|
|
Linia 7: |
Linia 7: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | <p>Urodzony 31 sierpnia 1968 w Rzeszowie; syn Władysława Mana, młynarza, i Alicji z domu Turewicz, rolniczki. W 1983-87 uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. S. Konarskiego w Rzeszowie. W tym czasie założył zespół punk rockowy Topaz. Następnie przeniósł się do Wrocławia. Po zdaniu matury w tamtejszym I Liceum Ogólnokształcącym im. J. Poniatowskiego w 1989 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym okresie był aktorem studenckiego teatru f.vileda, działającego przy klubie Studnia, i występował jako gitarzysta i autor tekstów w zespołach heavy metalowych, m.in.: Carton People, Mordor i „8”. Magisterium uzyskał w 1993. W tymże roku napisał swoją pierwszą sztukę pt. ''Niebodrzew'' (nieopublikowana), za którą otrzymał w 1995 III nagrodę w Konkursie Literackim Młodych Twórców „Werdykt”. W 1997 odbył podróż do Turcji, Iranu, Pakistanu i Indii. Po powrocie rozpoczął studia na wydziale reżyserii w Akademii Teatralnej w Warszawie (magisterium w 2000). W tym czasie przygotował m.in. rock-operę ''Misterium 1999'' prezentowaną na Festiwalu „Klasyka Polska” w Opolu w 1999 oraz adaptację ''Boskiej Komedii'' Dantego. Był także asystentem reżysera u Grzegorza Jarzyny, Agnieszki Glińskiej i Mai Komorowskiej. W druku debiutował utworem dramatycznym pt. ''Katarantka'', opublikowanym w 1998 na łamach „Dialogu” (nr 4), natomiast jako reżyser – wystawieniem w 2000 ''Balladyny'' Juliusza Słowackiego w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku (spektakl dyplomowy). Kilka miesięcy później w tym samym teatrze zaprezentował własną adaptację ''Zbrodni i kary'' Fiodora Dostojewskiego. Następnie reżyserował spektakle m.in. w Teatrze Polskim w Warszawie (2001), Teatrze Współczesnym w Szczecinie (2001), Teatrze Polskim we Wrocławiu (2001), Teatrze Polskim w Poznaniu (2001), Teatrze Krypta w Szczecinie (2002). W 2002 jako stypendysta brał udział w warsztatach dramaturgicznych odbywających się w ramach Festiwalu „Berliner Treffen”. W tymże roku był gościem Festiwalu Ibsenowskiego w Oslo. W 2002-03 prowadził warsztaty teatralne dla nauczycieli w Niepublicznej Szkole „Eko-tur” w Warszawie. W maju 2003 został kierownikiem literackim w Teatrze im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie; pełnił tę funkcję przez dwa sezony. W czerwcu 2003 założył z przyjaciółmi we Wrocławiu Teatr pod Gryfami (w średniowiecznych piwnicach restauracji o tej samej nazwie), gdzie przez kilka miesięcy wystawiał współczesne sztuki, w tym własne utwory i adaptacje. W tymże roku został wiceprezesem Towarzystwa Autorów Teatralnych (rozwiązane w 2010). W 2004-05 był konsultantem programowym w Teatrze im. A. Mickiewicza w Częstochowie. Równocześnie kontynuował twórczość dramatopisarską. Sztuki własne, a także współczesnych dramatopisarzy polskich i obcych oraz autorskie adaptacje klasyki realizował jako reżyser w wielu teatrach. Od 2007 pracował jako adiunkt w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L Solskiego w Krakowie, na Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu. Tam w 2009 uzyskał doktorat na podstawie analizy spektaklu ''Medea'' Eurypidesa we Wrocławskim Teatrze Lalek (promotor prof. Beata Pejcz), a w 2013 uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuk teatralnych i stanowisko profesora nadzwyczajnego. Odbywał wiele podróży zagranicznych.