Urodzony 16 maja Data dzienna urodzenia wg inf. autora w ankiecie dla IBL PAN z 2009; data 28 września figuruje w błędnym zapisie urzędowym. 1947 we wsi Topiąca (mazowieckie); syn Romana Dąbrowskiego i Władysławy z Głowackich, rolników. Od 1961 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława Jagiełły w Płocku. W 1965 zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim (UW). Debiutował w 1970 artykułem ''Świat metaforą opisany. O prozie Tadeusza Nowaka,'' opublikowanym na łamach dwutygodnika „Współczesność” (nr 11). W tymże roku uzyskał magisterium i został zatrudniony na Wydziale Polonistyki UW. W pracy naukowo-badawczej zajął się historią literatury polskiej XX w. oraz komparatystyką, a w późniejszym okresie szczególnie m.in. problematyką modernizmu, postmodernizmu i krytyki etycznej, a także tożsamości kulturowej. W 1970-81 należał do PZPR oraz do ZNP. W 1975 obronił na UW pracę doktorską pt. ''Stanisław Piętak. Studium historycznoliterackie'' (promotor dr Janusz Rohoziński). Artykuły, studia i recenzje ogłaszał na łamach wielu czasopism, m.in. „Tygodnika Kulturalnego” (1979—80, 1985-87, tu m.in. w 1985-86 cykl felietonów literackich pt. ''Orzeł i reszka literatury współczesnej''), „Nowych Książek” (1979-81), „Miesięcznika Literackiego” (1978-88), „Przeglądu Humanistycznego” (1979-81, 1990-98). Kilkakrotnie pracował jako lektor języka i kultury polskiej na zagranicznych uczelniach: w 1975-77 na Uniwersytecie w Getyndze, w 1987-89 w Coal Mining Management College w Pekinie, a w 1990-94 w Instytucie Slawistyki w Tybindze. W 1988 habilitował się na UW w oparciu o rozprawę pt. ''„Nierzeczywista rzeczywistość". Twórczość Andrzeja Kuśniewicza na tle epoki.'' W 1995-2003 był członkiem ZLP. Organizował lub współorganizował, a także był uczestnikiem wielu krajowych i międzynarodowych konferencji i sesji naukowych, m.in. na uniwersytecie w Wiedniu, uniwersytetach w Berlinie, w Saarbrücken, Passau, Trewirze, Greifswaldzie, Bonn, Brukseli, Lueven, Bukareszcie, Sofii, Ljubljanie, Belgradzie, Piliscabie, Neapolu, Pradze, Brnie, Debreczynie, Mińsku, Drohobyczu i Lwowie. W 1993-95 brał udział w grancie naukowym Uniwersytetu Środkowoeuropejskiego, a w 1997-98 grancie dydaktycznym Open Society Institute w Budapeszcie. W semestrze zimowym 1996/1997 i letnim 1999/2000 jako profesor-gość w Instytucie Slawistyki na Uniwersytecie w Heidelbergu wykładał literatury zachodniosłowiańskie. W 1997 uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego UW i w tymże roku wszedł w skład Rady Naukowej Instytutu Literatury Polskiej. W 1999-2002 był członkiem senackiej Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów, a w 2002-05 członkiem Komisji Oceniającej Nauczycieli Akademickich poza Wydziałami. W 2001-06 pełnił funkcję kierownika Zakładu Literatury XX wieku w Instytucie Literatury Polskiej (ILP) UW. W 2002 otrzymał tytuł naukowy profesora. W 2002-05 był przewodniczącym Komisji Literaturoznawczej I Wydziału Polonistyki do spraw przewodów doktorskich; funkcję tę pełnił także w 2005-12. W 2002-05 przewodniczył Radzie Naukowej Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców Polonicum UW. Wielokrotnie brał udział w programie dydaktycznym Polonicum na kursach wakacyjnych i zimowych oraz jako wykładowca w ramach programu Sokrates/Erasmus. W 2002 był współorganizatorem (wspólnie z prof. Andrzejem Makowieckim) międzynarodowej konferencji naukowej pt. ''Modernistyczne źródła dwudziestowieczności'', a w 2003 konferencji ''Dwudziestowieczność'' (wspólnie z dr. Tomaszem Wójcikiem). W 2003 został kierownikiem Pracowni Badań Literackiej Kultury Mniejszości ILP UW; w jej ramach prowadził zajęcia i publikował teksty dotyczące pogranicza kulturowego polsko-niemiecko-żydowskiego. W 2003-06 kierował wspólnie z prof. Haliną Janaszek-Ivanićkovą pracami Międzynarodowej Sieci Naukowej powołanej do realizacji projektu pt. ''Literatury słowiańskie po 1989 roku w dialogu z Europą a światem. Nowe zjawiska, tendencje, perspektywy ''(sesje naukowe w Budziszynie/Bautzen 2003 oraz w Piliscabie, Węgry 2004). W 2004 we współpracy z Uniwersytetem Pedagogicznym w Drohobyczu zorganizował konferencję naukową pt. ''Drohobycz-miasto wielu kultur''. W 2005-12 pełnił funkcję dyrektora ILP UW. W 2007 z jego inicjatywy powstał Zakład Komparatystyki, tworzony wraz z prof. Edwardem Kasperskim i dr hab. Ewą Szczęsną, którego został członkiem (od 2018 jako profesor emeritus). W 2005 roku przebywał przez miesiąc na stypendium badawczym Deutscher Akademischer Austausch Dienst (DAAD) na uniwersytecie w Trewirze. Okresowo współpracował z Polskim Radiem i Telewizją, m.in. brał udział w kolejnych edycjach teleturnieju ''Wielka Gra'', a w późniejszych latach w programach kanału TVP Kultura. W 2004-11 należał do Rady Programowej „Przeglądu Filozoficzno-Literackiego”, w 2008-13 do redakcji „Prac Filologicznych. Seria Literaturoznawcza”. W 2009 dołączył do Komitetu Redakcyjnego rumuńskiego czasopisma „Romanoslavica”. W 2007 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego UW. W tymże roku był współzałożycielem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Polonistycznych oraz został członkiem Komitetu Honorowego portalu internetowego ''Wspólne lektury''. W semestrze zimowym 2012/2013 był profesorem-gościem w Seminarium Slawistycznym w Tybindze. Należy do wielu organizacji i stowarzyszeń naukowych, m.in. Societas Jablonoviana (od 2002), Komisji Literatury Porównawczej Międzynarodowego Komitetu Slawistów (od 2003), Polskiego Stowarzyszenia Komparatystyki Literackiej (od 2013). Trzykrotnie otrzymał indywidualną nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1978, 1983, 2006). Mieszka w Warszawie.