|
|
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) |
Linia 8: |
Linia 8: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | <p>Urodzony 5 lipca 1955 w Sopocie; syn Juliusza Majchrowskiego, lekarza, i Ewy z domu Rosłan, lekarki. Wychowywał się w gdańskiej dzielnicy Wrzeszcz. W 1969 podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Gdańsku. Po zdaniu matury w 1973 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim (UG). W lutym 1974 w studenckim piśmie „Litteraria”, wydawanym przez Koło Naukowe Polonistów Instytutu Filologii Polskiej (IFP) UG, debiutował wcześniej napisanymi tekstami: ''Taki pejzaż''…'' Szkic do reportażu ''(z 1970) i wierszami pt. ''Wyznanie'' oraz'' Ikar ''(z 1973; utwór wyróżniony w konkursie XVI Łódzkiej Wiosny Poetów). Jako krytyk literacki debiutował w 1975 recenzją wierszy K. Nowosielskiego ''Miejsce na brzegu'', opublikowaną w „Dzienniku Bałtyckim” (nr 218). Uczestniczył w spotkaniach Grupy Sytuacyjnej Poetów i Artystów „Wspólność” (1976-79); w 1976-77 był członkiem redakcji pisma luźno związanego z tą grupą pt. „Litteraria”. W 1977 uzyskał magisterium na podstawie pracy ''„Białe małżeństwo” Tadeusza Różewicza wobec systemu literatury polskiej'' (promotor prof. Maria Janion) i został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Teorii Literatury IFP UG. W pracy badawczej zajął się historią literatury (szczególnie poezji, dramatu, a także teatru) i kultury okresu romantyzmu oraz XX i XXI w., później także problematyką pogranicza sztuk i antropologią. Artykuły, recenzje literackie i teatralne zamieszczał m.in. w „Poezji” (1976, 1978), „Tekstach” (1977), „Dialogu” (od 1977 z przerwami; tu debiutował w 1977 jako krytyk teatralny artykułem pt. ''Świadectwo widza jako wyzwanie rzucone nauce o teatrze'', nr 6). Był członkiem zespołu redakcyjnego serii ''Transgresje'', powstałej jako efekt prowadzonych w 1977-88 przez prof. M. Janion konwersatoriów na UG; zespół został wyróżniony zbiorową nagrodą „Wiatr od Morza”, przyznaną przez Klub Studentów „Żak” w Gdańsku. W 1986 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy ''Dramat poety w twórczości Tadeusza Różewicza'' (promotor prof. M. Janion) i stanowisko adiunkta w Zakładzie Dramatu, Teatru i Filmu IFP UG. W 1987 otrzymał nagrodę dla młodych pracowników naukowych, przyznaną przez zarząd Gdańskiego Towarzystwa Naukowego; w 1988 został członkiem tego Towarzystwa. W 1991 wszedł w skład SPP. Kontynuował działalność krytyczną, ogłaszając artykuły i recenzje teatralne także m.in. w „Gazecie Gdańskiej” (1991; stały recenzent teatralny), „Tytule” (1991-97, z przerwami, podp. też: Z.M.; w 1991-95 członek redakcji tego kwartalnika), „Teatrze” (od 1992 z przerwami; członek Rady Programowej), „Twórczości” (1997-98), „Odrze” (2000, 2002, 2011), „Tygodniku Powszechnym” (2004-05), „Tekstach Drugich” (2006). Od 1995 działał w Polskim Towarzystwie Szekspirowskim. W 1999 habilitował się na UG na podstawie rozprawy ''Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza.'' Został redaktorem serii ''Terytoria Teatru ''wydawnictwa słowo/obraz