− | Urodzony 8 sierpnia 1910 w Wilnie; syn Saturnina Maślińskiego, urzędnika pocztowego, stolarza, i Stefanii z Kosińskich. Uczęszczał do Gimnazjum im. K. Chodkiewicza w Lidzie; redagował tu pisemko szkolne. Od 1928 studiował przez trzy lata medycynę na Uniwersytecie Stefana Batorego (USB) w Wilnie, po czym przeniósł się na Wydział Sztuk Pięknych USB, gdzie uczył się rysunku; uczęszczał też na wykłady z filozofii i historii literatury. Należał do Akademickiego Związku Sportowego, uprawiał boks i narciarstwo. Był członkiem Bratniej Pomocy; pracował jakiś czas w stołówce tej organizacji oraz podejmował inne zajęcia zarobkowe z powodu trudnych warunków materialnych. Związał się z Sekcją Twórczości Oryginalnej (STO) Koła Polonistów Słuchaczy USB i Akademickim Klubem Włóczęgów (miał tu pseud. Anielka). Debiutował w 1930 wierszem pt. ''Na wyraj'', ogłoszonym w piśmie „Tęcza” (nr 25). W następnym roku został członkiem grupy literackiej Żagary i zaczął publikować w periodykach tej grupy: „Żagary” (1931-32; miesięczny dodatek do dziennika „Słowo”), „Piony” (1932; dodatek do „Kuriera Wileńskiego”) i w samodzielnym piśmie „Żagary” (1933-34; także członek komitetu redakcyjnego). Był krytykiem i teoretykiem awangardy jako ruchu literackiego. W 1933 współtworzył XI Wileńską Szopkę Akademicką i zaprojektował okładkę zbiorku jej tekstów. Uczestniczył w Wileńskich Środach Literackich, sprawozdania z ich przebiegu drukował w „Kurierze Wileńskim”. W 1934 zorganizował i do 1938 redagował niedzielny dodatek tej gazety pt. „Kolumna Literacka” (prawdopodobnie drukował tu także pod pseud. Ariel Pirmas). W głównym wydaniu „Kuriera Wileńskiego” ogłaszał artykuły i recenzje teatralne. Drukował też artykuły w „Środach Literackich” (1934-35). Prowadził wykłady w Studium Teatralnym Mieczysława Szpakiewicza, działającym przy Teatrach Miejskich w Wilnie, w których przez rok był także kierownikiem literackim. Współpracował jako felietonista z rozgłośnią Polskiego Radia w Wilnie. W 1938-39 redagował, wydawane we współpracy z Teatrem na Pohulance, pismo „Comoedia”, poświęcone sztuce, literaturze i teatrowi; zamieszczał w nim również swoje artykuły i przekłady poezji francuskiej. Był autorem karykatur pisarzy i aktorów, publikowanych w prasie wileńskiej. Należał do ZZLP i do Syndykatu Dziennikarzy Wileńskich. Przygotowywał tom poetycki pt. ''Ręce ziemi'', który jednakże nie ukazał się drukiem. Po wybuchu II wojny światowej pozostał w Wilnie. W okresie trwania Państwa Litewskiego, a potem okupacji sowieckiej współpracował z „Kurierem Wileńskim” (1939-41), w którym drukował liczne recenzje teatralne, wiersze i przekłady (także pod pseud. Ariel Pirmas, tym pseud. podpisał się także wspólnie z A. Rymkiewiczem, ogłaszając w 1940/41 dłuższy utwór poetycki ''Moja podróż'') oraz z „Prawdą Wileńską” (1940-41; tu artykuły, recenzje teatralne i przekłady; podp. też J.M.). Reżyserował również przedstawienia w Teatrze Młodego Widza. Podczas okupacji niemieckiej uczestniczył w konspiracyjnym życiu literackim. Prawdopodobnie w 1943/44 drukował też recenzje pod pseudonimem Guy w wydawanym za zgodą władz niemieckich „Gońcu Codziennym” Informacja w „Almanachu sceny polskiej” za 2002/2003 s. 249.. Po wycofaniu się Niemców został w 1944/45 asystentem reżysera w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie. W maju 1945 opuścił wraz z zespołem to miasto i przybył do Torunia. Włączył się tu z upoważnienia Zjazdu ZZLP w organizację życia kulturalnego; m.in. współdziałał w rozwinięciu działalności Teatru Ziemi Pomorskiej, którego został kierownikiem literackim, a w sezonach 1945/46 i 1947/48 także reżyserem. Przez kilka