Z Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
(Utworzono nową stronę "'''SKUCZYŃSKI Janusz''' '''ur. 1949''' Historyk literatury, teatrolog. Urodzony 22 marca 1949 w Człuchowie; syn Teresy Skuczyńskiej, pielęgniarki. W 1963–67 ucz...")
 
(TWÓRCZOŚĆ)
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''SKUCZYŃSKI Janusz'''
+
<div id="shortDescription">
 +
<p>ur. 1949</p>
 +
<p>Historyk literatury, teatrolog.</p>
 +
</div id='shortDescription'>
  
'''ur. 1949'''
+
<div class='all'>
 +
<div class='biogram'>
 +
==BIOGRAM==
 +
<p>Urodzony 22 marca 1949 w Człuchowie; syn Teresy Skuczyńskiej, pielęgniarki. W 1963–67 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Czersku. Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK). W 1972 uzyskał tytuł magistra i przez dwa lata był zatrudniony jako asystent w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Zielonej Górze. W 1974 rozpoczął pracę w Zakładzie Literatury Polskiej Romantyzmu i Pozytywizmu Instytutu Filologii Polskiej (ILP) UMK. W badaniach skoncentrował się na literaturze XIX wieku, szczególnie na dramacie i teatrze okresu romantyzmu. W 1976 przez pół roku wykładał na Uniwersytecie im. E.M. Arndta w Greifswaldzie. W tymże roku debiutował w prasie szkicem ''Czy druga reforma teatru?'', opublikowanym w „Dialogu” (nr 8). Pierwszy artykuł naukowy pt. ''Przestrzeń w „Lilli Wenedzie” Juliusza Słowackiego'' ogłosił w 1978 w tomie ''Przestrzeń i literatura''. W 1979–82 regularnie publikował recenzje teatralne oraz relacje z festiwali teatralnych w „Gazecie Pomorskiej”. W 1982 obronił na UMK pracę doktorską pt. ''Przestrzeń teatralna w polskim dramacie romantycznym'' (promotor prof. Irena Sławińska) i przeszedł na stanowisko adiunkta. W 1983–84 odbył studia dla lektorów języka polskiego jako obcego w Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców Polonicum na Uniwersytecie Warszawskim. Pełnił funkcję prezesa toruńskiego oddziału Towarzystwa Kultury Teatralnej (1986–92). W 1990–1991 wykładał na Carl von Ossietzky Universität w Oldenburgu. Szkice i recenzje teatralne publikował m.in. w „PAL Przeglądzie Artystyczno-Literackim” (1992–94). W 1992–97 pracował także jako wykładowca w Kolegium Nauczycielskim we Włocławku. Habilitował się na UMK w 1993 na podstawie rozprawy pt. ''Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu. Słowacki ''—'' Mickiewicz ''—'' Krasiński''. W tymże roku został kierownikiem Zaocznego Studium Filologii Polskiej na UMK; funkcję tę pełnił także w 1994, 2001. W tym czasie został członkiem jury Nagrody im. K. i M. Górskich (do 2006). W 1996 przeszedł na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Dramatu Teatru i Filmu Instytutu Literatury Polskiej UMK; od 1999 pełnił funkcję kierownika tego Zakładu, a po utworzeniu Katedry Kulturoznawstwa UMK w 2011 kierował tam Zakładem Dramatu i Teatru (do 2014). W 2001 otrzymał tytuł naukowy profesora, a także Nagrodę I stopnia Rektora UMK za osiągnięcia w działalności naukowej. W tymże roku kierował Podyplomowym Studium Filologii Polskiej na UMK. W 2001–10 zasiadał w kapitule Nagrody Literackiej im. S.B. Lindego. W 2002–07 wykładał na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej (obecnie Kujawska Wyższa Szkoła) we Włocławku. Jednocześnie w 2002–04 kierował Podyplomowym Studium Współczesnej Kultury Audiowizualnej na UMK. W 2004–08 pełnił funkcję redaktora naczelnego wydawnictw Towarzystwa Naukowego w Toruniu.</p>
 +
<p>W 1974 poślubił Małgorzatę Piłat, polonistkę. Ma dwoje dzieci: Natalię (ur. 1978) i Miłosza (ur. 1979). Mieszka w Toruniu.</p>
 +
</div> <!-- biogram -->
  
Historyk literatury, teatrolog.
+
<span id='tworczosc'></span><div id='primary'>
  
Urodzony 22 marca 1949 w Człuchowie; syn Teresy Skuczyńskiej, pielęgniarki. W 1963–67 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Czersku. Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK). W 1972 uzyskał tytuł magistra i przez dwa lata był zatrudniony jako asystent w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Zielonej Górze. W 1974 rozpoczął pracę w Zakładzie Literatury Polskiej Romantyzmu i Pozytywizmu Instytutu Filologii Polskiej (ILP) UMK. W badaniach skoncentrował się na literaturze XIX wieku, szczególnie na dramacie i teatrze okresu romantyzmu. W 1976 przez pół roku wykładał na Uniwersytecie im. E.M. Arndta w Greifswaldzie. W tymże roku debiutował w prasie szkicem ''Czy druga reforma teatru?'', opublikowanym w „Dialogu” (nr 8). Pierwszy artykuł naukowy pt. ''Przestrzeń w „Lilli Wenedzie” Juliusza Słowackiego'' ogłosił w 1978 w tomie ''Przestrzeń i literatura''. W 1979–82 regularnie publikował recenzje teatralne oraz relacje z festiwali teatralnych w „Gazecie Pomorskiej”. W 1982 obronił na UMK pracę doktorską pt. ''Przestrzeń teatralna w polskim dramacie romantycznym'' (promotor prof. Irena Sławińska) i przeszedł na stanowisko adiunkta. W 1983–84 odbył studia dla lektorów języka polskiego jako obcego w Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców Polonicum na Uniwersytecie Warszawskim. Pełnił funkcję prezesa toruńskiego oddziału Towarzystwa Kultury Teatralnej (1986–92). W 1990–1991 wykładał na Carl von Ossietzky Universität w Oldenburgu. Szkice i recenzje teatralne publikował <nowiki>m.in</nowiki>. w „PAL Przeglądzie Artystyczno-Literackim” (1992–94). W 1992–97 pracował także jako wykładowca w Kolegium Nauczycielskim we Włocławku. Habilitował się na UMK w 1993 na podstawie rozprawy pt. ''Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu. Słowacki ''—'' Mickiewicz ''—'' Krasiński''. W tymże roku został kierownikiem Zaocznego Studium Filologii Polskiej na UMK; funkcję tę pełnił także w 1994, 2001. W tym czasie został członkiem jury Nagrody im. K. i M. Górskich (do 2006). W 1996 przeszedł na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Dramatu Teatru i Filmu Instytutu Literatury Polskiej UMK; od 1999 pełnił funkcję kierownika tego Zakładu, a po utworzeniu Katedry Kulturoznawstwa UMK w 2011 kierował tam Zakładem Dramatu i Teatru (do 2014). W 2001 otrzymał tytuł naukowy profesora, a także Nagrodę I stopnia Rektora UMK za osiągnięcia w działalności naukowej. W tymże roku kierował Podyplomowym Studium Filologii Polskiej na UMK. W 2001–10 zasiadał w kapitule Nagrody Literackiej im. S.B. Lindego. W 2002–07 wykładał na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej (obecnie Kujawska Wyższa Szkoła) we Włocławku. Jednocześnie w 2002–04 kierował Podyplomowym Studium Współczesnej Kultury Audiowizualnej na UMK. W 2004–08 pełnił funkcję redaktora naczelnego wydawnictw Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
+
==TWÓRCZOŚĆ==
 +
<ol>
  