terytoria. W tym czasie zajął się także opracowywaniem podręczników literatury polskiej dla liceów i techników. W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Literatury Współczesnej IFP UG. W 2005-07 pełnił funkcję zastępcy dyrektora do spraw nauki IFP UG. W 2006-10 był kierownikiem utworzonego przez siebie Zakładu Antropologii Literatury i Krytyki Artystycznej w IFP UG; następnie pracował w Katedrze Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej (obecnie na stanowisku profesora zwyczajnego). W 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora. W tymże roku wszedł do Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 2015 był przewodniczącym Jury 1. Konkursu Dramaturgicznego Strefy Kontaktu, ogłoszonego przez Wrocławski Teatr Współczesny i Miasto Wrocław. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.</p> | + | <p>Urodzony 5 lipca 1955 w Sopocie; syn Juliusza Majchrowskiego, lekarza, i Ewy z domu Rosłan, lekarki. Wychowywał się w gdańskiej dzielnicy Wrzeszcz. W 1969 podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Gdańsku. Po zdaniu matury w 1973 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim (UG). W lutym 1974 w studenckim piśmie „Litteraria”, wydawanym przez Koło Naukowe Polonistów Instytutu Filologii Polskiej (IFP) UG, debiutował wcześniej napisanymi tekstami: ''Taki pejzaż''…'' Szkic do reportażu ''(z 1970) i wierszami pt. ''Wyznanie'' oraz'' Ikar ''(z 1973; utwór wyróżniony w konkursie XVI Łódzkiej Wiosny Poetów). Jako krytyk literacki debiutował w 1975 recenzją wierszy K. Nowosielskiego ''Miejsce na brzegu'', opublikowaną w „Dzienniku Bałtyckim” (nr 218). Uczestniczył w spotkaniach Grupy Sytuacyjnej Poetów i Artystów „Wspólność” (1976-79); w 1976-77 był członkiem redakcji pisma luźno związanego z tą grupą pt. „Litteraria”. W 1977 uzyskał magisterium na podstawie pracy ''„Białe małżeństwo” Tadeusza Różewicza wobec systemu literatury polskiej'' (promotor prof. Maria Janion) i został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Teorii Literatury IFP UG. W pracy badawczej zajął się historią literatury (szczególnie poezji, dramatu, a także teatru) i kultury okresu romantyzmu oraz XX i XXI w., później także problematyką pogranicza sztuk i antropologią. Artykuły, recenzje literackie i teatralne zamieszczał m.in. w „Poezji” (1976, 1978), „Tekstach” (1977), „Dialogu” (od 1977 z przerwami; tu debiutował w 1977 jako krytyk teatralny artykułem pt. ''Świadectwo widza jako wyzwanie rzucone nauce o teatrze'', nr 6). Był członkiem zespołu redakcyjnego serii ''Transgresje'', powstałej jako efekt prowadzonych w 1977-88 przez prof. M. Janion konwersatoriów na UG; zespół został wyróżniony zbiorową nagrodą „Wiatr od Morza”, przyznaną przez Klub Studentów „Żak” w Gdańsku. W 1986 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy ''Dramat poety w twórczości Tadeusza Różewicza'' (promotor prof. M. Janion) i stanowisko adiunkta w Zakładzie Dramatu, Teatru i Filmu IFP UG. W 1987 otrzymał nagrodę dla młodych pracowników naukowych, przyznaną przez zarząd Gdańskiego Towarzystwa Naukowego; w 