|
|
(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) |
Linia 8: |
Linia 8: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | <p>Urodzony 13 marca 1943 we wsi Łopatki pod Łaskiem; syn Tadeusza Figlusa i Józefy Świegockiej, rolników. Po wojnie przeniósł się wraz z matką do Czestkowa, jej wsi rodzinnej; tam uczęszczał do szkoły podstawowej (1949-56). Naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym im. T. Kościuszki w Łasku. W tym czasie należał do grupy poetyckiej Grabia ’59 oraz w 1959-65 do łódzkiego oddziału Korespondencyjnego Klubu Młodych (od 1961 Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy). Debiutował w 1959 wierszem ''Spojrzenie wstecz'', drukowanym w tygodniku harcerskim „Na przełaj” (nr 36). Po zdaniu matury w 1961 kształcił się w dwuletnim Studium Nauczycielskim w Piotrkowie Trybunalskim. W 1963 podjął pracę jako nauczyciel języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 4 w Bolesławcu Śląskim. Rok później rozpoczął studia na Uniwersytecie Łódzkim (UŁ), najpierw na polonistyce, a od 1968 na filozofii; w marcu 1968 współorganizował tam wystąpienia studenckie przeciw władzy. W 1970 zdobył na UŁ tytuł magistra polonistyki na podstawie pracy ''Dziedzictwo Norwida w twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego ''(promotor prof. Stefania Skwarczyńska). W 1970-71 pracował jako nauczyciel i bibliotekarz w Technikum Samochodowym w Łodzi. Wiersze, artykuły i recenzje książkowe publikował m.in. w „Tygodniku Kulturalnym” (1962, 1966), „Odgłosach” (1963-73), „Biuletynie Filologicznym” (1968), „Poezji” (1969). W tym czasie należał do dwóch łódzkich grup poetyckich: Wiadukt (1966-75) oraz Centrum (1966). Był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany na ogólnopolskich konkursach poetyckich. W roku 1972 prowadził gospodarstwo rolne swoich rodziców w związku z ich chorobą. W tymże roku przeniósł się do Warszawy i kontynuował studia na Doktoranckim Studium Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego (UW). W 1975 uzyskał magisterium z filozofii w Katedrze Estetyki UW za pracę ''Cypriana Norwida koncepcja prawdy ''(promotor prof. Alicja Kuczyńska). W 1975-77 jako doktorant prowadził na UW zajęcia z filozofii. Wiersze, artykuły i recenzje ogłaszał w tym czasie głównie w „Poezji” (1973-74, 1980, 1984-86), „Tygodniku Kulturalnym” (1973-74, 1982), „Miesięczniku Literackim” (1979-80, 1984, 1988), a także w „Odgłosach” (1982-83). W 1977-85 pracował na stanowisku starszego asystenta w Zakładzie Filozofii na Politechnice Warszawskiej. Rozprawę doktorską pt. ''Światopogląd autentyzmu na przykładzie twórczości Stanisława Czernika i Jana Bolesława Ożoga. Analiza antropologiczna'' obronił w 1986 na Wydziale Polonistyki UW (promotor prof. Helena Karwacka). W tymże roku został zatrudniony w Wyższej Szkole Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach, najpierw jako adiunkt w Katedrze Filozofii, a od 1996 jako starszy wykładowca w Instytucie Filologii Polskiej (1996-99). Po zwolnieniu w 1999 z pracy przebywał na rencie zdrowotnej. W 2001 objął stanowisko profesora w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Ciechanowie i wykładał w Instytucie Filologiczno-Historycznym tej uczelni, mieszczącym się w Mławie. W 2008 przeszedł na emeryturę. Otrzymał m.in. Nagrodę im. L. Benedyktowicza (1990), Nagrodę im. W. Pietrzaka za dorobek literacki (2007) oraz Nagrodę im. C.K. Norwida (2008). W 2011 habilitował się na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu na podstawie rozprawy ''Wizje człowieka w poezji. Analiza antropologiczna twórczości Adama Mickiewicza, Cypriana Norwida i Bolesława Leśmiana''. W 2012 objął stanowisko profesora na polonistyce Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi.</p> | + | <p>Urodzony 13 marca 1943 we wsi Łopatki pod Łaskiem; syn Tadeusza Figlusa i Józefy Świegockiej, rolników. Po wojnie przeniósł się wraz z matką do Czestkowa, jej wsi rodzinnej; tam uczęszczał do szkoły podstawowej (1949-56). Naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym im. T. Kościuszki w Łasku. W tym czasie należał do grupy poetyckiej Grabia ’59 oraz w 1959-65 do łódzkiego oddziału Korespondencyjnego Klubu Młodych (od 1961 Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy). Debiutował w 1959 wierszem ''Spojrzenie wstecz'', drukowanym w tygodniku harcerskim „Na przełaj” (nr 36). Po zdaniu matury w 1961 kształcił się w dwuletnim Studium Nauczycielskim w Piotrkowie Trybunalskim. W 1963 podjął pracę jako nauczyciel języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 4 w Bolesławcu. Rok później rozpoczął studia na Uniwersytecie Łódzkim (UŁ), najpierw na polonistyce, a od 1968 na filozofii; w marcu 1968 współorganizował tam wystąpienia studenckie przeciw władzy. W 1970 zdobył na UŁ tytuł magistra polonistyki na podstawie pracy ''Dziedzictwo Norwida w twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego ''(promotor prof. Stefania Skwarczyńska). W 1970-71 pracował jako i bibliotekarz w Technikum Samochodowym w Łodzi. Wiersze, artykuły i recenzje książkowe publikował m.in. w „Tygodniku Kulturalnym” (1962, 1966), „Odgłosach” (1963-73), „Biuletynie Filologicznym” (1968), „Poezji” (1969). W tym czasie należał do dwóch łódzkich grup poetyckich: Wiadukt (1966-75) oraz Centrum (1966). Był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany na ogólnopolskich konkursach poetyckich. W roku 1972 prowadził gospodarstwo rolne swoich rodziców w związku z ich chorobą. W tymże roku przeniósł się do Warszawy i kontynuował studia na Doktoranckim Studium Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego (UW). W 1975 uzyskał magisterium z filozofii w Katedrze Estetyki UW za pracę ''Cypriana Norwida koncepcja prawdy ''(promotor prof. Alicja Kuczyńska). W 1975-77 jako doktorant prowadził na UW zajęcia z filozofii. Wiersze, artykuły i recenzje ogłaszał w tym czasie głównie w „Poezji” (1973-74, 1980, 1984-86), „Tygodniku Kulturalnym” (1973-74, 1982), „Miesięczniku Literackim” (1979-80, 1984, 1988), a także w „Odgłosach” (1982-83). W 1977-85 pracował na stanowisku starszego asystenta w Zakładzie Filozofii na Politechnice Warszawskiej. Rozprawę doktorską pt. ''Światopogląd autentyzmu na przykładzie twórczości Stanisława Czernika i Jana Bolesława Ożoga. Analiza antropologiczna'' obronił w 1986 na Wydziale Polonistyki UW (promotor prof. Helena Karwacka). W tymże roku został zatrudniony w Wyższej Szkole Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach, najpierw jako adiunkt w Katedrze Filozofii, a od w 1996-99 jako starszy wykładowca w Instytucie Filologii Polskiej. Po zwolnieniu w 1999 z pracy przebywał na rencie zdrowotnej. W 2001 objął stanowisko profesora w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Ciechanowie i wykładał w Instytucie Filologiczno-Historycznym tej uczelni, mieszczącym się w Mławie. W 2008 przeszedł na emeryturę. Otrzymał m.in. Nagrodę im. L. Benedyktowicza (1990), Nagrodę im. W. Pietrzaka za dorobek literacki (2007) oraz Nagrodę im. C.K. Norwida (2008). W 2011 habilitował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na podstawie rozprawy ''Wizje człowieka w poezji. Analiza antropologiczna twórczości Adama Mickiewicza, Cypriana Norwida i Bolesława Leśmiana''. W 2012-2019 pracował na stanowisku profesora na polonistyce Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Kolekcjonował płytotekę z zakresu muzyki poważnej oraz albumy malarskie.</p> |
| <p>W 1979 ożenił się z Blandyną Łukomską, filozofką, artystką muzykiem. Ma syna Marcina (ur. 1979) i córkę Helenę (ur. 1987). Mieszka w Warszawie.</p> | | <p>W 1979 ożenił się z Blandyną Łukomską, filozofką, artystką muzykiem. Ma syna Marcina (ur. 1979) i córkę Helenę (ur. 1987). Mieszka w Warszawie.</p> |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
Linia 38: |
Linia 38: |
| <p class='comment'>Zawartość: Wstęp. – Heroizm i tragizm autokreacji w liryce Adama Mickiewicza: Samostwarzająca się ludzkość. Antropologia „Ody do młodości”; W kierunku bogo-podobieństwa. Uwagi nad „Hymnem na dzień Zwiastowania N. P. Maryi”; Wrzucony do bytu otchłani. Egzystencjalna lektura „Żeglarza”; Heroizm autokreacji i Arkadia istnienia. Antropologia „Farysa”; Metafizyczne cierpienie Konrada w „Improwizacji”. – Cypriana Norwida człowiek jako sługa prawdy: W kontekście myśli współczesnej; Kontekst historyczny; Czym prawda nie jest; Przeciwko scjentycznemu i spekulatywnemu racjonalizmowi; W perspektywie jasności i ciemności; Scientia nie daje pocieszenia; O pustej aksjologicznie ciekawości i bezdrożach wiedzy dla wiedzy; Człowiek wobec systemu; Wobec klasycznej definicji prawdy; Metafizyczno-religijny sens prawdy; Egzystencjalny sens prawdy; Prawda a miłość; Praca miłością i pięknem ulżona; Antropogenetyczna i soteriologiczna perspektywa pracy; Praca a śmierć; Dwoistym być a jednym. – Wisławy Szymborskiej człowiek w świecie bez Boga: Antyromantyczna estetyka słowa; Filozoficzne założenia, ich geneza i konsekwencje; Lektura egzystencjalna; W stronę antropologicznego nihilizmu. – Aneks. Muzyka – dialog Boga i człowieka: Muzyka i świat według Wielkiego Tematu; U podstaw metafizycznego myślenia poety; Poezja i muzyka wobec natury rzeczy; Wielki Temat a romantyczne pęknięcie bytu; Egzystencjalna lektura wierszy; Uwagi końcowe.