miesięcy na przełomie 1946/47 pracował jako inspektor teatrów w Ministerstwie Kultury i Sztuki w Warszawie. Po powrocie do Torunia sprawował funkcję prezesa miejscowej filii ZASPu. W 1947 zdał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (PWST) w Łodzi eksternistyczny egzamin reżyserski. W następnym sezonie pracował jako kierownik literacki, a potem kierownik artystyczny i dyrektor Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie. Po rozwiązaniu tej placówki został kierownikiem artystycznym Teatru Powszechnego (1949-50). W tych latach zamieszczał wiersze, recenzje teatralne, artykuły i przekłady z literatury rosyjskiej i francuskiej na łamach m.in. „Arkony” (1945-47), „Kuźnicy” (1947-48) i „Odrodzenia” (1947-49). W 1950 przeniósł się do Krakowa, gdzie wykładał w PWST, nadto w 1951 był kierownikiem i reżyserem w Teatrze Młodego Widza. W 1953-55 reżyserował w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie. Prowadził też zajęcia z interpretacji poezji na Studium Teatralnym Ireny i Tadeusza Byrskich, działającym przy Teatrze im. S. Żeromskiego w Kielcach. W 1956-61 wyreżyserował jeszcze kilka przedstawień w różnych miastach, ale na stałe mieszkał w Krakowie. W 1957-90 współpracował z tygodnikiem „Życie Literackie” jako autor stałej rubryki pt. ''Przegląd prasy'' (podp. pseud. M.A. STYKS), zawierającej również wspomnienia i polemiki literackie oraz teatralne. Publikował też w tym piśmie recenzje literackie i teatralne, przekłady głównie poezji z języka rosyjskiego i francuskiego, a także karykatury. Recenzje teatralne zamieszczał w 1959-60 również w „Gazecie Krakowskiej”. Współpracował jako felietonista literacki i teatralny z Polskim Radiem. Od 2000 mieszkał w Domu Artysty Seniora w Krakowie. Zmarł 28 października 2002 w Krakowie; pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim. | + | Urodzony 8 sierpnia 1910 w Wilnie; syn Saturnina Maślińskiego, urzędnika pocztowego, stolarza, i Stefanii z Kosińskich. Uczęszczał do Gimnazjum im. K. Chodkiewicza w Lidzie; redagował tu pisemko szkolne. Od 1928 studiował przez trzy lata medycynę na Uniwersytecie Stefana Batorego (USB) w Wilnie, po czym przeniósł się na Wydział Sztuk Pięknych USB, gdzie uczył się rysunku; uczęszczał też na wykłady z filozofii i historii literatury. Należał do Akademickiego Związku Sportowego, uprawiał boks i narciarstwo. Był członkiem Bratniej Pomocy; pracował jakiś czas w stołówce tej organizacji oraz podejmował inne zajęcia zarobkowe z powodu trudnych warunków materialnych. Związał się z Sekcją Twórczości Oryginalnej (STO) Koła Polonistów Słuchaczy USB i Akademickim Klubem Włóczęgów (miał tu pseud. Anielka). Debiutował w 1930 wierszem pt. ''Na wyraj'', ogłoszonym w piśmie „Tęcza” (nr 25). W następnym roku został członkiem grupy literackiej Żagary i zaczął publikować w periodykach tej grupy: „Żagary” (1931-32; miesięczny dodatek do dziennika „Słowo”), „Piony” (1932; dodatek do „Kuriera Wileńskiego”) i w samodzielnym piśmie „Żagary” (1933-34; także członek komitetu redakcyjnego). Był krytykiem i teoretykiem awangardy jako ruchu literackiego. W 1933 współtworzył XI Wileńską Szopkę Akademicką i zaprojektował okładkę zbiorku jej tekstów. Uczestniczył w Wileńskich Środach Literackich, sprawozdania z ich przebiegu drukował w „Kurierze Wileńskim”. W 1934 zorganizował i do 1938 redagował niedzielny dodatek tej gazety pt. „Kolumna Literacka” (prawdopodobnie drukował tu także pod pseud. Ariel Pirmas). W głównym wydaniu „Kuriera Wileńskiego” ogłaszał artykuły i recenzje teatralne. Drukował też artykuły w „Środach Literackich” (1934-35). Prowadził wykłady w Studium Teatralnym Mieczysława