1988 został członkiem tego Towarzystwa. Od 1991 należał do SPP. Kontynuował działalność krytyczną, ogłaszając artykuły i recenzje teatralne także m.in. w „Gazecie Gdańskiej” (1991; stały recenzent teatralny), „Tytule” (1991-97, z przerwami, podp. też: Z.M.; w 1991-95 członek redakcji tego kwartalnika), „Teatrze” (od 1992 z przerwami; członek Rady Programowej), „Twórczości” (1997-98), „Odrze” (2000, 2002, 2011), „Tygodniku Powszechnym” (2004-05, 2016), „Tekstach Drugich” (2006), „Didaskaliach” (2016). Od 1995 działał w Polskim Towarzystwie Szekspirowskim. W 1999 habilitował się na UG na podstawie rozprawy ''Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza.'' Został redaktorem serii ''Terytoria Teatru ''wydawnictwa słowo/obraz terytoria. W tym czasie zajął się także opracowywaniem podręczników literatury polskiej dla liceów i techników. W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Literatury Współczesnej IFP UG. W 2005-07 pełnił funkcję zastępcy dyrektora do spraw nauki IFP UG. W 2006-10 był kierownikiem utworzonego przez siebie Zakładu Antropologii Literatury i Krytyki Artystycznej w IFP UG; następnie pracował w Katedrze Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej (obecnie na stanowisku profesora zwyczajnego). W 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora. W tymże roku wszedł do Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 2015 był przewodniczącym Jury 1. Konkursu Dramaturgicznego Strefy Kontaktu, ogłoszonego przez Wrocławski Teatr Współczesny i Miasto Wrocław. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.</p> |
| <p>W 1983 ożenił się z Joanną Założyk, nauczycielką języka polskiego; ma dwie córki: Małgorzatę (ur. 1985) i Katarzynę (ur. 1986). Mieszka w Gdańsku.</p> | | <p>W 1983 ożenił się z Joanną Założyk, nauczycielką języka polskiego; ma dwie córki: Małgorzatę (ur. 1985) i Katarzynę (ur. 1986). Mieszka w Gdańsku.</p> |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
Linia 33: |
Linia 33: |
| <li> [[#Mickiewicz i wiek dwudziesty|Mickiewicz i wiek dwudziesty]]. [Studia]. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2006, 407 s. ''Z prac Inst''.'' Filol''.'' Pol''.'' UG''.</li> | | <li> [[#Mickiewicz i wiek dwudziesty|Mickiewicz i wiek dwudziesty]]. [Studia]. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2006, 407 s. ''Z prac Inst''.'' Filol''.'' Pol''.'' UG''.</li> |
| <p class='comment'>Zawartość: Wokół Mickiewicza. – „Z tego, czy z tamtego świata?” [o stylach lektury A. Mickiewicza]; Dlaczego Mickiewicz porzucił przekład „Romea i Julii”; Powtarzając „dobranoc” [dot. sonetu „Dobranoc” A. Mickiewicza]; Kim jest, skoro go nie ma? [o „Dziadach” cz. IV]; „Któż ten mąż? (Szkolna eksplikacja) [dot. widzenia ks. Piotra z III cz. „Dziadów”]; Antagonizm arcydzieł: „Dziady” a „Pan Tadeusz”; Kopciuszki Mickiewicza [dot. zapomnianych utworów]; Nasze małe improwizacje [dot. literackiej reinterpretacji postaci Konrada]; Andrzej Wajda i dwa arcydzieła romantyzmu [dot. ekran. „Pana Tadeusza” i „Zemsty”]. – Przez wiek dwudziesty. – „Wesele” od A do Z [dot.: R. Węgrzyniak: Encyklopedia „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego]; Chochoł, czyli „śmieć”. (U źródeł nowej materii scenicznej) [dot. postaci Chochoła z „Wesela” S. Wyspiańskiego]; Juwenilia, czyli małe formy przyszłych mistrzów [dot. S. Wyspiańskiego i S.I. Witkiewicza]; Witkacy i Puzyna [dot.: K. Puzyna: Witkacy]; Stanisław Przybyszewski, aktor i męczennik; „U stóp nieznanego ołtarza”. (Gombrowicz i Młoda Polska); „Zasłona wzniosła się...”. (Z dziejów scenicznych „Ślubu” Gombrowicza); Gombrowicz czytany ruchem konika szachowego; Dlaczego wracamy do [F. i S.] Themersonów?; Filolog w Teatrze Osobnym [dot.: J. Kopciński: Gramatyka i mistyka]; Kartoteka „Kartoteki”, czyli jak Różewicz wchodził na scenę; Różewicz „ze dwojej złożony natury”; Kim był Jerzy Grotowski?; Dramat wobec nowych form teatralnych i medialnych; Był wiek dwudziesty.</p> | | <p class='comment'>Zawartość: Wokół Mickiewicza. – „Z tego, czy z tamtego świata?” [o stylach lektury A. Mickiewicza]; Dlaczego Mickiewicz porzucił przekład „Romea i Julii”; Powtarzając „dobranoc” [dot. sonetu „Dobranoc” A. Mickiewicza]; Kim jest, skoro go nie ma? [o „Dziadach” cz. IV]; „Któż ten mąż? (Szkolna eksplikacja) [dot. widzenia ks. Piotra z III cz. „Dziadów”]; Antagonizm arcydzieł: „Dziady” a „Pan Tadeusz”; Kopciuszki Mickiewicza [dot. zapomnianych utworów]; Nasze małe improwizacje [dot. literackiej reinterpretacji postaci Konrada]; Andrzej Wajda i dwa arcydzieła romantyzmu [dot. ekran. „Pana Tadeusza” i „Zemsty”]. – Przez wiek dwudziesty. – „Wesele” od A do Z [dot.: R. Węgrzyniak: Encyklopedia „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego]; Chochoł, czyli „śmieć”. (U źródeł nowej materii scenicznej) [dot. postaci Chochoła z „Wesela” S. Wyspiańskiego]; Juwenilia, czyli małe formy przyszłych mistrzów [dot. S. Wyspiańskiego i S.I. Witkiewicza]; Witkacy i Puzyna [dot.: K. Puzyna: Witkacy]; Stanisław Przybyszewski, aktor i męczennik; „U stóp nieznanego ołtarza”. (Gombrowicz i Młoda Polska); „Zasłona wzniosła się...”. (Z dziejów scenicznych „Ślubu” Gombrowicza); Gombrowicz czytany ruchem konika szachowego; Dlaczego wracamy do [F. i S.] Themersonów?; Filolog w Teatrze Osobnym [dot.: J. Kopciński: Gramatyka i mistyka]; Kartoteka „Kartoteki”, czyli jak Różewicz wchodził na scenę; Różewicz „ze dwojej złożony natury”; Kim był Jerzy Grotowski?; Dramat wobec nowych form teatralnych i medialnych; Był wiek dwudziesty.</p> |
− | <p class='comment'>Przekł. włos. szkicu: Kim był Jerzy Grotowski? W: Essere un uomo totale. Torino 2005.</p> | + | <p class='comment'>Przekł. włos.: szkicu Kim był Jerzy Grotowski? W: Essere un uomo totale. Torino 2005.</p> |
− | <p class='block'>Artykuły i studia w książkach zbiorowych i w czasopismach, m.in.: „Białe małżeństwo” [T. Różewicza], czyli „ślub w kościele ludzkim”. „Teksty” 1977 nr 4 s. 106-120. – Kompleks Settembriniego. W: Licytacja. Szkice o nowej literaturze. Wwa 1981 s. 25-47 [dot.: J. Łoziński: Pantokrator]. – Pisarz i jego sobowtór. W: Autor, podmiot literacki, bohater. Wr. 1983 s. 47-59. – Teatr i dramat w dobie elektroniki. W: Technika w teatrze a sztuka inscenizacji. Pozn. 1988 s. 117-124. – Gra snów. O wierszu Tadeusza Różewicza „Wspomnienie snu z roku 1963”. „Zesz. Nauk. Wydz. Hum. UG. Pr. Hist.-Lit.” 1989 t. 15 s. 101-115. – „Na czworakach” Tadeusza Różewicza, czyli poeta w czasie „spadania”. W: Autor i jego wcielenia. Szczec. 1991 s. 103-128. – Słowem wyrazić pozasłowie. Krytyka teatralna Tadeusza Peipera. W: Krytycy teatralni XX wieku. Wr. 1991 s. 181-192. – „Pustosząc pustkę słowa”. O intertekstualności w poezji Tadeusza Różewicza. W: Między tekstami. Wwa 1992 s. 271-290. – Pytania o polskiego Szekspira. W: Od Shakespeare’a do Szekspira. Gdańsk 1993 s. 11-25. – Kalendarium Themersonowskie. W: Świat według Themersonów. Gdańsk 1994 s. 127-144. – „…tylko zapuszczę kły w duszę”. W: Romantyzm – Janion – Fantazmaty. Wwa 1996 s. 79-88. – „Otwieranie kartoteki”. [Wstęp do:] T. Różewicz: Kartoteka; Kartoteka rozrzucona. Kr. 1997 s. 5-26, wyd. 2 tamże 2001. – Ucieczka od dramatu. Ostatnie ćwierćwiecze. „Dialog” 1997 nr 4 s. 59-69. – „Miałem sen w Dreźnie…”. W: Mickiewicz. Sen i widzenie. Gdańsk 2000 s. 19-34. – Adam Mickiewicz „Dziady”. Część IV. W: Dramat polski. Interpretacje. Cz. 1. Gdańsk 2002 s. 153-163. – Różewicz i Niemcy. „Odra” 2002 nr 2 s. 52-57, przedr. w: „Nasz Nauczyciel Tadeusz”. Kr. 2003 s. 35-44, przekł. niem. pt. Różewicz und die Deutschen w: Tadeusz Różewicz und die Deutschen. Wiesbaden 2003 s. 16-23. – Uliczne przejścia Gombrowicza. W: Księga Janion. Gdańsk 2007 s. 283-297. – Mickiewiczologia XXI wieku. W: Śmierć Mickiewicza. Wwa 2008 s. 335-384. – Teatr jako coming out. „Dialog” 2008 nr 4 s. 13-23. – Intymne przez poufne. „Dialog” 2009 nr 2 s. 42-51 [dot. sztuki P. Passiniego „Odpoczywanie”]. – Być jak Andy Warhol. „Dialog” 2010 nr 11 s. 5-13 [dot. inspiracji teatr. postacią A. Warhola]. – Polonistyka pod presją. „Postscriptum Polonistyczne” 2012 nr 1 s. 77-85 . – Dramat jako instalacja. Od Syberii do Cyberii Zofii Kulik. Rekonesans. W: Dramat w tekście, tekst w dramacie. Wwa 2014 s. 136-150. – Donosy pamięci. „Dialog” 2015 nr 1 s. 187-199.</p> | + | <p class='block'>Artykuły i studia w książkach zbiorowych i czasopismach, m.in.: „Białe małżeństwo” [T. Różewicza], czyli „ślub w kościele ludzkim”. „Teksty” 1977 nr 4 s. 106-120. – Kompleks Settembriniego. W: Licytacja. Szkice o nowej literaturze. Wwa 1981 s. 25-47 [dot.: J. Łoziński: Pantokrator]. – Pisarz i jego sobowtór. W: Autor, podmiot literacki, bohater. Wr. 1983 s. 47-59. – Teatr i dramat w dobie elektroniki. W: Technika w teatrze a sztuka inscenizacji. Pozn. 1988 s. 117-124. – Gra snów. O wierszu Tadeusza Różewicza „Wspomnienie snu z roku 1963”. „Zesz. Nauk. Wydz. Hum. UG. Pr. Hist.-Lit.” 1989 t. 15 s. 101-115. – „Na czworakach” Tadeusza Różewicza, czyli poeta w czasie „spadania”. W: Autor i jego wcielenia. Szczec. 