Z Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
'''DYMNY Wiesław'''
+
<div id="shortDescription">
 +
<p>1936 – 1978</p>
 +
<p>Prozaik, poeta, satyryk, autor tekstów piosenek oraz scenariuszy filmowych.</p>
 +
</div id='shortDescription'>
  
'''1936 – 1978'''
+
<div class='all'>
 +
<div class='biogram'>
 +
==BIOGRAM==
 +
Urodzony 25 lutego 1936 we wsi Połoneczka (pod Baranowiczami, obecnie Białoruś); syn Wiktora Dymnego, i Janiny, nauczycieli. Po zakończeniu II wojny światowej w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechał w 1945 z matką i rodzeństwem do Polski. Początkowo mieszkał w miejscowościach Nowogród i Miastkowo (Łomżyńskie), następnie w Zapasiekach (Cieszyńskie), a w końcu cała rodzina przeniosła się do Jaworza Nałęża. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego TPD (obecnie III Liceum Ogólnokształcące im. S. Żeromskiego) w Bielsku-Białej. W tym okresie zaczął pisać wiersze i opowiadania (niedrukowane) oraz tworzyć pierwsze prace plastyczne. W 1953 zdał maturę i rozpoczął studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Krakowie. Na czwartym roku studiów został przyjęty do ZPAP (później wypisany z powodu niepłacenia składek). Przerwał studia na ASP, ale kontynuował twórczość malarską, rzeźbiarską, zajmował się także scenografią i fotografią. W 1956 był jednym ze współzałożycieli krakowskiego kabaretu Piwnica pod Baranami, dla którego pisał później teksty piosenek i monologów, występował w nim oraz projektował scenografię do kolejnych przedstawień. Debiutował w druku jako poeta i prozaik w 1957 wierszem pt. ''Szyba'' i opowiadaniem pt. ''Przypowiastka prawdziwa o wielu bardzo sprawach'', opublikowanymi na łamach czasopisma „Zebra” (nr 6). W latach następnych pisał teksty także dla Teatru STS, Teatru 38 oraz własnego, założonego w 1961 kabaretu Remiza (który działał około pół roku w Piwnicy pod Jaszczurami), dla tego kabaretu opracował program pt. ''Opera strażacka''. Był autorem około 300 tekstów piosenek, wielokrotnie nagradzanych na kolejnych Krajowych Festiwalach Piosenki w Opolu (m.in. ''Czarne Anioły'' z muzyką Zygmunta Koniecznego, wykonane przez Ewą Demarczyk, nagrodzone na I Festiwalu). W 1964 założył w Krakowie grupę beatową Szwagry, a następnie do 1969 był jej kierownikiem artystycznym i literackim oraz pełnił funkcje konferansjera. Za teksty dla tego zespołu otrzymał w 1965 nagrodę specjalną przyznaną przez jury I Ogólnopolskiego Przeglądu Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach. W tymże roku nagrodziła go Fundacja im. Kościelskich w Genewie. Pisał także od 1967 scenariusze filmowe, na planach osiemnastu filmów wystąpił jako wykonawca, głównie ról epizodycznych. Wiersze drukował m.in. na łamach tygodnika „Szpilki” (1970-1978, z przerwami). Wydawał nielegalne pismo w jednym egzemplarzu, do którego wykonywał rysunki i teksty piosenek. W 1977 w wyniku pożaru mieszkania uległo zniszczeniu wiele jego rysunków i tekstów. Reszta spuścizny pozostała pod opieką Anny Dymnej z domu Dziadyk, aktorki, którą poślubił w 1971. Cierpiał na pogłębiającą się chorobę alkoholową. Zmarł 12 lutego 1978 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Salwatorskim.
 +
</div> <!-- biogram -->
  
Prozaik, poeta, satyryk, autor tekstów piosenek oraz scenariuszy filmowych.
+
<span id='tworczosc'></span><div id='primary'>
  
Urodzony 25 lutego 1936 we wsi Połoneczka (pod Baranowiczami, obecnie Białoruś); syn Wiktora Dymnego, i Janiny, nauczycieli. Po zakończeniu II wojny światowej w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechał w 1945 z matką i rodzeństwem do Polski. Początkowo mieszkał w miejscowościach Nowogród i Miastkowo (Łomżyńskie), następnie w Zapasiekach (Cieszyńskie), a w końcu cała rodzina przeniosła się do Jaworza Nałęża. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego TPD (obecnie III Liceum Ogólnokształcące im. S. Żeromskiego) w Bielsku-Białej. W tym okresie zaczął pisać wiersze i opowiadania (niedrukowane) oraz tworzyć pierwsze prace plastyczne. W 1953 zdał maturę i rozpoczął studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Krakowie. Na czwartym roku studiów został przyjęty do ZPAP (później wypisany z powodu niepłacenia składek). Przerwał studia na ASP, ale kontynuował twórczość malarską, rzeźbiarską, zajmował się także scenografią i fotografią. W 1956 był jednym ze współzałożycieli krakowskiego kabaretu Piwnica pod Baranami, dla którego pisał później teksty piosenek i monologów, występował w nim oraz projektował scenografię do kolejnych przedstawień. Debiutował w druku jako poeta i prozaik w 1957 wierszem pt. ''Szyba'' i opowiadaniem pt. ''Przypowiastka prawdziwa o wielu bardzo sprawach'', opublikowanymi na łamach czasopisma „Zebra” (nr 6). W latach następnych pisał teksty także dla Teatru STS, Teatru 38 oraz własnego, założonego w 1961 kabaretu Remiza (który działał około pół roku w Piwnicy pod Jaszczurami), dla tego kabaretu opracował program pt. ''Opera strażacka''. Był autorem około 300 tekstów piosenek, wielokrotnie nagradzanych na kolejnych Krajowych Festiwalach Piosenki w Opolu (<nowiki>m.in</nowiki>. ''Czarne Anioły'' z muzyką Zygmunta Koniecznego, wykonane przez Ewą Demarczyk, nagrodzone na I Festiwalu). W 1964 założył w Krakowie grupę beatową Szwagry, a następnie do 1969 był jej kierownikiem artystycznym i literackim oraz pełnił funkcje konferansjera. Za teksty dla tego zespołu otrzymał w 1965 nagrodę specjalną przyznaną przez jury I Ogólnopolskiego Przeglądu Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach. W tymże roku nagrodziła go Fundacja im. Kościelskich w Genewie. Pisał także od 1967 scenariusze filmowe, na planach osiemnastu filmów wystąpił jako wykonawca, głównie ról epizodycznych. Wiersze drukował <nowiki>m.in</nowiki>. na łamach tygodnika „Szpilki” (1970-1978, z przerwami). Wydawał nielegalne pismo w jednym egzemplarzu, do którego wykonywał rysunki i teksty piosenek. W 1977 w wyniku pożaru mieszkania uległo zniszczeniu wiele jego rysunków i tekstów. Reszta spuścizny pozostała pod opieką Anny Dymnej z domu Dziadyk, aktorki, którą poślubił w 1971. Cierpiał na pogłębiającą się chorobę alkoholową. Zmarł 12 lutego 1978 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Salwatorskim.
+
==TWÓRCZOŚĆ==
 +
<ol>
  
