowa interpretacja stylizacji biblijnej w ''Anhellim'' Juliusza Słowackiego'' opublikował w 1963 w piśmie „Językoznawca” (z. 10). W 1964-70 był osobistym sekretarzem profesora Witolda Doroszewskiego. Po uzyskaniu magisterium w 1965 został asystentem w Instytucie Języka Polskiego (IJP) UW. Zainteresowania badawcze skupił wokół zagadnień składni i stylistyki języka polskiego. Współpracował z Telewizją Polską (TVP) jako autor tekstów Telewizyjnej Giełdy Piosenki i innych audycji rozrywkowych. Rozpoczął także stałą współpracę z Polskim Radiem; w Programie III emitowane były jego słuchowiska, cykle poetyckie, fragmenty powieści i opowiadania, dla Programów I, II i Radia Bis pisał też utwory rozrywkowe, m.in. cykl pt. ''Bajdy wuja Grzegorza'' emitowany w ''Podwieczorku przy mikrofonie''. W 1966-73 był członkiem Forum Poetów Hybrydy. Jako autor tekstów piosenek otrzymał wiele nagród na ogólnopolskich festiwalach, m.in. w Sopocie, Opolu i Kołobrzegu (w 1969 za tekst piosenki ''Wrzosy'' otrzymał wraz z kompozytorką Renatą Gleinert Złoty Pierścień Festiwalu w Kołobrzegu, Nagrodę Publiczności i Nagrodę Ministra Obrony Narodowej). Pisał także piosenki dla dzieci (trzykrotnie uzyskał nagrodę w radiowych konkursach piosenki dla dzieci za teksty piosenek: Zielony Słoń, czyli Turum, burum, Bo my się lubimy bać i Pójdźmy dzieci). Jako prozaik debiutował w 1967 opowiadaniami Powiastki zasłyszane i Mały piegowaty chłopiec, drukowanymi w „Almanachu Młodych” przy Kole Młodych Twórców Staromiejskiego Domu Kultury w Warszawie. Wiersze i prozę publikował ponadto m.in. w „Kulturze” (1968, 1971-72, 1979), „Nowym Wyrazie” (1973, 1977-78), „Poezji” (1973, 1978), „Okolicach” (1977, 1987, 1989) i „Miesięczniku Literackim” (1971, 1978, 1987). W 1975 obronił doktorat pt. Struktury zespolenia polskich zdań złożonych (promotor prof. Jan Tokarski) i przeszedł na stanowisko adiunkta. Od 1976 był członkiem ZLP (do rozwiązania Związku w 1983). W maju 1981 wyjechał na 4 lata do Belgradu, gdzie pracował na slawistyce tamtejszego Uniwersytetu jako lektor języka polskiego. W tym okresie jego utwory publikowane były w belgradzkich pismach literackich, m.in. „Jež” (1983, 1985), „Savremennik” (1983-85) „Književna Reč” (1984-85), „Koraci” (1984), „Književne Novine” (1985), a teksty dramatyczne oraz cykle poetyckie emitowane były w przekładach serbsko-chorwackim, słoweńskim i macedońskim w radiostacjach w Belgradzie, Zagrzebiu, Lublanie i Skopje. Po powrocie do kraju kontynuował pracę na UW w IJP i Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców „Polonicum”. W 1986 jako ekspert językoznawca prowadził wspólnie z doc. Danutą Bartol teleturniej językowy ABC emitowany w Programie II TVP. Jako tłumacz debiutował przekładami wierszy dla dzieci Radomira Mićunowicia: Biała wrona, Bosonoga stonoga, Łysy jeż, Zając, drukowanymi w 1986 w „Płomyczku” (nr 14). Następnie przekłady wierszy poetów chorwackich, serbskich oraz czeskich publikował m.in. w „Szpilkach” (1985-88) i „Piśmie Literacko-Artystycznym” (1987-88). Od 1989 należał do SPP. W 1991 ze względów zdrowotnych zrezygnował z pracy na UW. W tymże roku założył wydawnictwo książkowe Meta, które prowadził przez 4 lata. W 1995-97 stale współpracował z miesięcznikiem „Teatr” jako recenzent teatralny. Wiersze, prozę, a także recenzje i artykuły publikował w tym czasie także w „Szpilkach” (1990), „Sycynie” (1996-97), „Akcencie” (1998-99), „Literaturze” (1998) „Metaforze” (1998). W 1999-2002 był kierownikiem literackim Teatru Rampa w Warszawie. Występował w autorskich programach z Wojciechem Siemionem (2003-10) i w kabaretach satyrycznych, m.in. w Giełdzie Satyry Politycznej (od 2008), a także w Kabarecie Autorów Pod dobrą datą (z Jackiem Fedorowiczem, Markiem Majewskim i Tomaszem Szwedem; od 2010), oraz w programach poetycko-muzycznych z Marią Pomianowską (od 2009). Wiersze, prozę oraz przekłady publikował ponadto m.in. w „Tece Puławskiej” (2006, 2009), „Tyglu Kultury” (2008), „Wiadomościach Literackich” (2013), „Poezji Dzisiaj” (2014-2018), „Podglądzie” (2015-18), „Latarni Morskiej” (2016-17), „Twórczości” (2016) oraz w pismach serbskich „Putevi kulture” (2013) i „Književnik” (2014), „Savremenik” (2016), „Mostovi (2017-18)  oraz bułgarskim „Znaci” (2014), „Zrnov” (2015). Został członkiem ZAKR, Stowarzyszenia Kultury Europejskiej S.E.C., Stowarzyszenia Twórców/Producentów Utworów Medialnych STOTUM, ZAIKSu i Sekcji Dramatopisarzy Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI. Był wielokrotnie nagradzany w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach literackich, a w 2007, 2008, 2009 w kolejnych konkursach na piosenkę organizowanych przez Stowarzyszenie ZAKR. Odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016).</p>
+