1991 s. 103-128. – Słowem wyrazić pozasłowie. Krytyka teatralna Tadeusza Peipera. W: Krytycy teatralni XX wieku. Wr. 1991 s. 181-192. – „Pustosząc pustkę słowa”. O intertekstualności w poezji Tadeusza Różewicza. W: Między tekstami. Wwa 1992 s. 271-290. – Pytania o polskiego Szekspira. W: Od Shakespeare’a do Szekspira. Gdańsk 1993 s. 11-25. – Kalendarium Themersonowskie. W: Świat według Themersonów. Gdańsk 1994 s. 127-144. – „…tylko zapuszczę kły w duszę”. W: Romantyzm – Janion – Fantazmaty. Wwa 1996 s. 79-88. – „Otwieranie kartoteki”. [Wstęp do:] T. Różewicz: Kartoteka; Kartoteka rozrzucona. Kr. 1997 s. 5-26, wyd. 2 tamże 2001. – Ucieczka od dramatu. Ostatnie ćwierćwiecze. „Dialog” 1997 nr 4 s. 59-69. – „Miałem sen w Dreźnie…”. W: Mickiewicz. Sen i widzenie. Gdańsk 2000 s. 19-34. – Adam Mickiewicz „Dziady”. Część IV. W: Dramat polski. Interpretacje. Cz. 1. Gdańsk 2002 s. 153-163. – Różewicz i Niemcy. „Odra” 2002 nr 2 s. 52-57, przedr. w: „Nasz Nauczyciel Tadeusz”. Kr. 2003 s. 35-44, przekł. niem. pt. Różewicz und die Deutschen w: Tadeusz Różewicz und die Deutschen. Wiesbaden 2003 s. 16-23. – Uliczne przejścia Gombrowicza. W: Księga Janion. Gdańsk 2007 s. 283-297. – Mickiewiczologia XXI wieku. W: Śmierć Mickiewicza. Wwa 2008 s. 335-384. – Teatr jako coming out. „Dialog” 2008 nr 4 s. 13-23. – Intymne przez poufne. „Dialog” 2009 nr 2 s. 42-51 [dot. sztuki P. Passiniego „Odpoczywanie”]. – Być jak Andy Warhol. „Dialog” 2010 nr 11 s. 5-13 [dot. inspiracji teatr. postacią A. Warhola]. – Polonistyka pod presją. „Postscriptum Polonistyczne” 2012 nr 1 s. 77-85 . – Dramat jako instalacja. Od Syberii do Cyberii Zofii Kulik. Rekonesans. W: Dramat w tekście, tekst w dramacie. Wwa 2014 s. 136-150. – Donosy pamięci. „Dialog” 2015 nr 1 s. 187-199. – „Dziadów” część piąta. „Dialog” 2018 nr 5 s. 85-105. – Resztka liryczna. W: Liryka Mickiewicza. Wwa 2018 s. 127-145.</p> |
| </ol> | | </ol> |
| ===Prace redakcyjne=== | | ===Prace redakcyjne=== |
Linia 54: |
Linia 54: |
| <p class='comment'>Zawiera studia poświęcone prof. M. Janion z okazji jej 80-lecia.</p> | | <p class='comment'>Zawiera studia poświęcone prof. M. Janion z okazji jej 80-lecia.</p> |
| <li> Wojna i postpamięć. Pod red. Z. Majchrowskiego i W. Owczarskiego. Gdańsk; Sopot: Wydawn. UG 2011, 572 s.</li> | | <li> Wojna i postpamięć. Pod red. Z. Majchrowskiego i W. Owczarskiego. Gdańsk; Sopot: Wydawn. UG 2011, 572 s.</li> |
− | <li> I. Iredyński: Kreacja. Dramaty. Wybór i wstęp Z. Majchrowski. Oprac. tekstów P. Sieniuć. Wwa: IBL PAN. Wydawn. 2014, 808 s. ''Dramat Polski Reaktywacja'', 5.</li> | + | <li> I. Iredyński: Kreacja. Dramaty. Wybór i wstęp: Z. Majchrowski. Oprac. tekstów P. Sieniuć. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2014, 808 s. ''Dramat Pol. Reaktywacja'', 5.</li> |
| </ol> | | </ol> |
| </div id='primary'> | | </div id='primary'> |
Linia 98: |
Linia 98: |
| <li> D. DĄBROWSKA: Wolny rynek marzeń. „Pogranicza” 1996 nr 4 [dot. m.in. Z. Majchrowskiego].</li> | | <li> D. DĄBROWSKA: Wolny rynek marzeń. „Pogranicza” 1996 nr 4 [dot. m.in. Z. Majchrowskiego].</li> |
| <li> S. GĘBALA: Gombrowicz rzucający cień wieszcza. „Twórczość” 1998 nr 4.</li> | | <li> S. GĘBALA: Gombrowicz rzucający cień wieszcza. „Twórczość” 1998 nr 4.</li> |
| + | <li> W. OWCZARSKI: „Gombrowicz rzucający cień wieszcza”. „Twórczość” 1998 nr 8.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 106: |