</p> | | <p class='comment'>Zawartość: Wstęp. – Heroizm i tragizm autokreacji w liryce Adama Mickiewicza: Samostwarzająca się ludzkość. Antropologia „Ody do młodości”; W kierunku bogo-podobieństwa. Uwagi nad „Hymnem na dzień Zwiastowania N. P. Maryi”; Wrzucony do bytu otchłani. Egzystencjalna lektura „Żeglarza”; Heroizm autokreacji i Arkadia istnienia. Antropologia „Farysa”; Metafizyczne cierpienie Konrada w „Improwizacji”. – Cypriana Norwida człowiek jako sługa prawdy: W kontekście myśli współczesnej; Kontekst historyczny; Czym prawda nie jest; Przeciwko scjentycznemu i spekulatywnemu racjonalizmowi; W perspektywie jasności i ciemności; Scientia nie daje pocieszenia; O pustej aksjologicznie ciekawości i bezdrożach wiedzy dla wiedzy; Człowiek wobec systemu; Wobec klasycznej definicji prawdy; Metafizyczno-religijny sens prawdy; Egzystencjalny sens prawdy; Prawda a miłość; Praca miłością i pięknem ulżona; Antropogenetyczna i soteriologiczna perspektywa pracy; Praca a śmierć; Dwoistym być a jednym. – Wisławy Szymborskiej człowiek w świecie bez Boga: Antyromantyczna estetyka słowa; Filozoficzne założenia, ich geneza i konsekwencje; Lektura egzystencjalna; W stronę antropologicznego nihilizmu. – Aneks. Muzyka – dialog Boga i człowieka: Muzyka i świat według Wielkiego Tematu; U podstaw metafizycznego myślenia poety; Poezja i muzyka wobec natury rzeczy; Wielki Temat a romantyczne pęknięcie bytu; Egzystencjalna lektura wierszy; Uwagi końcowe.</p> |
| <li> [[#Od romantyzmu do postmodernizmu|Od romantyzmu do postmodernizmu]]. Wybrane szkice literackie z lat 1970-2003. Wwa: PAX 2006, 414 s.</li> | | <li> [[#Od romantyzmu do postmodernizmu|Od romantyzmu do postmodernizmu]]. Wybrane szkice literackie z lat 1970-2003. Wwa: PAX 2006, 414 s.</li> |
− | <p class='comment'>Nominacja do Nagrody im. C.K. Norwida w 2008.</p> | + | <p class='comment'>Nominacja do Nagrody im. C.K. Norwida w 2007.</p> |
| <p class='comment'>Zawartość: Od autora. – I: Dwa skrzydła poezji Adama Mickiewicza: bunt i pokora; Samostwarzająca się ludzkość. Antropologia „Ody do młodości” [poz. 11]; Czy „Oda do młodości” jest arcydziełem?; „Nigdzie drogi” – lektura egzystencjalna „Stepów akermańskich”; Nieobecność Norwida; Czy „Latarnik” [H. Sienkiewicza] jest nowelą sentymentalną? Czesławowi Miłoszowi w odpowiedzi; Człowiek i świat w „Chłopach” Reymonta; Kapłan klasycznego piękna. O pisarstwie Jana Parandowskiego; Czas, pamięć i kultura. O „Dziennikach” Jana Parandowskiego; Kwiaty z ogrodu kultury [dot.: Z. Skibiński: Ogrodnik w ogrodzie świata]; Zwierciadło śródziemnomorza [dot. Z. Kubiaka]; Nostalgia za romantyzmem [dot.: B. Urbankowski: Myśl romantyczna]; Nadzieje i złudzenia Nowego Romantyzmu; Stanisław Czernik; Dwa wymiary autentyzmu; Dwie zasady autentyzmu; Czytanie Wielkiej Księgi [dot.: J.Z. Brudnicki: Tadeusz Nowak]; Zapomniany epos chłopski Jerzego Pietrkiewicza [dot.: Po chłopsku]; „Istota ludzka smutna jest z natury”. O kondycji człowieka w poezji Wisławy Szymborskiej [w poz. 11 pt. Wisławy Szymborskiej człowiek w świecie bez Boga]; Światło ocalenia. O metafizycznej poezji Krzysztofa Jeżewskiego; Literatura polska w perspektywie europejskiej (dot. książki J. Pietrkiewicza pod tym samym tytułem). – II: Poezja tragicznego protestu [dot.: A. Kamieńska: Herody]; Poetycka dedukcja świata [dot.: J. Trznadel: Rana]; Filozofia czy poezja? [dot.: A. Biskupski: Wspólnota]; Poeta i miasto [dot.: M. Piechal: Ogień i popiół]; Wiatr od Wisły [dot.: M. Piechal: Wiatr od Wisły]; Przyroda i historia [dot.: S. Czernik: Zadymka]; Ludowe i śródziemnomorskie w poezji Feliksa Rajczaka; Poezja egocentryczna [dot.: J. Harasymowicz: Zielnik]; Czy możliwa jest jeszcze poezja ludowa? [dot.: B. Krajewska: Może doczekam malinowych żniw]; „Uposażony językiem polskim”. O polskich wierszach Olega Łojki; „Idalia i Bonfiliusz” [L. Żukowskiej], czyli o miłości spełnionej w micie; Jan Łaski czy Grzegorz Zdziewojski [szkic z 2000; dot. wyboru patrona dla Bibl. Publicznej w Łasku]; Spóźniona powieść poetycka [dot.: W. Korabiewicz: Rapsod o głowie hetmana]; Poezja a światopogląd [dot. twórczości T. Chabrowskiego]. – III: Małe uwagi o wielkim pisarzu. Na marginesie „Kuzynki Bietki” Balzaca; Los człowieka, los świata [dot.: M. Kuncewiczowa: Natura]; Pamięć jednostki, pamięć narodu [dot.: J. Stryjkowski: Na wierzbach nasze skrzypce]; O filmie według wartości. Zanussi i jego krytycy; „Hamlet” Andrzeja Wajdy, czyli o wolności interpretacji; Uwaga o niezależności sztuki. – IV: Czy Polska jest krajem chrześcijańskim?; Patriotyczny czy religijny Kościół?; W cieniu Wielkiego Wodza, czyli historia i miernota [dot.: R. Miedwiedjew: Ludzie Stalina]; Przywrócić hierarchię wartości [powst. w sierpniu 1980].