<p>Urodzony 5 lutego 1941 w Puławach; syn Tadeusza Walczaka, oficera Wojska Polskiego (zamordowanego w obozie koncentracyjnym Auschwitz w 1942), i Leonii z Judyckich, kreślarki i urzędniczki. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. ks. A.J. Czartoryskiego w Puławach. Po zdaniu matury w 1958 kontynuował do 1960 edukację w Studium Nauczycielskim w Warszawie. Następnie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW). W tym czasie zaczął pisać teksty satyryczne i słowa piosenek dla kabaretów studenckich; współpracował także z Kabaretem Stodoła. Debiutował jako autor słów piosenki pt. ''Pastylki ''nagrodzonej w 1959 na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Studenckiej. W 1960 założył i współprowadził do 1965 Kabaret Literacki UW  (pierwotna nazwa Kabaret z jamnikiem - wspólnie z Krzysztofem Dzikowskim, potem Jamnik pies cynicki - we współpracy z Janem T. Stanisławskim, Bogusławem Choińskim, Janem Gałkowskim. W tymże kabarecie został wystawiony w 1964/5 jego pierwszy utwór dramatyczny, groteska pt. ''Obrona Mrożka'' w reżyserii Janusza Bukowskiego. Piosenki z jego tekstami były emitowane w Radiowym Studio Piosenki Agnieszki Osieckiej i Wojciecha Młynarskiego. Jako poeta debiutował drukiem w 1962 wierszami Płacz godzin i Śladami żywych, opublikowanymi w „Almanachu Młodych 1960/1961”. W 1963-66 należał do grupy literackiej Ultradźwięki. Pierwszy artykuł naukowy pt. ''Składniowa interpretacja stylizacji biblijnej w ''Anhellim'' Juliusza Słowackiego'' opublikował w 1963 w piśmie „Językoznawca” (z. 10). W 1964-70 był osobistym sekretarzem profesora Witolda Doroszewskiego. Po uzyskaniu magisterium w 1965 został asystentem w Instytucie Języka Polskiego (IJP) UW. Zainteresowania badawcze skupił wokół zagadnień składni i stylistyki języka polskiego. Współpracował z Telewizją Polską (TVP) jako autor tekstów Telewizyjnej Giełdy Piosenki i innych audycji rozrywkowych. Rozpoczął także stałą współpracę z Polskim Radiem; w Programie III emitowane były jego słuchowiska, cykle poetyckie, fragmenty powieści i opowiadania, dla Programów I, II i Radia Bis pisał też utwory rozrywkowe, m.in. cykl pt. ''Bajdy wuja Grzegorza'' emitowany w ''Podwieczorku przy mikrofonie''. W 1966-73 był członkiem Forum Poetów Hybrydy. Jako autor tekstów piosenek otrzymał wiele nagród na ogólnopolskich festiwalach, m.in. w Sopocie, Opolu i Kołobrzegu (w 1969 za tekst piosenki ''Wrzosy'' otrzymał wraz z kompozytorką Renatą Gleinert Złoty Pierścień Festiwalu w Kołobrzegu, Nagrodę Publiczności i Nagrodę Ministra Obrony Narodowej). Pisał także piosenki dla dzieci (trzykrotnie uzyskał nagrodę w radiowych konkursach piosenki dla dzieci za teksty piosenek: ''Zielony Słoń, czyli Turum, burum'', ''Bo my się lubimy bać'' i ''Pójdźmy dzieci''). Jako prozaik debiutował w 1967 opowiadaniami ''Powiastki zasłyszane'' i ''Mały piegowaty chłopiec'', drukowanymi w „Almanachu Młodych” przy Kole Młodych Twórców Staromiejskiego Domu Kultury w Warszawie. Wiersze i prozę publikował ponadto m.in. w „Kulturze” (1968, 1971-72, 1979), „Nowym Wyrazie” (1973, 1977-78), „Poezji” (1973, 1978), „Okolicach” (1977, 1987, 1989) i „Miesięczniku Literackim” (1971, 1978, 1987). W 1975 obronił doktorat pt. ''Struktury zespolenia polskich zdań złożonych'' (promotor prof. Jan Tokarski) i przeszedł na stanowisko adiunkta. Od 1976 był członkiem ZLP (do rozwiązania Związku w 1983). W maju 1981 wyjechał na 4 lata do Belgradu, gdzie pracował na slawistyce tamtejszego Uniwersytetu jako lektor języka polskiego. W tym okresie jego utwory publikowane były w belgradzkich pismach literackich, m.in. „Jež” (1983, 1985), „Savremennik” (1983-85) „Književna Reč” (1984-85), „Koraci” (1984), „Književne Novine” (1985), a teksty dramatyczne oraz cykle poetyckie emitowane były w przekładach serbsko-chorwackim, słoweńskim i macedońskim w radiostacjach w Belgradzie, Zagrzebiu, Lublanie i Skopje. Po powrocie do kraju kontynuował pracę na UW w IJP i Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców „Polonicum”. W 1986 jako ekspert językoznawca prowadził wspólnie z doc. Danutą Bartol teleturniej językowy ''ABC'' emitowany w Programie II TVP. Jako tłumacz debiutował przekładami wierszy dla dzieci Radomira Mićunowicia: ''Biała wrona'', ''Bosonoga stonoga'', ''Łysy jeż'', ''Zając'', drukowanymi w 1986 w „Płomyczku” (nr 14). Następnie przekłady wierszy poetów chorwackich, serbskich oraz czeskich publikował m.in. w „Szpilkach” (1985-88) i „Piśmie Literacko-Artystycznym” (1987-88). Od 1989 należał do SPP. W 1991 ze względów zdrowotnych zrezygnował z pracy na UW. W tymże roku założył wydawnictwo książkowe Meta, które prowadził przez 4 lata. W 1995-97 stale współpracował z miesięcznikiem „Teatr” jako recenzent teatralny. Wiersze, prozę, a także recenzje i artykuły publikował w tym czasie także w „Szpilkach” (1990), „Sycynie” (1996-97), „Akcencie” (1998-99), „Literaturze” (1998) „Metaforze” (1998). W 1999-2002 był kierownikiem literackim Teatru Rampa w Warszawie. Występował w autorskich programach z Wojciechem Siemionem (2003-10) i w kabaretach satyrycznych, m.in. w Giełdzie Satyry Politycznej (od 2008), a także w Kabarecie Autorów Pod dobrą datą (z Jackiem Fedorowiczem, Markiem Majewskim i Tomaszem Szwedem; od 2010), oraz w programach poetycko-muzycznych z Marią Pomianowską (od 2009). Wiersze, prozę oraz przekłady publikował ponadto m.in. w „Tece Puławskiej” (2006, 2009), „Tyglu Kultury” (2008), „Wiadomościach Literackich” (2013), „Poezji Dzisiaj” (2014-2018), „Podglądzie” (2015-18), „Latarni Morskiej” (2016-17), „Twórczości” (2016) oraz w pismach serbskich „Putevi kulture” (2013) i „Književnik” (2014), „Savremenik” (2016), „Mostovi (2017-18)  oraz bułgarskim „Znaci” (2014), „Zrnov” (2015). Został członkiem ZAKR, Stowarzyszenia Kultury Europejskiej S.E.C., Stowarzyszenia Twórców/Producentów Utworów Medialnych STOTUM, ZAIKSu i Sekcji Dramatopisarzy Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI. Był wielokrotnie nagradzany w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach literackich, a w 2007, 2008, 2009 w kolejnych konkursach na piosenkę organizowanych przez Stowarzyszenie ZAKR. Odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016).</p>
 