Linia 107: |
| <ul> | | <ul> |
| <li> J. KISIELIŃSKI: Paradoksy „Dziadów”. „Nowe Książ.” 1998 nr 12.</li> | | <li> J. KISIELIŃSKI: Paradoksy „Dziadów”. „Nowe Książ.” 1998 nr 12.</li> |
| + | <li> A. UBERTOWSKA: Wariacje Mickiewiczowskie. „Gaz. Wybor.” 1998 nr 258.</li> |
| <li> E. BANIEWICZ: Sceniczna lektura „Dziadów”. „Twórczość” 1999 nr 3.</li> | | <li> E. BANIEWICZ: Sceniczna lektura „Dziadów”. „Twórczość” 1999 nr 3.</li> |
| <li> M. DALMAN: Dzieło w ruchu. „Więź” 1999 nr 12.</li> | | <li> M. DALMAN: Dzieło w ruchu. „Więź” 1999 nr 12.</li> |
Linia 111: |
Linia 113: |
| <li> J. MAJCHEREK: Zaproszenie do celi. „Teatr” 1999 nr 3.</li> | | <li> J. MAJCHEREK: Zaproszenie do celi. „Teatr” 1999 nr 3.</li> |
| <li> D. SIWICKA: Powroty do celi Konrada. „Dialog” 1999 nr 4.</li> | | <li> D. SIWICKA: Powroty do celi Konrada. „Dialog” 1999 nr 4.</li> |
| + | <li> R. WĘGRZYNIAK: W niewoli romantycznego paradygmatu. „Didaskalia” 1999 nr 30.</li> |
| <li> B. KUCZERA- CHACHULSKA: Na marginesie „Celi Konrada”. „Teksty Drugie” 2000 nr 5.</li> | | <li> B. KUCZERA- CHACHULSKA: Na marginesie „Celi Konrada”. „Teksty Drugie” 2000 nr 5.</li> |
| + | <li> M. DYBIZBAŃSKI: Pars pro toto. „Pro Arte” 2001 nr 14/15.</li> |
| <li> R. KLIMKO. „Pam. Lit.” 2003 z. 1.</li> | | <li> R. KLIMKO. „Pam. Lit.” 2003 z. 1.</li> |
| <li> Zob. też Wywiady.</li> | | <li> Zob. też Wywiady.</li> |
Linia 121: |
Linia 125: |
| | | |
| <ul> | | <ul> |
− | <li> J. DRZEWUCKI: Urodzony w niedzielę. „Twórczość” 2002 nr 10.</li> | + | <li> J. DRZEWUCKI: Urodzony w niedzielę. „Twórczość” 2002 nr 10, przedr. w tegoż: Lekcje u Różewicza. Wr. 2018.</li> |
| + | <li> [T. FIAŁKOWSKI] Lektor. „Tyg. Powsz.” 2002 nr 26.</li> |
| <li> S. GĘBALA: Różewicz w pejzażach i we wnętrzach. „Odra” 2002 nr 6.</li> | | <li> S. GĘBALA: Różewicz w pejzażach i we wnętrzach. „Odra” 2002 nr 6.</li> |
| + | <li> M. KISIEL: Biografia rozrzucona. „Śląsk” 2002 nr 4.</li> |
| <li> J. KOPCIŃSKI: Re-konstrukcja (z życzeniami). „Dialog” 2002 nr 11 [dot. też: Z. Herbert: Dramaty].</li> | | <li> J. KOPCIŃSKI: Re-konstrukcja (z życzeniami). „Dialog” 2002 nr 11 [dot. też: Z. Herbert: Dramaty].</li> |
| + | <li> J. KORKOZOWICZ. „Głos Naucz.” 2002 nr 16.</li> |
| <li> J.R. KRZYŻANOWSKI: Jak rozumieć Różewicza? „Nowy Dz.” Nowy Jork 2002 nr z 14 VI dod. „Prz. Pol.”.</li> | | <li> J.R. KRZYŻANOWSKI: Jak rozumieć Różewicza? „Nowy Dz.” Nowy Jork 2002 nr z 14 VI dod. „Prz. Pol.”.</li> |
| <li> P. ŁUSZCZYKIEWICZ: Świadek koronny. „Nowe Książ.” 2002 nr 6.</li> | | <li> P. ŁUSZCZYKIEWICZ: Świadek koronny. „Nowe Książ.” 2002 nr 6.</li> |
| + | <li> M. MIKOS: Czwarty system i cacuszka. „Gaz. Wybor.” 2002 nr 55.</li> |
| <li> T. SKUTNIK: Odsłona Różewicza. „Dz. Bałt.” 2002 nr 120 [dot. też biografii Z. Majchrowskiego].</li> | | <li> T. SKUTNIK: Odsłona Różewicza. „Dz. Bałt.” 2002 nr 120 [dot. też biografii Z. Majchrowskiego].</li> |
| + | <li> A. ŻEBROWSKA. „Gaz. Wybor.” 2002 nr 3 dod. „Mag. z Książkami”.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |