|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| − | '''SZYMUTKO Stefan''' | + | <div id="shortDescription"> |
| | + | <p>1958–2009</p> |
| | + | <p>Historyk literatury, eseista.</p> |
| | + | </div id='shortDescription'> |
| | | | |
| − | '''1958–2009''' | + | <div class='all'> |
| | + | <div class='biogram'> |
| | + | ==BIOGRAM== |
| | + | <p>Urodzony 27 lipca 1958 w Mysłowicach; syn Józefa Szymutki i Marii z domu Otkowicz. Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. T. Kościuszki w Mysłowicach. Po zdaniu matury w 1977 studiował polonistykę na Uniwersytecie Śląskim (UŚl.). W 1980 otrzymał srebrną odznakę im. M. Kopernika „Primus Inter Pares”. Debiutował w 1981 recenzją powieści S. Piskora pt. ''Ruchomy kraj'', zamieszczoną w dwutygodniku „Poglądy” (nr 8). W tymże roku uzyskał magisterium, wyróżnione Nagrodą Specjalną Sekretarza Naukowego PAN, i rozpoczął pracę w Zakładzie Historii Literatury Poromantycznej Instytutu Literatury i Kultury Polskiej (od 1991 Instytut Nauk o Literaturze Polskiej, od 2005 im. I. Opackiego) na UŚl. W badaniach naukowych zajął się literaturą polską XX wieku ze szczególnym uwzględnieniem twórczości Teodora Parnickiego. Odbył staże naukowe w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1 X 1984–15 II 1985) i w Instytucie Badań Literackich PAN w Warszawie (16 II–30 VI 1994). Rozprawy i eseje publikował m.in. w czasopismach: „Pamiętnik Literacki” (1990, 1994, 1997, 2010), „Ruch Literacki” (1991, 1994, 1997), „FA-art” (1995–2005, z przerwami), „Opcje” (1996, 2002–2004, 2008, 2009), „Res Publica Nowa” (1995–1999), „Śląsk” (1996, 1999, 2000, 2003, 2008; w 1999–2000 redaktor Działu Krytyki i Eseju). W 1991 na podstawie rozprawy ''Wielość i wielkość. O końcu „Zgody Narodów” Parnickiego'' doktoryzował się na UŚl. (promotor prof. Tadeusz Bujnicki), po czym otrzymał stanowisko adiunkta. W 1997 współtworzył Towarzystwo Literackie im. T. Parnickiego, którego do 2001 był prezesem. Pracował wiele lat nad przypisami do powieści Parnickiego ''Słowa i ciała'', których nie ukończył. Stopień doktora habilitowanego uzyskał na UŚl. w 1999 na podstawie dysertacji ''Rzeczywistość jako zwątpienie w literaturze i literaturoznawstwie''. W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego na UŚl., a w 2007 tytuł naukowy profesora. Został czterokrotnie wyróżniony nagrodą Rektora UŚl.: w 1986 nagrodą III stopnia, w 2000 i 2001 nagrodą II stopnia, a w 2007 nagrodą I stopnia.</p> |
| | + | <p>Zawarł związek małżeński z Alicją Płachtą, księgową. Zmarł 18 lutego 2009 w Mysłowicach; pochowany na tamtejszym cmentarzu.</p> |
| | + | </div> <!-- biogram --> |
| | | | |
| − | Historyk literatury, eseista.