<p>W 1965 ożenił się z Zofią Brewińską, ekonomistką. Ma córkę Agnieszkę (ur. 1968). Mieszka w Warszawie.</p>
 
<p>W 1965 ożenił się z Zofią Brewińską, ekonomistką. Ma córkę Agnieszkę (ur. 1968). Mieszka w Warszawie.</p>
 
</div> <!-- biogram -->
 
</div> <!-- biogram -->

Aktualna wersja na dzień 17:07, 1 lip 2021

ur. 1941

Dramatopisarz, prozaik, poeta, satyryk, autor słuchowisk i tekstów piosenek, językoznawca.

Spis treści

[edytuj] BIOGRAM

Urodzony 5 lutego 1941 w Puławach; syn Tadeusza Walczaka, oficera Wojska Polskiego (zamordowanego w obozie koncentracyjnym Auschwitz w 1942), i Leonii z Judyckich, kreślarki i urzędniczki. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. ks. A.J. Czartoryskiego w Puławach. Po zdaniu matury w 1958 kontynuował do 1960 edukację w Studium Nauczycielskim w Warszawie. Następnie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW). W tym czasie zaczął pisać teksty satyryczne i słowa piosenek dla kabaretów studenckich; współpracował także z Kabaretem Stodoła. Debiutował jako autor słów piosenki pt. Pastylki nagrodzonej w 1959 na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Studenckiej. W 1960 założył i współprowadził do 1965 Kabaret Literacki UW (pierwotna nazwa Kabaret z jamnikiem - wspólnie z Krzysztofem Dzikowskim, potem Jamnik pies cynicki - we współpracy z Janem T. Stanisławskim, Bogusławem Choińskim, Janem Gałkowskim. W tymże kabarecie został wystawiony w 1964/5 jego pierwszy utwór dramatyczny, groteska pt. Obrona Mrożka w reżyserii Janusza Bukowskiego. Piosenki z jego tekstami były emitowane w Radiowym Studio Piosenki Agnieszki Osieckiej i Wojciecha Młynarskiego. Jako poeta debiutował drukiem w 1962 wierszami Płacz godzin i Śladami żywych, opublikowanymi w „Almanachu Młodych 1960/1961”. W 1963-66 należał do grupy literackiej Ultradźwięki. Pierwszy artykuł naukowy pt. Składniowa interpretacja stylizacji biblijnej w Anhellim Juliusza Słowackiego opublikował w 1963 w piśmie „Językoznawca” (z. 10). W 1964-70 był osobistym sekretarzem profesora Witolda Doroszewskiego. Po uzyskaniu magisterium w 1965 został asystentem w Instytucie Języka Polskiego (IJP) UW. Zainteresowania badawcze skupił wokół zagadnień składni i stylistyki języka polskiego. Współpracował z Telewizją Polską (TVP) jako autor tekstów Telewizyjnej Giełdy Piosenki i innych audycji rozrywkowych. Rozpoczął także stałą współpracę z Polskim Radiem; w Programie III emitowane były jego słuchowiska, cykle poetyckie, fragmenty powieści i opowiadania, dla Programów I, II i Radia Bis pisał też utwory rozrywkowe, m.in. cykl pt. Bajdy wuja Grzegorza emitowany w Podwieczorku przy mikrofonie. W 1966-73 był członkiem Forum Poetów Hybrydy. Jako autor tekstów piosenek otrzymał wiele nagród na ogólnopolskich festiwalach, m.in. w Sopocie, Opolu i Kołobrzegu (w 1969 za tekst piosenki Wrzosy otrzymał wraz z kompozytorką Renatą Gleinert Złoty Pierścień Festiwalu w Kołobrzegu, Nagrodę Publiczności i Nagrodę Ministra Obrony Narodowej). Pisał także piosenki dla dzieci (trzykrotnie uzyskał nagrodę w radiowych konkursach piosenki dla dzieci za teksty piosenek: Zielony Słoń, czyli Turum, burum, Bo my się lubimy bać i Pójdźmy dzieci). Jako prozaik debiutował w 1967 opowiadaniami Powiastki zasłyszane i Mały piegowaty chłopiec, drukowanymi w „Almanachu Młodych” przy Kole Młodych Twórców Staromiejskiego Domu Kultury w Warszawie. Wiersze i prozę publikował ponadto m.in. w „Kulturze” (1968, 1971-72, 1979), „Nowym Wyrazie” (1973, 1977-78), „Poezji” (1973, 1978), „Okolicach” (1977, 1987, 1989) i „Miesięczniku Literackim” (1971, 1978, 1987). W 1975 obronił doktorat pt. Struktury zespolenia polskich zdań złożonych (promotor prof. Jan Tokarski) i przeszedł na stanowisko adiunkta. Od 1976 był członkiem ZLP (do rozwiązania Związku w 1983). W maju 1981 wyjechał na 4 lata do Belgradu, gdzie pracował na slawistyce tamtejszego Uniwersytetu jako lektor języka polskiego. W tym okresie jego utwory publikowane były w belgradzkich pismach literackich, m.in. „Jež” (1983, 1985), „Savremennik” (1983-85) „Književna Reč” (1984-85), „Koraci” (1984), „Književne Novine” (1985), a teksty dramatyczne oraz cykle poetyckie emitowane były w przekładach serbsko-chorwackim, słoweńskim i macedońskim w radiostacjach w Belgradzie, Zagrzebiu, Lublanie i Skopje. Po powrocie do kraju kontynuował pracę na UW w IJP i Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców „Polonicum”. W 1986 jako ekspert językoznawca prowadził wspólnie z doc. Danutą Bartol teleturniej językowy ABC emitowany w Programie II TVP. Jako tłumacz debiutował przekładami wierszy dla dzieci Radomira Mićunowicia: Biała wrona, Bosonoga stonoga, Łysy jeż, Zając, drukowanymi w 1986 w „Płomyczku” (nr 14). Następnie przekłady wierszy poetów chorwackich, serbskich oraz czeskich publikował m.in. w „Szpilkach” (1985-88) i „Piśmie Literacko-Artystycznym” (1987-88). Od 1989 należał do SPP. W 1991 ze względów zdrowotnych zrezygnował z pracy na UW. W tymże roku założył wydawnictwo książkowe Meta, które prowadził przez 4 lata. W 1995-97 stale współpracował z miesięcznikiem „Teatr” jako recenzent teatralny. Wiersze, prozę, a także recenzje i artykuły publikował w tym czasie także w „Szpilkach” (1990), „Sycynie” (1996-97), „Akcencie” (1998-99), „Literaturze” (1998) „Metaforze” (1998). W 1999-2002 był kierownikiem literackim Teatru Rampa w Warszawie. Występował w autorskich programach z Wojciechem Siemionem (2003-10) i w kabaretach satyrycznych, m.in. w Giełdzie Satyry Politycznej (od 2008), a także w Kabarecie Autorów Pod dobrą datą (z Jackiem Fedorowiczem, Markiem Majewskim i Tomaszem Szwedem; od 2010), oraz w programach poetycko-muzycznych z Marią Pomianowską (od 2009). Wiersze, prozę oraz przekłady publikował ponadto m.in. w „Tece Puławskiej” (2006, 2009), „Tyglu Kultury” (2008), „Wiadomościach Literackich” (2013), „Poezji Dzisiaj” (2014-2018), „Podglądzie” (2015-18), „Latarni Morskiej” (2016-17), „Twórczości” (2016) oraz w pismach serbskich „Putevi kulture” (2013) i „Književnik” (2014), „Savremenik” (2016), „Mostovi (2017-18) oraz bułgarskim „Znaci” (2014), „Zrnov” (2015). Został członkiem ZAKR, Stowarzyszenia Kultury Europejskiej S.E.C., Stowarzyszenia Twórców/Producentów Utworów Medialnych STOTUM, ZAIKSu i Sekcji Dramatopisarzy Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI. Był wielokrotnie nagradzany w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach literackich, a w 2007, 2008, 2009 w kolejnych konkursach na piosenkę organizowanych przez Stowarzyszenie ZAKR. Odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016).

W 1965 ożenił się z Zofią Brewińską, ekonomistką. Ma córkę Agnieszkę (ur. 1968). Mieszka w Warszawie.

[edytuj] TWÓRCZOŚĆ

  1. Obrona Mrożka. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: Reż.: J. Bukowski. Wwa, Kabaret Lit. UW 1963.
  2. Cztery twarze wolności. [Spektakl poetycki]. Praprem.: Reż.: S. Mrowiński. Muz.: Z. Namysłowski. Wwa, T. STEM, Klub Medyka 1971.
  3. Kaktus. [Utwór dramatyczny]. Powst. w 1972. Praprem. pol.: radiowa: Reż.: A. Zakrzewski. Radio 1985; teatr.: Reż.: Z. Wardejn. Wwa, T. Stara Prochownia 1990; tv: Reż.: Z. Wardejn. TVP 1994. Druk: „Teatr Pol. Radia” 1996 nr 1/2 s. 94-110. Przedr. zob. poz. 37. Por. Słuchowiska radiowe.

    4. Przekł. serb.: Kaktus. Przeł.: V. Mulic, R. Mitrovic. Praprem.: Radio (Belgrad) 1984.

    I nagroda w konkursie mies. „Scena” 1972, I nagroda za słuchowisko w ogólnojugosłowiańskim konkursie Radia Belgrad 1984, I nagroda w Ogólnopolskim Przeglądzie Słuchowisk 1986.

    Inne przekł.: słoweń.: Kaktus. Przeł. Š. Rozka. Radio (Ljubljana) [1985]. – Słuchowisko nadawane było ponadto w przekł. m.in. w radiostacjach w Zagrzebiu, Skopje, Budapeszcie w 1988, Tallinie w 1988, Bratysławie w 2007, Melbourne.

  4. Naga. [Libretto rock opery]. Praprem.: Reż.: J. Krechowicz. Gdynia, T. Muz. 1973.
  5. Witraże. Wiersze. Wwa: LSW 1973, 43 s. Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy przy ZG Związku Młodzieży Wiejskiej.

    6. Zawiera: I. Treny mojej Matce [por. poz. 33, 40]: Tam, gdzie się niebo…; Zostałaś Matko…; Cień mi twarz oczernia…; U Bożych opłotków…; Ufam, żeś Ty…; Miałem taki sen…; Zmarła ci Urszula…; Oddalasz się ode mnie…; Nie starczy trenów… II. Moja modlitwa; Cień na krzyżu; Wiara; Witraż; Credo. III. Panna czarnoziemna; Ballada o potoku; Sosna i drwal; Taniec z dusiołem [por. poz. 25, 35].

  6. Diogenes i kmiecie. [Groteska folklorystyczna]. Powst. 1974.

    7. Nagroda w konkursie „Impartu” Wrocław na widowisko estradowe o tematyce współczesnej w 1974.

  7. Pamiętnik małżeński. [Powieść]. Wwa: Czyt. 1974, 176 s. Wyd. nast. Wwa: Meta 1992. Por. poz. 12 i 18.

    8. Emitowana w odc. w programie III Pol. Radia w 1992.

    Przekł. serb.: Dnevnik supružnika. [Przeł.] L. Rosić. Beograd 1982.

  8. Sowy. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: teatr.: Reż.: P. Nowisz. Lubl., T. im. J. Osterwy 1975; radiowa: Reż.: A. Zakrzewski. Radio 1988. Druk zob. poz. 37 s. 83-119.

    9. Wyst. nast.: Reż.: Z. Samogranicki. Elbląg, T. Dram. 1980.

    Sztuka oparta na motywach opowiadania K. Kąkolewskiego „Niedługa i nieciekawa historia dwóch staruszek”.

    Przekł.: chorw.: Sove. [Przeł.] M. Duškov. Radio (Zagrzeb) 1984, – maced.: Utki. [Przeł.] Ž. Mirčevska. Radio (Skopje) 1988, – serb.: Sove. [Przeł.] M. Duškov. Radio (Belgrad) 1982.

  9. Oaza. [Powieść]. Wwa: Czyt. 1980, 274 s. Wyd. nast. Wwa: Rytm 1997.

    10. Emitowana w 24 odcinkach w programie II Pol. Radia w 1997.

  10. Wiatrodmuch. [Opowiadanie dla dzieci]. Wwa: KAW 1982, [24] s. Z Wiewiórką.
  11. Szczur. [Słuchowisko radiowe]. Praprem.: Reż.: S. Pietrzykowski. Radio 1984. Druk zob. poz. 37 s. 55-82.

    12. Przekł.: chorw.: Ŝtakor. [Przeł.] M. Slavicek. Radio (Zagrzeb) 1985, – słoweń.: Podgana. [Przeł.] B. Gjud. Ljubljana [1988].

  12. Bieg w powietrzu. [Utwór dramatyczny]. Powst. 1985.

    13. Przekł. serb.-chorw.: Bračno bunjište. [Przeł.:] V. Mulic. „Osvit”, Karlovac 1985 nr 17/19 s. 87-116.

    Pierwotny tytuł: Dryf. – Powst. na kanwie utworu Pamiętnik małżeński (por. poz. 7).

  13. Autoportret z przeszłości. [Wiersze]. Wwa: Iskry 1989, 86 s.

    14. Zawiera wiersze nowe oraz wybór z poz. 5.

  14. Jak śmiesznie żyć, jak smutno żyć. [Monodram w oprawie muzycznej]. Teksty G. Walczak i A. Walczak. Muz.: P. Rubik. Praprem.: Reż.: K. Borkowski. TVP 1989 (wykonanie E. Kamiński).
  15. Klasyfikacja zdań złożonych w języku polskim. „Pr. Filol.” 1991 nr XXXV cz. 3 s. 291-400.

    16. Zmieniona wersja rozprawy doktorskiej.

  16. Apostoł niewiary. (Słuchowisko). Praprem.: Reż.: H. Rozen. Radio 1991. Druk zob. poz. 37 s. 231-269.
  17. Wesołe abecadło. [Elementarz]. Wwa: Meta 1992, [60] s. Wyd. nast.: wyd. 2 rozszerz. tamże 1993; [wyd. 3] Pozn.: GMP 1996; [wyd. 4] z podtyt. Piszę, czytam, liczę Wwa: Rytm 1999. Nowa Edukacja, [wyd. 5] tamże 2002.
  18. Barłożenie, czyli pamiętnik małżeński. (Słuchowisko). Praprem.: Reż.: J. Warenycia. Radio 1994. Druk zob. poz. 37 s. 121-148.

    19. Na kanwie utworu Pamiętnik małżeński (por. poz. 7).

    Przekł. serb.-chorw.: Dnevnik supružnika. [Przeł.] S. Jankovic. „Zbilja”, Belgrad 1996 nr 18/20 s. 19.

  19. Nie dzwońcie do mnie... umarłem. [Słuchowisko]. Praprem.: Reż.: W. Modestowicz. Radio 1994. Druk. zob. poz. 37 s. 149-190.
  20. A kiedy zastuka anioł. [Wiersze]. Wwa: IBiS 1995, 58 s.

    21. Wyd. jako dokument elektroniczny: Gdańsk: Tower Press 2002, plik w formacie pdf.

    Zawiera cykle: I. Gry z Bogiem; II. Usychanie. Cykl późnej godziny; III. Kiedy zastuka anioł; IV. Epitafium mojemu psu; V. Wiwisekcja; VI. Poetą być; VII. I kim jestem?

  21. Ćwiczenia z języka polskiego dla klasy III na podstawie lektur. Wwa: Rytm 1997, 133 s.
  22. Sobótka. [Spektakl muzyczny]. Praprem.: Reż.: A. Guc. Wwa, T. Stara Prochownia 1997.
  23. Anioł ze Starego Miasta. [Opowiadania]. Wwa: Bellona 1998, 107 s.

    24. Zawartość: Od autora. – Koncert; Spadanie; Rudolfo Valentino; Kanarek; Policzek; Próg; Anioł ze Starego Miasta; List na Syberię; Spowiedź; Mały piegowaty chłopczyk; Kamienna droga; Bagiennik; Orka; Suchotniki; Rozmowa.

  24. Nim zaśnie Ziemia. [Powieść]. Wwa: Bellona 1998, 136 s.
  25. Przemknę chyłkiem, przeminę. [Scenariusz pantomimy]. Praprem.: Reż.: S. Niedziałkowski. Wwa, T. Żyd. im. E. Kamińskiej 1999.

    26. Na podstawie Taniec z Dusiołem [poz. 5].

    Adapt. teatr. pt. Dusioł: Adapt.. G. Walczak. Reż.: S. Niedziałkowski. Wr., Wrocławski T. Pantomimy 2006.

  26. Obroża (Słuchowisko). Praprem.: radiowa: Radio 2000; teatr. pt.: Komandor dzisiaj nie przyjdzie. Reż.: T. Malinowska-Tyszkiewicz. [Przedstawienie impresaryjne]. Szczec., Klub Garnizonowy 2005. Druk zob. poz. 37 s. 7-53.

    27. Przedstawienie wyst. dwa razy: w prywatnym mieszkaniu i Klubie Garnizonowym w Szczec.

    Wyst. nast.: Reż.: M. Pasieczny. Wwa, T. Rampa 2017.

  27. Zabłąkani Trzej Królowie. [Widowisko pastorałkowe]. Praprem.: Reż.: G. Walczak. Wwa, T. Rampa na Targówku 2001. Por. poz. 41.

    28. Grane razem z „A my do Betlejem…” wg scenariusza P. Furamana.

  28. Big Popiel – mysia opera. Praprem.: Reż.: A.M. Marczewski. Muz.: K. Gärtner. Wwa, T. Rampa na Targówku 2002.
  29. Kusiciel. [Utwór dramatyczny]. Wyst. pt. Sam na sam ze sobą. Praprem.: Reż.: T. Malinowska-Tyszkiewicz. Szczec., Klub 13 Muz 2002.
  30. Roznamięty. [Wiersze]. Wwa: IBiS 2004, 42 s.

    31. Adapt. teatr.: Roznamięty – poetycka igra erotyczna. Adapt. G. Walczak. Reż. i wykonanie: G. Walczak i W. Siemion. Praprem.: Wwa, Traffic Club 2005; następnie wyst. w wielu centrach kultury, m.in. w 2008 w: Przasnyszu, Wwie, Zagnańsku, Kielcach.

  31. Drzazga. (Słuchowisko). Reż.: H. Rozen. Radio 2005. Druk zob. poz. 37 s. 191-230.
  32. Dziadulinek. [Opowiadanie dla dzieci]. Wwa: AUDE 2005, 11 s.
  33. Treny mojej Matce. Zaduszkowy spektakl poetycki. Muz.: K. Ścierański, później M. Pomianowska. Praprem. teatr.: Reż. i wykonanie: G. Walczak i W. Siemion (od 2010 wykonanie z O. Łukaszewiczem). Wwa, podziemia kościoła pokamedulskiego na Bielanach 2005; radiowa: Reż. W. Modestowicz. Radio 2010. Por. poz. 5 i 40.

    34. Tekst [on line] [dostęp 12 lutego 2014]. Dostępny w Internecie: http://pisarze.pl/dramat-proza/31-dramat-autorzy-wspoczeni/6345-grzegorz-walczak-treny-mojej-matce.html

  34. Sopel słońca. [Wiersze]. Przasnysz: Miej. Dom Kultury 2007, 64 s.

    35. Zawiera wiersze nowe oraz wybór z poz. 5, 13, 20, 30.

  35. Taniec z Dusiołem. Baśniowy poemat sceniczny. Praprem.: Reż. i wykonanie: G. Walczak, W. Siemion. Muz.: M. Pomianowska. Wwa, Maz. Centrum Kultury i Sztuki 2009. Por. poz. 5.

    36. Spektakl wykonywany w wielu centrach kultury.

  36. Obłoczni, czyli Sen Chopina. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: teatr.: Reż.: O. Łukaszewicz, H. Talar, G. Walczak. Wwa, T. Praga 2010; radiowa: Reż.: W. Modestowicz. Radio 2012. Druk z podtytułem: Fantazja narracyjna w dialogu na fortepian i inne dziwne instrumenta rozpisana, zob. poz. 37 s. 301-331.

    37. Nagroda im. W. Hulewicza w 2015.

  37. Nie dzwońcie do mnie... umarłem. [Słuchowiska]. Tor.: Wydawn. Adam Marszałek 2011, 331 s. Słuchowiska Pol. Radia.

    38. Zawartość: Obroża [poz. 26]; Szczur [poz. 11]; Sowy [poz. 8]; Barłożenie, czyli pamiętnik małżeński [poz. 18]; Nie dzwońcie do mnie, umarłem [poz. 19]; Drzazga [poz. 31]; Apostoł niewiary [poz. 16]; Kaktus – groteska polska [poz. 3]; Obłoczni, czyli sen Chopina [poz. 36].

  38. Elegie i inne wiersze = Elegii i drugi stihotvoreniâ. [Wybór wierszy i przekł.] L. Selâški. Sofiâ: B”lgarska Knižnica 2013, 121 s.

    39. Tekst w jęz. pol. i bułg.

  39. Leśne pomroki i przewidzenia. Muzyczna baśń sceniczna w formie monodramu. Muz.: Z. Chruściński, Z. Łapiński, J. Mamcarz, R. Godyń, G. Walczak. Wykonanie G. Walczak. Praprem.: Ośrodek Kultury Ochoty 2013.
  40. Treny pokoleń. Monodram. Muz., reż. i wykonanie: G. Walczak. Praprem.: Wwa Bibl. Publiczna Praga Południe 2013.

    41. Wyst. nast. m.in.: Kielce, Bibl. Woj.; Połaniec, Dom Kultury; Wwa, Izabelin, Cegłów Centrum Kultury.

    Pierwotny tytuł: Treny mojej Matce [por. poz. 5 i 33]. – Tekst wzbogacony o nowy passus inwokacyjny, fragmenty utworów innych autorów, na nowo oprac. muzycznie i scenicznie.

  41. Trzej królowie. Poetycko-wokalny monodram pastorałkowy w reż. i wykonaniu G. Walczaka. Praprem.: Wwa, podziemia kościoła pokamedulskiego na Bielanach 2013. Por. poz. 27.
  42. Anioły i dusioły. [Wiersze]. Kr.: Miniatura 2015, 91 s.
  43. Gdybym był Ładyszem. Recital wokalno-poetycki. Teksty i muzyka: G. Walczak. Wykonanie: G. Walczak, E.B. Ossowska (fortepian). Praprem.: Wwa, Centrum Edukacji Hist. 2018.

    44. Wybór wierszy G. Walczaka w przekł. serb.: Lamenti za majkom. [Przeł.:] R. Miciunović, M. Topić, V. Prodanović, M. Duŝkov. Karlovac 1988.

    Przekłady utworów G. Walczaka w antologiach zagranicznych, m.in.: jakucki: Pol'ša anygy poèttara [Wybór] N. I. Harlamp'eva. D'okuuskaj 2014, – ros.: Sdelano v Pol'še, vek – XX. Antologiâ. [Wybór i przekł.] A. Bazilevskij. Moskva 2009; Iz veka v vek. Antologia poezji polskiej. [Red.] S. Glovûk. [Przeł.] E. Isaeva, A. Bessmertnaâ, T. Krečko. Moskva 2013, – serb.: Pet vekova poljske poezije. Antologija. [Oprac.:] M. Jokić. [Red.:] A. Rakocević, L. Novaković. Gornji Milanovac; Pristina 1991.

    Słuchowiska radiowe zob. poz. 2, 8, 11, 16, 18, 19, 26, 31, 33, 36 oraz m.in.: Baśń o dobrych duchach. Radio 1967. – Most. Radio 1968 [pierwotna, krótsza wersja utworu „Kaktus”; por. poz. 2]. – Usychanie. Radio 1971 [?]. – Apage Satanas. Reż.: H. Rozen. Radio 1987 [wyróżnienie w konkursie T. Ateneum w 1988]. – Treny mojej matce. Reż.: S. Olejniczak. Radio 1988; Radio 1993; [por. poz. 5] – Kraina Suszu. Reż.: M. Kulesza. Radio 1989; W drodze do Słowa. Radio 1994. – Suchotniki. Reż.: K. Kołbasiuk [?]. Radio Bis 1997.

    Artykuły w czasopismach, m.in.: Składniowa interpretacja stylizacji biblijnej w „Anhellim” Juliusza Słowackiego. „Językoznawca” 1963 z. 10 s. 33-44, przedr. z podtyt. (Ogólny stylistyczno-składniowy typ dzieła). „Poezja Dzisiaj” 1999 nr 3/4 s. 70-79. – O stylu groteski „Na pełnym morzu” Sławomira Mrożka. Powst. 1964. „Prz. Hum.” 1966 nr 2 s. 103-14 [I nagroda na XI Zjeździe Nauk. Młodych Polonistów w Łodzi 1964]. – Kilka uwag składniowych na marginesie klasyfikacji funkcji spójnika „a” w gwarach Warmii i Mazur. „Językoznawca” 1966 z. 14-15 s. 5-30. – O języku w radiu i telewizji. [Współaut.:] J. Podracki. W: Z anteny PR i ekranu TV. Wwa 1971, zmien. wersja: „Poradnik Jęz.” 1975 z. 6 s. 310-317. – Konotacja – system ograniczeń. „Pr. Filol.” 1977 z. 27 s. 233-257. – O Walencji, Dedalu i książce D. Buttler [pt. Innowacje składniowe współczesnej polszczyzny]. „Prz. Hum.” 1977 z. 7-8 s. 197-206. – Wskaźniki zespolenia. „Poradnik Jęz.” 1982 z. 7; 8 s. 441-455; 552-560. – Językowo-stylistyczna kreacja świata S. Mrożka. („Na pełnym morzu”). „Poradnik Jęz.” 1983 nr 1 s. 1-16. – O metodzie analizy słowotwórczej Witolda Doroszewskiego. „Poradnik Jęz.” 1995 z. 7 s. 1-7. – Funkcje spójnika „bo” w gwarach warmińsko-mazursko-ostródzkich. „Prace Filol.” 1996 t. 41 s. 159-171. – Śmiertelne suknie Zuzanny. (Stylizacyjne zabiegi w poezji Stanisława Grochowiaka). „Rocz. Tow. Lit. im. A. Mickiewicza” 2000 wyd. 2001 s. 69-81.

[edytuj] Przekłady i adaptacje

  1. Z. Kostić: Apostoł. [Słuchowisko]. Przeł. G. Walczak. Reż.: J. Kukuła. Radio 1987.
  2. B. Oliacić: Premiera. [Słuchowisko]. Przeł. G. Walczak. Reż.: M. Kulesza. Radio 1988.
  3. A. Nawrocki: Pobune. [Wybór wierszy]. [Przekł.:] A. i G. Walczak. Karlovac: Osvit 1989, 24 s.
  4. M. Djukić: Tlen. [Słuchowisko]. Przekł. G. Walczak. Wyst.: Reż.: A. Zakrzewski. Radio 1990.
  5. S.I. Witkiewicz: Na przełęczy. Scenariusz i reż.: A. Dziuk. Oprac. dramaturgiczne i teksty piosenek G. Walczak. Muz.: J. Chruściński, Z. Namysłowski. Wyst.: teatr.: Zakopane, T. im. S.I. Witkiewicza 2002; toż TVP 2005.

    6. Utwór oparty na motywach „Na przełęczy” S. Witkiewicza oraz „Przewodnika do Tatr i Pienin” W.E. Radzikowskiego.

  6. W. Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli. Adapt. pt. Saksofon. Scenariusz G. Walczak Reż. i wykonanie: G. Walczak, M. Bonaszewski. Wyst. Nałęczów, Festiwal Wspólnych Kultur 2012; wersja poszerz. i zmodyfikowana Wwa, T. Za Daleki 2013.
  7. „Nigdzie nie ma piękniejszego nieba”. Antologia współczesnej poezji serbskiej. Wybór i tłum.: G. Walczak. Wwa: Ibis 2015, 138 s.
  8. D. Kovacević: Kumowie. (Komedia codziennej tragedii). Przekł. G. Walczak. „Podgląd” 2017 nr 2 s. 137-173.

    9. Adapt. radiowa: Adapt.: G. Walczak. Radio 2018.

    Nadto: Wiersze poetów serbskich. [Wybór i przekł.:] G. Walczak [on-line] [dostęp 17 lutego 2014]. Dostępny w Internecie: http://pisarze.pl/poezja/2179-walczak-grzegorz-wiersze-poetow-serbskich.html [tu też wstęp G. Walczaka pt. Poezja serbska i moje z nią przypadki].

[edytuj] OPRACOWANIA

  • Ank. 2010, 2013, 2014.
  • Wywiady: Sam na sam z wyobraźnią... Rozm. E. Serafin. „Antena” 1985 nr 10 s. 4; Kogo kłuje „Kaktus”. Rozm. D. Kwiatkowska. „Antena” 1986 nr 19 [dot.: Kaktus]; Jestem uparty. Rozm. J. Wróblewski „Trybuna” 1991 nr 108; Sukces najczęściej dotyczy innych. Rozm. L. Żuliński. „Wiad. Kult.” 1997 nr 3; Pech i szczęście pisarza. Rozm. K. Masłoń. „Rzeczpospolita” 1998 nr 35 [gł. dot.: Oaza].

Powrót na górę↑


  • R. WOLAŃSKI: Walczak Grzegorz. W: Leksykon polskiej muzyki rozrywkowej. Wwa 1995, wyd. jako dokument elektroniczny: Wwa 1999, 1 dysk optyczny (CD-ROM).
  • J. TERMER: Walczak Grzegorz. W tegoż: Leksykon prozaików. Wwa 2001.
  • Z. ADRJAŃSKI: Grzegorz Walczak. W tegoż: Kalejdoskop estradowy. Leksykon polskiej rozrywki 1944-1989. Artyści, twórcy, osobistości. Wwa 2002.
  • J. Grzegorz Walczak. W: Leksykon współczesnych pisarzy polskich. Tor. 2004.

Powrót na górę↑

[edytuj] Ogólne

  • [A.L. GZELLA, F. LITWIŃSKI] Gal-Sław: Grzegorz Walczak – poeta, prozaik, dramaturg, naukowiec. „Kur. Lubel.” 1974 nr 237.

Powrót na górę↑

[edytuj] Kaktus

  • J. BOLEK: Wesoły kaktus. „Sł. Powsz.” 1991 nr 103 [dot. wyst. w Starej Prochowni].
  • Zob. też Wywiady.

Powrót na górę↑

[edytuj] Wiersze

  • E. ZYMAN: Sentymentalizm, czyli tęsknota za własnym głosem. „Regiony” 1973 nr 4 s.
  • M. PODSIADŁY: Urodziwa klasyka pantomimicznego „Dusioła”. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 119 dod. „Wrocław” [dot. adapt. teatr. poematu: Taniec z dusiołem].

Powrót na górę↑

[edytuj] Pamiętnik małżeński

  • M. MICHALSKI: Burza w szklance wody. „Nowe Książ.” 1993 nr 2.
  • J. WALC: Ani urodzaj, ani klęska. „Polityka” 1975 nr 24.
  • K. ZALESKI: Rozsądek i proza. „Nowy Wyraz” 1975 nr 6.

Powrót na górę↑

[edytuj] Sowy

  • E. KIELAK: Czekanie na scenę „Tryb. Ludu” 1980 nr 85.
  • A. PAPROCKA: Stare kobiety wysiadują. „Dz. Bałt.” 1980 nr 18.
  • E. MOSKALÓWNA: Instynkt życia i śmierci. „Głos Wybrz.” 1980 nr 14.

Powrót na górę↑

[edytuj] Oaza

  • A. OGRODOWCZYK: W krainie Amona. „Mies. Lit.” 1981 nr 4.
  • A. URBAŃSKI: Fatamorgana. „Nowe Książ.” 1981 nr 4.
  • T.J. ŻÓŁCIŃSKI: Oaza intelektualnej erupcji. „Nowy Wyraz” 1981 nr 2.
  • J. ŁUKASIEWICZ: Sny i cenzura. „Odra” 1998 nr 4.
  • J. TERMER: Powrót do „Oazy”. „Literatura” 1998 nr 11.
  • J. TULIK: Antropologia w obrazkach. „Twórczość” 1999 nr 8.

Powrót na górę↑

[edytuj] A kiedy zastuka anioł

  • T. STEFAŃCZYK: Poetą być. „Wiad. Kult.” 1996 nr 31.

Powrót na górę↑

[edytuj] Anioł ze Starego Miasta

  • T. STEFAŃCZYK: „Skacząc po stylach”. „Twórczość” 1999 nr 11.
  • J. TERMER: Człowiek, miasto, literatura. „Literatura” 1999 nr 3.

Powrót na górę↑

[edytuj] Sopel słońca

  • J. PETROWICZ: Wiązanie przeciwieństw. „Nowe Książ.” 2008 nr 7.
  • J. TERMER: „Zwycięskie klęski” Grzegorza Walczaka. „Poezja Dzisiaj” 2008 nr 66/67.

Powrót na górę↑

Marlena Sęczek
Źródło „http://www.ppibl.ibl.waw.pl/mediawiki/index.php?title=Grzegorz_WALCZAK&oldid=5978”

Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku

Działania
Grzegorz WALCZAK
Nawigacja
Narzędzia