TWÓRCZOŚĆ
+
<li> [[#Opowiadania zwykłe|Opowiadania zwykłe]]. Wwa: Iskry 1963, 226 s. Wyd. nast.: Wwa: Muza 1997.</li>
 +
<p class='comment'>Nagroda Fundacji im. Kościelskich w Genewie w 1965.</p>
 +
<p class='comment'>Zawartość: Żyd; Oskarżony; Skrzynka bez pudła; Dezerter; Złodziej; Chudy i inni (por. poz. 2).</p>
 +
<p class='comment'>Adapt: poszczególnych opowiadań: Oskarżony: teatr.: pt. „… i diabłu ogarek”. Adapt. i reż.: W. Solarz. Scenografia: W. Dymny. Wyst. Wwa, STS 1965; pt. A diabłu ogarek. Reż.: P. Sowiński. Wyst. Grudziądz, T. Ziemi Pomor., Scena Kameralna 1979; Reż. P. Sowiński. Gniezno, T. im. A. Fredry 1981; Reż.: W. Siemion. Szczec., T. Krypta 1993, - tv: Adapt. i reż.: W. Siemion. TVP 1969. – Skrzynka bez pudła: pt. Skrzyneczka bez pudła: Adapt. teatr. i reż.: A. Sadowski. Wyst. Częstochowa , T. im. Adama Mickiewicza 2004. - Dezerter: tv: pt. Do domu. Reż.: J. Zaorski. TVP 1999.</p>
 +
<li> [[#Chudy i inni|Chudy i inni]]. Scenariusz filmowy. Reż.: H. Kluba. Ekran. 1967. Por. poz. 1.</li>
 +
<li> [[#Słońce wschodzi raz na dzień|Słońce wschodzi raz na dzień]]. Scenariusz filmowy. Reż.: H. Kluba. Współpraca scenograficzna: W. Dymny, L. Leszczyk. Ekran. 1967. Prem. kinowa 1972. Druk zob. poz. 10.</li>
 +
<li> Teksty ballad do: Żywot Łazika z Tormesu. Adapt. teatr.: M. Szybist, J. Cnota. Reż.: J. Cnota. Wyst. Kr.,T. 38 1969. Druk zob. poz. 10 s. 234-240.</li>
 +
<li> [Pięć i pół] 5 i 1/2 Bladego Józka. Scenariusz filmowy. Współpraca scenograficzna: E. Kupis i W. Dymny. Reż.: H. Kluba. Ekran 1971.</li>
 +
<p class='comment'>Film nie wszedł na ekrany.</p>
 +
<li> [[#Droga na Dziki Zachód|Droga na Dziki Zachód]]. [Opowiadania]. Powst. 1974. Druk Wwa: Muza 1998, 187 s. ''Sami Swoi.''</li>
 +
<p class='comment'>W zamyśle autora scenariusz filmu telewizyjnego „Droga na Dziki Zachód” napisany dla zespołu filmowego „X”.</p>
 +
<p class='comment'>Zawartość: Powrót; Niemiec; Dziadek; Granica; Banda; Klasztor; Przeprawa.</p>
 +
<li> Koty budujące machiny latające. Scenariusz filmu animowanego dla dzieci. Reż.: K. Raynoch. Ekran. 1976. Druk zob. poz. 10 s. 175-178.</li>
 +
<li> Pieśń nad pieśniami. (Ballada o człowieku i miłości.). [Utwór sceniczny]. Powst. przed 1978. Druk „Dialog” 1984 nr 11 s. 5-20. Praprem.: Reż.: R. Major. Szczec., T. Współcz. 1988 [także w oparciu o inne utwory].</li>
 +
<li> Polski szynkwas żydowski. [Poemat]. Powst. przed 1978. Adapt. teatr.: pt. Kur zapiał… Scenariusz: M. Szybist, K. Jasiński. Reż.: K. Jasiński. Wyst. Kr., Teatr STU 1985; pt. Polska karczma żydowska. Reż.: A. Maj. Kr., Stary T. 1982; pt. Polski szynkwas. Wyst. Kr., T. im. J. Słowackiego, 225 Krakowski Salon Poezji 2008.</li>
 +
<li> [[#Słońce wschodzi raz na dzień|Słońce wschodzi raz na dzień]] i inne utwory. Kr.: WL 1981, 256 s.</li>
 +
<p class='comment'>Zawartość: Proza: Oskarżony [poz. 1]; Ogromny i biały; Pokój; Sztuczki magiczne; Siedem bestii moich; Aparat do memłania; Aparat do produkcji pieniędzy. – Scenariusze filmowe: Słońce wschodzi raz na dzień [poz. 3] ; Prorok; Droga na Dziki Zachód. Odc. 1. Powrót [poz. 6]; Koty budujące machiny latające. Scenariusz filmu animowanego dla dzieci [poz. 7]. – Wiersze. – Fraszki - Ballady do „Żywota Łazika z Tormes” [poz. 4]. – Słowa do muzyki z filmu „Słońce wschodzi raz na dzień”: - Teksty piosenek. – Spis fotografii [zawiera także rysunki W.D].</p>
 +
<p class='block'>Przekłady utworów W. Dymnego drukowanych w antologiach zagranicznych: ang.: Polish writing today. [Oprac.:] C. Wieniewska. Middlesex, New Jersey 1967, – jap.: Gendai porand tampen senshiu. Tökyõ 1972, wyd. nast. tamże 1982. – niem.: Überall ist Polen. [Przeł.] K. Dedecius. Frankfurt am Main 1974.</p>
 +
<p class='comment'>Montaże utworów i widowiska w oparciu o teksty W. Dymnego., m. in.: Dymny – wiersze, piosenki, wymyślania. Scenariusz: A. Dymna. Reż.: M. Wojtyszko. Wyst. Wwa, T. Ateneum 1993; Zbiór bzdur, czyli Dymny-żongler dwusturęki. Scenariusz i reż.: M. Pacuła. Wyst. Gdynia, T. Miej. 1997; Dymny, Dymny. Wyst. Kr., PWST, Scena im. S. Wyspiańskiego 1998; Pasą się pasą barany wełniane. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 1998; Siedem jest bestii moich, czyli cyrk metafizyczny Wiesława Dymnego. Scenariusz: A. Dymna. Reż.: K. Orzechowski. TVP 1998; Siedem jest bestii… Reż.: A. Opatowicz. Wyst. Szczec., T. Pol., scena Czarny Kot Rudy 1999; Piwnica Dymnemu, Dymny piwnicy, czyli jest albo idealizm, albo k… nie ma nic śmiesznego. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 2003; Człowiek ogromny. Scenariusz: M. Pacuła. Oprac.: D. Buczek. Wyst. Kr., PWST 2004; Na naszej wyspie. Reż.: M. Pacuła. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 2008.</p>
 +
<p class='comment'>Katalogi wystaw rysunków i grafik: Wiesław Dymny - wystawa rysunku. Galeria „EMCEKA-FORUM” Kraków. Kr.: MCK [Młodzieżowe Centrum Kultury, 1981], [16] s. – Wiesław Dymny. Rysunki. Luty 1999 - marzec 1999. Miejska Galeria Sztuki Extravagance w Sosnowcu. Sosnowiec: Urząd Miej.; Miej. Galeria Sztuki Extravagance 1999, [12] s. – Wiesław Dymny. Rysunki i grafiki ze zbiorów ZPAP Okręgu Krakowskiego. Red. i projekt graf.: Stanisław Tabisz. Galeria Klubu Plastyków. Kr.: Związek Pol. Artystów Plastyków Okręg Krak. 2005, [24] s.</p>
 +
</ol>
 +
</div id='primary'>
  
# Opowiadania zwykłe. Wwa: Iskry 1963, 226 s. Wyd. nast.: Wwa: Muza 1997.
+
<div id='secondary'>
 +
==OPRACOWANIA (wybór)==
  
Nagroda Fundacji im. Kościelskich w Genewie w 1965.
+
===Autor o sobie===
  
Zawartość: Żyd; Oskarżony; Skrzynka bez pudła; Dezerter; Złodziej; Chudy i inni (por. poz. 2).
+
<ul>
 +
<li> Piwnica krakowska i inni. W: Teatry studenckie w Polsce. Wwa 1968; Dymny. Życiorys w formie listu do Barbary Natkaniec. Nie jestem wart wspomnienia. „Gaz. Krak.” 1998 nr 37.</li>
 +
<li> Wywiady: Ważna jest idea, a nie bohater. Rozm. K. Grabień. „Film” 1967 nr 46 [dot.: Słońce wschodzi raz na dzień]; Tryptyk o współczesnym Polaku. Rozm. Z. Święch. „Echo Krak.” 1968 nr 63.</li>
 +
</ul>
  
Adapt: poszczególnych opowiadań: Oskarżony: teatr.: pt. „… i diabłu ogarek”. Adapt. i reż.: W. Solarz. Scenografia: W. Dymny. Wyst. Wwa, STS 1965; pt. A diabłu ogarek. Reż.: P. Sowiński. Wyst. Grudziądz, T. Ziemi Pomor., Scena Kameralna 1979; Reż. P. Sowiński. Gniezno, T. im. A. Fredry 1981; Reż.: W. Siemion. Szczec., T. Krypta 1993, - tv: Adapt. i reż.: W. Siemion. TVP 1969. – Skrzynka bez pudła: pt. Skrzyneczka bez pudła: Adapt. teatr. i reż.: A. Sadowski. Wyst. Częstochowa , T. im. Adama Mickiewicza 2004. - Dezerter: tv: pt. Do domu. Reż.: J. Zaorski. TVP 1999.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
  
# Chudy i inni. Scenariusz filmowy. Reż.: H. Kluba. Ekran. 1967. Por. poz. 1.
 
# Słońce wschodzi raz na dzień. Scenariusz filmowy. Reż.: H. Kluba. Współpraca scenograficzna: W. Dymny, L. Leszczyk. Ekran. 1967. Prem. kinowa 1972. Druk zob. poz. 10.
 
# Teksty ballad do: Żywot Łazika z Tormesu. Adapt. teatr.: M. Szybist, J. Cnota. Reż.: J. Cnota. Wyst. Kr.,T. 38 1969. Druk zob. poz. 10 s. 234-240.
 
# <nowiki>[Pięć i pół] 5 i 1/2 Bladego Józka. Scenariusz filmowy. Współpraca scenograficzna: E. Kupis i W. Dymny. Reż.: H. Kluba. Ekran 1971.</nowiki>
 
  
Film nie wszedł na ekrany.
+
<ul>
 +
<li>LP XX w. (M. Jentys).</li>
 +
</ul>
  
# <nowiki>Droga na Dziki Zachód. [Opowiadania]. </nowiki>Powst. 1974. Druk Wwa: Muza 1998, 187 s. ''Sami Swoi.''
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
  
W zamyśle autora scenariusz filmu telewizyjnego „Droga na Dziki Zachód” napisany dla zespołu filmowego „X”.
+
===Ogólne===
  
Zawartość: Powrót; Niemiec; Dziadek; Granica; Banda; Klasztor; Przeprawa.
+
<ul>
 +
<li> – M. WĄS: Wiesław Dymny. Kr.: Wydawn. Petrus 2013, 179 s.– M. WĄS: Dymny. Życie z diabłami i aniołami. Kr.: Znak 2016, 430 s.</li>
 +
</ul>
  
# Koty budujące machiny latające. Scenariusz filmu animowanego dla dzieci. Reż.: K. Raynoch. Ekran. 1976. Druk zob. poz. 10 s. 175-178.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
# <nowiki>Pieśń nad pieśniami. (Ballada o człowieku i miłości.). [Utwór sceniczny]. </nowiki>Powst. przed 1978. Druk „Dialog” 1984 nr 11 s. 5-20. Praprem.: Reż.: R. Major. Szczec., T. Współcz<nowiki>. 1988 [także w oparciu o inne utwory].</nowiki>
+
# <nowiki>Polski szynkwas żydowski. [Poemat]. </nowiki>Powst. przed 1978. Adapt. teatr.: pt. Kur zapiał… Scenariusz: M. Szybist, K. Jasiński. Reż.: K. Jasiński. Wyst. Kr., Teatr STU 1985; pt. Polska karczma żydowska. Reż.: A. Maj. Kr., Stary T.  1982; pt. Polski szynkwas. Wyst. Kr., T. im. J. Słowackiego, 225 Krakowski Salon Poezji 2008.
+
# Słońce wschodzi raz na dzień i inne utwory. Kr.: WL 1981, 256 s.
+
  
<nowiki>Zawartość: Proza: Oskarżony [poz. 1]; Ogromny i biały; Pokój; Sztuczki magiczne; Siedem bestii moich; Aparat do memłania; Aparat do produkcji pieniędzy. – Scenariusze filmowe: Słońce wschodzi raz na dzień [poz. 3] ; Prorok; Droga na Dziki Zachód. Odc. 1. Powrót [poz. 6]; Koty budujące machiny latające. Scenariusz filmu animowanego dla dzieci [poz. 7]. – Wiersze. – Fraszki - Ballady do „Żywota Łazika z </nowiki>Tormes<nowiki>” [poz. 4]. – Słowa do muzyki z </nowiki><nowiki>filmu „Słońce wschodzi raz na dzień”: - Teksty piosenek. – Spis fotografii [zawiera także rysunki W.D]</nowiki>.
 
  
Przekłady utworów W. Dymnego drukowanych w antologiach zagranicznych: ang.: Polish writing today. <nowiki>[</nowiki>Oprac.:] C. Wieniewska. Middlesex, New Jersey 1967, – jap.: Gendai porand tampen senshiu. Tökyõ 1972, wyd. nast. tamże 1982. – niem<nowiki>.: Überall ist Polen. [</nowiki>Przeł.] K. Dedecius. Frankfurt am Main 1974.
+
<ul>
 +
<li>R. TAEDLING: Trzy twarze Wiesława Dymnego. „Dz. Pol.” 1963 nr 207.</li>
 +
<li> L. DŁUGOSZ: Wiesław Dymny. „Kultura” 1978 nr 10.</li>
 +
<li> Z. KRZYSZTONIAK: Tacy dziś boją się rodzić. „Gaz. Krak.” 1984 nr 119.</li>
 +
<li> S. CIEPŁY: Dymny, Dymny. „Życie Lit.” 1988 nr 13.</li>
 +
<li> Dymny. Z W. Bojdą, ojczymem Wiesława Dymnego. rozm. Ł. Wyrzykowski. „Przekrój” 1988 nr 22.</li>
 +
<li> D. MICHALSKI: Drogi nieobecny. „Sztand. Młodych” 1988 nr 55.</li>
 +
<li> Ł. WYRZYKOWSKI: Poznał ludzi, wsiadł do łodzi… Wspomnienie o Wiesławie Dymnym. „Dz. Zach.” 1988 nr 55.</li>
 +
<li> J.R. KOWALCZYK: Ja do Dymnego mknę. „Rzeczpospolita” 1993 nr 155.</li>
 +
<li> J. ARMATA: Żongler dwusturęki. „Gaz. Wybor.” 1998 nr 250 dod. „Gaz. w Krak.”.</li>
 +
<li> imię Wiesław, nazwisko Dymny. „Przekrój” 1998 nr 7 [wspomnienia K. Wiśniaka, M. Pacuły i P. Skrzyneckiego].</li>
 +
<li> J.R. KOWALCZYK: Poezja śmiechu. „Rzeczpospolita” 1998 nr 170.</li>
 +
<li> B. NATKANIEC: Wiesiek westchnął w niebie: cholera nareszcie… , czyli jak Dymny oszołomił po 20 latach. „Przekrój” 1998 nr 47.</li>
 +
<li> J. POPRAWA: Wypominki. „Dz. Pol.” 1998 nr 259.</li>
 +
<li> I. KIEC: Produkuję czarne anioły…; Ta nasza młodość co z czasu kpi…Wielka Poezja i sztubacka zgrywa na scenie Piwnicy pod Baranami. W tejże: Wyprzedaż teatru w ręce błazna i arlekina…, czyli o kabarecie. Pozn. 2001.</li>
 +
<li> A. DOBRZAŃSKA: „Nienawidzę być aktorem”. Filmowe przygody Wiesława Dymnego. „Stud. Filmoznawcze” 2002 t. 23.</li>
 +
<li> J. OLCZAK-RONIKIER: Piwnica pod Baranami. Wwa 2002, passim.</li>
 +
<li> A. DYMNA: Świątek filozof. Oprac.: A.R. Kowalczyk. „Rzeczpospolita” 2003 nr 35.</li>
 +
<li> M. MIKOS: On nie udawał. „Gaz. Wybor.” 2003 nr 50.</li>
 +
<li> W. WIERZCHOWSKA, B. NATKANIEC: Zamknięte karty. „Pokaz” 2003 nr 35 [m.in. dot. W. Dymnego].</li>
 +
<li> A. BOJANOWSKA: D., żongler dwusturęki. „Piosenka” 2006 nr 1.</li>
 +
<li> A. DYMNA, W. SZCZAWIŃSKI: Warto mimo wszystko. Kr. 2006, passim., wyd. 2 tamże 2017.</li>
 +
<li> R. RADŁOWSKA: Sen nocy letniej na Groblach. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 151 [m.in. dot. W. Dymnego].</li>
 +
<li> W. KRUPIŃSKI: Głowy piwniczne. Kr. 2007, passim.</li>
 +
<li> M. JANKOSZ: Siedem bestii jego. Trzydziesta rocznica śmierci Wiesława Dymnego. „Fragile” 2008 nr 1.</li>
 +
<li> Ł. MACIEJEWSKI: Da Vinci PRL-u. Legenda Wiesława Dymnego – w 30 rocznicę śmierci. „Tyg. Powsz.” 2008 nr 7.</li>
 +
<li> A. Dymna: Nagle otworzyło się niebo. Rozm. M. Rigamonti. „Wprost” 2012 nr 17/18.</li>
 +
<li> A.D. LISKOWACKI: Dymny rozwiera ramiona. „Twórczość” 2013 nr 11.</li>
 +
<li> P. BATKOWSKI: Czuły barbarzyńca. „Newsweek Polska” 2016 nr 10.</li>
 +
<li> A. Dymna: Cii… o takiej miłości się nie mówi. Kto kalkuluje ten nie żyje. Rozm. K. Kubisiowska. „Gaz. Wybor.” 2016 nr 36.</li>
 +
<li> A. Dymna: Miłość to taka siła, że jeśli nawet przyjdzie śmierć, to uczucie trwa. Rozm. M. Mazurek. „Polska” 2016 nr 12.</li>
 +
<li> W. KRUPIŃSKI: Jedni się go bali, inni podziwiali. Jego historia to materiał na film. „Polska. Metropolia Warsz.” 2016 nr 17.</li>
 +
<li> Mały Leonardo da Vinci. Legenda za życia, legenda po śmierci. Z M. Wąs, autorką książki „Dymny. Życie z Aniołami i diabłami” rozm. T.Z. Zapert. „Do Rzeczy” 2016 nr 26.</li>
 +
</ul>
  
Montaże utworów i widowiska w oparciu o teksty W. Dymnego., m. in.: Dymny – wiersze, piosenki, wymyślania. Scenariusz: A. Dymna. Reż.: M. Wojtyszko. Wyst. Wwa, T. Ateneum 1993; Zbiór bzdur, czyli Dymny-żongler dwusturęki. Scenariusz i reż.: M. Pacuła. Wyst. Gdynia, T. Miej. 1997; Dymny, Dymny. Wyst. Kr., PWST, Scena im. S. Wyspiańskiego 1998; Pasą się pasą barany wełniane. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 1998; Siedem jest bestii moich, czyli cyrk metafizyczny Wiesława Dymnego. Scenariusz: A. Dymna. Reż.: K. Orzechowski. TVP 1998; Siedem jest bestii… Reż.: A. Opatowicz. Wyst. Szczec., T. Pol., scena Czarny Kot Rudy 1999; Piwnica Dymnemu, Dymny piwnicy, czyli jest albo idealizm, albo k… nie ma nic śmiesznego. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 2003; Człowiek ogromny. Scenariusz: M. Pacuła. Oprac.: D. Buczek. Wyst. Kr., PWST 2004; Na naszej wyspie. Reż.: M. Pacuła. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 2008.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
  
Katalogi wystaw rysunków i grafik: Wiesław Dymny<nowiki> - wystawa rysunku. Galeria „EMCEKA-FORUM” Kraków. Kr.: MCK [Młodzieżowe Centrum Kultury, 1981], [16] s. – </nowiki>Wiesław Dymny. Rysunki. Luty 1999 - marzec 1999. Miejska Galeria Sztuki Extravagance w Sosnowcu. Sosnowiec: Urząd Miej.; Miej. Galeria Sztuki Extravagance<nowiki> 1999, [12] s.</nowiki> – Wiesław Dymny. Rysunki i grafiki ze zbiorów ZPAP Okręgu Krakowskiego. Red. i projekt graf.: Stanisław Tabisz<nowiki>. Galeria Klubu Plastyków. Kr.: Związek Pol. Artystów Plastyków Okręg Krak. 2005, [24] s.</nowiki>
+
===Opowiadania zwykłe===
  
OPRACOWANIA (wybór)
+
<ul>
 +
<li> M. BAGIŃSKI. „Tyg. Powsz.” 1963 nr 31.</li>
 +
<li> T. BUREK: Moje kłopoty z Dymnym. „Współczesność” 1963 nr 22.</li>
 +
<li> A. DRAWICZ: Nie – zwykłe, lecz niezwykłe. „Sztand. Młodych” 1963 nr 199.</li>
 +
<li> L. FLASZEN: Pytania Kaina. „Życie Lit.” 1963 nr 44.</li>
 +
<li> J. IWASZKIEWICZ: Rozmowy o książkach. „Życie Warsz.” 1963 nr 304.</li>
 +
<li> S. KRYSKA: Opowiadania zwykłe. „Il. Mag. Studen.” 1963 nr 36.</li>
 +
<li> S. MELKOWSKI: Zwykłe i niezwyczajne. „Kultura” 1963 nr 2, przedr. w tegoż: Oczekiwania i zapowiedzi. Łódź 1980.</li>
 +
<li> Z. ŻABICKI: W pułapce stylizacji. „Nowe Książ.” 1963 nr 14, przedr. pt. Gdzie jesteśmy – dokąd idziemy? W pułapce stylizacji. W tegoż: Proza… proza… Wwa 1966.</li>
 +
<li> Z. MACUŻANKA: Najmłodsi… obawy i nadzieje. „Kultura” 1964 nr 2 [m.in. dot. W. Dymnego].</li>
 +
<li> J. PREGER: Mitologia a współczesność. „Twórczość” 1964 nr 2.</li>
 +
<li> S. STANUCH: Prozaik z tamtych lat. „Tu i Teraz” 1982 nr 9.</li>
 +
<li> J.R. KOWALCZYK: Kruche piękno codzienności. „Rzeczpospolita” 1997 nr 258.</li>
 +
<li> L. BUGAJSKI: Wszystko jest balladą. „Polityka” 1998 nr 14 [dot. też: Droga na Dziki Zachód].</li>
 +
<li> W. PAŹNIEWSKI: Przerwane w pół zdania. „Nowe Książ.” 1998 nr 4 [dot. też: Droga na Dziki Zachód].</li>
 +
<li> M. WIECZOREK: Opowiadania o zwykłych ludziach. „Życie” 1998 nr 41 [dot. też: Droga na Dziki Zachód].</li>
 +
</ul>
  
Autor o sobie: Piwnica krakowska i inni. W: Teatry studenckie w Polsce. Wwa 1968; Dymny. Życiorys w formie listu do Barbary Natkaniec. Nie jestem wart wspomnienia. „Gaz. Krak.” 1998 nr 37. – Wywiady: Ważna jest idea, a nie bohater. Rozm. K. Grabień<nowiki>. „Film” 1967 nr 46 [dot.: Słońce wschodzi raz na dzień]; Tryptyk o współczesnym Polaku. </nowiki>Rozm. Z. Święch. „Echo Krak.” 1968 nr 63.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
  
LP XX w. (M. Jentys).
+
===Chudy i inni===
  
Ogólne: – M. WĄS: Wiesław Dymny. Kr.: Wydawn. Petrus 2013, 179 s.– M. WĄS: Dymny. Życie z diabłami i aniołami. Kr.: Znak 2016, 430 s.
+
<ul>
 +
<li> Z. DOLECKI: Opowieść o współczesnych bandosach. „Kierunki” 1967 nr 14.</li>
 +
<li> Z. KAŁUŻYŃSKI: Produkcyjniak typowo polski. „Polityka” 1967 nr 9 [dot. też filmu].</li>
 +
<li> D. KARCZ: Wyjście z wieży z kości słoniowej. „Kino” 1967 nr 4 [dot. też filmu] T. KOCHAŃSKI: A jednak się kręci. „Tyg. Kult.” 1967 nr 10.</li>
 +
<li> J.A. KOENIG: „Tyg. Powsz.” 1967 nr 13.</li>
 +
<li> Z. LICHNIAK: „Sł. Powsz.” 1967 nr 49.</li>
 +
<li> L. PIJANOWSKI: „Kult. i Życie” 1967 nr 10.</li>
 +
<li> K.T. TOEPLITZ: Ballada o budowie. „Kultura” 1967 nr 11.</li>
 +
</ul>
  
R. TAEDLING: Trzy twarze Wiesława Dymnego. „Dz. Pol.” 1963 nr 207. – L. DŁUGOSZ: Wiesław Dymny. „Kultura” 1978 nr 10. – Z. KRZYSZTONIAK: Tacy dziś boją się rodzić. „Gaz. Krak.” 1984 nr 119. – S. CIEPŁY: Dymny, Dymny. „Życie Lit.” 1988 nr 13. – Dymny. Z W. Bojdą, ojczymem Wiesława Dymnego. rozm. Ł. Wyrzykowski. „Przekrój” 1988 nr 22. – D. MICHALSKI: Drogi nieobecny. „Sztand. Młodych” 1988 nr 55. – Ł. WYRZYKOWSKI: Poznał ludzi, wsiadł do łodzi… Wspomnienie o Wiesławie Dymnym. „Dz. Zach.” 1988 nr 55. – J.R. KOWALCZYK: Ja do Dymnego mknę. „Rzeczpospolita” 1993 nr 155. – J. ARMATA: Żongler dwusturęki. „Gaz. Wybor<nowiki>.” 1998 nr 250 dod. „Gaz. w Krak.”. – imię Wiesław, nazwisko Dymny. „Przekrój” 1998 nr 7 [wspomnienia K. Wiśniaka, M. Pacuły i P. Skrzyneckiego]. – J.R. KOWALCZYK: Poezja śmiechu. „Rzeczpospolita” 1998 nr 170. – B. NATKANIEC: Wiesiek westchnął w niebie: cholera nareszcie… , czyli jak Dymny oszołomił po 20 latach. „Przekrój” 1998 nr 47. – J. POPRAWA: Wypominki. „Dz. Pol.” 1998 nr 259. – I. KIEC: Produkuję czarne anioły…; Ta nasza młodość co z czasu kpi…Wielka Poezja i sztubacka zgrywa na scenie Piwnicy pod Baranami. W tejże: Wyprzedaż teatru w ręce błazna i arlekina…, czyli o kabarecie. </nowiki>Pozn. 2001. – A. DOBRZAŃSKA: „Nienawidzę być aktorem”. Filmowe przygody Wiesława Dymnego. „Stud. Filmoznawcze” 2002 t. 23. – J. OLCZAK-RONIKIER: Piwnica pod Baranami. Wwa 2002, passim. – A. DYMNA: Świątek filozof. Oprac.: A.R. Kowalczyk. „Rzeczpospolita” 2003 nr 35. – M. MIKOS: On nie udawał. „Gaz. Wybor.” 2003 nr 50. – <nowiki>W. WIERZCHOWSKA, B. NATKANIEC: Zamknięte karty. „Pokaz” 2003 nr 35 [m.in. dot. W. Dymnego].</nowiki> – A. BOJANOWSKA: D., żongler dwusturęki. „Piosenka” 2006 nr 1. – A. DYMNA, W. SZCZAWIŃSKI: Warto mimo wszystko. Kr. 2006, passim., wyd. 2 tamże 2017. – R. RADŁOWSKA: Sen nocy letniej na Groblach. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 151<nowiki> [m.in. dot. W. Dymnego].</nowiki> – W. KRUPIŃSKI: Głowy piwniczne. Kr. 2007, passim. – M. JANKOSZ: Siedem bestii jego. Trzydziesta rocznica śmierci Wiesława Dymnego. „Fragile” 2008 nr 1. – Ł. MACIEJEWSKI: Da Vinci PRL-u. Legenda Wiesława Dymnego – w 30 rocznicę śmierci. „Tyg. Powsz.” 2008 nr 7. – A. Dymna: Nagle otworzyło się niebo. Rozm. M. Rigamonti. „Wprost” 2012 nr 17/18. – A.D. LISKOWACKI: Dymny rozwiera ramiona. „Twórczość” 2013 nr 11. – P. BATKOWSKI: Czuły barbarzyńca. „Newsweek Polska” 2016 nr 10. – A. Dymna:  Cii… o takiej miłości się nie mówi. Kto kalkuluje ten nie żyje. Rozm. K. Kubisiowska. „Gaz. Wybor.” 2016 nr 36. – A. Dymna: Miłość to taka siła, że jeśli nawet przyjdzie śmierć, to uczucie trwa. Rozm. M. Mazurek. „Polska” 2016 nr 12. – W. KRUPIŃSKI: Jedni się go bali, inni podziwiali. Jego historia to materiał na film. „Polska. Metropolia Warsz.” 2016 nr 17. – Mały Leonardo da Vinci. Legenda za życia, legenda po śmierci. Z M. Wąs, autorką książki „Dymny. Życie z Aniołami i diabłami” rozm. T.Z. Zapert. „Do Rzeczy” 2016 nr 26.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
  
Opowiadania zwykłe (poz. 1): M. BAGIŃSKI. „Tyg. Powsz.” 1963 nr 31. – T. BUREK: Moje kłopoty z Dymnym. „Współczesność” 1963 nr 22. – A. DRAWICZ: Nie – zwykłe, lecz niezwykłe. „Sztand. Młodych” 1963 nr 199. – L. FLASZEN: Pytania Kaina. „Życie Lit.” 1963 nr 44. – J. IWASZKIEWICZ: Rozmowy o książkach. „Życie Warsz.” 1963 nr 304. – S. KRYSKA: Opowiadania zwykłe. „Il. Mag. Studen.” 1963 nr 36. – S. MELKOWSKI: Zwykłe i niezwyczajne. „Kultura” 1963 nr 2, przedr. w tegoż: Oczekiwania i <nowiki>zapowiedzi. Łódź 1980. – Z. ŻABICKI: W pułapce stylizacji. „Nowe Książ.” 1963 nr 14, przedr. pt. Gdzie jesteśmy – dokąd idziemy? W pułapce stylizacji. W tegoż: Proza… proza… Wwa 1966. – Z. MACUŻANKA: Najmłodsi… obawy i nadzieje. „Kultura” 1964 nr 2 [m.in. dot. W. Dymnego]. – J. PREGER: Mitologia a współczesność. „Twórczość” 1964 nr 2. – S. STANUCH: Prozaik z tamtych lat. „Tu i Teraz” 1982 nr 9. – J.R. KOWALCZYK: Kruche piękno codzienności. „Rzeczpospolita” 1997 nr 258. – L. BUGAJSKI: Wszystko jest balladą. „Polityka” 1998 nr 14 [dot. też: Droga na Dziki Zachód]. – W. PAŹNIEWSKI: Przerwane w pół zdania. „Nowe Książ.” 1998 nr 4 [dot. też: Droga na Dziki Zachód]. – M. WIECZOREK: Opowiadania o zwykłych ludziach. „Życie” 1998 nr 41 [dot. też: Droga na Dziki Zachód].</nowiki>
+
===Słońce wschodzi raz na dzień===
  
Chudy i inni<nowiki> (poz. 2): Z. DOLECKI: Opowieść o współczesnych bandosach. „Kierunki” 1967 nr 14. – Z. KAŁUŻYŃSKI: Produkcyjniak typowo polski. „Polityka” 1967 nr 9 [dot. też filmu]. – D. KARCZ: Wyjście z wieży z kości słoniowej. „Kino” 1967 nr 4 [dot. też filmu] – T. KOCHAŃSKI: A jednak się kręci. „Tyg. Kult.” 1967 nr 10. – J.A. KOENIG: „Tyg. </nowiki>Powsz.” 1967 nr 13. – Z. LICHNIAK: „Sł. Powsz.” 1967 nr 49. – L. PIJANOWSKI: „Kult. i Życie” 1967 nr 10. – K.T. TOEPLITZ: Ballada o budowie. „Kultura” 1967 nr 11.
+
<ul>
 +
<li> R. MARSZAŁEK: Słońce raz w roku. „Współczesność” 1968 nr 20.</li>
 +
<li> L. PIJANOWSKI: Ballada i życie. „Świat” 1968 nr 38.</li>
 +
<li> K.T. TOEPLITZ: Opowieść zbójecka. „Kultura” 1968 nr 37.</li>
 +
<li> D. TERAKOWSKA. „Gaz. Krak.” 1972 nr 110.</li>
 +
<li> W. JAWORSKI: „Smutno-kolorowy świat” Wiesława Dymnego. „Nowe Książ.” 1982 nr 4.</li>
 +
</ul>
  
  Słońce wschodzi raz na dzień  (poz. 3): R. MARSZAŁEK: Słońce raz w roku. „Współczesność” 1968 nr 20. – L. PIJANOWSKI: Ballada i życie. „Świat” 1968 nr 38. – K.T. TOEPLITZ: Opowieść zbójecka. „Kultura” 1968 nr 37. – D. TERAKOWSKA. „Gaz. Krak.” 1972 nr 110. – W. JAWORSKI: „Smutno-kolorowy świat” Wiesława Dymnego. „Nowe Książ.” 1982 nr 4.
+
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
  
Droga na Dziki Zachód <nowiki>(poz. 6): L. BUGAJSKI: Wszystko jest balladą. „Polityka” 1998 nr 14 [dot. też: Opowiadania zwykłe]. – W. PAŹNIEWSKI: Przerwane w pół zdania. „Nowe Książ." 1998 nr 4 [dot. też: Opowiadania zwykłe]. – M. WIECZOREK: Opowiadania o zwykłych ludziach. „Życie” 1998 nr 41 [dot. też: Opowiadania zwykłe].</nowiki>
+
===Droga na Dziki Zachód===
  
<div align="right">                                               Barbara Marzęcka</div>
+
<ul>
 +
<li> L. BUGAJSKI: Wszystko jest balladą. „Polityka” 1998 nr 14 [dot. też: Opowiadania zwykłe].</li>
 +
<li> W. PAŹNIEWSKI: Przerwane w pół zdania. „Nowe Książ." 1998 nr 4 [dot. też: Opowiadania zwykłe].</li>
 +
<li> M. WIECZOREK: Opowiadania o zwykłych ludziach. „Życie” 1998 nr 41 [dot. też: Opowiadania zwykłe].</li>
 +
</ul>
 +
 
 +
[[#tworczosc|Powrót na górę&uarr;]]
 +
</div id='secondary'>
 +
 
 +
<div class='author'>Barbara Marzęcka</div>
 +
 
 +
</div> <!-- all -->

Wersja z 12:34, 21 lut 2018

1936 – 1978

Prozaik, poeta, satyryk, autor tekstów piosenek oraz scenariuszy filmowych.

Spis treści

BIOGRAM

Urodzony 25 lutego 1936 we wsi Połoneczka (pod Baranowiczami, obecnie Białoruś); syn Wiktora Dymnego, i Janiny, nauczycieli. Po zakończeniu II wojny światowej w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechał w 1945 z matką i rodzeństwem do Polski. Początkowo mieszkał w miejscowościach Nowogród i Miastkowo (Łomżyńskie), następnie w Zapasiekach (Cieszyńskie), a w końcu cała rodzina przeniosła się do Jaworza Nałęża. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego TPD (obecnie III Liceum Ogólnokształcące im. S. Żeromskiego) w Bielsku-Białej. W tym okresie zaczął pisać wiersze i opowiadania (niedrukowane) oraz tworzyć pierwsze prace plastyczne. W 1953 zdał maturę i rozpoczął studia malarskie w Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Krakowie. Na czwartym roku studiów został przyjęty do ZPAP (później wypisany z powodu niepłacenia składek). Przerwał studia na ASP, ale kontynuował twórczość malarską, rzeźbiarską, zajmował się także scenografią i fotografią. W 1956 był jednym ze współzałożycieli krakowskiego kabaretu Piwnica pod Baranami, dla którego pisał później teksty piosenek i monologów, występował w nim oraz projektował scenografię do kolejnych przedstawień. Debiutował w druku jako poeta i prozaik w 1957 wierszem pt. Szyba i opowiadaniem pt. Przypowiastka prawdziwa o wielu bardzo sprawach, opublikowanymi na łamach czasopisma „Zebra” (nr 6). W latach następnych pisał teksty także dla Teatru STS, Teatru 38 oraz własnego, założonego w 1961 kabaretu Remiza (który działał około pół roku w Piwnicy pod Jaszczurami), dla tego kabaretu opracował program pt. Opera strażacka. Był autorem około 300 tekstów piosenek, wielokrotnie nagradzanych na kolejnych Krajowych Festiwalach Piosenki w Opolu (m.in. Czarne Anioły z muzyką Zygmunta Koniecznego, wykonane przez Ewą Demarczyk, nagrodzone na I Festiwalu). W 1964 założył w Krakowie grupę beatową Szwagry, a następnie do 1969 był jej kierownikiem artystycznym i literackim oraz pełnił funkcje konferansjera. Za teksty dla tego zespołu otrzymał w 1965 nagrodę specjalną przyznaną przez jury I Ogólnopolskiego Przeglądu Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach. W tymże roku nagrodziła go Fundacja im. Kościelskich w Genewie. Pisał także od 1967 scenariusze filmowe, na planach osiemnastu filmów wystąpił jako wykonawca, głównie ról epizodycznych. Wiersze drukował m.in. na łamach tygodnika „Szpilki” (1970-1978, z przerwami). Wydawał nielegalne pismo w jednym egzemplarzu, do którego wykonywał rysunki i teksty piosenek. W 1977 w wyniku pożaru mieszkania uległo zniszczeniu wiele jego rysunków i tekstów. Reszta spuścizny pozostała pod opieką Anny Dymnej z domu Dziadyk, aktorki, którą poślubił w 1971. Cierpiał na pogłębiającą się chorobę alkoholową. Zmarł 12 lutego 1978 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Salwatorskim.

TWÓRCZOŚĆ

  1. Opowiadania zwykłe. Wwa: Iskry 1963, 226 s. Wyd. nast.: Wwa: Muza 1997.
  2. Nagroda Fundacji im. Kościelskich w Genewie w 1965.

    Zawartość: Żyd; Oskarżony; Skrzynka bez pudła; Dezerter; Złodziej; Chudy i inni (por. poz. 2).

    Adapt: poszczególnych opowiadań: Oskarżony: teatr.: pt. „… i diabłu ogarek”. Adapt. i reż.: W. Solarz. Scenografia: W. Dymny. Wyst. Wwa, STS 1965; pt. A diabłu ogarek. Reż.: P. Sowiński. Wyst. Grudziądz, T. Ziemi Pomor., Scena Kameralna 1979; Reż. P. Sowiński. Gniezno, T. im. A. Fredry 1981; Reż.: W. Siemion. Szczec., T. Krypta 1993, - tv: Adapt. i reż.: W. Siemion. TVP 1969. – Skrzynka bez pudła: pt. Skrzyneczka bez pudła: Adapt. teatr. i reż.: A. Sadowski. Wyst. Częstochowa , T. im. Adama Mickiewicza 2004. - Dezerter: tv: pt. Do domu. Reż.: J. Zaorski. TVP 1999.

  3. Chudy i inni. Scenariusz filmowy. Reż.: H. Kluba. Ekran. 1967. Por. poz. 1.
  4. Słońce wschodzi raz na dzień. Scenariusz filmowy. Reż.: H. Kluba. Współpraca scenograficzna: W. Dymny, L. Leszczyk. Ekran. 1967. Prem. kinowa 1972. Druk zob. poz. 10.
  5. Teksty ballad do: Żywot Łazika z Tormesu. Adapt. teatr.: M. Szybist, J. Cnota. Reż.: J. Cnota. Wyst. Kr.,T. 38 1969. Druk zob. poz. 10 s. 234-240.
  6. [Pięć i pół] 5 i 1/2 Bladego Józka. Scenariusz filmowy. Współpraca scenograficzna: E. Kupis i W. Dymny. Reż.: H. Kluba. Ekran 1971.
  7. Film nie wszedł na ekrany.

  8. Droga na Dziki Zachód. [Opowiadania]. Powst. 1974. Druk Wwa: Muza 1998, 187 s. Sami Swoi.
  9. W zamyśle autora scenariusz filmu telewizyjnego „Droga na Dziki Zachód” napisany dla zespołu filmowego „X”.

    Zawartość: Powrót; Niemiec; Dziadek; Granica; Banda; Klasztor; Przeprawa.

  10. Koty budujące machiny latające. Scenariusz filmu animowanego dla dzieci. Reż.: K. Raynoch. Ekran. 1976. Druk zob. poz. 10 s. 175-178.
  11. Pieśń nad pieśniami. (Ballada o człowieku i miłości.). [Utwór sceniczny]. Powst. przed 1978. Druk „Dialog” 1984 nr 11 s. 5-20. Praprem.: Reż.: R. Major. Szczec., T. Współcz. 1988 [także w oparciu o inne utwory].
  12. Polski szynkwas żydowski. [Poemat]. Powst. przed 1978. Adapt. teatr.: pt. Kur zapiał… Scenariusz: M. Szybist, K. Jasiński. Reż.: K. Jasiński. Wyst. Kr., Teatr STU 1985; pt. Polska karczma żydowska. Reż.: A. Maj. Kr., Stary T. 1982; pt. Polski szynkwas. Wyst. Kr., T. im. J. Słowackiego, 225 Krakowski Salon Poezji 2008.
  13. Słońce wschodzi raz na dzień i inne utwory. Kr.: WL 1981, 256 s.
  14. Zawartość: Proza: Oskarżony [poz. 1]; Ogromny i biały; Pokój; Sztuczki magiczne; Siedem bestii moich; Aparat do memłania; Aparat do produkcji pieniędzy. – Scenariusze filmowe: Słońce wschodzi raz na dzień [poz. 3] ; Prorok; Droga na Dziki Zachód. Odc. 1. Powrót [poz. 6]; Koty budujące machiny latające. Scenariusz filmu animowanego dla dzieci [poz. 7]. – Wiersze. – Fraszki - Ballady do „Żywota Łazika z Tormes” [poz. 4]. – Słowa do muzyki z filmu „Słońce wschodzi raz na dzień”: - Teksty piosenek. – Spis fotografii [zawiera także rysunki W.D].

    Przekłady utworów W. Dymnego drukowanych w antologiach zagranicznych: ang.: Polish writing today. [Oprac.:] C. Wieniewska. Middlesex, New Jersey 1967, – jap.: Gendai porand tampen senshiu. Tökyõ 1972, wyd. nast. tamże 1982. – niem.: Überall ist Polen. [Przeł.] K. Dedecius. Frankfurt am Main 1974.

    Montaże utworów i widowiska w oparciu o teksty W. Dymnego., m. in.: Dymny – wiersze, piosenki, wymyślania. Scenariusz: A. Dymna. Reż.: M. Wojtyszko. Wyst. Wwa, T. Ateneum 1993; Zbiór bzdur, czyli Dymny-żongler dwusturęki. Scenariusz i reż.: M. Pacuła. Wyst. Gdynia, T. Miej. 1997; Dymny, Dymny. Wyst. Kr., PWST, Scena im. S. Wyspiańskiego 1998; Pasą się pasą barany wełniane. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 1998; Siedem jest bestii moich, czyli cyrk metafizyczny Wiesława Dymnego. Scenariusz: A. Dymna. Reż.: K. Orzechowski. TVP 1998; Siedem jest bestii… Reż.: A. Opatowicz. Wyst. Szczec., T. Pol., scena Czarny Kot Rudy 1999; Piwnica Dymnemu, Dymny piwnicy, czyli jest albo idealizm, albo k… nie ma nic śmiesznego. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 2003; Człowiek ogromny. Scenariusz: M. Pacuła. Oprac.: D. Buczek. Wyst. Kr., PWST 2004; Na naszej wyspie. Reż.: M. Pacuła. Wyst. Kr., Piwnica pod Baranami 2008.

    Katalogi wystaw rysunków i grafik: Wiesław Dymny - wystawa rysunku. Galeria „EMCEKA-FORUM” Kraków. Kr.: MCK [Młodzieżowe Centrum Kultury, 1981], [16] s. – Wiesław Dymny. Rysunki. Luty 1999 - marzec 1999. Miejska Galeria Sztuki Extravagance w Sosnowcu. Sosnowiec: Urząd Miej.; Miej. Galeria Sztuki Extravagance 1999, [12] s. – Wiesław Dymny. Rysunki i grafiki ze zbiorów ZPAP Okręgu Krakowskiego. Red. i projekt graf.: Stanisław Tabisz. Galeria Klubu Plastyków. Kr.: Związek Pol. Artystów Plastyków Okręg Krak. 2005, [24] s.

OPRACOWANIA (wybór)

Autor o sobie

  • Piwnica krakowska i inni. W: Teatry studenckie w Polsce. Wwa 1968; Dymny. Życiorys w formie listu do Barbary Natkaniec. Nie jestem wart wspomnienia. „Gaz. Krak.” 1998 nr 37.
  • Wywiady: Ważna jest idea, a nie bohater. Rozm. K. Grabień. „Film” 1967 nr 46 [dot.: Słońce wschodzi raz na dzień]; Tryptyk o współczesnym Polaku. Rozm. Z. Święch. „Echo Krak.” 1968 nr 63.

Powrót na górę↑


  • LP XX w. (M. Jentys).

Powrót na górę↑

Ogólne

  • – M. WĄS: Wiesław Dymny. Kr.: Wydawn. Petrus 2013, 179 s.– M. WĄS: Dymny. Życie z diabłami i aniołami. Kr.: Znak 2016, 430 s.

Powrót na górę↑


  • R. TAEDLING: Trzy twarze Wiesława Dymnego. „Dz. Pol.” 1963 nr 207.
  • L. DŁUGOSZ: Wiesław Dymny. „Kultura” 1978 nr 10.
  • Z. KRZYSZTONIAK: Tacy dziś boją się rodzić. „Gaz. Krak.” 1984 nr 119.
  • S. CIEPŁY: Dymny, Dymny. „Życie Lit.” 1988 nr 13.
  • Dymny. Z W. Bojdą, ojczymem Wiesława Dymnego. rozm. Ł. Wyrzykowski. „Przekrój” 1988 nr 22.
  • D. MICHALSKI: Drogi nieobecny. „Sztand. Młodych” 1988 nr 55.
  • Ł. WYRZYKOWSKI: Poznał ludzi, wsiadł do łodzi… Wspomnienie o Wiesławie Dymnym. „Dz. Zach.” 1988 nr 55.
  • J.R. KOWALCZYK: Ja do Dymnego mknę. „Rzeczpospolita” 1993 nr 155.
  • J. ARMATA: Żongler dwusturęki. „Gaz. Wybor.” 1998 nr 250 dod. „Gaz. w Krak.”.
  • imię Wiesław, nazwisko Dymny. „Przekrój” 1998 nr 7 [wspomnienia K. Wiśniaka, M. Pacuły i P. Skrzyneckiego].
  • J.R. KOWALCZYK: Poezja śmiechu. „Rzeczpospolita” 1998 nr 170.
  • B. NATKANIEC: Wiesiek westchnął w niebie: cholera nareszcie… , czyli jak Dymny oszołomił po 20 latach. „Przekrój” 1998 nr 47.
  • J. POPRAWA: Wypominki. „Dz. Pol.” 1998 nr 259.
  • I. KIEC: Produkuję czarne anioły…; Ta nasza młodość co z czasu kpi…Wielka Poezja i sztubacka zgrywa na scenie Piwnicy pod Baranami. W tejże: Wyprzedaż teatru w ręce błazna i arlekina…, czyli o kabarecie. Pozn. 2001.
  • A. DOBRZAŃSKA: „Nienawidzę być aktorem”. Filmowe przygody Wiesława Dymnego. „Stud. Filmoznawcze” 2002 t. 23.
  • J. OLCZAK-RONIKIER: Piwnica pod Baranami. Wwa 2002, passim.
  • A. DYMNA: Świątek filozof. Oprac.: A.R. Kowalczyk. „Rzeczpospolita” 2003 nr 35.
  • M. MIKOS: On nie udawał. „Gaz. Wybor.” 2003 nr 50.
  • W. WIERZCHOWSKA, B. NATKANIEC: Zamknięte karty. „Pokaz” 2003 nr 35 [m.in. dot. W. Dymnego].
  • A. BOJANOWSKA: D., żongler dwusturęki. „Piosenka” 2006 nr 1.
  • A. DYMNA, W. SZCZAWIŃSKI: Warto mimo wszystko. Kr. 2006, passim., wyd. 2 tamże 2017.
  • R. RADŁOWSKA: Sen nocy letniej na Groblach. „Gaz. Wybor.” 2006 nr 151 [m.in. dot. W. Dymnego].
  • W. KRUPIŃSKI: Głowy piwniczne. Kr. 2007, passim.
  • M. JANKOSZ: Siedem bestii jego. Trzydziesta rocznica śmierci Wiesława Dymnego. „Fragile” 2008 nr 1.
  • Ł. MACIEJEWSKI: Da Vinci PRL-u. Legenda Wiesława Dymnego – w 30 rocznicę śmierci. „Tyg. Powsz.” 2008 nr 7.
  • A. Dymna: Nagle otworzyło się niebo. Rozm. M. Rigamonti. „Wprost” 2012 nr 17/18.
  • A.D. LISKOWACKI: Dymny rozwiera ramiona. „Twórczość” 2013 nr 11.
  • P. BATKOWSKI: Czuły barbarzyńca. „Newsweek Polska” 2016 nr 10.
  • A. Dymna: Cii… o takiej miłości się nie mówi. Kto kalkuluje ten nie żyje. Rozm. K. Kubisiowska. „Gaz. Wybor.” 2016 nr 36.
  • A. Dymna: Miłość to taka siła, że jeśli nawet przyjdzie śmierć, to uczucie trwa. Rozm. M. Mazurek. „Polska” 2016 nr 12.
  • W. KRUPIŃSKI: Jedni się go bali, inni podziwiali. Jego historia to materiał na film. „Polska. Metropolia Warsz.” 2016 nr 17.
  • Mały Leonardo da Vinci. Legenda za życia, legenda po śmierci. Z M. Wąs, autorką książki „Dymny. Życie z Aniołami i diabłami” rozm. T.Z. Zapert. „Do Rzeczy” 2016 nr 26.

Powrót na górę↑

Opowiadania zwykłe

  • M. BAGIŃSKI. „Tyg. Powsz.” 1963 nr 31.
  • T. BUREK: Moje kłopoty z Dymnym. „Współczesność” 1963 nr 22.
  • A. DRAWICZ: Nie – zwykłe, lecz niezwykłe. „Sztand. Młodych” 1963 nr 199.
  • L. FLASZEN: Pytania Kaina. „Życie Lit.” 1963 nr 44.
  • J. IWASZKIEWICZ: Rozmowy o książkach. „Życie Warsz.” 1963 nr 304.
  • S. KRYSKA: Opowiadania zwykłe. „Il. Mag. Studen.” 1963 nr 36.
  • S. MELKOWSKI: Zwykłe i niezwyczajne. „Kultura” 1963 nr 2, przedr. w tegoż: Oczekiwania i zapowiedzi. Łódź 1980.
  • Z. ŻABICKI: W pułapce stylizacji. „Nowe Książ.” 1963 nr 14, przedr. pt. Gdzie jesteśmy – dokąd idziemy? W pułapce stylizacji. W tegoż: Proza… proza… Wwa 1966.
  • Z. MACUŻANKA: Najmłodsi… obawy i nadzieje. „Kultura” 1964 nr 2 [m.in. dot. W. Dymnego].
  • J. PREGER: Mitologia a współczesność. „Twórczość” 1964 nr 2.
  • S. STANUCH: Prozaik z tamtych lat. „Tu i Teraz” 1982 nr 9.
  • J.R. KOWALCZYK: Kruche piękno codzienności. „Rzeczpospolita” 1997 nr 258.
  • L. BUGAJSKI: Wszystko jest balladą. „Polityka” 1998 nr 14 [dot. też: Droga na Dziki Zachód].
  • W. PAŹNIEWSKI: Przerwane w pół zdania. „Nowe Książ.” 1998 nr 4 [dot. też: Droga na Dziki Zachód].
  • M. WIECZOREK: Opowiadania o zwykłych ludziach. „Życie” 1998 nr 41 [dot. też: Droga na Dziki Zachód].

Powrót na górę↑

Chudy i inni

  • Z. DOLECKI: Opowieść o współczesnych bandosach. „Kierunki” 1967 nr 14.
  • Z. KAŁUŻYŃSKI: Produkcyjniak typowo polski. „Polityka” 1967 nr 9 [dot. też filmu].
  • D. KARCZ: Wyjście z wieży z kości słoniowej. „Kino” 1967 nr 4 [dot. też filmu] – T. KOCHAŃSKI: A jednak się kręci. „Tyg. Kult.” 1967 nr 10.
  • J.A. KOENIG: „Tyg. Powsz.” 1967 nr 13.
  • Z. LICHNIAK: „Sł. Powsz.” 1967 nr 49.
  • L. PIJANOWSKI: „Kult. i Życie” 1967 nr 10.
  • K.T. TOEPLITZ: Ballada o budowie. „Kultura” 1967 nr 11.

Powrót na górę↑

Słońce wschodzi raz na dzień

  • R. MARSZAŁEK: Słońce raz w roku. „Współczesność” 1968 nr 20.
  • L. PIJANOWSKI: Ballada i życie. „Świat” 1968 nr 38.
  • K.T. TOEPLITZ: Opowieść zbójecka. „Kultura” 1968 nr 37.
  • D. TERAKOWSKA. „Gaz. Krak.” 1972 nr 110.
  • W. JAWORSKI: „Smutno-kolorowy świat” Wiesława Dymnego. „Nowe Książ.” 1982 nr 4.

Powrót na górę↑

Droga na Dziki Zachód

  • L. BUGAJSKI: Wszystko jest balladą. „Polityka” 1998 nr 14 [dot. też: Opowiadania zwykłe].
  • W. PAŹNIEWSKI: Przerwane w pół zdania. „Nowe Książ." 1998 nr 4 [dot. też: Opowiadania zwykłe].
  • M. WIECZOREK: Opowiadania o zwykłych ludziach. „Życie” 1998 nr 41 [dot. też: Opowiadania zwykłe].

Powrót na górę↑

Barbara Marzęcka

Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku

Działania
Wiesław DYMNY
Nawigacja
Narzędzia