ur. 1962

Pseud.: Andrzej Walczak.

Historyk literatury, krytyk literacki, prozaik, publicysta.

BIOGRAM

Urodzony 14 maja 1962 w Warszawie; syn Andrzeja Sosnowskiego i Anny z Walczaków, inżynierów elektroników, cywilnych wykładowców w Wojskowej Akademii Technicznej. Uczęszczał do XXXIII Liceum Ogólnokształcącego im. M. Kopernika w Warszawie. W tym czasie debiutował opowiadaniem pt. Ankieta, nadesłanym na konkurs dla czytelników młodzieżowego pisma „Płomyk” i zamieszczonym w 1977 na łamach tego periodyku (nr 22 ), a następnie przedrukowanym w antologii pt. O mnie, o tobie, o nas (Warszawa 1979). Jako uczeń klasy IV został laureatem Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. W 1981 uzyskał świadectwo dojrzałości i podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW). Był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów (podczas strajku uczelni jesienią 1981 został wybrany do Wydziałowego Komitetu Strajkowego). Działał w samorządzie studenckim oraz uczestniczył w ruchu studenckich kół naukowych, m.in. jako prezes Warszawskiego Koła Polonistów (1983-85). Na łamach wydawanego przez to koło pisma „Z Archiwum Warszawskiego Koła Polonistów” debiutował jako historyk literatury w 1983 artykułem pt. Funkcja pisarza w koncepcji kultury Stanisława Brzozowskiego. Prowadził też studencki teatrzyk „Gdzie” (odbyła się tylko jedna premiera). W 1985 współredagował studenckie pismo literackie „Hiperball” (zawieszone po ukazaniu się 1. numeru). W 1986 obronił z wyróżnieniem dyplom magisterski i rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na UW (kolejno jako asystent stażysta, asystent i starszy asystent) w Zakładzie Pozytywizmu i Młodej Polski. W 1989-90 prowadził w Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie wykłady z historii literatury polskiej, przeznaczone dla maturzystów; na ich podstawie napisał książkę popularyzatorską (nie wydana). W 1990 przebywał na trzymiesięcznym stypendium w Paryżu (w ramach Action Thématique Programme). W 1991-93, równolegle z zajęciami naukowo-dydaktycznymi na UW, wykładał w Kolegium Nauczycielskim Języka Polskiego w Suwałkach. Badania z zakresu historii literatury łączył od lat dziewięćdziesiątych z uprawianiem krytyki literackiej (interesował się głównie autorami z kręgu „bruLionu” i „Czasu Kultury”). Artykuły, szkice, recenzje ogłaszał m.in. na łamach „Dialogu” (1989, 1992), „Ogrodu” (1991-92) i „Kresów” (1993, 1995), a jako publicysta związany był w 1991-96 z „Gazetą Wyborczą” (tu m.in. artykuły napisane wspólnie z ówczesną żoną, Danutą Sosnowską; sporadycznie publikacje także w następnej dekadzie). Współpracował też z „Czasem Kultury” (1991-97, z przerwami); wiersz pt. Chomik Wszechmogącego, zamieszczony w tym periodyku pod pseudonimem Andrzej Walczak (1997 nr 3), przedrukował później w powieści Wielościan, kreując tamże biografię fikcyjnego autora; do postaci Andrzeja Walczaka odwoływał się również w innych utworach. Nawiązał etatową współpracę z Telewizją Polską (TVP): od lipca 1992 do czerwca 1993 był kierownikiem działu programów humanistycznych w Naczelnej Redakcji Telewizji Edukacyjnej, a po przerwie, od grudnia 1996 zajmował stanowisko kierownika redakcji publicystyki kulturalnej Programu I oraz prowadził magazyn kulturalny Pegaz (do 1998). Pisał także scenariusze do realizowanych przez Telewizję Edukacyjną filmów dokumentalnych oraz brał udział w ich realizacji (jako narrator lub przeprowadzający wywiady). W 1995-2002 uczył języka polskiego w prywatnym 42. Autorskim Liceum Ogólnokształcącym Niepublicznym w Warszawie; w uznaniu za tę pracę otrzymał w 2000 nagrodę Ministra Edukacji Narodowej II stopnia. Był współautorem programu nauczania języka polskiego w szkole średniej, dostosowanego do wymogów nowej matury. W 1998 zarzucił pisanie rozprawy doktorskiej, poświęconej Tadeuszowi Micińskiemu, i po rezygnacji z pracy na UW i w telewizji, zajął się twórczością literacką; w 2001 ogłosił drukiem dwie powieści, a w następnych latach rozwijał twórczość prozatorską i eseistyczną. Od 2000 (etatowo od 2002) występował na antenie Polskiego Radia, początkowo w Programie II, gdzie prowadził audycje z cyklu Słowo za słowo, a od 2001 w Programie III, jako jeden ze współgospodarzy Klubu Trójki, a potem również magazynów Trójkowy Znak Jakości (od 2009) oraz Trójkowy Wehikuł Czasu. W 2002 zaczął wykładać historię literatury polskiej i powszechnej, medioznawstwo oraz twórcze pisanie w Instytucie Kultury i Komunikowania Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie; w 2005-07 był pracownikiem tejże uczelni, a potem powrócił do luźniejszej formy współpracy. W styczniu 2004 założył blog (pod adresem www.jerzysosnowski.com, zmienionym następnie na www.jerzysosnowski.pl), który prowadził przez następne lata. W marcu 2005 (po sporadycznych publikacjach zainicjowanych w 2001), rozpoczął ogłaszanie w miesięczniku „Więź” stałego felietonu pt. Eks post (w 2013 wszedł w skład zespołu redakcyjnego przekształconego w kwartalnik pisma); pojedyncze artykuły zaczął drukować również w „Tygodniku Powszechnym”. Jesienią 2006 odnowił kontakty z TVP i jako współpracownik kanału Kultura przez dwa miesiące współprowadził audycję Rozmowy w Studiu Kultura; we wrześniu 2007 występował w charakterze gospodarza programów Rozmowy oraz Spotkania. Odbył podróże zagraniczne, m.in. do Buenos Aires (na targi książki w 2004) i do Jerozolimy (jako dziennikarz radiowej Trójki w 2007). W 2006 otrzymał „Złoty Grot” – nagrodę Stowarzyszenia Sztuka-Edukacja-Promocja (za działalność inspirującą do aktywności młodych humanistów), a w 2009 był wśród dziesięciu osób nominowanych do tytułu „Mistrz mowy polskiej” (w IX edycji tego konkursu). Na kadencję 2011-2014 został wybrany członkiem Rady Języka Polskiego PAN. W styczniu 2006, wspólnie z poślubioną wówczas Agnieszką Duraczyńską, ufundował Stypendium św. Agnieszki dla uzdolnionej humanistycznie młodzieży z Liceum Ogólnokształcącego nr 2 im. H. Sienkiewicza w Kołobrzegu. Nawiązał współpracę z Instytutem Reportażu, utworzonym w 2011 w Warszawie. Mieszka w Warszawie.

TWÓRCZOŚĆ

1. Śmierć czarownicy! Szkice o literaturze i wątpieniu. Wwa: Semper 1993 [właśc. 1992], 128 s. Przedr. zmien. i rozszerz. zob. poz. 10.

Zawartość: Archeologia optymizmu [dot. pesymizmu w światopoglądzie pozytywistycznym]; Pozytywistyczna księga Hioba [dot.: B. Prus: Placówka]; Śmierć czarownicy [dot.: E. Orzeszkowa: Dziurdziowie]; Trzy kroki ku nicości [o wierszach Z. Przesmyckiego-Miriama: Święty ogień, L. Staffa: Otchłań kusząca oraz B. Leśmiana: Dziewczyna]; Z genealogii doktora Jekylla [o problemie dwoistości natury ludzkiej w literaturze XIX wieku]; Ciągłość listopadowych parków [dot.: S. Wyspiański: Noc Listopadowa]; Monte Carlo nad Dnieprem [o geografii mitologicznej T. Micińskiego]; Młoda Polska dzieckiem podszyta [dot. dziecka i dzieciństwa w dziełach malarskich i literackich epoki]; Cierpienie, zdziecinnienie, zbawienie [dot. M. Komornickiej]; Czekanie cudu [dot. malarza A. Kamieńskiego i jego korespondencji z K. Woźnickim]; Getto wyobraźni [o wyobraźni barokowej i reprezentujących ją artystach, m.in.: T. Micińskim, M. Komornickiej oraz krytykującym ją T. Różewiczu].

2. Chwilowe zawieszenie broni. O twórczości tzw. pokolenia „bruLionu”. (1986-1996). [Monografia]. [Współaut.:] J. Klejnocki. Wwa: Sic! 1996, 190 s. Stanowiska, Interpretacje.
3. Apokryf Agłai. [Powieść]. Wwa: W.A.B. 2001, 374 s. Wyd. nast.: Kr.: WL 2007.

Przekłady: ros.: Apokrif Aglai. [Przeł.] L. Cyv’ân. Sankt-Peterburg 2004, - węgier.: Aglaja. Apokrif. [Przeł.] Z. Mihályi. Budapest 2006.

4. Wielościan. [Powieść]. Wwa: W.A.B. 2001, 268 s. Archipelagi.

Nagroda Fundacji Kościelskich w Genewie w 2001.

5. Język polski. Program nauczania. Nowa matura. [Współaut.:] J. Klejnocki, D. Zdunkiewicz-Jedynak. Wwa: Wydawn. Szkolne PWN 2002, 51 s.
6. Linia nocna. Singles collection. [Opowiadania]. Wwa: W.A.B. 2002, 259 s.

Zawartość: Przystanek; Partnet; Wszystko dla Basi; Stan Łaski; Rozmowa z; Zdrapka; Ksiądz; Sąsiad; Dzień dobry; Świątynia miłości; Ja ciebie też; Mała futrzasta śmierć; Na zawsze; Dzieci; Pogodzony; Jak zostać królem; Pewność kamiennego dziadka; Tu stacja Nasielsk; Ostatni film moralnego niepokoju; Woda. – Singles collection: Pszczoły; Sędzia pokoju. Z archiwum „X”; Szafka pod zlewem; Irek Markowski; Dziury w serze; Madame Jutro Jutro; Raport; Boże Narodzenie; Park; Linia nocna.

Przekł.: ros.: Nočnoj maršrut. [Przekł. zbior.]. Moskva 2005,– serb.: Stanica i druge priče. [Wybór opowiadań w przekł. zbior.]. Vršac 2003.

7. Prąd zatokowy. [Powieść]. Wwa: W.A.B. 2003, 403 s. Archipelagi.

Tu m.in. - jako jeden z wątków - zbeletryzowana forma 1. rozdziału nieukończonej pracy doktorskiej o T. Micińskim. – „Książka Jesieni” - nagroda Pozn. Przeglądu Nowości Wydawn. w 2003.

8. Ach. [Eseje]. Kr.: WL 2005, 243 s.

Zawiera [refleksje nt. dylematów światopoglądowych, estetycznych i etycznych autora]: Mały Lebiediew; Najpierw światło; Ciało; Pobojowisko. (Nie ma animy, amen); Piszczel świętego Hieronima; Elsynor i Jerozolima. (Zwycięzca bierze wszystko); Księga powrotu; Esej dla Agnieszki; Ach. (Może kiedyś bez czasu).

9. Tak to ten. [Powieść]. Kr.: WL 2006, 421 s.
10. Czekanie cudu. [Szkice]. Wwa: Semper 2008, 286 s.

Zawiera zmien. i rozszerz. wersję poz. 1 oraz szkice: O dwóch końcach wieków: Pierwszy upadek Bunga [o Młodej Polsce i S.I. Witkiewiczu]; Trzy krótkie wiersze, trzy długie, trzy krótkie [o poetach z kręgu „bruLionu”: M. Świetlickim, M. Baranie i J. Podsiadle]; Pani Bovary ogląda MTV [dot.: N. Goerke: Fraktale]; Więcej niż 130 nocy [dot.: J. Podsiadło: Arytmia, P. Dick: Ubik]; Najsilniejszy facet tego miasta [dot.: J. Podsiadło: Wiersze zebrane]. – O filmie i sacrum: Nasz, prawdziwy, Bóg, człowiek [dot. filmów: Ostatnie kuszenie Chrystusa (reż.: M. Scorsese), Jezus z Nazaretu (reż.: F. Zefirelli)]; Światło w klatce [dot. filmów: Łowca androidów (reż.: R. Scott), Twin Peaks: Ogniu, krocz ze mną (reż.: D. Lynch), Niebieski (reż.: K. Kieślowski)]; Zagubiona faustostrada [dot. filmu Zagubiona autostrada (reż.: D. Lynch) oraz dramatu J.W. Goethego: Faust]. – Próby mediacji: Mediacje Tadeusza Micińskiego; Pisanie Niespełnionego [autokomentarz do przeróbki poematu T. Micińskiego Niedokonany, zawartej w powieści Prąd zatokowy (poz. 7)]; Niepokój i sacrum [o konflikcie między wiarą chrześcijańską a sztuką współczesną].

11. Instalacja Idziego. [Powieść]. Kr.: WL 2009, 451 s.

Scenariusze filmów dla Telewizji Edukacyjnej: Olga Tokarczuk. Numery. Reż.: T. Lengren. TVP 1994. – Kłopoty z Mickiewiczem. Reż.: T. Lengren, M. Witkowski. TVP 1995. – Natasza Goerke. Reż.: K. Bukowski. TVP 1996.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: Funkcja pisarza w koncepcji kultury Stanisława Brzozowskiego. „Z Arch. Warsz. Koła Polonistów” 1983 s. 20-38. – Gdzie jest Wyzwolenie? Czyli Wyspiański oczami Witkacego. „Poezja” 1986 nr 7/8 s. 168-180. – Powrót Arjamana. „Mies. Lit.” 1988 nr 5 s. 56-64 [dot.: T. Miciński: Nietota]. – Słowa i światy. (O języku Nietoty Tadeusza Micińskiego). W: Koncepcje słowa. Wwa 1991 s. 131-144. – Ruchy endekoidalne? [Tadeusz] Miciński w latach wojny światowej. W: Kategoria narodu w kulturach słowiańskich. Wwa 1993 s. 119-126 [polem. z: J. Tynecki: Inicjacje mistyka. Łódź 1976]. – Sindbad reintegrowany. W: Sto lat baśni polskiej. Wwa 1995 s. 29-36 [dot.: B. Leśmian: Przygody Sindbada Żeglarza]. ­– Dzieje polskiego niby-liberalizmu (krótki kurs). Błędy konserwatystów, błędy liberałów. W: Spór o liberalizm. Tor. 2011 s. 53-62 Polityka w kulturze. – Egzekucja, egzaltacja, egzystencja. Wokół „Samuela Zborowskiego” J.M. Rymkiewicza. „Dialog” 2011 nr 3 s. 187-203.

Przekłady opowiadań J.S. w antologii białorus.: Malen'kaâ puhnataâ s’merc’; Vada. [Przeł.]. G. Pazûk. W: Dvaccac’ pol’skìh apavâdan’nâŭ. Mìnsk 2007.

OPRACOWANIA (wybór)

• Ank. 2008, 2010
• Strona internetowa: www.jerzysosnowski.pl
• Autor o sobie: Mały Lebiediew. „Więź” 2001 nr 7, przedr. w tegoż: Ach. Kr. 2005; Krytyk Jekyll i pisarz Hyde. „Więź” 2003 nr 4; Kryształowa kula. „Więź” 2010 nr 4 [z cyklu Eks post; o sposobach wizualizacji twórczej alienacji]
• Wywiady: Gra idzie o sens. Rozm. A. Franaszek. „Tyg. Powsz.” 1995 nr 41; Książki trzeba pisać krwią. Rozm. K. Gajewski . „Rzeczpospolita” 2001 nr 219; Oczy z tyłu głowy. Rozm. W. Chmielewski. „Nowe Państ.” 2001 nr 46 [dot. gł. powieści Wielościan]; Nie chciałbym być Katonem. J.S. rozmawia z Kazimierzem Malinowskim o fantastyce, kontrkulturze, Micińskim i Andrzeju Walczaku. „Lampa” 2005 nr 11; Prawda niczym bryła. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita” 2005 nr 177 [dot. gł. tomu esejów Ach]; „Hasło literatury środka powoduje, że mi gwałtownie rosną pazury i kły”. Rozm.: K. Bachta, P. Urbaniak. „Pro Libris” 2006 nr 1; Jestem po lepszej stronie. Rozm. R. Mazurek. „Rzeczpospolita” 2010 nr 67; Szybkie słowa: wszyscy piszą, nikt nie czyta. Rozm.: M. Kuźmiński, T. Ponikło. „Tyg. Powsz.” 2010 nr 31 [dot. literatury w internecie]; Przebłysk i przeczucie. Rozm. A. Sosnowska. „W Drodze” 2011 nr 7 [o szczęściu w literaturze]; Polak czyta „Lalkę”. Z J.S., literaturoznawcą, krytykiem, prozaikiem, rozmawia K. Lubczyński. „Głos Naucz.” 2012 nr 23 [dot. powieści B. Prusa].

Śmierć czarownicy!

• A. DOMAŃSKA: W poszukiwaniu zwierciadła. „Res Publica Nowa” 1993 nr 10
• M. GIERMAŃSKA: Studium zwątpienia. „Czas Kult.” 1993 nr 3
• M. MICHALSKI: Sabat czarownic. „Prz. Lit.” 1993 nr 5
• A. STANKOWSKA: Przepaść i poznanie. „Twórczość” 1993 nr 11.

Powrót na górę↑

Chwilowe zawieszenie broni

• A. BAGŁAJEWSKI: Monografia pokolenia „Brulionu”. „Odra” 1997 nr 3
• K. BIEDRZYCKI: Bez brzytwy się nie obejdzie. „Tyg. Powsz.” 1997 nr 12
• L. BUGAJSKI: Pokoleniowa autokreacja. „Wiad. Kult.” 1997 nr 4
• M. CZUBAJ: Wartownicy bez powodu. „Twórczość” 1997 nr 4
• M. DZIEŃ: Aneks do „Chwilowego zawieszenia broni”, czyli uwagi o Arystotelesie i „Nowym turnieju pokoleń”. „Kwart. Artyst.” 1997 nr 1
• M. HAMKAŁO: Porozumienie ponad pisarzami. „Odra” 1997 nr 3
• W. RATAJCZAK: Permanentne zawieszenie broni, czyli tak zwana książka o literaturze. „Czas Kult.” 1997 nr 2
• R. RŻANY: Chwilowe zachwianie perspektywy. „Fraza” 1997 nr 2
• L. SZARUGA: Jeszcze jeden tandem dzisiaj. „Opcje” 1997 nr 2
• P. ŚLIWIŃSKI: Ucieczka od literatury. „Res Publica Nowa” 1997 nr 12
• M. CYRANOWICZ: Czas „bruLionu” – „Czas Kultury”. „Teksty Drugie” 1998 nr 5 [dot. także: R. Grupiński, I. Kiec: Niebawem spadnie błoto – czyli kilka uwag o literaturze nieprzyjemnej]
• M. CYRANOWICZ: Zimna krew pielęgniarzy. „Tytuł” 1998 nr 2.

Powrót na górę↑

Apokryf Agłai

• M. CUBER: Fotele i demony. „Pogranicza” 2001 nr 3
• P. CZAPLIŃSKI: S. do czytania. „Polityka” 2001 nr 11
• R. OSTASZEWSKI: Figury jazdy obowiązkowej. „FA-art” 2001 nr 1/2
• M. WITKOWSKI: Jak czytać „Apokryf Agłai”. „Dekada Lit.” 2001 nr 7/8
• T. ZYGMUNT: Powieść dla wszystkich. „Opcje” 2001 nr 3/4
• A. MADALIŃSKI: Przyjemność prostoduszna, albo kicz w prozie J.S. „FA-art” 2002 nr 4 [dot. także: Wielościan]
• M. OPOKA: Samotność z automatu. „Akcent” 2002 nr 1/2.

Powrót na górę↑

Wielościan

• A. BŁAŻYŃSKA: Powidoki. „FA-art” 2001 nr 4
• K. DUNIN: Święty Jeż od Wielościanu. „Res Publica Nowa” 2001 nr 11
• A. MADALIŃSKI: Przyjemność prostoduszna, albo kicz w prozie J.S. „FA-art” 2002 nr 4 [dot. także: Apokryf Agłai]
• E. ZAMORSKA-PRZYŁUSKA: Wieloprzeszłość, wieloprawda, wielopole. „Studium” 2002 nr 2
• J. GIZELLA: Kostka Rubika. W tegoż: Pisarze i kopiści. Kr. 2003
• M. WARCHAŁ: Czego boją się dorośli ludzie? „Fraza” 2005 nr 3
• Zob. też Wywiady.

Powrót na górę↑

Linia nocna

• P. CZAPLIŃSKI: Strategia ksenofoba. „Polityka” 2002 nr 19, przedr. w tegoż: Efekt bierności. Kr. 2004
• J. KLEJNOCKI: Morfeusz wzywa 997. „Borussia” 2002 nr 28, toż: „Studium” 2002 nr 5
• R. OSTASZEWSKI: Pachnie malizną. „Opcje” 2002 nr 4/5
• A. MADALIŃSKI: Cienka pozioma linia. „FA-art” 2003 nr 1/2
• Ł. JEŻYK: Wyśnić postmodernizm, zwątpić w postmodernizm. Wątpić. (Westchnąć). „Kresy” 2006 nr 3.

Powrót na górę↑

Prąd zatokowy

• J. KLEJNOCKI: Prąd i wiry. „Polityka” 2003 nr 38
• M. PIETRZAK: Prąd środkowy. „FA-art” 2003 nr 3/4
• M. CUBER: Samotny jak palec. „Res Publica Nowa” 2004 nr 1
• M. TOMCZYK: Bezpieczna zatoka poetyki i niebezpieczny prąd myśli. „Studium” 2004 nr 1.

Powrót na górę↑

Ach

• M. CUBER: Pocieszający katechizm. „Twórczość” 2005 nr 8
• Ł. JEŻYK: Wdech. Wydech. „Topos” 2005 nr 4
• A. KAROŃ-OSTROWSKA: Niepokoje inteligenckiej duszy. „Więź” 2005 nr 12
• A. KOPIŃSKI: Księga trudnego powrotu. „Fronda” 2005 nr 37
• A. MADALIŃSKI: Na szlakach Boga. „Tyg. Powsz.” 2005 nr 21 dod. „Książ. w Tyg.”
• J. ŻUCHOWSKI: Jak w tyglu. „Opcje” 2005 nr 3
• P. CZAPLIŃSKI: Katolicyzmu model sentymentalny. „Res Publica Nowa” 2006 nr 1
• M. CIELECKI: Żadnych łatwych pocieszeń. „W Drodze” 2007 nr 6
• E. SZYBOWICZ: (Nie)nowoczesny kanon. W tejże: Apokryfy w polskiej prozie współczesnej. Pozn. 2008 [dot. eseju: Mały Lebiediew]
• D. URBAŃSKA: Dialog z milczącym Bogiem w esejach J.S. „Świat i Sł.” 2008 nr 2
• Zob. też Wywiady.

Powrót na górę↑

Tak to ten

• P. CZAPLIŃSKI: Z narodowego undergroundu. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 249
• A. CZARKOWSKA: Ten, czyli kto? „FA-art” 2006 nr 4
• A. MADALIŃSKI: Na powierzchni istnienia i w środku. „Tyg. Powsz.” 2006 nr 47 dod. „Książ. w Tyg.”
• P. MAŁOCHLEB: Tak, tak, tam w lustrze to niestety ja. „Dekada Lit.” 2006 nr 5
• H. BORTNOWSKA: Ach, to ta! „Tyg. Powsz.” 2007 nr 8 dod. „Książ. w Tyg.”
• P. URBANIAK: RPG Sosnowskiego. „Twórczość” 2007 nr 2.

Powrót na górę↑

Instalacja Idziego

• Ł. SATURCZAK: Trudno nie wierzyć w nic. „Lampa” 2009 nr 11
• D. NOWACKI: Apokryf Idziego. „Tyg. Powsz.” 2009 nr 47
• A. MADALIŃSKI: Nie ma ucieczki od religii. „W Drodze” 2010 nr 4
• M. WOŁOWICZ: Efekt irytacji. „Czas Kult.” 2010 nr 1
• W. DAWIDOWSKI (OSA): Instalacja marzeń. „Więź” 2011 nr 2/3.

Powrót na górę↑

Barbara Tyszkiewicz