</p> | + | <p>Urodzony 31 sierpnia 1968 w Rzeszowie; syn Władysława Mana, młynarza, i Alicji z domu Turewicz, rolniczki. W 1983-87 uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. S. Konarskiego w Rzeszowie. W tym czasie założył zespół punk rockowy Topaz. Następnie przeniósł się do Wrocławia. Po zdaniu matury w tamtejszym I Liceum Ogólnokształcącym im. J. Poniatowskiego w 1989 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym okresie był aktorem studenckiego teatru f.vileda, działającego przy klubie Studnia, i występował jako gitarzysta i autor tekstów w zespołach heavy metalowych, m.in.: Carton People, Mordor i „8”. Magisterium uzyskał w 1993. W tymże roku napisał swoją pierwszą sztukę pt. ''Niebodrzew'' (nieopublikowana), za którą otrzymał w 1995 III nagrodę w Konkursie Literackim Młodych Twórców „Werdykt”. W 1997 odbył podróż do Turcji, Iranu, Pakistanu i Indii. Po powrocie rozpoczął studia na wydziale reżyserii w Akademii Teatralnej w Warszawie (magisterium w 2000). W tym czasie przygotował m.in. rock-operę ''Misterium 1999'' prezentowaną na Festiwalu „Klasyka Polska” w Opolu w 1999 oraz adaptację ''Boskiej Komedii'' Dantego. Był także asystentem reżysera u Grzegorza Jarzyny, Agnieszki Glińskiej i Mai Komorowskiej. W druku debiutował utworem dramatycznym pt. ''Katarantka'', opublikowanym w 1998 na łamach „Dialogu” (nr 4), natomiast jako reżyser – wystawieniem w 2000 ''Balladyny'' Juliusza Słowackiego w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku (spektakl dyplomowy). Kilka miesięcy później w tym samym teatrze zaprezentował własną adaptację ''Zbrodni i kary'' Fiodora Dostojewskiego. Następnie reżyserował spektakle m.in. w Teatrze Polskim w Warszawie (2001), Teatrze Współczesnym w Szczecinie (2001), Teatrze Polskim we Wrocławiu (2001), Teatrze Polskim w Poznaniu (2001), Teatrze Krypta w Szczecinie (2002). W 2002 jako stypendysta brał udział w warsztatach dramaturgicznych odbywających się w ramach Festiwalu „Berliner Treffen”. W tymże roku był gościem Festiwalu Ibsenowskiego w Oslo. W 2002-03 prowadził warsztaty teatralne dla nauczycieli w Niepublicznej Szkole „Eko-tur” w Warszawie. W maju 2003 został kierownikiem literackim w Teatrze im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie; pełnił tę funkcję przez dwa sezony. W czerwcu 2003 założył z przyjaciółmi we Wrocławiu Teatr pod Gryfami (w średniowiecznych piwnicach restauracji o tej samej nazwie), gdzie przez kilka miesięcy wystawiał współczesne sztuki, w tym własne utwory i adaptacje. W tymże roku został wiceprezesem Towarzystwa Autorów Teatralnych (rozwiązane w 2010). W 2004-05 był konsultantem programowym w Teatrze im. A. Mickiewicza w Częstochowie. Równocześnie kontynuował twórczość dramatopisarską. Sztuki własne, a także współczesnych dramatopisarzy polskich i obcych oraz autorskie adaptacje klasyki realizował jako reżyser w wielu teatrach. Od 2007 pracował jako adiunkt w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L Solskiego w Krakowie (od 2017 roku uczelnia nosi nazwę: Akademia Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie), na Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu. Tam w 2009 uzyskał doktorat na podstawie analizy spektaklu ''Medea'' Eurypidesa we Wrocławskim Teatrze Lalek (promotor prof. Beata Pejcz), a w 2013 uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuk teatralnych i stanowisko profesora nadzwyczajnego. Odbywał wiele podróży zagranicznych.</p> |