Szpakiewicza, działającym przy Teatrach Miejskich w Wilnie, w których przez rok był także kierownikiem literackim. Współpracował jako felietonista z rozgłośnią Polskiego Radia w Wilnie. W 1938-39 redagował, wydawane we współpracy z Teatrem na Pohulance, pismo „Comoedia”, poświęcone sztuce, literaturze i teatrowi; zamieszczał w nim również swoje artykuły i przekłady poezji francuskiej. Był autorem karykatur pisarzy i aktorów, publikowanych w prasie wileńskiej. Należał do ZZLP i do Syndykatu Dziennikarzy Wileńskich. Przygotowywał tom poetycki pt. ''Ręce ziemi'', który jednakże nie ukazał się drukiem. Po wybuchu II wojny światowej pozostał w Wilnie. W okresie trwania Państwa Litewskiego, a potem okupacji sowieckiej współpracował z „Kurierem Wileńskim” (1939-41), w którym drukował liczne recenzje teatralne, wiersze i przekłady (także pod pseud. Ariel Pirmas, tym pseud. podpisał się także wspólnie z A. Rymkiewiczem, ogłaszając w 1940/41 dłuższy utwór poetycki ''Moja podróż'') oraz z „Prawdą Wileńską” (1940-41; tu artykuły, recenzje teatralne i przekłady; podp. też J.M.). Reżyserował również przedstawienia w Teatrze Młodego Widza. Podczas okupacji niemieckiej uczestniczył w konspiracyjnym życiu literackim. Prawdopodobnie w 1943/44 drukował też recenzje pod pseudonimem Guy w wydawanym za zgodą władz niemieckich „Gońcu Codziennym” (Informacja w „Almanachu sceny polskiej” za 2002/2003 s. 249). Po wycofaniu się Niemców został w 1944/45 asystentem reżysera w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie. W maju 1945 opuścił wraz z zespołem to miasto i przybył do Torunia. Włączył się tu z upoważnienia Zjazdu ZZLP w organizację życia kulturalnego; m.in. współdziałał w rozwinięciu działalności Teatru Ziemi Pomorskiej, którego został kierownikiem literackim, a w sezonach 1945/46 i 1947/48 także reżyserem. Przez kilka miesięcy na przełomie 1946/47 pracował jako inspektor teatrów w Ministerstwie Kultury i Sztuki w Warszawie. Po powrocie do Torunia sprawował funkcję prezesa miejscowej filii ZASPu. W 1947 zdał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (PWST) w Łodzi eksternistyczny egzamin reżyserski. W następnym sezonie pracował jako kierownik literacki, a potem kierownik artystyczny i dyrektor Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie. Po rozwiązaniu tej placówki został kierownikiem artystycznym Teatru Powszechnego (1949-50). W tych latach zamieszczał wiersze, recenzje teatralne, artykuły i przekłady z literatury rosyjskiej i francuskiej na łamach m.in. „Arkony” (1945-47), „Kuźnicy” (1947-48) i „Odrodzenia” (1947-49). W 1950 przeniósł się do Krakowa, gdzie wykładał w PWST, nadto w 1951 był kierownikiem i reżyserem w Teatrze Młodego Widza. W 1953-55 reżyserował w Teatrze Dramatycznym w Częstochowie. Prowadził też zajęcia z interpretacji poezji na Studium Teatralnym Ireny i Tadeusza Byrskich, działającym przy Teatrze im. S. Żeromskiego w Kielcach. W 1956-61 wyreżyserował jeszcze kilka przedstawień w różnych miastach, ale na stałe mieszkał w Krakowie. W 1957-90 współpracował z tygodnikiem „Życie Literackie” jako autor stałej rubryki pt. ''Przegląd prasy'' (podp. pseud. M.A. STYKS), zawierającej również wspomnienia i polemiki literackie oraz teatralne. Publikował też w tym piśmie recenzje literackie i teatralne, przekłady głównie poezji z języka rosyjskiego i francuskiego, a także karykatury. Recenzje teatralne zamieszczał w 1959-60 również w „Gazecie Krakowskiej”. Współpracował jako felietonista literacki i teatralny z Polskim Radiem. Od 2000 mieszkał w Domu Artysty Seniora w Krakowie. Zmarł 28 października 2002 w Krakowie; pochowany na tamtejszym Cmentarzu Rakowickim. |