| + | <span id='tworczosc'></span><div id='primary'> |
| | | | |
| − | Urodzony 27 lipca 1958 w Mysłowicach; syn Józefa Szymutki i Marii z domu Otkowicz. Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. T. Kościuszki w Mysłowicach. Po zdaniu matury w 1977 studiował polonistykę na Uniwersytecie Śląskim (UŚl.). W 1980 otrzymał srebrną odznakę im. M. Kopernika „Primus Inter Pares”. Debiutował w 1981 recenzją powieści S. Piskora pt. ''Ruchomy kraj'', zamieszczoną w dwutygodniku „Poglądy” (nr 8). W tymże roku uzyskał magisterium, wyróżnione Nagrodą Specjalną Sekretarza Naukowego PAN, i rozpoczął pracę w Zakładzie Historii Literatury Poromantycznej Instytutu Literatury i Kultury Polskiej (od 1991 Instytut Nauk o Literaturze Polskiej, od 2005 im. I. Opackiego) na UŚl. W badaniach naukowych zajął się literaturą polską XX wieku ze szczególnym uwzględnieniem twórczości Teodora Parnickiego. Odbył staże naukowe w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1 X 1984–15 II 1985) i w Instytucie Badań Literackich PAN w Warszawie (16 II–30 VI 1994). Rozprawy i eseje publikował <nowiki>m.in</nowiki>. w czasopismach: „Pamiętnik Literacki” (1990, 1994, 1997, 2010), „Ruch Literacki” (1991, 1994, 1997), „FA-art” (1995–2005, z przerwami), „Opcje” (1996, 2002–2004, 2008, 2009), „Res Publica Nowa” (1995–1999), „Śląsk” (1996, 1999, 2000, 2003, 2008; w 1999–2000 redaktor Działu Krytyki i Eseju). W 1991 na podstawie rozprawy ''Wielość i wielkość. O końcu „Zgody Narodów” Parnickiego'' doktoryzował się na UŚl. (promotor prof. Tadeusz Bujnicki), po czym otrzymał stanowisko adiunkta. W 1997 współtworzył Towarzystwo Literackie im. T. Parnickiego, którego do 2001 był prezesem. Pracował wiele lat nad przypisami do powieści Parnickiego ''Słowa i ciała'', których nie ukończył. Stopień doktora habilitowanego uzyskał na UŚl. w 1999 na podstawie dysertacji ''Rzeczywistość jako zwątpienie w literaturze i literaturoznawstwie''. W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego na UŚl., a w 2007 tytuł naukowy profesora. Został czterokrotnie wyróżniony nagrodą Rektora UŚl.: w 1986 nagrodą III stopnia, w 2000 i 2001 nagrodą II stopnia, a w 2007 nagrodą I stopnia.
| + | ==TWÓRCZOŚĆ== |
| | + | <ol> |
| | | | |
| − | Zawarł związek małżeński z Alicją Płachtą, księgową. Zmarł 18 lutego 2009 w Mysłowicach; pochowany na tamtejszym cmentarzu.
| + | <li> [[#Zrozumieć Parnickiego|Zrozumieć Parnickiego]]. Katow.: Gnome Books 1992, 231 s.</li> |
| | + | <li> [[#Rzeczywistość jako zwątpienie w literaturze i w literaturoznawstwie|Rzeczywistość jako zwątpienie w literaturze i w literaturoznawstwie]]. Katow.: Wydawn. UŚl. 1998, 193 s. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 1758.</li> |
| | + | <p class='comment'>Rozprawa habilitacyjna.</p> |
| | + | <p class='comment'>Zawartość: Wstęp: Niewyrażalna i niedostępna rzeczywistość. — Cz. 1. Powieść historyczna i spór o byt. (Krytycznoliteracka recepcja powieści historycznej w latach 1945–1960). — Cz. 2. Rzeczywistość w poezji: Lechoń: niezgoda na literackość; Broniewski: niezgoda na rzeczywistość. — Cz. 3. Literatura popularna wobec rzeczywistości: Meta(?)fizyka baronowej [K.] Blixen; Nadzieja nazywa się [W.] Wharton. — Cz. 4. Rzeczywistość w wielkiej literaturze: Wielkość Gombrowicza: śmierć w „Zbrodni z premedytacją”; Rzeczywistość Joyce’a; Parnicki: między historią i literaturą. — Cz. 5. Rzeczywistość w literaturoznawstwie: Ciało profesora Sławińskiego; Poststrukturalizm — poststrukturalizmem, ale …</p> |
| | + | <li> [[#Nagrobek ciotki Cili|Nagrobek ciotki Cili]]. [Eseje]. Katow.: Wydawn. UŚl. 2001, 97 s. ''Bibliotheca Alia Universa'',t.1.</li> |
| | + | <p class='comment'>Literacka Nagroda „Solidarności” w 2002; nominacje do nagrody Śląski Wawrzyn Lit. w 2001 i do Nagrody Lit. Nike w 2002.</p> |
| | + | <p class='comment'>Zawartość: T. Sławek: Widok z okna. (Zamiast wstępu). — Nagrobek ciotki Cili; Moja babka, mój dziadek, nasza samotność; Chopcy z Cimoka. Opowieść nierozwojowa; Pożegnanie. — K. Uniłowski: Zamiast posłowia. — Kilka jednak jeszcze słów od autora.</p> |
| | + | <p class='comment'>Przekł. niem. eseju Moja babka, mój dziadek, nasza samotność: Meine Grossmutter, mein Grossvater, unsere Einsamkeit. „FA-art”. Vierteljahreszeitschrift für Literatur. Sondernummer zur Frankfurter Buchmesse 1998.</p> |
| | + | <li> [[#Przeciw marzeniu? Jedenaście przykładów, ośmioro pisarzy|Przeciw marzeniu? Jedenaście przykładów, ośmioro pisarzy]]. Katow.: Wydawn. UŚl. 2006, 174 s. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 2416.</li> |
| | + | <p class='comment'>Zawartość: Od autora. — Semantyka wypowiedzi narracyjnych — problemów ciąg dalszy; Trud pokrzepiania serc albo samotność pozytywisty [dot. H. Sienkiewicza]; Historia i ciało. „Srebrne orły” Teodora Parnickiego; Poza pociechą logosu. (W stronę interpretacji „Słowa i ciała” Teodora Parnickiego); Ten nudzący się Chozroes, ta nudna Markia… [dot.: T. Parnicki: Słowo i ciało]; Opowiadanie, życie i śmierć (według Austera i Parnickiego); Starożytny wiek dziewiętnasty. „Ostatnia powieść” Teodora Parnickiego; Naturalna tolerancja Teodora Parnickiego; Zjawisko i istota w historii (według „Ostatniej powieści” Teodora Parnickiego); Marzenia Schulza; Peryfraza, zaimek i rzeczywistość. Nie tylko o narracji Gombrowicza.</p> |
| | + | <li> [[#Po co literatura jeszcze jest?|Po co literatura jeszcze jest?]] Pisma rozproszone. Wybór, oprac. i posł.: G. Olszański i M. Jochemczyk. Katow.: Wydawn. UŚl. 2013, 277 s. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 3101.</li> |
| | + | <p class='comment'>Zawartość: Zamiast wstępu… notatka o centrum. — Parnicki for ever: Czytanie Parnickiego (na przykładzie „Słowa i ciała”); Parnicki — ostatni pisarz bytu; Teodor Parnicki w Mysłowicach i Katowicach; Teodor Parnicki for ever; O dziennikach Teodora Parnickiego; Mistyka Teodora Parnickiego; Na czym utknąłem? Pokaz bezradnej lektury „Słowa i ciała”. — Przestrzenie teorii: Po co literatura jeszcze jest? Na motywach książek Janusza Sławińskiego „Przypadki poezji” i „Miejsce interpretacji”; Bycie humanistą. O artykułach Janusza Sławińskiego w „Tekstach” (1972–1981); Wokół „Tekstów i tekstów” Janusza Sławińskiego. — Przestrzenie poezji: Lechoń o pogrzebie Słowackiego; Symbolizm, egocentryzm, historia. („Lustro” Wacława Iwaniuka); Poezja i nic. — Post scriptum do napisanej kiedyś książki: Zaczyn; Gdzie się podział Karol? Między jednostkowym a społecznym. — Wywiady: W poszukiwaniu (straconej tożsamości?). Ze Stefanem Szymutko rozmawiał M. Kubik; Ciotka Cila idzie do Europy. Ze Stefanem Szymutko rozmowę przeprowadziła W. Konopelska; „Nie wynokwiać”. Ze Stefanem Szymutko rozmawiali A. Musialik i H. Grzonka. — Zawsze fragmenty [wyimki z różnych tekstów]. — M. Jachemczyk, G. Olszański: Po co literatura jeszcze jest! [Posł.].</p> |
| | + | <p class='comment'>Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych: Cienie i blaski Helikonu na Marszałkowskiej. W: W kręgu dwudziestowiecznego realizmu. Katow. 1983 s. 91–108. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 612 [dot. M. Białoszewskiego]. — Koniec porozumienia z odbiorcą. (O odmianie powieści historycznej stworzonej przez Teodora Parnickiego). W: Studia o przemianach gatunkowych w powieści polskiej XX wieku. Katow. 1987 s. 116–138. — Publicystyka wobec powieściopisarstwa w twórczości Teodora Parnickiego. „Ruch Lit.” 1987 nr 4/5 s. 309–322. — Poetyka powieści historycznych Teodora Jeske-Choińskiego. W: Między krytyką a prozą artystyczną pozytywizmu i modernizmu. Katow. 1988 s. 81–101. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 911. — Pozorna nonszalancja. (O „Torpedzie czasu” Antoniego Słonimskiego). W: Skamander. T. 6. Studia o twórczości Antoniego Słonimskiego. Katow. 1988 s. 133–143. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''.,880''.'' — Historia w poezji Lechonia. W: Skamander. T. 8. Szkice i interpretacje. Katow. 1991 s. 27–46. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 1170. — Od bytu do romansu. Krytycznoliteracka recepcja powieści historycznej w latach 1945–1956. W: Cezury i przełomy. Studia o literaturze polskiej XX wieku. Katow. 1994 s. 48–83. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 1371. — Źródło, czyli tekstu historii ciąg dalszy. Na przykładzie „Końca Zgody Narodów” Teodora Parnickiego. „Pam. Lit.” 1994 z. 2 s. 62–94. — Konwencjonalizacja i problemy lektury. O poezji Jana Lechonia. W: „Ktokolwiek jesteś bez ojczyzny…”. Topika polskiej współczesnej poezji emigracyjnej. Łódź 1995 s. 151–179. — Poezja i kibel. W: Stare i nowe w literaturze najnowszej. Bydg. 1996 s. 130–139 [dot. W. Broniewski: Rozmowa z Historią]. — Parnicki: między historią a literaturą. Od „Aecjusza ostatniego Rzymianina” do „Słowa i ciała”. „Pam. Lit.” 1997 z. 1 s. 79–94. — Poza pociechą logosu. W stronę interpretacji „Słowa i ciała”. W: Świat Parnickiego. Materiały z konferencji. Wr. 1999 s. 49–57. — Dzieło literackie jako wyzwanie dla teorii literatury. „FA-art” 2001 nr 3 s. 24–35.</p> |
| | + | </ol> |
| | + | </div id='primary'> |
| | | | |
| − | TWÓRCZOŚĆ
| + | <div id='secondary'> |
| | + | ==OPRACOWANIA (wybór)== |
| | | | |
| − | 1. Zrozumieć Parnickiego. Katow.: Gnome Books 1992, 231 s.
| |
| | | | |
| − | 2. Rzeczywistość jako zwątpienie w literaturze i w literaturoznawstwie. Katow.: Wydawn. UŚl. 1998, 193 s. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 1758.
| + | <ul> |
| | + | <li>Wywiady zob. Twórczość poz. 6 oraz m.in.: Zostawcie Śląsk w spokoju. Rozm. B.T. Wieliński. „Gaz. Wybor.” 2004 nr 301 dod. „Katowice”.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | Rozprawa habilitacyjna.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | Zawartość: Wstęp: Niewyrażalna i niedostępna rzeczywistość. — Cz. 1. Powieść historyczna i spór o byt. (Krytycznoliteracka recepcja powieści historycznej w latach 1945–1960). — Cz. 2. Rzeczywistość w poezji: Lechoń: niezgoda na literackość; Broniewski: niezgoda na rzeczywistość. — Cz. 3. Literatura popularna wobec rzeczywistości: Me<nowiki>ta(?)fizyka baronowej [K.] </nowiki>Blixen<nowiki>; Nadzieja nazywa się [W.] Wharton. — Cz. 4. Rzeczywistość w wielkiej literaturze: Wielkość Gombrow</nowiki>icza: śmierć w „Zbrodni z premedytacją”; Rzeczywistość Joyce’a; Parnicki: między historią i literaturą. — Cz. 5. Rzeczywistość w literaturoznawstwie: Ciało profesora Sławińskiego; Poststrukturalizm — poststrukturalizmem, ale …
| + | ===Ogólne=== |
| | | | |
| − | 3. Nagrobek ciotki Cili. <nowiki>[Eseje]. Katow.: Wydawn. UŚl. 2001, 97 s. </nowiki>''Bibliotheca Alia Universa'','' ''t.'' ''1. | + | <ul> |
| | + | <li> K. UNIŁOWSKI: Dzieje pewnego zawodu. „FA-art” 2000 nr 3.</li> |
| | + | <li> U. GLENSK: W poszukiwaniu straconego czasu. Narracje sentymentalne Stefana Szymutki i Juliana Kornhausera. „Śląsk” 2006 nr 12.</li> |
| | + | <li> T. BUJNICKI: Był moim „uczniem”. „Śląsk” 2009 nr 5.</li> |
| | + | <li> W. WÓJCIK: Profesor Stefan Szymutko: talent, praca, radość życia. „Śląsk” 2009 nr 4.</li> |
| | + | <li> P. TOMCZOK: Stefan Szymutko – wspomnienie pożegnanie. „Teksty Drugie” 2010 nr 1/2.</li> |
| | + | <li> M. KŁOSIŃSKI: Stefan Szymutko i symulakry; D. MATUSZEK: Stefan muzykant; F. MAZURKIEWICZ: Melancholia Stefana Szymutki. „FA-art” 2012 nr 1/2.</li> |
| | + | <li> M. KISIEL: Marzenie i śmierć. O Stefanie Szymutko. W tegoż: Critica varia. Katow. 2013.</li> |
| | + | <li> A. HELLICH: Papieros Profesora Szymutki. Powst. 2015 [on-line] [dostęp 23 grudnia 2017]. Dostępny w Internecie: [http://niewinni-czarodzieje.pl/papieros-profesora-szymutki http://niewinni-czarodzieje.pl/papieros-profesora-szymutki].</li> |
| | + | <li> TENŻE: Problem czasu i tożsamości w eseju autobiograficznym (Stefan Szymutko, Ryszard Przybylski). „Ann. Univ. Paedagogicae Crac.. Studia Poetica” 2016 [nr] 4.</li> |
| | + | <li> Ł. ŻUREK: Praktyki filologiczne Stefana Szymutki. „Zag. Rodzaj. Lit.” 2016 z. 4.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | Literacka Nagroda „Solidarności” w 2002; nominacje do nagrody Śląski Wawrzyn Lit. w 2001 i do Nagrody Lit. Nike w 2002.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | Zawartość: T. Sławek: Widok z okna. (Zamiast wstępu). — Nagrobek ciotki Cili; Moja babka, mój dziadek, nasza samotność; Chopcy z Cimoka. Opowieść nierozwojowa; Pożegnanie. — K. Uniłowski: Zamiast posłowia. — Kilka jednak jeszcze słów od autora.
| + | ===Zrozumieć Parnickiego=== |
| | | | |
| − | Przekł. niem. eseju Moja babka, mój dziadek, nasza samotność: Meine Grossmutter, mein Grossvater, unsere Einsamkeit. „FA-art”. Vierteljahreszeitschrift für Literatur. Sondernummer zur Frankfurter Buchmesse 1998.
| + | <ul> |
| | + | <li> K. UNIŁOWSKI: Parnicki przez Stefana Szymutkę odczytany? „Postscriptum” 1992 nr 3, toż „Opcje” 1993 nr 1.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | 4. Przeciw marzeniu? Jedenaście przykładów, ośmioro pisarzy. Katow.: Wydawn. UŚl. 2006, 174 s. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 2416.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | <nowiki>Zawartość: Od autora. — Semantyka wypowiedzi narracyjnych — problemów ciąg dalszy; Trud pokrzepiania serc albo samotność pozytywisty [dot. H. Sienkiewicza]; Historia i ciało. „Srebrne orły” Teodora Parnickiego; Poza poci</nowiki>echą logosu. (W stronę interpretacji „Słowa i ciała” Teodora Parnickiego); Ten nudzący się Chozroes, ta nudna Markia<nowiki>… [dot.: T. Parnicki: Słowo i ciało]; Opowiadanie, życie i śmierć (według </nowiki>Austera i Parnickiego); Starożytny wiek dziewiętnasty. „Ostatnia powieść” Teodora Parnickiego; Naturalna tolerancja Teodora Parnickiego; Zjawisko i istota w historii (według „Ostatniej powieści” Teodora Parnickiego); Marzenia Schulza; Peryfraza, zaimek i rzeczywistość. Nie tylko o narracji Gombrowicza.
| + | ===Rzeczywistość jako zwątpienie w literaturze i w literaturoznawstwie=== |
| | | | |
| − | 5. Po co literatura jeszcze jest? Pisma rozproszone. Wybór, oprac. i posł.: G. Olszański i M. Jochemczyk. Katow.: Wydawn. UŚl. 2013, 277 s. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 3101.
| + | <ul> |
| | + | <li> K. UNIŁOWSKI: Poszukiwacze zaginionej rzeczywistości. (Stefan Szymutko, Ryszard Koziołek). „FA-art” 1999 nr 4, przedr. w tegoż: Koloniści i koczownicy. Kr. 2002 [dot. też: R. Koziołek: Zdobyć historię].</li> |
| | + | <li> A. BRODZKA-WALD. „Pogranicza” 2000 nr 3.</li> |
| | + | <li> A. JUSZCZYK. „Pam. Lit.” 2000 z. 1.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | Zawartość: Zamiast wstępu… notatka o centrum. — Parnicki for ever: Czytanie Parnickiego (na przykładzie „Słowa i ciała”); Parnicki — ostatni pisarz bytu; Teodor Parnicki w Mysłowicach i Katowicach; Teodor Parnicki for ever; O dziennikach Teodora Parnickiego; Mistyka Teodora Parnickiego; Na czym utknąłem? Pokaz bezradnej lektury „Słowa i ciała”. — Przestrzenie teorii: Po co literatura jeszcze jest? Na motywach książek Janusza Sławińskiego „Przypadki poezji” i „Miejsce interpretacji”; Bycie humanistą. O artykułach Janusza Sławińskiego w „Tekstach” (1972–1981); Wokół „Tekstów i tekstów” Janusza Sławińskiego. — Przestrzenie poezji: Lechoń o pogrzebie Słowackiego; Symbolizm, egocentryzm, historia. („Lustro” Wacława Iwaniuka); Poezja i nic. — Post scriptum do napisanej kiedyś książki: Zaczyn; Gdzie się podział Karol? Między jednostkowym a społecznym. — Wywiady: W poszukiwaniu (straconej tożsamości?). Ze Stefanem Szymutko rozmawiał M. Kubik; Ciotka Cila idzie do Europy. Ze Stefanem Szymutko rozmowę przeprowadziła W. Konopelska; „Nie wynokwiać”. Ze Stefanem Szymutko rozmawiali A. Mu<nowiki>sialik i H. Grzonka. — Zawsze fragmenty [wyimki z różnych tekstów]. — M. </nowiki>Jachemczyk<nowiki>, G. Olszański: Po co literatura jeszcze jest! [Posł.].</nowiki>
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych: Cienie i blaski Helikonu na Marszałkowskiej. W: W kręgu dwudziestowiecznego realizmu. Katow. 1983 s. 91–108. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''<nowiki>., 612 [dot. M. Białoszewskiego]. — Koniec porozumienia z odbiorcą. (O odmianie p</nowiki>owieści historycznej stworzonej przez Teodora Parnickiego). W: Studia o przemianach gatunkowych w powieści polskiej XX wieku. Katow. 1987 s. 116–138. — Publicystyka wobec powieściopisarstwa w twórczości Teodora Parnickiego. „Ruch Lit.” 1987 nr 4/5 s. 309–322. — Poetyka powieści historycznych Teodora Jeske-Choińskiego. W: Między krytyką a prozą artystyczną pozytywizmu i modernizmu. Katow. 1988 s. 81–101. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 911. — Pozorna nonszalancja. (O „Torpedzie czasu” Antoniego Słonimskiego). W: Skamander. T. 6. Studia o twórczości Antoniego Słonimskiego. Katow. 1988 s. 133–143. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''.,'' ''880''.'' — Historia w poezji Lechonia. W: Skamander. T. 8. Szkice i interpretacje. Katow. 1991 s. 27–46. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 1170. — Od bytu do romansu. Krytycznoliteracka recepcja powieści historycznej w latach 1945–1956. W: Cezury i przełomy. Studia o literaturze polskiej XX wieku. Katow. 1994 s. 48–83. ''Pr. Nauk. UŚl. w Katow''., 1371. — Źródło, czyli tekstu historii ciąg dalszy. Na przykładzie „Końca Zgody Narodów” Teodora Parnickiego. „Pam. Lit.” 1994 z. 2 s. 62–94. — Konwencjonalizacja i problemy lektury. O poezji Jana Lechonia. W: „Ktokolwiek jesteś bez ojczyzny…”. Topika polskiej współczesnej poezji emigracyjnej. Łódź 1995 s. 151–179. — Poezja i kibel. W: Stare i nowe w literaturze najnowszej. Bydg<nowiki>. 1996 s. 130–139 [dot. W. Broniewski: Rozmowa z Historią]. — Parnicki: między hist</nowiki>orią a literaturą. Od „Aecjusza ostatniego Rzymianina” do „Słowa i ciała”. „Pam. Lit.” 1997 z. 1 s. 79–94. — Poza pociechą logosu. W stronę interpretacji „Słowa i ciała”. W: Świat Parnickiego. Materiały z konferencji. Wr. 1999 s. 49–57. — Dzieło literackie jako wyzwanie dla teorii literatury. „FA-art” 2001 nr 3 s. 24–35.
| + | ===Nagrobek ciotki Cili=== |
| | | | |
| − | OPRACOWANIA (wybór)
| + | <ul> |
| | + | <li> Ciotka a sprawa śląska. Dyskusja redakcyjna: K. Karwat, K. Łęcki, M. Kisiel, K. Uniłowski. Oprac.: D. Nowacki. „Opcje” 2001 nr 6.</li> |
| | + | <li> W. FORAJTER. „Tygiel Kult.” 2001 nr 7/9.</li> |
| | + | <li> W. KONOPELSKA: Papierowy cień. „Śląsk” 2001 nr 7.</li> |
| | + | <li> M. ZALESKI: Jakie monumentum? „Res Publica Nowa” 2001 nr 8.</li> |
| | + | <li> P. CZAPLIŃSKI: Stefan Szymutko: Nagrobek ciotki Cili. W: Śląski Wawrzyn Literacki 2001. Katow. 2002.</li> |
| | + | <li> M. KOZIOŁ. „Fraza” 2002 nr 1/2.</li> |
| | + | <li> J. MOMRO: Dyktatura języka. „Dekada Lit.” 2002 nr 7/8.</li> |
| | + | <li> L. NEUGER. „Zesz. Lit.” 2002 nr 2.</li> |
| | + | <li> I. GIELATA, R. KOZIOŁEK: Odlany z próżni kształt. „Twórczość” 2003 nr 4.</li> |
| | + | <li> P. CZAPLIŃSKI: Ja i on – to ja. „Kresy” 2004 nr 3.</li> |
| | + | <li> K. ĆWIKLAK: Tożsamość człowieka Uniwersytetu. Nagrobek ciotki Cili. „Studia Pedag.-Artyst.” 2006 t. 6.</li> |
| | + | <li> E. DUTKA: Śląsk jako doświadczenie. „Opcje” 2011 nr 3 [dot. też: A. Nawarecki: Lajerman].</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | Wywiady zob. Twórczość poz. 6 oraz <nowiki>m.in</nowiki>.: Zostawcie Śląsk w spokoju. Rozm. B.T. Wieliński. „Gaz. Wybor.” 2004 nr 301 dod. „Katowice”.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | Ogólne: K. UNIŁOWSKI: Dzieje pewnego zawodu. „FA-art” 2000 nr 3. – U. GLENSK: W poszukiwaniu straconego czasu. Narracje sentymentalne Stefana Szymutki i Juliana Kornhausera. „Śląsk” 2006 nr 12. – T. BUJNICKI: Był moim „uczniem”. „Śląsk” 2009 nr 5. – W. WÓJCIK: Profesor Stefan Szymutko: talent, praca, radość życia. „Śląsk” 2009 nr 4. – P. TOMCZOK: Stefan Szymutko – wspomnienie pożegnanie. „Teksty Drugie” 2010 nr 1/2. – M. KŁOSIŃSKI: Stefan Szymutko i symulakry; D. MATUSZEK: Stefan muzykant; F. MAZURKIEWICZ: Melancholia Stefana Szymutki. „FA-art” 2012 nr 1/2. – M. KISIEL: Marzenie i śmierć. O Stefanie Szymutko. W tegoż: Critica varia. Katow. 2013. – A. HELLICH: Papieros Profesora Szymutki. Powst. 2015<nowiki> [on-line]</nowiki><nowiki> [dostęp 23 grudnia 2017]. Dostępny w Internecie: </nowiki>[http://niewinni-czarodzieje.pl/papieros-profesora-szymutki http://niewinni-czarodzieje.pl/papieros-profesora-szymutki]. - TENŻE: Problem czasu i tożsamości w eseju autobiograficznym (Stefan Szymutko, Ryszard Przybylski). „Ann. Univ. Paedagogicae Crac<nowiki>.. Studia Poetica” 2016 [nr] 4. </nowiki>- Ł. ŻUREK: Praktyki filologiczne Stefana Szymutki. „Zag. Rodzaj. Lit.” 2016 z. 4.
| + | ===Przeciw marzeniu? Jedenaście przykładów, ośmioro pisarzy=== |
| | | | |
| − | Zrozumieć Parnickiego (poz. 1): K. UNIŁOWSKI: Parnicki przez Stefana Szymutkę odczytany? „Postscriptum” 1992 nr 3, toż „Opcje” 1993 nr 1.
| + | <ul> |
| | + | <li> T. PAWLUS: Byt, fantazja i moment lektury. „Teksty Drugie” 2007 nr 6.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | Rzeczywistość jako zwątpienie w literaturze i w literaturoznawstwie (poz. 2): K. UNIŁOWSKI: Poszukiwacze zaginionej rzeczywistości. (Stefan Szymutko<nowiki>, Ryszard Koziołek). „FA-art” 1999 nr 4, przedr. w tegoż: Koloniści i koczownicy. Kr. 2002 [dot. też: R. Koziołek: Zdobyć historię]. </nowiki>– A. BRODZKA-WALD. „Pogranicza” 2000 nr 3. – A. JUSZCZYK. „Pam. Lit.” 2000 z. 1.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | Nagrobek ciotki Cili (poz. 3): Ciotka a sprawa śląska. Dyskusja redakcyjna: K. Karwat, K. Łęcki, M. Kisiel, K. Uniłowski. Oprac.: D. Nowacki. „Opcje” 2001 nr 6. – W. FORAJTER. „Tygiel Kult.” 2001 nr 7/9. – W. KONOPELSKA: Papierowy cień. „Śląsk” 2001 nr 7. – M. ZALESKI: Jakie monumentum? „Res Publica Nowa” 2001 nr 8. – P. CZAPLIŃSKI: Stefan Szymutko: Nagrobek ciotki Cili. W: Śląski Wawrzyn Literacki 2001. Katow. 2002. – M. KOZIOŁ. „Fraza” 2002 nr 1/2. – J. MOMRO: Dyktatura języka. „Dekada Lit.” 2002 nr 7/8. – L. NEUGER. „Zesz. Lit.” 2002 nr 2. – I. GIELATA, R. KOZIOŁEK: Odlany z próżni kształt. „Twórczość” 2003 nr 4. – P. CZAPLIŃSKI: Ja i on – to ja. „Kresy” 2004 nr 3. – K. ĆWIKLAK: Tożsamość człowieka Uniwersytetu. Nagrobek ciotki Cili. „Studia Pedag.-Artyst.” 2006 t. 6. –<nowiki> E. DUTKA: Śląsk jako doświadczenie. „Opcje” 2011 nr 3 [dot. też: A. Nawarecki: </nowiki>Lajerman].
| + | ===Po co literatura jeszcze jest?=== |
| | | | |
| − | Przeciw marzeniu? Jedenaście przykładów, ośmioro pisarzy (poz. 4): T. PAWLUS: Byt, fantazja i moment lektury. „Teksty Drugie” 2007 nr 6.
| + | <ul> |
| | + | <li> W. RUSINEK: Nagrobek Stefana Szymutki. „FA-art” 2014 nr 4.</li> |
| | + | <li> K. ZYCH: Po co lektura jeszcze jest? „Nowe Książ.” 2014 nr 6.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | Po co literatura jeszcze jest? (poz. 5): W. RUSINEK: Nagrobek Stefana Szymutki. „FA-art” 2014 nr 4. – K. ZYCH: Po co lektura jeszcze jest? „Nowe Książ.” 2014 nr 6.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | + | </div id='secondary'> |
| | | | |
| − | <div align="right">Alicja Szałagan</div> | + | <div class='author'>Alicja Szałagan</div> |
| | + | |
| | + | </div> <!-- all --> |