| <p>W 2005 ożenił się z Anetą Piekarską, scenografką; wychowuje Zuzannę (ur. 1995), Remigiusza (ur. 2005) i Łucję (ur. 2009). Mieszka we wsi Piecowice pod Wrocławiem.</p> | | <p>W 2005 ożenił się z Anetą Piekarską, scenografką; wychowuje Zuzannę (ur. 1995), Remigiusza (ur. 2005) i Łucję (ur. 2009). Mieszka we wsi Piecowice pod Wrocławiem.</p> |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
Linia 56: |
Linia 56: |
| <li> [[#Bestseller|Bestseller]]. [Słuchowisko]. Reż.: T. Man. Radio 2016.</li> | | <li> [[#Bestseller|Bestseller]]. [Słuchowisko]. Reż.: T. Man. Radio 2016.</li> |
| <li> Liżę twoje serce. [Scenariusz musicalu]. Współaut.: A. Glińska. Praprem.: Reż. A. Glińska. Wr., T. Muz. Capitol 2016.</li> | | <li> Liżę twoje serce. [Scenariusz musicalu]. Współaut.: A. Glińska. Praprem.: Reż. A. Glińska. Wr., T. Muz. Capitol 2016.</li> |
− | <p class='comment'>Przekł. dramatów T. Mana w antologiach zagranicznych: czes.: Pobavme se o životě a smrti. Praha 2002, – ros.: Antolgiâ sovremennoj pol’skoj dramaturgii. [Red.:] K. Starosel’skaâ. Moskva 2010, – węgier.: Fiatal lengyel drama. [Red.]: G. Körner. Pozsony 2010.</p> | + | <li>Futbolistki. [Słuchowisko]. Praprem.: Reż.: T. Man. Radio 2017.</li> |
| + | <li> Idę, tylko zimno mi w stopy. [Słuchowisko]. Praprem.: Reż.: T. Man. Radio 2017.</li> |
| + | |
| + | <p class='block'>Przekł. dramatów T. Mana w antologiach zagranicznych: czes.: Pobavme se o životě a smrti. Praha 2002, – ros.: Antolgiâ sovremennoj pol’skoj dramaturgii. [Red.:] K. Starosel’skaâ. Moskva 2010, – węgier.: Fiatal lengyel drama. [Red.]: G. Körner. Pozsony 2010.</p> |
| </ol> | | </ol> |
| ===Adaptacje=== | | ===Adaptacje=== |
Linia 77: |
Linia 80: |
| <li> S. Barańczak: Zwierzęca zajadłość. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Radio 2016.</li> | | <li> S. Barańczak: Zwierzęca zajadłość. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Radio 2016.</li> |
| <li> J. i W. Grimm: Śpiąca królewna. Wyst.: Adapt., reż. i muz.: T. Man. Wwa, T. Lalek Guliwer 2016.</li> | | <li> J. i W. Grimm: Śpiąca królewna. Wyst.: Adapt., reż. i muz.: T. Man. Wwa, T. Lalek Guliwer 2016.</li> |
− | <li> R. Kapuściński: Cesarz. Wyst.: Adapt.: T. Man. Reż. A. Głuch-Klucznik. Sosnowiec, T. Zagłębia 2016.</li> | + | <li> R. Kapuściński: Cesarz. Wyst.: Adapt.: T. Man. Reż.: A. Głuch-Klucznik. Sosnowiec, T. Zagłębia 2016.</li> |
| </ol> | | </ol> |
| </div id='primary'> | | </div id='primary'> |
BIOGRAM
Urodzony 31 sierpnia 1968 w Rzeszowie; syn Władysława Mana, młynarza, i Alicji z domu Turewicz, rolniczki. W 1983-87 uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. S. Konarskiego w Rzeszowie. W tym czasie założył zespół punk rockowy Topaz. Następnie przeniósł się do Wrocławia. Po zdaniu matury w tamtejszym I Liceum Ogólnokształcącym im. J. Poniatowskiego w 1989 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym okresie był aktorem studenckiego teatru f.vileda, działającego przy klubie Studnia, i występował jako gitarzysta i autor tekstów w zespołach heavy metalowych, m.in.: Carton People, Mordor i „8”. Magisterium uzyskał w 1993. W tymże roku napisał swoją pierwszą sztukę pt. Niebodrzew (nieopublikowana), za którą otrzymał w 1995 III nagrodę w Konkursie Literackim Młodych Twórców „Werdykt”. W 1997 odbył podróż do Turcji, Iranu, Pakistanu i Indii. Po powrocie rozpoczął studia na wydziale reżyserii w Akademii Teatralnej w Warszawie (magisterium w 2000). W tym czasie przygotował m.in. rock-operę Misterium 1999 prezentowaną na Festiwalu „Klasyka Polska” w Opolu w 1999 oraz adaptację Boskiej Komedii Dantego. Był także asystentem reżysera u Grzegorza Jarzyny, Agnieszki Glińskiej i Mai Komorowskiej. W druku debiutował utworem dramatycznym pt. Katarantka, opublikowanym w 1998 na łamach „Dialogu” (nr 4), natomiast jako reżyser – wystawieniem w 2000 Balladyny Juliusza Słowackiego w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku (spektakl dyplomowy). Kilka miesięcy później w tym samym teatrze zaprezentował własną adaptację Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego. Następnie reżyserował spektakle m.in. w Teatrze Polskim w Warszawie (2001), Teatrze Współczesnym w Szczecinie (2001), Teatrze Polskim we Wrocławiu (2001), Teatrze Polskim w Poznaniu (2001), Teatrze Krypta w Szczecinie (2002). W 2002 jako stypendysta brał udział w warsztatach dramaturgicznych odbywających się w ramach Festiwalu „Berliner Treffen”. W tymże roku był gościem Festiwalu Ibsenowskiego w Oslo. W 2002-03 prowadził warsztaty teatralne dla nauczycieli w Niepublicznej Szkole „Eko-tur” w Warszawie. W maju 2003 został kierownikiem literackim w Teatrze im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie; pełnił tę funkcję przez dwa sezony. W czerwcu 2003 założył z przyjaciółmi we Wrocławiu Teatr pod Gryfami (w średniowiecznych piwnicach restauracji o tej samej nazwie), gdzie przez kilka miesięcy wystawiał współczesne sztuki, w tym własne utwory i adaptacje. W tymże roku został wiceprezesem Towarzystwa Autorów Teatralnych (rozwiązane w 2010). W 2004-05 był konsultantem programowym w Teatrze im. A. Mickiewicza w Częstochowie. Równocześnie kontynuował twórczość dramatopisarską. Sztuki własne, a także współczesnych dramatopisarzy polskich i obcych oraz autorskie adaptacje klasyki realizował jako reżyser w wielu teatrach. Od 2007 pracował jako adiunkt w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. L Solskiego w Krakowie (od 2017 roku uczelnia nosi nazwę: Akademia Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie), na Wydziale Lalkarskim we Wrocławiu. Tam w 2009 uzyskał doktorat na podstawie analizy spektaklu Medea Eurypidesa we Wrocławskim Teatrze Lalek (promotor prof. Beata Pejcz), a w 2013 uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuk teatralnych i stanowisko profesora nadzwyczajnego. Odbywał wiele podróży zagranicznych.
W 2005 ożenił się z Anetą Piekarską, scenografką; wychowuje Zuzannę (ur. 1995), Remigiusza (ur. 2005) i Łucję (ur. 2009). Mieszka we wsi Piecowice pod Wrocławiem.
TWÓRCZOŚĆ
- Katarantka. Requiem. Nieszczęście w dwóch aktach. „Dialog” 1998 nr 4 s. 27-52. Praprem.: teatr.: Reż.: T. Man. Wwa, T. Pol. 2001; radiowa: Reż. T. Man. Radio 2014. Druk. w: Transformacja. Dramat polski po 1989 roku. [T.] 1. Wwa 2012 s. 311-374.
- Pisi. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2000 nr 5 s. 20-30.
- Historia pewnej miłości. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: teatr.: Reż.: T. Man. Pozn., T. Pol. 2001; radiowa: Reż. T. Man. Radio 2013.
- Matka i Lampart. [Słuchowisko]. Reż.: T. Man. Radio 2004.
- [Sto jedenaście] 111. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: teatr.: Reż.: R. Klynstra. Wwa, T. Nar. 2004; radiowa: Reż.: T. Man. Radio 2006. Druk. w: Made in Poland. Kr. 2006 s. 335-358.
- Deszcze. [Utwór dramatyczny]. Współaut.: K. Bizio. Praprem.: Reż.: A. Wieczur-Bluszcz. Legnica, T. im. H. Modrzejewskiej 2005.
- Cięcie. [Utwór dramatyczny]. Powst. przed 2006. Praprem.: teatr.: zob. przekł. niem.; radiowa: Reż.: T. Man. Radio 2008.
- Dobrze. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2006 nr 8 s. 65-82. Praprem. tv: Scenariusz i reż.: T. Man. TVP 2007; radiowa: Reż.: T. Man. Radio 2007; teatr.: Oprac. muzyczne i reż.: T. Man. Jelenia Góra, T. im. C.K. Norwida 2010.
- [Trzy razy dwa] 3x2. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: Reż.: P. Łazarkiewicz. Zielona Góra, Lubuski T. im. L. Kruczkowskiego 2006 oraz Wwa, T. Stara Prochoffnia 2006.
- C(r)ash Europe. [Utwór dramatyczny]. Praprem. pol. jako sztuka czytana pt.: Koperta, szparagi i seks. Wr. T. Pol. 2007; teatr.: pt. Eu. Reż.: T. Man. Katow., T. Śląski im. S. Wyspiańskiego 2008; radiowa: Reż.: T. Man. Radio 2009; tv: Reż.: T. Man. TVP 2012.
- Świat jest skandalem. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: teatr.: Reż.: T. Man. Katow., T. Śląski im. S. Wyspiańskiego 2009; radiowa: Reż.: T. Man. Radio 2013.
- Bóg i Proch. [Utwór dramatyczny]. Powst. przed 2010.
- Wszystko się uda. [Słuchowisko]. Reż.: T. Man. Radio 2010.
- Sex Machine. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: radiowa: Reż.: T. Man. Radio 2010; teatr.: Reż.: A. Nalepa. Wwa, Laboratorium Dramatu 2011.
- Moja ABBA. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2011 nr 10 s. 84-111. Praprem.: radiowa: Reż.: T. Man. Radio 2011; teatr.: Reż.: T. Man. Kielce, T. im. S. Żeromskiego 2012.
- Brygada Misiek. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Praprem.: Reż.: T. Man. Tor., T. Baj Pomor. 2013.
- Mytarstwa. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: Reż.: T. Man. Wr., T. Muz. Capitol 2013.
- Exodus. [Słuchowisko]. Reż.: T. Man. Radio 2014.
- Faust. [Słuchowisko]. Reż.: T. Man. Radio 2015. Druk. „Dialog” 2016 nr 3 s. 163-205.
- Każde patrzenie jest głupie. Pan Tadeusz Kantor. [Słuchowisko]. Koncepcja artyst. i reż.: T. Man. Radio 2015.
- Złoto dziadka. [Utwór dramatyczny]. Praprem.: Reż. T. Man. Sopot, T. Wybrzeże 2015.
- Zostań przyjacielem. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Praprem.: Reż.: T. Man. Gdańsk, Miej. T. Miniatura 2015.
- Aya znaczy miłość. [Utwór dramatyczny dla dzieci]. Praprem.: Reż.: T. Man. Tor., T. Baj Pomor. 2016.
- Bestseller. [Słuchowisko]. Reż.: T. Man. Radio 2016.
- Liżę twoje serce. [Scenariusz musicalu]. Współaut.: A. Glińska. Praprem.: Reż. A. Glińska. Wr., T. Muz. Capitol 2016.
- Futbolistki. [Słuchowisko]. Praprem.: Reż.: T. Man. Radio 2017.
- Idę, tylko zimno mi w stopy. [Słuchowisko]. Praprem.: Reż.: T. Man. Radio 2017.
Przekł. dramatów T. Mana w antologiach zagranicznych: czes.: Pobavme se o životě a smrti. Praha 2002, – ros.: Antolgiâ sovremennoj pol’skoj dramaturgii. [Red.:] K. Starosel’skaâ. Moskva 2010, – węgier.: Fiatal lengyel drama. [Red.]: G. Körner. Pozsony 2010.
Adaptacje
- Dante Alighieri: Boska Komedia. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Wwa, Akad. Teatr. 1999.
- „Misterium 1999”. [Rock-opera]. Wyst.: Adapt.i reż.: T. Man. Opole, Festiwal „Klasyka Polska” 1999.
- F. Dostojewski: Zbrodnia i kara. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Białystok, T. Dram. im. A. Węgierki 2000.
- B. Hrabal: Zbyt głośna samotność. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Wwa, T. Studio 2003.
- Żona mnie opierniczyła. [Utwór dramatyczny]. Wyst.: Adapt. blogu internetowego anonimowego autora i reż.: T. Man. Wr., T. pod Gryfami 2003.
- Molier: Skąpiec. Wyst.: Adapt. pt. Harpagon i reż.: T. Man. Zielona Góra, Lubuski T. im. L. Kruczkowskiego 2005.
- Eurypides: Medea. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Wr., T. Lalek 2007.
- J. Pilch: Miasto utrapienia. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Gdynia, T. Miej. im. W. Gombrowicza 2008.
- T. Różewicz: Kartoteka. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Radio 2009.
- J. i W. Grimm: Królewna Śnieżka. Wyst.: Adapt.: T. Man. Reż.: A. Maksymiak. Bielsko-Biała, T. Lalek Banialuka im. J. Zitzmana 2014.
- Z. Herbert: Król mrówek. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Radio 2014.
- T. Mann: Śmierć w Wenecji. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Radio 2015.
- S. Barańczak: Zwierzęca zajadłość. Wyst.: Adapt. i reż.: T. Man. Radio 2016.
- J. i W. Grimm: Śpiąca królewna. Wyst.: Adapt., reż. i muz.: T. Man. Wwa, T. Lalek Guliwer 2016.
- R. Kapuściński: Cesarz. Wyst.: Adapt.: T. Man. Reż.: A. Głuch-Klucznik. Sosnowiec, T. Zagłębia 2016.
OPRACOWANIA (wybór)
Powrót na górę↑
- Wywiady: Dramat to partytura. Rozm. D. Wyżyńska. „Gaz. Wybor.” dod. „Stołeczna” 2001 nr 20 dod. „Stołeczna” [dot.: Katarantka]; Jesteś stary, jesteś dead. Rozm. D. Zawrzykraj. „Dialog” 2006 nr 8 [dot.: Dobrze]; Trudny temat, absolutna cisza na widowni. Rozm. D. Wyżyńska. „Gaz. Wybor.” dod. „Stołeczna” 2006 nr 119 [dot. wyst. w Wwie 3x2]; Zapłacił 111 zł za śmierć rodziców. Rozm. G. Giedrys. „Gaz. Wybor.” dod. „Toruń” 2007 nr 269 [dot.: 111]; Cyfry nie, miłość zawsze. Rozm. A. Serdiukow. „Machina” 2008 nr 27; Jazda na ABBIE. Rozm. J. Jaworska. „Dialog” 2011 nr 10 [dot. Moja ABBA].
- Tomasz Man: W teatrze jak na boisku – trzeba grać zespołowo. Rozm. P. Gulda. „Gaz. Wybor.” dod. „Trójmiasto” [on-line]. [Dostęp 20 grudnia 2016] Dostępny w Internecie: http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/1,35611,18036716,Tomasz_Man__w_teatrze_jak_na_boisku___trzeba_grac.html. [dot.: Zostań przyjacielem].
- Teatr dla dzieci uczy empatii. Rozm. J. Cieślak. „Rzeczpospolita” 2016 nr z 28.09.2016 [dot.: Aya znaczy miłość].
- Żeby nie srać marmurem. Rozm. J. Jaworska. „Dialog” 2016 nr 3.
Powrót na górę↑
- R. Pawłowski: Tomasz Man. W tegoż: New Polish Drama. Warsaw 2008.
Powrót na górę↑
Ogólne
- R. PAWŁOWSKI: Skazany na rocka. W: Made in Poland. Kr. 2006.
Powrót na górę↑
Katarantka
- T. MOŚCICKI: Bardzo dziwne słowo. „Życie” 2001 nr 32.
- R. PAWŁOWSKI: Wiek Samotności. „Gaz. Wybor.” 2001 nr 27.
- A. REMBOWSKA: Drugi teatr. „Teatr” 2001 nr 3.
- Zob. też Wywiady.
Powrót na górę↑
Historia pewnej miłości
- E. OBRĘBOWSKA-PIASECKA: Zwykła historia pewnego spotkania. „Gaz. Wybor.” dod. „Poznań” 2001 nr 288.
Powrót na górę↑
111
- Rec. teatr. wyst. w Tor.: G. GIEDRYS: Historia przemocy made in Poland. „Gaz. Wybor.” dod. „Toruń” 2007 nr 285; A. RUBCZAK: Zabij ojca swego i matkę swoją. „Nowa Siła Krytyczna” [on-line] 22 XI 2007 [dostęp: 25 listopada 2008]. Dostępny w Internecie: http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/47652.html.
- Zob. też Wywiady.
Powrót na górę↑
Deszcze
- K. KRUCZEK: Miasto deszczem płynące. „Konkrety” 2005 nr 11.
- L. PUŁKA: Najsłabsze ogniwo trylogii. „Gaz. Wybor.” 2005 nr 62 dod. „Wrocław”.
Powrót na górę↑
Dobrze
Powrót na górę↑
3x2
- Rec. teatr. wyst. w Wwie: A. MICHALAK: Nagość, nieszczęście i banał. „Dziennik” 2006 nr 38; J. WAKAR: Teatr ośmiesz się sam. „Dziennik” 2006 nr 42 [dot. m.in. wyst. w Wwie: 3x2].
- Zob. też Wywiady.
Powrót na górę↑
C(r)ash Europe
- A. CZAPLA-OSLISLO: Grzeszny żywot Europejczyka. „Gaz. Wybor.” dod. „Katowice” 2008 nr 95.
Powrót na górę↑
Świat jest skandalem
- A. GŁOWACKA: W stronę Bellmera. „Śląsk” 2009 nr 12.
Powrót na górę↑
Sex-Machine
- Rec. wyst. we Wroc.: M. BRANICKA: Kto ją wyłączy? Powst. 2012 [online] [dostęp 4 września 2013]. Dostępny w Internecie: http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/143021.html. – M. PIEKARSKA: O matczynej niemiłości. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 130 dod. „Wrocław”.
Powrót na górę↑
Moja ABBA
- M. ŚNIADECKA-SKRZYPEK: Główny bohater – wielogłos. Specyfika pracy z głosem w spektaklu „Moja ABBA”; T. MAN: Funkcja głosu w słuchowisku „Moja ABBA”. „Zesz. Nauk. PWST im. L. Solskiego w Kr.” 2014 nr 6.
- Rec. wyst. w Katow.: A. CZAPLA-OSLISLO: Przez sentyment do serca. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 135 dod. „Katowice”; J. SIERADZKI: Jej Abba [online] [dostęp 4 września 2013]. Dostępny w Internecie: http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/150937.html, – rec. wyst. we Wroc.: J. KOWALSKA: Abba w laboratorium dźwięku. „Teatr” 2013 nr 7/8; M. PIEKARSKA: ABBA ma siłę. Błyskotki w Capitolu. „Gaz. Wybor.” 2013 nr 114 dod. „Wrocław”.
- Zob. też Wywiady.
Powrót na górę↑
Brygada Misiek
Powrót na górę↑
Każde patrzenie jest głupie. Pan Tadeusz Kantor
Powrót na górę↑
Zostań przyjacielem
- D. KARAŚ: Uwaga, zły człowiek. „Gaz Wybor.” 2015 nr 134.
- Zob. też Wywiady.
Powrót na górę↑
Aya znaczy miłość
Powrót na górę↑
Bestseller
Powrót na górę↑
T. Różewicz: Kartoteka
- Kartoteka (Adaptacje poz. 9): J. ŁASTOWIECKI: Doświadczenie audiofilskie jako modelowy przykład close listening. Wokół radiowej Kartoteki Tomasza Mana. W: Od pióra do sieci. Szczec. 2015.
Powrót na górę↑
Marlena Sęczek