W 1974 poślubił Małgorzatę Piłat, polonistkę. Ma dwoje dzieci: Natalię (ur. 1978) i Miłosza (ur. 1979). Mieszka w Toruniu.
+
<li> [[#O przestrzeni teatralnej w dramatach Juliusza Słowackiego|O przestrzeni teatralnej w dramatach Juliusza Słowackiego]]. Wwa: PWN 1986, 195 s. ''Pr. Wydz. Filol.-Filoz. – Tow. Nauk. w Tor.'', t. 30 z. 3.</li>
 +
<p class='comment'>Rozprawa doktorska.</p>
 +
<p class='comment'>Nagroda Funduszu Lit. w dziedzinie teatru w 1986.</p>
 +
<li> Toruńskie teatry i festiwale teatralne w powojennym czterdziestoleciu: 1945/46 — 1984/85. [Monografia]. Tor.: TTK [Toruńskie Tow. Kultury] 1987, 146 s. ''Biblioteczka Tor. Tow. Kult''.</li>
 +
<li> [[#Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu|Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu]]. Słowacki —Mickiewicz — Krasiński. Tor.: UMK 1993, 184 s. ''Rozprawy''.</li>
 +
<p class='comment'>Rozprawa habilitacyjna.</p>
 +
<li> Misterium teatralne: Mickiewicz i inni. Studia i szkice z dziejów dramatu i teatru XIX i XX wieku. Tor.: Wydawn. UMK 2000, 298 s.</li>
 +
<p class='comment'>Zawartość: Wstęp… — Niemiecka tragedia losu a dramat polski; III część „Dziadów”: między obrzędem ludowym a liturgią chrześcijańską; Mickiewicz i Nietzsche. Dwie wizje misterium teatralnego; Dwa wystąpienia [nt. wykładu XVI kursu III „Literatury słowiańskiej” A. Mickiewicza i „Narodzin tragedii z ducha muzyki” F. Nietzschego]; Przetworzenia Mickiewiczowskiego wzorca misterium teatralnego: „Samuel Zborowski” [J.] Słowackiego i „Wyzwolenie” [S.] Wyspiańskiego; „Gość nieproszony”. „Intruz” Maeterlincka jako teatralne misterium człowieka (w świetle studium [Z.] Przesmyckiego „Maurycy Maeterlinck. Stanowisko jego w literaturze belgijskiej i powszechnej”); Młodopolskie wersje syntezy Mickiewiczowskiej i Nietzscheańskiej wizji misterium teatralnego: [O.] Ortwin i [M.] Limanowski; „Wyzwolenie” według Zawieyskiego [analogie między dramatem J. Zawieyskiego „Gdy płoną lasy” a „Wyzwoleniem” S. Wyspiańskiego]. – Zakończenie.</p>
 +
<li> Gdy idą między żywych duchy… Dziady i „Dziady” w dramacie polskim XIX i XX wieku. [Studia]. Tor.: Wydawn. Adam Marszałek 2005, 221 s. Dodruk: tamże 2006.</li>
 +
<p class='comment'>Zawartość: Wstęp. – Dziady w „Dziadach”; Słowackiego Dziady i „Dziady” genezyjskie; „Jordan” Edwarda Żeligowskiego: „Dziady” krajowe i „nowochrześcijańskie”; „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego: Dziady poetów i Nietzscheańskie misterium sztuki; „Róża” Stefana Żeromskiego: Dziady modernizmu; „Dziady” z lat 1968 i 1981. – Zakończenie.</p>
 +
<p class='block'>Rozprawy i szkice w czasopismach i książkach zbiorowych: Czy druga reforma teatru? „Dialog” 1976 nr 8 s. 150–153. – Przestrzeń w „Lilli Wenedzie” Juliusza Słowackiego. W: Przestrzeń i literatura. Wr. 1978 s. 173–196, przedr. w: Poetyka. T. III. Wwa 1997 s. 137–151. – Akcja napięć emocjonalnych w „Odprawie posłów greckich”. „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.1979 z. 95 s. 13–28. – „Jezda do Moskwy”: panegiryczne, epicko-heroiczne i parenetyczne przekształcenia „rymowanej kroniki” [J. Kochanowskiego]. „Ruch Lit.” 1980 nr 2 s. 107–120. – O sztuce reżyserskiej Marka Okopińskiego. „Scena” 1984 nr 4 s. 8–11. – Teatralny teatr Grochowiaka. „Dialog” 1985 nr 2 s. 83–90. – „Lilla Weneda” z „ariostycznym” uśmiechem. „Pam. Lit.” 1986 z. 3 s. 41–78. – „Balladyna”, czyli „z Chłopa król”. „Ruch Lit.” 1987 nr 2 s. 99–110. – O sztuce aktorskiej Grażyny Korsakow. „Scena” 1987 nr 9 s. 16–17. – Podstawy obrzędowe a przestrzeń teatralna w „Dziadach” [A. Mickiewicza]. „Pam. Lit.” 1988 z. 2 s. 5–47. – „Polska i teatr to jedno”, czyli o dramatach narodowych [J.] Zawieyskiego. „Życie Katol.” 1988 nr 1 s. 109–116. – Romantyczny moralitet Dominika Magnuszewskiego. W: Od Kochanowskiego do Różewicza. Wwa; Pozn.; Tor. 1988 s. 43–54 [dot.: Kamil]. – „Swoi” i „obcy” w dramatach historycznych Dominika Magnuszewskiego. W: W świecie literatury romantycznej. Zielona Góra 1991 s. 209–229. – Powstańczy wieczór teatralny w dramacie Jerzego Żurka „Sto rąk, sto sztyletów”. W: „Odrodzona i Niepodległa” — w literaturze. Zielona Góra 1992 s. 113–125. – Słowackiego trzy dramaty o Zawiszy Czarnym. „Studia i Materiały WSP w Olsztynie” 1992 nr 34 s. 147–172. – Tragedie narodowe Wacława Rzewuskiego. „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.” 1993 z. 266 s. 15–30. – „Teatr w teatrze” w jednoaktówkach Aleksandra Fredry. W: Księga w dwusetną rocznicę urodzin Aleksandra Fredry. Wr. 1994 s. 133–144. – Dominik Magnuszewski konkurentem Juliusza Słowackiego. W: Zapomniane wielkości romantyzmu. Pozn. 1995 s. 197–215. – Konstruowanie obrazów przeszłości w nowej tragedii narodowej. „Jerzy Lubomirski” K. Szajnochy, A.E. Odyńca i J. Szujskiego „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.” 1995 z. 289 s. 37–57. – Dramat w perspektywie odbiorcy i odbioru. Nowatorstwo i tradycjonalizm metody badań. W: Polonistyka toruńska Uniwersytetowi w 50. rocznicę utworzenia UMK. Tor. 1996 s. 49–58. – Rzeczywistość „górująca” w teatrze Drugiej reformy. W: Z pogranicza literatury i sztuk. Tor. 1996 s. 141–154 [dot. tzw. „nowego teatru na świecie” z lat 1960–1970]. – Mieczysława Limanowskiego interpretacja „Balladyny”. W: Mieczysław Limanowski. Tor. 1998 s. 159–178. – „Anektowanie realności” w dramacie. W: W przestrzeni komunikacyjnej. Tor. 1999 s. 129–162 [na przykładzie „Wyzwolenia” S. Wyspiańskiego oraz dramatów „Kaczo” i „Aktor” B. Schaeffera, „Końca” J. Andersa i C. Bieleckiego], przedr. w: Problemy dramatu i teatru. T. 1. Wr. 2003 s. 193–221. – „Lilla Weneda” J. Słowackiego w perspektywie odbiorcy i odbioru. W: Literatura, kultura, język. Zielona Góra 2000 s. 203–218. – Teatralne „wieczory polskie” Krystyny Meissner. W: 80 lat teatru w Toruniu 1920–2000. Tor. 2000 s. 299–309. – „Wyzwolenie” Stanisława Wyspiańskiego wobec misterium romantycznego. Genologia i konteksty. Zielona Góra 2000 s. 211–225. – Adam Mickiewicz „Dziady”. Cz. III. Jak opiewać współczesne wypadki? W: Dramat polski. Interpretacje. Gdańsk 2001 s. 164–177. – „Nie-Boska komedia” i „Irydion” Zygmunta Krasińskiego w świetle komunikacji literackiej. W: Zygmunt Krasiński — nowe spojrzenia. Tor. 2001 s. 271–288. – „Książę Homburgu” Kleista — pruski „Kordian”. „Pr. Polonist.” Ser. 58: 2003 s. 51–60, przekł. niem.: Kleists „Prinz von Homburg” — preußisch „Kordian”. W: Göttinger Tage der Polnischen Literatur. Göttingen 2004 s. 13–21. – Józefa Korzeniowskiego „próby tragediowe”. Problemy tragedii i tragizmu. Białystok 2005 s. 323–348. – „Dziesięć obrazów z wyprawy do Polski 1833 r.” Michała Chodźki: Dziady demokratyczne. W: W cieniu Mickiewicza. Katow. 2006 s. 169–178. – Ifigenia i „anty-Ifigenia” Goethego i Kleista. W: Światy przedstawione. Tor. 2006 s. 445–454. – „Moc przeze mnie gada…” Autor i jego strategie nadawczo-odbiorcze w „Samuelu Zborowskim” [J. Słowackiego]. W: „Świat z tajemnic wyspowiadany…”. Tor. 2006 s. 61–91. – Jednoaktówka — szkoła awangardy dramatycznej. Wokół „Nocy tysiącznej drugiej” Cypriana Norwida. W: Krótkie formy dramatyczne. Tor. 2007 s. 11–25. – Słowo magiczne w dramacie (II część „Dziadów” [A. Mickiewicza], „Lilla Weneda” [J. Słowackiego], „Ślub” [W.] Gombrowicza). W: Światło w dolinie. Białystok 2007 s. 565–574. – Światło w „Dziadach” Adama Mickiewicza. W: Tradycja romantyczna w teatrze polskim. Kr. 2007 s. 35–51. – Teatr i film. W: Scena i ekran. Tor. 2007 s. 11–19. – Trzy „Wyzwolenia” — dramaty mickiewiczowskie? [dot.: S. Wyspiański: Wyzwolenie, K.H. Rostworowski: Zmartwychwstanie, J. Zawieyski: Gdy płoną lasy]. W: Adam Mickiewicz. Dwa wieki kultury polskiej. Rzeszów 2007 s. 265–277. – Jerzy Szaniawski: narodziny komedii z ducha zabawy. „Litteraria Copernicana” 2009 nr 1 s. 28–41. – Sny wróżebne w dramatach historycznych Heinricha von Kleista i Juliusza Słowackiego. W: Dramat w historii, historia w dramacie. Kr. 2009 s. 226–235. – Odkrywanie ciała aktora w teatrze nowoczesnym. W: Ciało — edukacja — umysł. Bydg. 2010 s. 133–144. – Arystofanes — patron ironii romantycznej (wokół tekstu Friedricha Schlegla „O wartościach estetycznych komedii greckiej”). W: Poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego. Tor. 2011 s. 275–283. – Hamlet przełomu XX i XXI wieku. W: Dylematy dramatu i teatru u progu XXI wieku. Lubl. 2011 s. 213–266. – Estetyka metateatralna w komediach romantycznych Ludwiga Tiecka. W: Piękno Juliusza Słowackiego. T. 3. Białystok 2015 s. 605–611. – Teatralny Toruń Krystyny Meissner. Litteraria Copernicana 2018 nr 2 s. 141-165.</p>
 +
</ol>
 +
===Prace redakcyjne===
 +
<ol>
 +
<li> A. Mickiewicz: Dziady. Oprac. i posł.: J. Skuczyński. Wwa: Spółka Wydawn.-Księg. 1998, 344 s.</li>
 +
<li> W przestrzeni komunikacyjnej. Szkice z historii i teorii dramatu teatru i komunikacji społecznej. Pod red. J. Skuczyńskiego. Tor.: Wydawn. UMK 1999, 275 s.</li>
 +
<li> [Osiemdziesiąt] 80 lat teatru w Toruniu 1920–2000. Pod red. J. Skuczyńskiego. Tor.: Wydawn. UMK 2000, 576 s.</li>
 +
<li> „Świat z tajemnic wyspowiadany…” Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego. Praca zbiorowa. Pod red. M. Kalinowskiej, J. Skuczyńskiego i M. Bizior. Tor.: Wydawn. UMK 2006, 382 s. Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną w Pol. i w Europie Środkowo-Wschodniej UW, Inst. Lit. Pol. UMK w Tor. ''Antyk Romantyków''.</li>
 +
<li> Światy przedstawione. Prace z historii i teorii literatury ofiarowane profesorowi Jerzemu Speinie. Pod red. M. Kalinowskiej, E. Owczarz, J. Skuczyńskiego i M. Wołka. Tor.: Wydawn. UMK 2006, 553 s.</li>
 +
<li> Scena i ekran. Przestrzeń dialogu interartystycznego. Pod red. J. Skuczyńskiego i P. Skrzypczaka. Tor.: Wydawn. UMK 2007, 259 s.</li>
 +
<li> A. Mickiewicz: Dziady kowieńsko-wileńskie (część II, IV, I). Oprac.: J. Skuczyński. Wr.: Ossol. 2012, 251 s. ''BN ''I, 317.</li>
 +
<li> A. Mickiewicz: Dziady drezdeńskie (część III). Oprac.: J. Skuczyński. Wr.: Ossol. 2012, 251 s. ''BN ''I, 318''.''</li>
 +
</ol>
 +
</div id='primary'>
  
TWÓRCZOŚĆ
+
<div id='secondary'>
  
1. O przestrzeni teatralnej w dramatach Juliusza Słowackiego. Wwa: PWN 1986, 195 s. ''Pr. Wydz. Filol.-Filoz. – Tow. Nauk. w Tor.'', t. 30 z. 3.
+
==OPRACOWANIA (wybór)==
  
Rozprawa doktorska.
 
  
Nagroda Funduszu Lit. w dziedzinie teatru w 1986.
+
<ul>
 +
<li>Hasło w: Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. 1945–1984. Materiały do biografii. Red.: S. Kalembka. Tor. 1987. Wyd. nast.: z podtyt. 1945–1994. Tor. 1995, z podtyt. 1945–2004. Tor. 2006.</li>
 +
<li> Hasło w: Kto jest kim na Wydziale Humanistycznym UMK. Tor. 1994. Wyd. 2 popraw. i rozszerz. Tor. 1997.</li>
 +
</ul>
  
<nowiki>2. Toruńskie teatry i festiwale teatralne w powojennym czterdziestoleciu: 1945/46 — 1984/85. [Monografia]. Tor.: TTK [Toruńskie Tow. Kultury] 1987, 146 s. </nowiki>''Biblioteczka Tor. Tow. Kult''.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
  
3. Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu. Słowacki —'' ''Mickiewicz — Krasiński. Tor.: UMK 1993, 184 s. ''Rozprawy''.
+
===O przestrzeni teatralnej w dramatach Juliusza Słowackiego===
  
Rozprawa habilitacyjna.
+
<ul>
 +
<li> [T. MIŁKOWSKI] tom. „Kultura” 1987 nr 14.</li>
 +
</ul>
  
4. Misterium teatralne: Mickiewicz i inni. Studia i szkice z dziejów dramatu i teatru XIX i XX wieku. Tor.: Wydawn. UMK 2000, 298 s.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
  
<nowiki>Zawartość: Wstęp… — Niemiecka tragedia losu a dramat polski; III część „Dziadów”: między obrzędem ludowym a liturgią chrześcijańską; Mickiewicz i Nietzsche. Dwie wizje misterium teatralnego; Dwa wystąpienia [nt. wykładu XVI kursu III „Literatury słowiańskiej” A. Mickiewicza i „Narodzin tragedii z ducha muzyki” F. Nietzschego]; Przetworzenia Mickiewiczowskiego wzorca misterium teatralnego: „Samuel Zborowski” [J.] Słowackiego i „Wyzwolenie” [S.] Wyspiańskiego; „Gość nieproszony”. „Intruz” Maeterlincka jako teatralne misterium człowieka (w świetle studium [Z.] Przesmyckiego „Maurycy Maeterlinck. Stanowisko jego w literaturze belgijskiej i powszechnej”); Młodopolskie wersje syntezy Mickiewiczowskiej i Nietzscheańskiej wizji misterium teatralnego: [O.] Ortwin i [M.] Limanowski; „Wyzwolenie” według Zawieyskiego [analogie między dramatem J. Zawieyskiego „Gdy płoną lasy” a „Wyzwoleniem” S. Wyspiańskiego]</nowiki>. – Zakończenie.
+
===Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu===
  
<nowiki>5. Gdy idą między żywych duchy… Dziady i „Dziady” w dramacie polskim XIX i XX wieku. [Studia]. Tor.: </nowiki>Wydawn. Adam Marszałek 2005, 221 s. Dodruk: tamże 2006.
+
<ul>
 +
<li> A ZIOŁOWICZ. „Ruch Lit.” 1995 z. 6.</li>
 +
<li> Z. PRZYCHODNIAK. „Pam. Lit.” 1996 z. 1.</li>
 +
</ul>
  
Zawartość: Wstęp. – Dziady w „Dziadach”; Słowackiego Dziady i „Dziady” genezyjskie; „Jordan” Edwarda Żeligowskiego: „Dziady” krajowe i „nowochrześcijańskie”; „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego: Dziady poetów i Nietzscheańskie misterium sztuki; „Róża” Stefana Żeromskiego: Dziady modernizmu; „Dziady” z lat 1968 i 1981. – Zakończenie.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
 +
</div id='secondary'>
  
Rozprawy i szkice w czasopismach i książkach zbiorowych: Czy druga reforma teatru? „Dialog” 1976 nr 8 s. 150–153. – Przestrzeń w „Lilli Wenedzie” Juliusza Słowackiego. W: Przestrzeń i literatura. Wr. 1978 s. 173–196, przedr. w: Poetyka. T. III. Wwa 1997 s. 137–151. – Akcja napięć emocjonalnych w „Odprawie posłów greckich”. „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.” 1979 z. 95 s. 13–28. – „Jezda do Moskwy”: panegiryczne, epicko-<nowiki>heroiczne i parenetyczne przekształcenia „rymowanej kroniki” [J. Kochanowskiego]. „Ruch Lit.” 1980 nr 2 s. 107–120</nowiki>. – O sztuce reżyserskiej Marka Okopińskiego. „Scena” 1984 nr 4 s. 8–11. – Teatralny teatr Grochowiaka. „Dialog” 1985 nr 2 s. 83–90. – „Lilla Weneda” z „ariostycznym” uśmiechem. „Pam. Lit.” 1986 z. 3 s. 41–78. – „Balladyna”, czyli „z Chłopa król”. „Ruch Lit.” 1987 nr 2 s. 99–110. – O sztuce aktorskiej Grażyny Korsakow. „Scena” 1987 nr 9 s. 16–17. – <nowiki>Podstawy obrzędowe a przestrzeń teatralna w „Dziadach” [A. Mickiewicza]. „Pam. Lit.” 1988 z. 2 s. 5–47</nowiki>. – <nowiki>„Polska i teatr to jedno”, czyli o dramatach narodowych [J.] Zawieyskiego. „Życie </nowiki>Katol.” 1988 nr 1 s. 109–116. – Romantyczny moralitet Dominika Magnuszewskiego. W: Od Kochanowskiego do Różewicza. Wwa; Pozn<nowiki>.; Tor. 1988 s. 43–54 [dot.: Kamil]</nowiki>. – „Swoi” i „obcy” w dramatach historycznych Dominika Magnuszewskiego. W: W świecie literatury romantycznej. Zielona Góra 1991 s. 209–229. – Powstańczy wieczór teatralny w dramacie Jerzego Żurka „Sto rąk, sto sztyletów”. W: „Odrodzona i Niepodległa” — w literaturze. Zielona Góra 1992 s. 113–125. – Słowackiego trzy dramaty o Zawiszy Czarnym. „Studia i Materiały WSP w Olsztynie” 1992 nr 34 s. 147–172. – Tragedie narodowe Wacława Rzewuskiego. „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.” 1993 z. 266 s. 15–30. – „Teatr w teatrze” w jednoaktówkach Aleksandra Fredry. W: Księga w dwusetną rocznicę urodzin Aleksandra Fredry. Wr. 1994 s. 133–144. – Dominik Magnuszewski konkurentem Juliusza Słowackiego. W: Zapomniane wielkości romantyzmu. Pozn. 1995 s. 197–215. – Konstruowanie obrazów przeszłości w nowej tragedii narodowej. „Jerzy Lubomirski” K. Szajnochy, A.E. Odyńca i J. Szujskiego „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.” 1995 z. 289 s. 37–57. – Dramat w perspektywie odbiorcy i odbioru. Nowatorstwo i tradycjonalizm metody badań. W: Polonistyka toruńska Uniwersytetowi w 50. rocznicę utworzenia UMK. Tor. 1996 s. 49–58. – <nowiki>Rzeczywistość „górująca” w teatrze Drugiej reformy. W: Z pogranicza literatury i sztuk. Tor. 1996 s. 141–154 [dot. tzw. „nowego teatru na świecie” z lat 1960–1970]</nowiki>. – Mieczysława Limanowskiego interpretacja „Balladyny”. W: Mieczysław Limanowski. Tor. 1998 s. 159–178. – <nowiki>„Anektowanie realności” w dramacie. W: W przestrzeni komunikacyjnej. Tor. 1999 s. 129–162 [na przykładzie „Wyzwolenia” S. Wyspiańskiego oraz dramatów „Kaczo” i „Aktor” B. Schaeffera, „Końca” J. Andersa i C. Bieleckiego], przedr. w: Problemy dramatu i teatru. T. 1. </nowiki>Wr. 2003 s. 193–221. – „Lilla Weneda” J. Słowackiego w perspektywie odbiorcy i odbioru. W: Literatura, kultura, język. Zielona Góra 2000 s. 203–218. – Teatralne „wieczory polskie” Krystyny Meissner. W: 80 lat teatru w Toruniu 1920–2000. Tor. 2000 s. 299–309. – „Wyzwolenie” Stanisława Wyspiańskiego wobec misterium romantycznego. Genologia i konteksty. Zielona Góra 2000 s. 211–225. – Adam Mickiewicz „Dziady”. Cz. III. Jak opiewać współczesne wypadki? W: Dramat polski. Interpretacje. Gdańsk 2001 s. 164–177. – „Nie-Boska komedia” i „Irydion” Zygmunta Krasińskiego w świetle komunikacji literackiej. W: Zygmunt Krasiński — nowe spojrzenia. Tor. 2001 s. 271–288. – „Książę Homburgu” Kleista — pruski „Kordian”. „Pr. Polonist.” Ser. 58: 2003 s. 51–60, przekł. niem.: Kleists „Prinz von Homburg” — preußisch „Kordian”. W: Göttinger Tage der Polnischen Literatur. Göttingen 2004 s. 13–21. – Józefa Korzeniowskiego „próby tragediowe”. Problemy tragedii i tragizmu. Białystok 2005 s. 323–348. – „Dziesięć obrazów z wyprawy do Polski 1833 r.” Michała Chodźki: Dziady demokratyczne. W: W cieniu Mickiewicza. Katow. 2006 s. 169–178. – Ifigenia i „anty-Ifigenia” Goethego i Kleista. W: Światy przedstawione. Tor. 2006 s. 445–454. – <nowiki>„Moc przeze mnie gada…” Autor i jego strategie nadawczo-odbiorcze w „Samuelu Zborowskim” [J. Słowackiego]. W: „Świat z tajemnic wyspowiadany…”. Tor. 2006 s. 61–91</nowiki>. – Jednoaktówka — szkoła awangardy dramatycznej. Wokół „Nocy tysiącznej drugiej” Cypriana Norwida. W: Krótkie formy dramatyczne. Tor. 2007 s. 11–25. – <nowiki>Słowo magiczne w dramacie (II część „Dziadów” [A. Mickiewicza], „Lilla Weneda” [J. Słowackiego], „Ślub” [W.] Gombrowicza). W: Światło w dolinie. Białystok 2007 s. 565–574</nowiki>. – Światło w „Dziadach” Adama Mickiewicza. W: Tradycja romantyczna w teatrze polskim. Kr. 2007 s. 35–51. – Teatr i film. W: Scena i ekran. Tor. 2007 s. 11–19. – <nowiki>Trzy „Wyzwolenia” — dramaty mickiewiczowskie? [dot.: S. Wyspiański: Wyzwolenie, K.H. Rostworowski: Zmartwychwstanie, J. Zawieyski: Gdy płoną lasy]. W: Adam Mickiewicz. Dwa wieki kultury polskiej. Rzeszów 2007 s. 265–277</nowiki>. – Jerzy Szaniawski: narodziny komedii z ducha zabawy. „Litteraria Copernicana” 2009 nr 1 s. 28–41. – Sny wróżebne w dramatach historycznych Heinricha von Kleista i Juliusza Słowackiego. W: Dramat w historii, historia w dramacie. Kr. 2009 s. 226–235. – Odkrywanie ciała aktora w teatrze nowoczesnym. W: Ciało — edukacja — umysł. Bydg. 2010 s. 133–144. – Arystofanes — patron ironii romantycznej (wokół tekstu Friedricha Schlegla „O wartościach estetycznych komedii greckiej”). W: Poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego. Tor. 2011 s. 275–283. – Hamlet przełomu XX i XXI wieku. W: Dylematy dramatu i teatru u progu XXI wieku. Lubl. 2011 s. 213–266. – Estetyka metateatralna w komediach romantycznych Ludwiga Tiecka. W: Piękno Juliusza Słowackiego. T. 3. Białystok 2015 s. 605–611.
+
<div class='author'>Marlena Sęczek</div>
  
Prace redakcyjne
+
</div> <!-- all -->
 
+
1. A. Mickiewicz: Dziady. Oprac. i posł.: J. Skuczyński. Wwa: Spółka Wydawn.-Księg. 1998, 344 s.
+
 
+
2. W przestrzeni komunikacyjnej. Szkice z historii i teorii dramatu teatru i komunikacji społecznej. Pod red. J. Skuczyńskiego. Tor.: Wydawn. UMK 1999, 275 s.
+
 
+
<nowiki>3. [Osiemdziesiąt] 80 lat teatru w Toruniu 1920–2000. Pod red. J. </nowiki>Skuczyńskiego. Tor.: Wydawn. UMK 2000, 576 s.
+
 
+
4. „Świat z tajemnic wyspowiadany…” Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego. Praca zbiorowa. Pod red. M. Kalinowskiej, J. Skuczyńskiego i M. Bizior. Tor.: Wydawn. UMK 2006, 382 s. Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną w Pol. i w Europie Środkowo-Wschodniej UW, Inst. Lit. Pol. UMK w Tor. ''Antyk Romantyków''.
+
 
+
5. Światy przedstawione. Prace z historii i teorii literatury ofiarowane profesorowi Jerzemu Speinie. Pod red. M. Kalinowskiej, E. Owczarz, J. Skuczyńskiego i M. Wołka. Tor.: Wydawn. UMK 2006, 553 s.
+
 
+
6. Scena i ekran. Przestrzeń dialogu interartystycznego. Pod red. J. Skuczyńskiego i P. Skrzypczaka. Tor.: Wydawn. UMK 2007, 259 s.
+
 
+
7. A. Mickiewicz: Dziady kowieńsko-wileńskie (część II, IV, I). Oprac.: J. Skuczyński. Wr.: Ossol. 2012, 251 s. ''BN ''I, 317.
+
 
+
8. A. Mickiewicz: Dziady drezdeńskie (część III). Oprac.: J. Skuczyński. Wr.: Ossol. 2012, 251 s. ''BN ''I, 318''.''
+
 
+
OPRACOWANIA (wybór)
+
 
+
Hasło w: Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. 1945–1984. Materiały do biografii. Red.: S. Kalembka. Tor. 1987. Wyd. nast.: z podtyt. 1945–1994. Tor. 1995, z podtyt. 1945–2004. Tor. 2006. – Hasło w: Kto jest kim na Wydziale Humanistycznym UMK. Tor. 1994. Wyd. 2 popraw. i rozszerz. Tor. 1997.
+
 
+
O przestrzeni teatralnej w dramatach Juliusza Słowackiego<nowiki> (poz. 1): [T. MIŁKOWSKI] tom. „Kultura” 1987 nr 14.</nowiki>
+
 
+
Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu (poz. 3): A ZIOŁOWICZ. „Ruch Lit.” 1995 z. 6. – Z. PRZYCHODNIAK. „Pam. Lit.” 1996 z. 1.
+
 
+
<div align="right">'''Marlena Sęczek'''</div>
+

Aktualna wersja na dzień 09:06, 16 maj 2019

ur. 1949

Historyk literatury, teatrolog.

Spis treści

[edytuj] BIOGRAM

Urodzony 22 marca 1949 w Człuchowie; syn Teresy Skuczyńskiej, pielęgniarki. W 1963–67 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Czersku. Następnie studiował filologię polską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK). W 1972 uzyskał tytuł magistra i przez dwa lata był zatrudniony jako asystent w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Zielonej Górze. W 1974 rozpoczął pracę w Zakładzie Literatury Polskiej Romantyzmu i Pozytywizmu Instytutu Filologii Polskiej (ILP) UMK. W badaniach skoncentrował się na literaturze XIX wieku, szczególnie na dramacie i teatrze okresu romantyzmu. W 1976 przez pół roku wykładał na Uniwersytecie im. E.M. Arndta w Greifswaldzie. W tymże roku debiutował w prasie szkicem Czy druga reforma teatru?, opublikowanym w „Dialogu” (nr 8). Pierwszy artykuł naukowy pt. Przestrzeń w „Lilli Wenedzie” Juliusza Słowackiego ogłosił w 1978 w tomie Przestrzeń i literatura. W 1979–82 regularnie publikował recenzje teatralne oraz relacje z festiwali teatralnych w „Gazecie Pomorskiej”. W 1982 obronił na UMK pracę doktorską pt. Przestrzeń teatralna w polskim dramacie romantycznym (promotor prof. Irena Sławińska) i przeszedł na stanowisko adiunkta. W 1983–84 odbył studia dla lektorów języka polskiego jako obcego w Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców Polonicum na Uniwersytecie Warszawskim. Pełnił funkcję prezesa toruńskiego oddziału Towarzystwa Kultury Teatralnej (1986–92). W 1990–1991 wykładał na Carl von Ossietzky Universität w Oldenburgu. Szkice i recenzje teatralne publikował m.in. w „PAL Przeglądzie Artystyczno-Literackim” (1992–94). W 1992–97 pracował także jako wykładowca w Kolegium Nauczycielskim we Włocławku. Habilitował się na UMK w 1993 na podstawie rozprawy pt. Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu. Słowacki Mickiewicz Krasiński. W tymże roku został kierownikiem Zaocznego Studium Filologii Polskiej na UMK; funkcję tę pełnił także w 1994, 2001. W tym czasie został członkiem jury Nagrody im. K. i M. Górskich (do 2006). W 1996 przeszedł na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Dramatu Teatru i Filmu Instytutu Literatury Polskiej UMK; od 1999 pełnił funkcję kierownika tego Zakładu, a po utworzeniu Katedry Kulturoznawstwa UMK w 2011 kierował tam Zakładem Dramatu i Teatru (do 2014). W 2001 otrzymał tytuł naukowy profesora, a także Nagrodę I stopnia Rektora UMK za osiągnięcia w działalności naukowej. W tymże roku kierował Podyplomowym Studium Filologii Polskiej na UMK. W 2001–10 zasiadał w kapitule Nagrody Literackiej im. S.B. Lindego. W 2002–07 wykładał na Wydziale Humanistycznym Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej (obecnie Kujawska Wyższa Szkoła) we Włocławku. Jednocześnie w 2002–04 kierował Podyplomowym Studium Współczesnej Kultury Audiowizualnej na UMK. W 2004–08 pełnił funkcję redaktora naczelnego wydawnictw Towarzystwa Naukowego w Toruniu.

W 1974 poślubił Małgorzatę Piłat, polonistkę. Ma dwoje dzieci: Natalię (ur. 1978) i Miłosza (ur. 1979). Mieszka w Toruniu.

[edytuj] TWÓRCZOŚĆ

  1. O przestrzeni teatralnej w dramatach Juliusza Słowackiego. Wwa: PWN 1986, 195 s. Pr. Wydz. Filol.-Filoz. – Tow. Nauk. w Tor., t. 30 z. 3.
  2. Rozprawa doktorska.

    Nagroda Funduszu Lit. w dziedzinie teatru w 1986.

  3. Toruńskie teatry i festiwale teatralne w powojennym czterdziestoleciu: 1945/46 — 1984/85. [Monografia]. Tor.: TTK [Toruńskie Tow. Kultury] 1987, 146 s. Biblioteczka Tor. Tow. Kult.
  4. Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu. Słowacki —Mickiewicz — Krasiński. Tor.: UMK 1993, 184 s. Rozprawy.
  5. Rozprawa habilitacyjna.

  6. Misterium teatralne: Mickiewicz i inni. Studia i szkice z dziejów dramatu i teatru XIX i XX wieku. Tor.: Wydawn. UMK 2000, 298 s.
  7. Zawartość: Wstęp… — Niemiecka tragedia losu a dramat polski; III część „Dziadów”: między obrzędem ludowym a liturgią chrześcijańską; Mickiewicz i Nietzsche. Dwie wizje misterium teatralnego; Dwa wystąpienia [nt. wykładu XVI kursu III „Literatury słowiańskiej” A. Mickiewicza i „Narodzin tragedii z ducha muzyki” F. Nietzschego]; Przetworzenia Mickiewiczowskiego wzorca misterium teatralnego: „Samuel Zborowski” [J.] Słowackiego i „Wyzwolenie” [S.] Wyspiańskiego; „Gość nieproszony”. „Intruz” Maeterlincka jako teatralne misterium człowieka (w świetle studium [Z.] Przesmyckiego „Maurycy Maeterlinck. Stanowisko jego w literaturze belgijskiej i powszechnej”); Młodopolskie wersje syntezy Mickiewiczowskiej i Nietzscheańskiej wizji misterium teatralnego: [O.] Ortwin i [M.] Limanowski; „Wyzwolenie” według Zawieyskiego [analogie między dramatem J. Zawieyskiego „Gdy płoną lasy” a „Wyzwoleniem” S. Wyspiańskiego]. – Zakończenie.

  8. Gdy idą między żywych duchy… Dziady i „Dziady” w dramacie polskim XIX i XX wieku. [Studia]. Tor.: Wydawn. Adam Marszałek 2005, 221 s. Dodruk: tamże 2006.
  9. Zawartość: Wstęp. – Dziady w „Dziadach”; Słowackiego Dziady i „Dziady” genezyjskie; „Jordan” Edwarda Żeligowskiego: „Dziady” krajowe i „nowochrześcijańskie”; „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego: Dziady poetów i Nietzscheańskie misterium sztuki; „Róża” Stefana Żeromskiego: Dziady modernizmu; „Dziady” z lat 1968 i 1981. – Zakończenie.

    Rozprawy i szkice w czasopismach i książkach zbiorowych: Czy druga reforma teatru? „Dialog” 1976 nr 8 s. 150–153. – Przestrzeń w „Lilli Wenedzie” Juliusza Słowackiego. W: Przestrzeń i literatura. Wr. 1978 s. 173–196, przedr. w: Poetyka. T. III. Wwa 1997 s. 137–151. – Akcja napięć emocjonalnych w „Odprawie posłów greckich”. „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.” 1979 z. 95 s. 13–28. – „Jezda do Moskwy”: panegiryczne, epicko-heroiczne i parenetyczne przekształcenia „rymowanej kroniki” [J. Kochanowskiego]. „Ruch Lit.” 1980 nr 2 s. 107–120. – O sztuce reżyserskiej Marka Okopińskiego. „Scena” 1984 nr 4 s. 8–11. – Teatralny teatr Grochowiaka. „Dialog” 1985 nr 2 s. 83–90. – „Lilla Weneda” z „ariostycznym” uśmiechem. „Pam. Lit.” 1986 z. 3 s. 41–78. – „Balladyna”, czyli „z Chłopa król”. „Ruch Lit.” 1987 nr 2 s. 99–110. – O sztuce aktorskiej Grażyny Korsakow. „Scena” 1987 nr 9 s. 16–17. – Podstawy obrzędowe a przestrzeń teatralna w „Dziadach” [A. Mickiewicza]. „Pam. Lit.” 1988 z. 2 s. 5–47. – „Polska i teatr to jedno”, czyli o dramatach narodowych [J.] Zawieyskiego. „Życie Katol.” 1988 nr 1 s. 109–116. – Romantyczny moralitet Dominika Magnuszewskiego. W: Od Kochanowskiego do Różewicza. Wwa; Pozn.; Tor. 1988 s. 43–54 [dot.: Kamil]. – „Swoi” i „obcy” w dramatach historycznych Dominika Magnuszewskiego. W: W świecie literatury romantycznej. Zielona Góra 1991 s. 209–229. – Powstańczy wieczór teatralny w dramacie Jerzego Żurka „Sto rąk, sto sztyletów”. W: „Odrodzona i Niepodległa” — w literaturze. Zielona Góra 1992 s. 113–125. – Słowackiego trzy dramaty o Zawiszy Czarnym. „Studia i Materiały WSP w Olsztynie” 1992 nr 34 s. 147–172. – Tragedie narodowe Wacława Rzewuskiego. „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.” 1993 z. 266 s. 15–30. – „Teatr w teatrze” w jednoaktówkach Aleksandra Fredry. W: Księga w dwusetną rocznicę urodzin Aleksandra Fredry. Wr. 1994 s. 133–144. – Dominik Magnuszewski konkurentem Juliusza Słowackiego. W: Zapomniane wielkości romantyzmu. Pozn. 1995 s. 197–215. – Konstruowanie obrazów przeszłości w nowej tragedii narodowej. „Jerzy Lubomirski” K. Szajnochy, A.E. Odyńca i J. Szujskiego „Acta Univ. Nicolai Copernici. Nauki Hum.-Społ. Filol. Pol.” 1995 z. 289 s. 37–57. – Dramat w perspektywie odbiorcy i odbioru. Nowatorstwo i tradycjonalizm metody badań. W: Polonistyka toruńska Uniwersytetowi w 50. rocznicę utworzenia UMK. Tor. 1996 s. 49–58. – Rzeczywistość „górująca” w teatrze Drugiej reformy. W: Z pogranicza literatury i sztuk. Tor. 1996 s. 141–154 [dot. tzw. „nowego teatru na świecie” z lat 1960–1970]. – Mieczysława Limanowskiego interpretacja „Balladyny”. W: Mieczysław Limanowski. Tor. 1998 s. 159–178. – „Anektowanie realności” w dramacie. W: W przestrzeni komunikacyjnej. Tor. 1999 s. 129–162 [na przykładzie „Wyzwolenia” S. Wyspiańskiego oraz dramatów „Kaczo” i „Aktor” B. Schaeffera, „Końca” J. Andersa i C. Bieleckiego], przedr. w: Problemy dramatu i teatru. T. 1. Wr. 2003 s. 193–221. – „Lilla Weneda” J. Słowackiego w perspektywie odbiorcy i odbioru. W: Literatura, kultura, język. Zielona Góra 2000 s. 203–218. – Teatralne „wieczory polskie” Krystyny Meissner. W: 80 lat teatru w Toruniu 1920–2000. Tor. 2000 s. 299–309. – „Wyzwolenie” Stanisława Wyspiańskiego wobec misterium romantycznego. Genologia i konteksty. Zielona Góra 2000 s. 211–225. – Adam Mickiewicz „Dziady”. Cz. III. Jak opiewać współczesne wypadki? W: Dramat polski. Interpretacje. Gdańsk 2001 s. 164–177. – „Nie-Boska komedia” i „Irydion” Zygmunta Krasińskiego w świetle komunikacji literackiej. W: Zygmunt Krasiński — nowe spojrzenia. Tor. 2001 s. 271–288. – „Książę Homburgu” Kleista — pruski „Kordian”. „Pr. Polonist.” Ser. 58: 2003 s. 51–60, przekł. niem.: Kleists „Prinz von Homburg” — preußisch „Kordian”. W: Göttinger Tage der Polnischen Literatur. Göttingen 2004 s. 13–21. – Józefa Korzeniowskiego „próby tragediowe”. Problemy tragedii i tragizmu. Białystok 2005 s. 323–348. – „Dziesięć obrazów z wyprawy do Polski 1833 r.” Michała Chodźki: Dziady demokratyczne. W: W cieniu Mickiewicza. Katow. 2006 s. 169–178. – Ifigenia i „anty-Ifigenia” Goethego i Kleista. W: Światy przedstawione. Tor. 2006 s. 445–454. – „Moc przeze mnie gada…” Autor i jego strategie nadawczo-odbiorcze w „Samuelu Zborowskim” [J. Słowackiego]. W: „Świat z tajemnic wyspowiadany…”. Tor. 2006 s. 61–91. – Jednoaktówka — szkoła awangardy dramatycznej. Wokół „Nocy tysiącznej drugiej” Cypriana Norwida. W: Krótkie formy dramatyczne. Tor. 2007 s. 11–25. – Słowo magiczne w dramacie (II część „Dziadów” [A. Mickiewicza], „Lilla Weneda” [J. Słowackiego], „Ślub” [W.] Gombrowicza). W: Światło w dolinie. Białystok 2007 s. 565–574. – Światło w „Dziadach” Adama Mickiewicza. W: Tradycja romantyczna w teatrze polskim. Kr. 2007 s. 35–51. – Teatr i film. W: Scena i ekran. Tor. 2007 s. 11–19. – Trzy „Wyzwolenia” — dramaty mickiewiczowskie? [dot.: S. Wyspiański: Wyzwolenie, K.H. Rostworowski: Zmartwychwstanie, J. Zawieyski: Gdy płoną lasy]. W: Adam Mickiewicz. Dwa wieki kultury polskiej. Rzeszów 2007 s. 265–277. – Jerzy Szaniawski: narodziny komedii z ducha zabawy. „Litteraria Copernicana” 2009 nr 1 s. 28–41. – Sny wróżebne w dramatach historycznych Heinricha von Kleista i Juliusza Słowackiego. W: Dramat w historii, historia w dramacie. Kr. 2009 s. 226–235. – Odkrywanie ciała aktora w teatrze nowoczesnym. W: Ciało — edukacja — umysł. Bydg. 2010 s. 133–144. – Arystofanes — patron ironii romantycznej (wokół tekstu Friedricha Schlegla „O wartościach estetycznych komedii greckiej”). W: Poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego. Tor. 2011 s. 275–283. – Hamlet przełomu XX i XXI wieku. W: Dylematy dramatu i teatru u progu XXI wieku. Lubl. 2011 s. 213–266. – Estetyka metateatralna w komediach romantycznych Ludwiga Tiecka. W: Piękno Juliusza Słowackiego. T. 3. Białystok 2015 s. 605–611. – Teatralny Toruń Krystyny Meissner. Litteraria Copernicana 2018 nr 2 s. 141-165.

[edytuj] Prace redakcyjne

  1. A. Mickiewicz: Dziady. Oprac. i posł.: J. Skuczyński. Wwa: Spółka Wydawn.-Księg. 1998, 344 s.
  2. W przestrzeni komunikacyjnej. Szkice z historii i teorii dramatu teatru i komunikacji społecznej. Pod red. J. Skuczyńskiego. Tor.: Wydawn. UMK 1999, 275 s.
  3. [Osiemdziesiąt] 80 lat teatru w Toruniu 1920–2000. Pod red. J. Skuczyńskiego. Tor.: Wydawn. UMK 2000, 576 s.
  4. „Świat z tajemnic wyspowiadany…” Studia o „Samuelu Zborowskim” Juliusza Słowackiego. Praca zbiorowa. Pod red. M. Kalinowskiej, J. Skuczyńskiego i M. Bizior. Tor.: Wydawn. UMK 2006, 382 s. Ośrodek Badań nad Tradycją Antyczną w Pol. i w Europie Środkowo-Wschodniej UW, Inst. Lit. Pol. UMK w Tor. Antyk Romantyków.
  5. Światy przedstawione. Prace z historii i teorii literatury ofiarowane profesorowi Jerzemu Speinie. Pod red. M. Kalinowskiej, E. Owczarz, J. Skuczyńskiego i M. Wołka. Tor.: Wydawn. UMK 2006, 553 s.
  6. Scena i ekran. Przestrzeń dialogu interartystycznego. Pod red. J. Skuczyńskiego i P. Skrzypczaka. Tor.: Wydawn. UMK 2007, 259 s.
  7. A. Mickiewicz: Dziady kowieńsko-wileńskie (część II, IV, I). Oprac.: J. Skuczyński. Wr.: Ossol. 2012, 251 s. BN I, 317.
  8. A. Mickiewicz: Dziady drezdeńskie (część III). Oprac.: J. Skuczyński. Wr.: Ossol. 2012, 251 s. BN I, 318.

[edytuj] OPRACOWANIA (wybór)

  • Hasło w: Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. 1945–1984. Materiały do biografii. Red.: S. Kalembka. Tor. 1987. Wyd. nast.: z podtyt. 1945–1994. Tor. 1995, z podtyt. 1945–2004. Tor. 2006.
  • Hasło w: Kto jest kim na Wydziale Humanistycznym UMK. Tor. 1994. Wyd. 2 popraw. i rozszerz. Tor. 1997.

Powrót na górę↑

[edytuj] O przestrzeni teatralnej w dramatach Juliusza Słowackiego

  • [T. MIŁKOWSKI] tom. „Kultura” 1987 nr 14.

Powrót na górę↑

[edytuj] Odmiany form dramatycznych w okresie romantyzmu

  • A ZIOŁOWICZ. „Ruch Lit.” 1995 z. 6.
  • Z. PRZYCHODNIAK. „Pam. Lit.” 1996 z. 1.

Powrót na górę↑

Marlena Sęczek

Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku

Działania
Janusz SKUCZYŃSKI
Nawigacja
Narzędzia