</p> | | <p class='comment'>Zawartość: Od autora. – I: Dwa skrzydła poezji Adama Mickiewicza: bunt i pokora; Samostwarzająca się ludzkość. Antropologia „Ody do młodości” [poz. 11]; Czy „Oda do młodości” jest arcydziełem?; „Nigdzie drogi” – lektura egzystencjalna „Stepów akermańskich”; Nieobecność Norwida; Czy „Latarnik” [H. Sienkiewicza] jest nowelą sentymentalną? Czesławowi Miłoszowi w odpowiedzi; Człowiek i świat w „Chłopach” Reymonta; Kapłan klasycznego piękna. O pisarstwie Jana Parandowskiego; Czas, pamięć i kultura. O „Dziennikach” Jana Parandowskiego; Kwiaty z ogrodu kultury [dot.: Z. Skibiński: Ogrodnik w ogrodzie świata]; Zwierciadło śródziemnomorza [dot. Z. Kubiaka]; Nostalgia za romantyzmem [dot.: B. Urbankowski: Myśl romantyczna]; Nadzieje i złudzenia Nowego Romantyzmu; Stanisław Czernik; Dwa wymiary autentyzmu; Dwie zasady autentyzmu; Czytanie Wielkiej Księgi [dot.: J.Z. Brudnicki: Tadeusz Nowak]; Zapomniany epos chłopski Jerzego Pietrkiewicza [dot.: Po chłopsku]; „Istota ludzka smutna jest z natury”. O kondycji człowieka w poezji Wisławy Szymborskiej [w poz. 11 pt. Wisławy Szymborskiej człowiek w świecie bez Boga]; Światło ocalenia. O metafizycznej poezji Krzysztofa Jeżewskiego; Literatura polska w perspektywie europejskiej (dot. książki J. Pietrkiewicza pod tym samym tytułem). – II: Poezja tragicznego protestu [dot.: A. Kamieńska: Herody]; Poetycka dedukcja świata [dot.: J. Trznadel: Rana]; Filozofia czy poezja? [dot.: A. Biskupski: Wspólnota]; Poeta i miasto [dot.: M. Piechal: Ogień i popiół]; Wiatr od Wisły [dot.: M. Piechal: Wiatr od Wisły]; Przyroda i historia [dot.: S. Czernik: Zadymka]; Ludowe i śródziemnomorskie w poezji Feliksa Rajczaka; Poezja egocentryczna [dot.: J. Harasymowicz: Zielnik]; Czy możliwa jest jeszcze poezja ludowa? [dot.: B. Krajewska: Może doczekam malinowych żniw]; „Uposażony językiem polskim”. O polskich wierszach Olega Łojki; „Idalia i Bonfiliusz” [L. Żukowskiej], czyli o miłości spełnionej w micie; Jan Łaski czy Grzegorz Zdziewojski [szkic z 2000; dot. wyboru patrona dla Bibl. Publicznej w Łasku]; Spóźniona powieść poetycka [dot.: W. Korabiewicz: Rapsod o głowie hetmana]; Poezja a światopogląd [dot. twórczości T. Chabrowskiego]. – III: Małe uwagi o wielkim pisarzu. Na marginesie „Kuzynki Bietki” Balzaca; Los człowieka, los świata [dot.: M. Kuncewiczowa: Natura]; Pamięć jednostki, pamięć narodu [dot.: J. Stryjkowski: Na wierzbach nasze skrzypce]; O filmie według wartości. Zanussi i jego krytycy; „Hamlet” Andrzeja Wajdy, czyli o wolności interpretacji; Uwaga o niezależności sztuki. – IV: Czy Polska jest krajem chrześcijańskim?; Patriotyczny czy religijny Kościół?; W cieniu Wielkiego Wodza, czyli historia i miernota [dot.: R. Miedwiedjew: Ludzie Stalina]; Przywrócić hierarchię wartości [powst. w sierpniu 1980].</p> |
| <p class='comment'>Przekł. poszczególnych szkiców: Kapłan klasycznego piękna: niem.: Jan Parandowski. [Przeł.] K. Marten. W: Literatur Polens 1944 bis 1985. Berlin 1990. – Nostalgia za romantyzmem: ang. „Dialectics and Humanism” 1982 nr 2 s. 181-184. – „Idalia i Bonfiliusz”, czyli o miłości spełnionej w micie: ang.: Love fullfilled in Myth. [Przeł.] M. Góralczyk-Przychodzka. W: L. Żukowska: Untamed fall Idalia & Bonfilius. Kr. 2004, – esperanto: Drama poemo pri amo en mito realigita. [Przeł. A. W.] W: L. Żukowska: Nesklavigita Aŭtuno. Idalio kaj Bonfilio. Kr. 2004, – niem.: Idalia und Bonfilius, das bedeutet eine im Mythos verwirklichte liebe. [Przeł.] K. Grenzler. W: L. Żukowska: Ich wollte über den Löffel... Kr. 2004.</p> | | <p class='comment'>Przekł. poszczególnych szkiców: Kapłan klasycznego piękna: niem.: Jan Parandowski. [Przeł.] K. Marten. W: Literatur Polens 1944 bis 1985. Berlin 1990. – Nostalgia za romantyzmem: ang. „Dialectics and Humanism” 1982 nr 2 s. 181-184. – „Idalia i Bonfiliusz”, czyli o miłości spełnionej w micie: ang.: Love fullfilled in Myth. [Przeł.] M. Góralczyk-Przychodzka. W: L. Żukowska: Untamed fall Idalia & Bonfilius. Kr. 2004, – esperanto: Drama poemo pri amo en mito realigita. [Przeł. A. W.] W: L. Żukowska: Nesklavigita Aŭtuno. Idalio kaj Bonfilio. Kr. 2004, – niem.: Idalia und Bonfilius, das bedeutet eine im Mythos verwirklichte liebe. [Przeł.] K. Grenzler. W: L. Żukowska: Ich wollte über den Löffel... Kr. 2004.</p> |
Linia 45: |
Linia 45: |
| <p class='comment'>Zawiera m.in. artykuły i eseje na kanwie rozdziałów pracy magisterskiej „Dziedzictwo Norwida w twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego” oraz całą pracę magisterską z filozofii „Cypriana Norwida koncepcja prawdy”.</p> | | <p class='comment'>Zawiera m.in. artykuły i eseje na kanwie rozdziałów pracy magisterskiej „Dziedzictwo Norwida w twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego” oraz całą pracę magisterską z filozofii „Cypriana Norwida koncepcja prawdy”.</p> |
| <p class='comment'>Zawartość: Od autora. – Cz. 1: Prawda jako centralna kategoria światopoglądu Norwida; Cypriana Norwida koncepcja oryginalności; Norwid wobec prawdy i mądrości; Norwid – arystokrata czy jałmużnik? Przyczynek do filozofii społecznej Poety; Norwid – nauczyciel narodu. – Cz. 2: Norwid a poezja XX wieku; Norwid i religijne motywy w poezji Krzysztofa Baczyńskiego; Genealogia poległych; Poezja i czyn; Norwid i my, czyli o wielkości prawdy i marności czasów – medytacje.</p> | | <p class='comment'>Zawartość: Od autora. – Cz. 1: Prawda jako centralna kategoria światopoglądu Norwida; Cypriana Norwida koncepcja oryginalności; Norwid wobec prawdy i mądrości; Norwid – arystokrata czy jałmużnik? Przyczynek do filozofii społecznej Poety; Norwid – nauczyciel narodu. – Cz. 2: Norwid a poezja XX wieku; Norwid i religijne motywy w poezji Krzysztofa Baczyńskiego; Genealogia poległych; Poezja i czyn; Norwid i my, czyli o wielkości prawdy i marności czasów – medytacje.</p> |
− | <li> Wizje człowieka w poezji. Analiza antropologiczna twórczości Adama Mickiewicza, Cypriana Norwida i Bolesława Leśmiana. Wwa: PAX 2009, 343 s. Wyd. 2 pt. Wizje człowieka w poezji Mickiewicza, Norwida i Leśmiana. Łódź: AHE [Akad. Hum.-Ekonomiczna] 2013.</li> | + | <li> [[#Wizje człowieka w poezji|Wizje człowieka w poezji]]. Analiza antropologiczna twórczości Adama Mickiewicza, Cypriana Norwida i Bolesława Leśmiana. Wwa: PAX 2009, 343 s. Wyd. 2 pt. Wizje człowieka i świata w poezji Mickiewicza, Norwida i Leśmiana. Łódź: AHE [Akad. Hum.-Ekonomiczna] 2013.</li> |
| <p class='comment'>Rozprawa habilitacyjna.</p> | | <p class='comment'>Rozprawa habilitacyjna.</p> |
| <p class='comment'>Zawartość: Wstęp. – I. Człowiek rywalem Boga? Heroizm i tragizm autokreacji w liryce Adama Mickiewicza: 1. Antropologiczne motywy w liryce okresu wileńsko-kowieńskiego i okresu rosyjskiego [zob. poz. 11]. – 2. Antropologiczne wizje w liryce okresu podróży i emigracji: Człowiek – istota bezdomna. Lektura „Arymana i Ormuzda”; Człowiek – istota wygnana. Lektura „Do samotności”; Ognisty miecz rozumu i światło wiary. Nad wierszami „Mędrcy” oraz „Rozum i wiara”; Umiarkowana lekcja pokory. Uwagi nad „Arcymistrzem”; Stylistyczne paradoksy czy dialektyka bytów? Lektura „Rozmowy wieczornej”; „Stałem się osią w nieskończonym kole”. Lektura „Widzenia”; Człowiek źródłem miłości boskiej. O wierszu „Snuć miłość”; Człowiek jako arche świata w wierszu „Nad wodą wielką i czystą”. – 3. Cierpienie oraz metafizyczny wzlot i upadek Konrada w „Improwizacji” [w poz. 11 pt. Metafizyczne cierpienie Konrada w „Improwizacji”]: Egzystencjalne i ontologiczne wymiary samotności; Tragiczna magia wolności; W stronę idei nadczłowieka; Konrad a mit samozbawienia. – 4. Uwaga końcowa. – II. Człowiek jako sługa i strażnik prawdy. Antropologiczna myśl Cypriana Norwida [w poz. 11 pt.Cypriana Norwida człowiek jako sługa prawdy]: 1. Uwagi wstępne. – 2. Kontekst historyczny. – 3. O właściwy sens prawdy: Czym prawda nie jest; Przeciwko scjentycznemu i spekulatywnemu racjonalizmowi; W perspektywie jasności i ciemności; Scientia nie daje pocieszenia; O pustej aksjologicznie ciekawości; Człowiek wobec systemu; Wobec klasycznej definicji prawdy; Metafizyczno-religijny sens prawdy; Egzystencjalny sens prawdy; Prawda a miłość. – 4. Człowiek i praca: Praca miłością i pięknem ulżona; Antropogenetyczna i soteriologiczna perspektywa pracy; Praca a śmierć. – 5. „Prawda was wyzwoli”. Norwidowe myślenie o wolności: Wolność a prawda i dobro; Wolność a „duch” i „forma” świata; Wolność a osobowy charakter bytu ludzkiego; Wolność a postęp i nadzieja. – 6. Człowiek jako współpracownik Boga: Człowiek – istota twórcza; Twórczość a doskonałość; Twórczość a mądrość; Człowiek – artysta; Oto Człowiek. – III. Człowiek w perspektywie oddalającej się Transcendencji. Elementy antropologii w poezji Bolesława Leśmiana: Dwa aspekty poezji Leśmiana: żywioł i myśl; Kim jest człowiek; Pomiędzy Bogiem a człowiekiem; Tajemnica zła; Pod znakiem metafizycznego dualizmu?; Byt nicości i nicość bytu; Milczący Absolut; W stronę metafizycznej nadziei. – Zakończenie.</p> | | <p class='comment'>Zawartość: Wstęp. – I. Człowiek rywalem Boga? Heroizm i tragizm autokreacji w liryce Adama Mickiewicza: 1. Antropologiczne motywy w liryce okresu wileńsko-kowieńskiego i okresu rosyjskiego [zob. poz. 11]. – 2. Antropologiczne wizje w liryce okresu podróży i emigracji: Człowiek – istota bezdomna. Lektura „Arymana i Ormuzda”; Człowiek – istota wygnana. Lektura „Do samotności”; Ognisty miecz rozumu i światło wiary. Nad wierszami „Mędrcy” oraz „Rozum i wiara”; Umiarkowana lekcja pokory. Uwagi nad „Arcymistrzem”; Stylistyczne paradoksy czy dialektyka bytów? Lektura „Rozmowy wieczornej”; „Stałem się osią w nieskończonym kole”. Lektura „Widzenia”; Człowiek źródłem miłości boskiej. O wierszu „Snuć miłość”; Człowiek jako arche świata w wierszu „Nad wodą wielką i czystą”. – 3. Cierpienie oraz metafizyczny wzlot i upadek Konrada w „Improwizacji” [w poz. 11 pt. Metafizyczne cierpienie Konrada w „Improwizacji”]: Egzystencjalne i ontologiczne wymiary samotności; Tragiczna magia wolności; W stronę idei nadczłowieka; Konrad a mit samozbawienia. – 4. Uwaga końcowa. – II. Człowiek jako sługa i strażnik prawdy. Antropologiczna myśl Cypriana Norwida [w poz. 11 pt.Cypriana Norwida człowiek jako sługa prawdy]: 1. Uwagi wstępne. – 2. Kontekst historyczny. – 3. O właściwy sens prawdy: Czym prawda nie jest; Przeciwko scjentycznemu i spekulatywnemu racjonalizmowi; W perspektywie jasności i ciemności; Scientia nie daje pocieszenia; O pustej aksjologicznie ciekawości; Człowiek wobec systemu; Wobec klasycznej definicji prawdy; Metafizyczno-religijny sens prawdy; Egzystencjalny sens prawdy; Prawda a miłość. – 4. Człowiek i praca: Praca miłością i pięknem ulżona; Antropogenetyczna i soteriologiczna perspektywa pracy; Praca a śmierć. – 5. „Prawda was wyzwoli”. Norwidowe myślenie o wolności: Wolność a prawda i dobro; Wolność a „duch” i „forma” świata; Wolność a osobowy charakter bytu ludzkiego; Wolność a postęp i nadzieja. – 6. Człowiek jako współpracownik Boga: Człowiek – istota twórcza; Twórczość a doskonałość; Twórczość a mądrość; Człowiek – artysta; Oto Człowiek. – III. Człowiek w perspektywie oddalającej się Transcendencji. Elementy antropologii w poezji Bolesława Leśmiana: Dwa aspekty poezji Leśmiana: żywioł i myśl; Kim jest człowiek; Pomiędzy Bogiem a człowiekiem; Tajemnica zła; Pod znakiem metafizycznego dualizmu?; Byt nicości i nicość bytu; Milczący Absolut; W stronę metafizycznej nadziei. – Zakończenie.</p> |
| <li> [[#Kamień i czas|Kamień i czas]]. Wiersze, poematy, eseje. Łódź: Wydawn. Akad. Hum.-Ekonom. 2014, 347 s.</li> | | <li> [[#Kamień i czas|Kamień i czas]]. Wiersze, poematy, eseje. Łódź: Wydawn. Akad. Hum.-Ekonom. 2014, 347 s.</li> |
− | <p class='block'>Artykuły i szkice literackie w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: Jana Parandowskiego mit śródziemnomorski. „Mies. Lit.” 1979 nr 1 s. 51-60. – Feliks w mojej biografii poetyckiej. W: Feliks Rajczak in memoriam. Sieradz 1997 s. 232-243. – Autointerpretacje. „Ogród” 2003 nr 3/4 s. 241-258. – Debiut Wisławy Szymborskiej w kontekście ideologicznym epoki. „Ziemia Zawkrzeńska” 2003 t. VII s. 211-262. – O Herbercie z szacunkiem, lecz nie na kolanach. „Poezja Dzisiaj” 2008 nr 66/67 s. 82-92, przedr. „Znaj” 2008 nr 1 s. 44-49. – Ziemowit w mojej pamięci. W: „Gdzie istnienie i współistnienie nasze uzyskuje sens”. Fragmenty o przyjacielu. Poddębice 2009 s. 192-238 [dot. Ziemowita Skibińskiego]. – Uwagi o estetyce i ontologii wierszy Stanisława Czerniaka. W: Antropologia podmiotu lirycznego. Nowa Wieś k/Tor. 2012 s. 153-174. – Teresa Kaczorowska jako poetka. „Ciechanowskie Zesz. Lit.” 2013 nr 15 s. 204-215. – Lam Quang My – poeta miłości. „Poezja Dzisiaj” 2016 nr 116 s. 83-93.</p> | + | <p class='block'>Artykuły i szkice literackie w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.: Jana Parandowskiego mit śródziemnomorski. „Mies. Lit.” 1979 nr 1 s. 51-60. – Feliks w mojej biografii poetyckiej. W: Feliks Rajczak in memoriam. Sieradz 1997 s. 232-243. – Autointerpretacje. „Ogród” 2003 nr 3/4 s. 241-258. – Debiut Wisławy Szymborskiej w kontekście ideologicznym epoki. „Ziemia Zawkrzeńska” 2003 t. VII s. 211-262. – O Herbercie z szacunkiem, lecz nie na kolanach. „Poezja Dzisiaj” 2008 nr 66/67 s. 82-92, przedr. „Znaj” 2008 nr 1 s. 44-49. – Ziemowit w mojej pamięci. W: „Gdzie istnienie i współistnienie nasze uzyskuje sens”. Fragmenty o przyjacielu. Poddębice 2009 s. 192-238 [dot. Ziemowita Skibińskiego]. – Uwagi o estetyce i ontologii wierszy Stanisława Czerniaka. W: Antropologia podmiotu lirycznego. Nowa Wieś k/Tor. 2012 s. 153-174. – Teresa Kaczorowska jako poetka. „Ciechanowskie Zesz. Lit.” 2013 nr 15 s. 204-215. – Metafizyczne momenty w wierszach Joanny Krupińskiej-Trzebiatowska. „Hybryda” 2015 nr 25 s. 61-69. – Lâm Quang Mỹ – poeta miłości. „Poezja Dzisiaj” 2016 nr 116 s. 83-93; przekł. ang.: Lâm Quang Mỹ – The poet of love. [W:] Lâm Quang Mỹ: Fourth Dimensions.Selected poems. B.m.w. 2017. – Gnothi seauton. Rozmowa poety z samym sobą. „Filo-Sofija” 2017 nr 4 [cz.] 2 s. 237-271. – Refleksje nad lekturą powieści „Mrok i mgła” Stefana Türschmida. „Nowy Napis Co Tydzień” [on-line] 2019 nr 16 [dostęp dnia 8 marca 2021]. Dostępny w Internecie: https://nowynapis.eu/tygodnik/nr-16/artykul/refleksje-nad-lektura-powiesci-mrok-i-mgla-stefana-turschmida.</p> |
| <p class='block'>Wybory utworów w przekł.: białorus. : Cen' nad raŭnìnaj. [Przeł.:] A. Antonavìč Lojka, Ì. Bagdanovìč, A. Razanav. Slonìm 2002, – ros.: Kogda derevo grustit. Stihotvoreniâ. [Przeł.:] R. Kazakova, K. Koval'dži, A. Ananičev, M. Borodicka. Moskva; Râzan’; Varšava 2001.</p> | | <p class='block'>Wybory utworów w przekł.: białorus. : Cen' nad raŭnìnaj. [Przeł.:] A. Antonavìč Lojka, Ì. Bagdanovìč, A. Razanav. Slonìm 2002, – ros.: Kogda derevo grustit. Stihotvoreniâ. [Przeł.:] R. Kazakova, K. Koval'dži, A. Ananičev, M. Borodicka. Moskva; Râzan’; Varšava 2001.</p> |
− | <p class='block'>Przekłady wierszy K. Świegockiego w antologiach zagranicznych: franc.: Le pire est certain. Anthologie de la poésie catastrophiste polonaise du XXe siècle. [Przeł.:] Ch. Jeżewski, C.-H. du Bord. Paris: 2009, – ukr.: Tomu ŝo voni suŝcì. Antologìâ sučasnoï pol's'koï poezìï Dlatego że są. Antologia współczesnej poezji polskiej. Wybór wierszy: S. Szewczenko. Lwów 2005.</p> | + | <p class='block'>Przekłady wierszy K. Świegockiego w antologiach zagranicznych: franc.: Le pire est certain. Anthologie de la poésie catastrophiste polonaise du XXe siècle. [Przeł.:] Ch. Jeżewski, C.-H. du Bord. Paris: 2009, – ukr.: Tomu ŝo voni suŝcì. Antologìâ sučasnoï pol's'koï poezìï = Dlatego że są. Antologia współczesnej poezji polskiej. Wybór wierszy: S. Szewczenko. Lwów 2005.</p> |
| </ol> | | </ol> |
| ===Prace redakcyjne=== | | ===Prace redakcyjne=== |
Linia 58: |
Linia 58: |
| <li> Bazar poetycki. [Antologia]. Wyboru dokonali: Z. Lisowski, K. Świegocki, E. Kasjanowicz. Siedlce: UOK [Uczelniany Ośrodek Kultury]. AP [Akad. Podlaska], MOK [Miej. Ośrodek Kultury] 1999, 87 s.</li> | | <li> Bazar poetycki. [Antologia]. Wyboru dokonali: Z. Lisowski, K. Świegocki, E. Kasjanowicz. Siedlce: UOK [Uczelniany Ośrodek Kultury]. AP [Akad. Podlaska], MOK [Miej. Ośrodek Kultury] 1999, 87 s.</li> |
| <li> W. Pietrzak: Literatura sumieniem narodu. Wybór pism. Wstęp i wybór: K. Świegocki. Wwa: PAX 2012, 179 s.</li> | | <li> W. Pietrzak: Literatura sumieniem narodu. Wybór pism. Wstęp i wybór: K. Świegocki. Wwa: PAX 2012, 179 s.</li> |
− | <li> H. Nowobielska: Życie wierszami haftowane. Wybrane utwory literackie i gwarowe białczańskiej poetki. [Wstęp, wybór i oprac.: K. Świegocki]. Białka Tatrzańska, Nowy Targ: Zakład Poligraficzny MK 2014, 255 s.</li> | + | <li> H. Nowobielska: Życie wierszami haftowane. Wybrane utwory literackie i gwarowe białczańskiej poetki. [Wstęp, wybór i oprac.: K. Świegocki]. Białka Tatrzańska; Nowy Targ: Zakład Poligraficzny MK 2014, 255 s.</li> |
| </ol> | | </ol> |
| </div id='primary'> | | </div id='primary'> |
Linia 69: |
Linia 69: |
| <ul> | | <ul> |
| <li>Ank. 2012, 2013.</li> | | <li>Ank. 2012, 2013.</li> |
− | <li> Wywiady: Cieszę się, że wróciłem. [Rozm. redakcja]. „Mag. Bolesławca” 2001 nr z 27 IV; Nigdy nie przypuszczałem, że Podlasie stanie się dla mnie, jako pisarza, tak ważne. [Rozm. W. Korolczuk] „Echo Nowe” 2001 nr 7-8; Sam fakt tworzenia jest zapłatą. Rozm. M. Bieńkowska. „Gł. Mławy” 2007 nr z 20 VII; Uczyć należy rozumienia pojęć. Rozm. M. Bieńkowska „Gł. Mławy” 2007 nr z 13 VII; Między słowem a metafizyką. Rozm. E. Stangrodzka. „Tyg. Ciechanowski” 2008 nr 45; Czym jest człowiek wobec Boga, świata i siebie samego. Rozm. W. Olbrych. Cz. 1-3. „Gaz. Kult.” 2013 nr z IX-XI.</li> | + | <li> Wywiady: Cieszę się, że wróciłem. [Rozm. redakcja]. „Mag. Bolesławca” 2001 nr z 27 IV; Nigdy nie przypuszczałem, że Podlasie stanie się dla mnie, jako pisarza, tak ważne. [Rozm. W. Korolczuk] „Echo Nowe” 2001 nr 7-8; Sam fakt tworzenia jest zapłatą. Rozm. M. Bieńkowska. „Gł. Mławy” 2007 nr z 20 VII; Uczyć należy rozumienia pojęć. Rozm. M. Bieńkowska „Gł. Mławy” 2007 nr z 13 VII; Między słowem a metafizyką. Rozm. E. Stangrodzka. „Tyg. Ciechanowski” 2008 nr 45; Czym jest człowiek wobec Boga, świata i siebie samego. Rozm. W. Olbrych. Cz. 1-3. „Gaz. Kult.” 2013 nr z IX-XI; O poezji metafizycznej i kulturze. Rozm. S. Szczęsny, A. Ziontek. W: Egzystencja, metafizyka i kultura w pisarstwie Kazimierza Świegockiego. Łódź 2018; Gdzie się podziali prawdziwi uczeni? Rozm. K. Napierski. "Mława Life" 2019 nr 2.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 79: |
Linia 79: |
| <li> K. SMOCZYK: Kazimierz Świegocki. Sieradz: Woj. Bibl. Publiczna 1986, 8 s.</li> | | <li> K. SMOCZYK: Kazimierz Świegocki. Sieradz: Woj. Bibl. Publiczna 1986, 8 s.</li> |
| <li> Poezja i egzystencja. O twórczości poetyckiej Kazimierza Świegockiego. Studia, szkice, interpretacje. Red.: S. Szczęsny. Wstęp: K. Dybciak. Siedlce: Wydawn. Akad. Podlaskiej 1999, 362 s. [zawiera szkice drukowane przed 1998, a oznaczone dwiema gwiazdkami **, nadto: Z. ANDRES: Badania nad autentyzmen Kazimierza Świegockiego a jego poezja; A. CHMIELECKI: Byt i sens; S. CZERNIAK: Metafizyka obrazów i obecność tragizmu w „Genealogii”; A. CZYŻ: Lekcje istnienia; J. DANKOWSKA: O muzyce w poezji; J. GARDZIŃSKA: Uwagi o semantyce pytań; M. GOGACZ: Zdziwienie i obraz. (Glosa o poezji Kazimierza Świegockiego); M. KLECEL: Genealogie i kosmogonie; T. KOSTKIEWICZOWA: „Rozłączenia” – dialog tekstów?; R. KRAWCZYK: Człowiek – „Biblia” – drogi poszukiwań; Z. LISOWSKI: O „Starości”; A. ŁOJKA: O trzech radościach – gawęda z przykładami druhowi a postronnym z serdecznością zapisana; W. OSKOCKIJ: Czasowe i ponadczasowe; H. PUSTKOWSKI: O „Dedalu” – szkic interpretacyjny; M.K. SIWIEC: „Więc czymże jestem”; Z. SKIBIŃSKI: O poezji Kazimierza Świegockiego – rekonesans; Eros i symbole; W. SMASZCZ: „Zrodzony z prochu ziemi”; A. SULIKOWSKI: Ludzkie królowanie („Do nienarodzonej”); S. SZCZĘSNY: Co znaczy umrzeć i śpiewać – po polsku?; Między biografią a twórczością, czyli Kazimierza Świegockiego portret prawie własny – zamiast Posłowia; M. ŚWIDZIŃSKI: Człowiek pośród oceanu. Kilka uwag o poszukiwaniu logosu we współczesnej poezji filozoficzno-religijnej; K. WOJTCZUK: Wykładniki leksykalne kolorów; S. WRZOSEK: Pochwala rozumu poetyckiego; E. ZGOLIŃSKA: Przestrzeń świata i przestrzenność podmiotu; L. ZWONARIOWA: Kod zoomorficzny].</li> | | <li> Poezja i egzystencja. O twórczości poetyckiej Kazimierza Świegockiego. Studia, szkice, interpretacje. Red.: S. Szczęsny. Wstęp: K. Dybciak. Siedlce: Wydawn. Akad. Podlaskiej 1999, 362 s. [zawiera szkice drukowane przed 1998, a oznaczone dwiema gwiazdkami **, nadto: Z. ANDRES: Badania nad autentyzmen Kazimierza Świegockiego a jego poezja; A. CHMIELECKI: Byt i sens; S. CZERNIAK: Metafizyka obrazów i obecność tragizmu w „Genealogii”; A. CZYŻ: Lekcje istnienia; J. DANKOWSKA: O muzyce w poezji; J. GARDZIŃSKA: Uwagi o semantyce pytań; M. GOGACZ: Zdziwienie i obraz. (Glosa o poezji Kazimierza Świegockiego); M. KLECEL: Genealogie i kosmogonie; T. KOSTKIEWICZOWA: „Rozłączenia” – dialog tekstów?; R. KRAWCZYK: Człowiek – „Biblia” – drogi poszukiwań; Z. LISOWSKI: O „Starości”; A. ŁOJKA: O trzech radościach – gawęda z przykładami druhowi a postronnym z serdecznością zapisana; W. OSKOCKIJ: Czasowe i ponadczasowe; H. PUSTKOWSKI: O „Dedalu” – szkic interpretacyjny; M.K. SIWIEC: „Więc czymże jestem”; Z. SKIBIŃSKI: O poezji Kazimierza Świegockiego – rekonesans; Eros i symbole; W. SMASZCZ: „Zrodzony z prochu ziemi”; A. SULIKOWSKI: Ludzkie królowanie („Do nienarodzonej”); S. SZCZĘSNY: Co znaczy umrzeć i śpiewać – po polsku?; Między biografią a twórczością, czyli Kazimierza Świegockiego portret prawie własny – zamiast Posłowia; M. ŚWIDZIŃSKI: Człowiek pośród oceanu. Kilka uwag o poszukiwaniu logosu we współczesnej poezji filozoficzno-religijnej; K. WOJTCZUK: Wykładniki leksykalne kolorów; S. WRZOSEK: Pochwala rozumu poetyckiego; E. ZGOLIŃSKA: Przestrzeń świata i przestrzenność podmiotu; L. ZWONARIOWA: Kod zoomorficzny].</li> |
| + | <li> Egzystencja, metafizyka i kultura w pisarstwie Kazimierza Świegockiego. Łódź: Wydawnictwo Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi 2018, 400 s.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 98: |
Linia 99: |
| <li> Tenże: Kazimierz Świegocki – poeta metafizyczny. W tegoż: Siedleckie miniatury. Siedlce 2009.</li> | | <li> Tenże: Kazimierz Świegocki – poeta metafizyczny. W tegoż: Siedleckie miniatury. Siedlce 2009.</li> |
| <li> J.K. WEBER: Kazimierz Świegocki – poeta i hermeneuta w oczach krytyków. „Hybryda” 2013 nr 22.</li> | | <li> J.K. WEBER: Kazimierz Świegocki – poeta i hermeneuta w oczach krytyków. „Hybryda” 2013 nr 22.</li> |
− | <li> A. Ziontek: „I tak powstaje świat...” Glosy na jubileusz Kazimierza Świegockiego. „Ciechanowskie Zesz. Lit.” 2014 nr 16.</li> | + | <li> A. ZIONTEK: „I tak powstaje świat...” Glosy na jubileusz Kazimierza Świegockiego. „Ciechanowskie Zesz. Lit.” 2014 nr 16.</li> |
| + | <li> K. CEL: O poezji Kaziemierza Świegockiego. „Świętokrzyski Kwartalnik Literacki” 2015 nr 1-2.</li> |
| <li> T. KACZOROWSKA: Mistrz słowa polskiego. „Ciechanowskie Zesz. Lit.” 2015 nr 17.</li> | | <li> T. KACZOROWSKA: Mistrz słowa polskiego. „Ciechanowskie Zesz. Lit.” 2015 nr 17.</li> |
| <li> R. MIELCHORSKI: Dzieło Kazimierza Świegockiego w świetle kategorii „osobowości twórczej”. Na przykładzie poematu „Morze utracone”. „Filo-Sofija” 2015 nr 4.</li> | | <li> R. MIELCHORSKI: Dzieło Kazimierza Świegockiego w świetle kategorii „osobowości twórczej”. Na przykładzie poematu „Morze utracone”. „Filo-Sofija” 2015 nr 4.</li> |
| + | <li> D. SKAWIŃSKI: „Blues o Wielkim Ptaku” Kazimierza Świegockiego w perspektywie lektur hermeneutycznych. „ Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica” 2017 [t.] 5.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 179: |
Linia 182: |
| <li> Z. LISOWSKI: O Norwidzie w kontekście filozofii. „Prz. Powsz.” 2008 nr 2.</li> | | <li> Z. LISOWSKI: O Norwidzie w kontekście filozofii. „Prz. Powsz.” 2008 nr 2.</li> |
| <li> B. URBANKOWSKI: Kazimierz Świegocki – poeta eseju. „Gaz. Pol.” 2008 nr 43.</li> | | <li> B. URBANKOWSKI: Kazimierz Świegocki – poeta eseju. „Gaz. Pol.” 2008 nr 43.</li> |
| + | </ul> |
| + | |
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| + | |
| + | ===Wizje człowieka w poezji=== |
| + | |
| + | <ul> |
| + | <li> W. OLBRYCH-NAWROCKA: Poezja i antropologia. „Hybryda” 2015 nr 25. </li> |
| + | <li> M. SIEDLECKI: Metafizyczna wizja świata w poezji Mickiewicza, Norwida i Leśmiana. „Bibliotekarz Podlaski” 2016 nr 2.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 188: |
Linia 200: |
| <li> K. DERDOWSKI: Opus magnum Kazimierza Swiegockiego. „Topos” 2015 nr 3.</li> | | <li> K. DERDOWSKI: Opus magnum Kazimierza Swiegockiego. „Topos” 2015 nr 3.</li> |
| <li> A. NĘCKA: Synteza sprzeczności. „Nowe Książ” 2015 nr 6.</li> | | <li> A. NĘCKA: Synteza sprzeczności. „Nowe Książ” 2015 nr 6.</li> |
| + | <li> M. SIEDLECKI: „Kamień i czas”. O metafizycznych rubieżach poezji Kazimierza Świegockiego. „Literat Krakowski” 2017 nr 10. |
| + | <li> A. DĘBKOWSKI: Pochwała tajemnicy istnienia. „Gazeta Kulturalna” 2015 nr 2.</li> |
| + | </li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |