|
|
| Linia 1: |
Linia 1: |
| − | '''MAJCHROWSKI Zbigniew''' | + | <div id="shortDescription"> |
| | + | <p>ur. 1955</p> |
| | + | <p>Krypt.: Z.M.</p> |
| | + | <p>Historyk literatury, krytyk teatralny i literacki.</p> |
| | + | </div id='shortDescription'> |
| | | | |
| − | '''ur. 1955''' | + | <div class='all'> |
| | + | <div class='biogram'> |
| | + | ==BIOGRAM== |
| | + | <p>Urodzony 5 lipca 1955 w Sopocie; syn Juliusza Majchrowskiego, lekarza, i Ewy z domu Rosłan, lekarki. Wychowywał się w gdańskiej dzielnicy Wrzeszcz. W 1969 podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Gdańsku. Po zdaniu matury w 1973 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim (UG). W lutym 1974 w studenckim piśmie „Litteraria”, wydawanym przez Koło Naukowe Polonistów Instytutu Filologii Polskiej (IFP) UG, debiutował wcześniej napisanymi tekstami: ''Taki pejzaż''…'' Szkic do reportażu ''(z 1970) i wierszami pt. ''Wyznanie'' oraz'' Ikar ''(z 1973; utwór wyróżniony w konkursie XVI Łódzkiej Wiosny Poetów). Jako krytyk literacki debiutował w 1975 recenzją wierszy K. Nowosielskiego ''Miejsce na brzegu'', opublikowaną w „Dzienniku Bałtyckim” (nr 218). Uczestniczył w spotkaniach Grupy Sytuacyjnej Poetów i Artystów „Wspólność” (1976-79); w 1976-77 był członkiem redakcji pisma luźno związanego z tą grupą pt. „Litteraria”. W 1977 uzyskał magisterium na podstawie pracy ''„Białe małżeństwo” Tadeusza Różewicza wobec systemu literatury polskiej'' (promotor prof. Maria Janion) i został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Teorii Literatury IFP UG. W pracy badawczej zajął się historią literatury (szczególnie poezji, dramatu, a także teatru) i kultury okresu romantyzmu oraz XX i XXI w., później także problematyką pogranicza sztuk i antropologią. Artykuły, recenzje literackie i teatralne zamieszczał m.in. w „Poezji” (1976, 1978), „Tekstach” (1977), „Dialogu” (od 1977 z przerwami; tu debiutował w 1977 jako krytyk teatralny artykułem pt. ''Świadectwo widza jako wyzwanie rzucone nauce o teatrze'', nr 6). Był członkiem zespołu redakcyjnego serii ''Transgresje'', powstałej jako efekt prowadzonych w 1977-88 przez prof. M. Janion konwersatoriów na UG; zespół został wyróżniony zbiorową nagrodą „Wiatr od Morza”, przyznaną przez Klub Studentów „Żak” w Gdańsku. W 1986 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy ''Dramat poety w twórczości Tadeusza Różewicza'' (promotor prof. M. Janion) i stanowisko adiunkta w Zakładzie Dramatu, Teatru i Filmu IFP UG. W 1987 otrzymał nagrodę dla młodych pracowników naukowych, przyznaną przez zarząd Gdańskiego Towarzystwa Naukowego; w 1988 został członkiem tego Towarzystwa. Od 1991 należał do SPP. Kontynuował działalność krytyczną, ogłaszając artykuły i recenzje teatralne także m.in. w „Gazecie Gdańskiej” (1991; stały recenzent teatralny), „Tytule” (1991-97, z przerwami, podp. też: Z.M.; w 1991-95 członek redakcji tego kwartalnika), „Teatrze” (od 1992 z przerwami; członek Rady Programowej), „Twórczości” (1997-98), „Odrze” (2000, 2002, 2011), „Tygodniku Powszechnym” (2004-05, 2016), „Tekstach Drugich” (2006), „Didaskaliach” (2016). Od 1995 działał w Polskim Towarzystwie Szekspirowskim. W 1999 habilitował się na UG na podstawie rozprawy ''Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza.'' Został redaktorem serii ''Terytoria Teatru ''wydawnictwa słowo/obraz terytoria. W tym czasie zajął się także opracowywaniem podręczników literatury polskiej dla liceów i techników. W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Literatury Współczesnej IFP UG. W 2005-07 pełnił funkcję zastępcy dyrektora do spraw nauki IFP UG. W 2006-10 był kierownikiem utworzonego przez siebie Zakładu Antropologii Literatury i Krytyki Artystycznej w IFP UG; następnie pracował w Katedrze Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej (obecnie na stanowisku profesora zwyczajnego). W 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora. W tymże roku wszedł do Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 2015 był przewodniczącym Jury 1. Konkursu Dramaturgicznego Strefy Kontaktu, ogłoszonego przez Wrocławski Teatr Współczesny i Miasto Wrocław. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.</p> |
| | + | <p>W 1983 ożenił się z Joanną Założyk, nauczycielką języka polskiego; ma dwie córki: Małgorzatę (ur. 1985) i Katarzynę (ur. 1986). Mieszka w Gdańsku.</p> |
| | + | </div> <!-- biogram --> |
| | | | |
| − | Krypt.: Z.M.
| + | <span id='tworczosc'></span><div id='primary'> |
| | | | |
| − | Historyk literatury, krytyk teatralny i literacki.
| + | ==TWÓRCZOŚĆ== |
| | + | <ol> |
| | | | |
| − |
| + | <li> [[#„Poezja jak otwarta rana”|„Poezja jak otwarta rana”]]. (Czytając [[#Różewicz|Różewicz]]a). [Studia]. Wwa: PIW 1993, 233 s.</li> |
| | + | <p class='comment'>Zmieniona wersja rozprawy doktorskiej. – Nagroda Wojewody Gdańskiego w 1994.</p> |
| | + | <p class='comment'>Zawartość: Niebezpiecznie być artystą: Krew i poezja; Stanisław Przybyszewski, komediant i męczennik; Nieboska komedia Tadeusza Różewicza [dot.: Na czworakach]. – Pułapka ciała: „Białe małżeństwo” i Eros tragiczny; Być Genetem w Gliwicach. – Poezja jest samobójstwem: Gra snów; Czarne znamię na czole Konrada; Różewicza droga do Lozanny.</p> |
| | + | <li> [[#Gombrowicz i cień Wieszcza|Gombrowicz i cień Wieszcza]] oraz inne eseje o dramacie i teatrze. Gdańsk: Wydawn. UG 1995, 181 s.</li> |
| | + | <p class='comment'>Zawartość: Konrad schodzi ze sceny. – Wracam do „Dziadów”: Aktor w teatrze Mickiewicza; Gombrowicz i cień Wieszcza. – „O czym nie da się mówić”. – Utopia teatralna Tadeusza Peipera; Konrad Swinarski i „Hamlet”, którego nie było. Historia i egzystencja: O potrzebie dramatu historycznego; Iredyński: „życie na gorąco”. – Nasza mała destabilizacja: Posierpniowe obrachunki; Znaleźć się w „Kartotece” [T. Różewicza].</p> |
| | + | <li> [[#Cela Konrada|Cela Konrada]]. Powracając do Mickiewicza. [Studia]. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 1998, 345 s. ''Wiek XIX''.</li> |
| | + | <p class='comment'>Rozprawa habilitacyjna. – Nagroda im. L. Schillera za 1998 przyznana przez Zarząd Gł. ZASP w 1999, nominacja do Nagrody Lit. Nike w 1999.</p> |
| | + | <p class='comment'>Zawartość: Cz. I. „Dziady” jako arcy-”dzieło w ruchu”. – Cz. II. Przesłuchanie Konrada: Ułamki z Wielkiej Improwizacji; Improwizacja w błękicie i w czerwieni [w insc. S. Wyspiańskiego i L. Schillera]; Improwizacja dla „pięknych dwudziestoletnich” [w insc. A. Bardiniego]; Wielka improwizacja i „teatr ubogi” [w insc. J. Grotowskiego]; Improwizacja w „Domu Opowieści” [w insc. M. Kotlarczyka]; Improwizacja w Nowej Hucie [w insc. K. Skuszanki i J. Krasowskiego]; Improwizacja nad improwizacje [w insc. K. Dejmka z 1967]; Nieboska Improwizacja [w insc. K. Swinarskiego]; Wielka wampiryzacja [w insc. M. Prusa z 1979]; Improwizacja jak „lawa” [w filmie „Lawa” w reż. T. Konwickiego]; Improwizacja na odejście [w insc. J. Grzegorzewskiego pt. Dziady – dwanaście improwizacji z 1995]; Improwizacja jako „oda do młodości” [w reż. J. Englerta, TVP 1997]. – Cz. III: Kuszenie Księdza Piotra [w różnych insc.]; Mickiewicz w „kościele ludzkim” Witolda Gombrowicza [dot. powiązań między „Ślubem” W. Gombrowicza a „Dziadami” i „Panem Tadeuszem” A. Mickiewicza]. – Zamknięcie.</p> |
| | + | <li> Między tekstami. Język polski. Podręcznik dla liceum i technikum. Zakres podstawowy i rozszerzony. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.</li> |
| | + | <p class='volumeDescription'>Cz. 1. Początki; Średniowiecze. [Współaut.:] S. Rosiek, J. Maćkiewicz. 2002, 271 s.</p> |
| | + | <p class='volumeDescription'>Cz. 5.Wiek XX. – Współczesność. [Współaut.:] S. Rosiek. 2005, 357 s.</p> |
| | + | <li> [[#Różewicz|Różewicz]]. Wr.: Wydawn. Dolnośl. 2002, 276 s. ''A to Polska właśnie''.</li> |
| | + | <p class='comment'>Nominacja do Nagrody Artusa w 2002, przyznawanej przez „Dz. Bałt.”, TVP Gdańsk oraz Radio Plus.</p> |
| | + | <li> Człowiek – twórca kultury. Podręcznik dla liceum i technikum. Zakres podstawowy i rozszerzony. [Autorzy]: Z Majchrowski, K. Mrowcewicz, P. Sitarski, D. Szwarcman. Wwa: Stentor 2003, 246 s.</li> |
| | + | <li> [[#Mickiewicz i wiek dwudziesty|Mickiewicz i wiek dwudziesty]]. [Studia]. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2006, 407 s. ''Z prac Inst''.'' Filol''.'' Pol''.'' UG''.</li> |
| | + | <p class='comment'>Zawartość: Wokół Mickiewicza. – „Z tego, czy z tamtego świata?” [o stylach lektury A. Mickiewicza]; Dlaczego Mickiewicz porzucił przekład „Romea i Julii”; Powtarzając „dobranoc” [dot. sonetu „Dobranoc” A. Mickiewicza]; Kim jest, skoro go nie ma? [o „Dziadach” cz. IV]; „Któż ten mąż? (Szkolna eksplikacja) [dot. widzenia ks. Piotra z III cz. „Dziadów”]; Antagonizm arcydzieł: „Dziady” a „Pan Tadeusz”; Kopciuszki Mickiewicza [dot. zapomnianych utworów]; Nasze małe improwizacje [dot. literackiej reinterpretacji postaci Konrada]; Andrzej Wajda i dwa arcydzieła romantyzmu [dot. ekran. „Pana Tadeusza” i „Zemsty”]. – Przez wiek dwudziesty. – „Wesele” od A do Z [dot.: R. Węgrzyniak: Encyklopedia „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego]; Chochoł, czyli „śmieć”. (U źródeł nowej materii scenicznej) [dot. postaci Chochoła z „Wesela” S. Wyspiańskiego]; Juwenilia, czyli małe formy przyszłych mistrzów [dot. S. Wyspiańskiego i S.I. Witkiewicza]; Witkacy i Puzyna [dot.: K. Puzyna: Witkacy]; Stanisław Przybyszewski, aktor i męczennik; „U stóp nieznanego ołtarza”. (Gombrowicz i Młoda Polska); „Zasłona wzniosła się...”. (Z dziejów scenicznych „Ślubu” Gombrowicza); Gombrowicz czytany ruchem konika szachowego; Dlaczego wracamy do [F. i S.] Themersonów?; Filolog w Teatrze Osobnym [dot.: J. Kopciński: Gramatyka i mistyka]; Kartoteka „Kartoteki”, czyli jak Różewicz wchodził na scenę; Różewicz „ze dwojej złożony natury”; Kim był Jerzy Grotowski?; Dramat wobec nowych form teatralnych i medialnych; Był wiek dwudziesty.</p> |
| | + | <p class='comment'>Przekł. włos.: szkicu Kim był Jerzy Grotowski? W: Essere un uomo totale. Torino 2005.</p> |
| | + | <p class='comment'>Artykuły i studia w książkach zbiorowych i czasopismach, m.in.: „Białe małżeństwo” [T. Różewicza], czyli „ślub w kościele ludzkim”. „Teksty” 1977 nr 4 s. 106-120. – Kompleks Settembriniego. W: Licytacja. Szkice o nowej literaturze. Wwa 1981 s. 25-47 [dot.: J. Łoziński: Pantokrator]. – Pisarz i jego sobowtór. W: Autor, podmiot literacki, bohater. Wr. 1983 s. 47-59. – Teatr i dramat w dobie elektroniki. W: Technika w teatrze a sztuka inscenizacji. Pozn. 1988 s. 117-124. – Gra snów. O wierszu Tadeusza Różewicza „Wspomnienie snu z roku 1963”. „Zesz. Nauk. Wydz. Hum. UG. Pr. Hist.-Lit.” 1989 t. 15 s. 101-115. – „Na czworakach” Tadeusza Różewicza, czyli poeta w czasie „spadania”. W: Autor i jego wcielenia. Szczec. 1991 s. 103-128. – Słowem wyrazić pozasłowie. Krytyka teatralna Tadeusza Peipera. W: Krytycy teatralni XX wieku. Wr. 1991 s. 181-192. – „Pustosząc pustkę słowa”. O intertekstualności w poezji Tadeusza Różewicza. W: Między tekstami. Wwa 1992 s. 271-290. – Pytania o polskiego Szekspira. W: Od Shakespeare’a do Szekspira. Gdańsk 1993 s. 11-25. – Kalendarium Themersonowskie. W: Świat według Themersonów. Gdańsk 1994 s. 127-144. – „…tylko zapuszczę kły w duszę”. W: Romantyzm – Janion – Fantazmaty. Wwa 1996 s. 79-88. – „Otwieranie kartoteki”. [Wstęp do:] T. Różewicz: Kartoteka; Kartoteka rozrzucona. Kr. 1997 s. 5-26, wyd. 2 tamże 2001. – Ucieczka od dramatu. Ostatnie ćwierćwiecze. „Dialog” 1997 nr 4 s. 59-69. – „Miałem sen w Dreźnie…”. W: Mickiewicz. Sen i widzenie. Gdańsk 2000 s. 19-34. – Adam Mickiewicz „Dziady”. Część IV. W: Dramat polski. Interpretacje. Cz. 1. Gdańsk 2002 s. 153-163. – Różewicz i Niemcy. „Odra” 2002 nr 2 s. 52-57, przedr. w: „Nasz Nauczyciel Tadeusz”. Kr. 2003 s. 35-44, przekł. niem. pt. Różewicz und die Deutschen w: Tadeusz Różewicz und die Deutschen. Wiesbaden 2003 s. 16-23. – Uliczne przejścia Gombrowicza. W: Księga Janion. Gdańsk 2007 s. 283-297. – Mickiewiczologia XXI wieku. W: Śmierć Mickiewicza. Wwa 2008 s. 335-384. – Teatr jako coming out. „Dialog” 2008 nr 4 s. 13-23. – Intymne przez poufne. „Dialog” 2009 nr 2 s. 42-51 [dot. sztuki P. Passiniego „Odpoczywanie”]. – Być jak Andy Warhol. „Dialog” 2010 nr 11 s. 5-13 [dot. inspiracji teatr. postacią A. Warhola]. – Polonistyka pod presją. „Postscriptum Polonistyczne” 2012 nr 1 s. 77-85 . – Dramat jako instalacja. Od Syberii do Cyberii Zofii Kulik. Rekonesans. W: Dramat w tekście, tekst w dramacie. Wwa 2014 s. 136-150. – Donosy pamięci. „Dialog” 2015 nr 1 s. 187-199.</p> |
| | + | </ol> |
| | + | ===Prace redakcyjne=== |
| | + | <ol> |
| | + | <li> Odmieńcy. Wybór, oprac. i red.: M. Janion i Z. Majchrowski. Gdańsk: WM 1982, 530 s. ''Transgresje'', 2.</li> |
| | + | <li> K.K. Baczyński: Autobiografia – wiersze. Wybór i posł. Z. Majchrowski. Gdańsk: Graf 1991, 126 s. Wyd. nast. tamże 1992.</li> |
| | + | <li> Balsam i trucizna. 13 tekstów o Mickiewiczu. Pod red. E. Graczyk i Z. Majchrowski. Gdańsk: Atest 1993, 227 s.</li> |
| | + | <li> Od Shakespeare’a do Szekspira. Pod red. J. Ciechowicza i Z. Majchrowskiego. Gdańsk: Centrum Edukacji Teatr.; Fundacja Theatrum Gedanense, Wydz. Filol.-Hist. UG 1993, 357 s.</li> |
| | + | <p class='comment'>Materiały konferencyjne.</p> |
| | + | <li> Świat według Themersonów. Szkice do portretu. Pod red. Z. Majchrowskiego. Gdańsk: Wydawn. Trinum 1994, 163 s.</li> |
| | + | <li> Poeci poetów. 100 najpiękniejszych współczesnych wierszy polskich. [Antologia]. Pomysł, układ, red.: A. Czekanowicz, Z. Majchrowski, W. Zawistowski. Wwa: Anagram 1996, 272 s. ''Antologie Poetyckie''.</li> |
| | + | <li> Mickiewicz. Sen i widzenie. Pod. red. Z. Majchrowskiego i W. Owczarskiego. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2000, 301 s. ''Wiek XIX''.</li> |
| | + | <li> Dramat polski. Interpretacje. Cz. 1-2. Pod red. J. Ciechowicza i Z. Majchrowskiego. Wstęp i posł. D. Ratajczakowej. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2001, 314 + 404 s.</li> |
| | + | <p class='volumeDescription'>Cz. 1. Od wieku XVI do Młodej Polski; Cz. 2. Po roku 1918.</p> |
| | + | <li> A. Kijowski: Rytuały oglądania. [Eseje]. Wybór, komentarz i posł. Z. Majchrowski. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2005, 521 s.</li> |
| | + | <li> Powracając do [[#Różewicz|Różewicz]]a. Studia i szkice. Pod red. Z. Majchrowskiego przy współpracy M. Żółkoś. Gdańsk: Wydawn. UG 2006, 189 s. ''Bibl''.'' Inst''.'' Filol''. ''Pol''.'' UG''.</li> |
| | + | <li> T. [[#Różewicz|Różewicz]]: Stare młode serce. [Opowiadania]. Wyboru utworów dokonał Z. Majchrowski. Gdańsk: Wydawn. UG 2006, 32 s.</li> |
| | + | <li> Księga Janion. Oprac.: Z. Majchrowski i S. Rosiek. Gdańsk: słowo/obraz terytoria [2007], 653 s.</li> |
| | + | <p class='comment'>Zawiera studia poświęcone prof. M. Janion z okazji jej 80-lecia.</p> |
| | + | <li> Wojna i postpamięć. Pod red. Z. Majchrowskiego i W. Owczarskiego. Gdańsk; Sopot: Wydawn. UG 2011, 572 s.</li> |
| | + | <li> I. Iredyński: Kreacja. Dramaty. Wybór i wstęp: Z. Majchrowski. Oprac. tekstów P. Sieniuć. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2014, 808 s. ''Dramat Pol. Reaktywacja'', 5.</li> |
| | + | </ol> |
| | + | </div id='primary'> |
| | | | |
| − | Urodzony 5 lipca 1955 w Sopocie; syn Juliusza Majchrowskiego, lekarza, i Ewy z domu Rosłan, lekarki. Wychowywał się w gdańskiej dzielnicy Wrzeszcz. W 1969 podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Gdańsku. Po zdaniu matury w 1973 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim (UG). W lutym 1974 w studenckim piśmie „Litteraria”, wydawanym przez Koło Naukowe Polonistów Instytutu Filologii Polskiej (IFP) UG, debiutował wcześniej napisanymi tekstami: ''Taki pejzaż''…'' Szkic do reportażu ''(z 1970) i wierszami pt. ''Wyznanie'' oraz'' Ikar ''(z 1973; utwór wyróżniony w konkursie XVI Łódzkiej Wiosny Poetów). Jako krytyk literacki debiutował w 1975 recenzją wierszy K. Nowosielskiego ''Miejsce na brzegu'', opublikowaną w „Dzienniku Bałtyckim” (nr 218). Uczestniczył w spotkaniach Grupy Sytuacyjnej Poetów i Artystów „Wspólność” (1976-79); w 1976-77 był członkiem redakcji pisma luźno związanego z tą grupą pt. „Litteraria”. W 1977 uzyskał magisterium na podstawie pracy ''„Białe małżeństwo” Tadeusza Różewicza wobec systemu literatury polskiej'' (promotor prof. Maria Janion) i został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Teorii Literatury IFP UG. W pracy badawczej zajął się historią literatury (szczególnie poezji, dramatu, a także teatru) i kultury okresu romantyzmu oraz XX i XXI w., później także problematyką pogranicza sztuk i antropologią. Artykuły, recenzje literackie i teatralne zamieszczał <nowiki>m.in</nowiki>. w „Poezji” (1976, 1978), „Tekstach” (1977), „Dialogu” (od 1977 z przerwami; tu debiutował w 1977 jako krytyk teatralny artykułem pt. ''Świadectwo widza jako wyzwanie rzucone nauce o teatrze'', nr 6). Był członkiem zespołu redakcyjnego serii ''Transgresje'', powstałej jako efekt prowadzonych w 1977-88 przez prof. M. Janion konwersatoriów na UG; zespół został wyróżniony zbiorową nagrodą „Wiatr od Morza”, przyznaną przez Klub Studentów „Żak” w Gdańsku. W 1986 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy ''Dramat poety w twórczości Tadeusza Różewicza'' (promotor prof. M. Janion) i stanowisko adiunkta w Zakładzie Dramatu, Teatru i Filmu IFP UG. W 1987 otrzymał nagrodę dla młodych pracowników naukowych, przyznaną przez zarząd Gdańskiego Towarzystwa Naukowego; w 1988 został członkiem tego Towarzystwa. Od 1991 należał do SPP. Kontynuował działalność krytyczną, ogłaszając artykuły i recenzje teatralne także <nowiki>m.in</nowiki>. w „Gazecie Gdańskiej” (1991; stały recenzent teatralny), „Tytule” (1991-97, z przerwami, podp. też: Z.M.; w 1991-95 członek redakcji tego kwartalnika), „Teatrze” (od 1992 z przerwami; członek Rady Programowej), „Twórczości” (1997-98), „Odrze” (2000, 2002, 2011), „Tygodniku Powszechnym” (2004-05, 2016), „Tekstach Drugich” (2006), „Didaskaliach” (2016). Od 1995 działał w Polskim Towarzystwie Szekspirowskim. W 1999 habilitował się na UG na podstawie rozprawy ''Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza.'' Został redaktorem serii ''Terytoria Teatru ''wydawnictwa słowo/obraz terytoria. W tym czasie zajął się także opracowywaniem podręczników literatury polskiej dla liceów i techników. W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Literatury Współczesnej IFP UG. W 2005-07 pełnił funkcję zastępcy dyrektora do spraw nauki IFP UG. W 2006-10 był kierownikiem utworzonego przez siebie Zakładu Antropologii Literatury i Krytyki Artystycznej w IFP UG; następnie pracował w Katedrze Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej (obecnie na stanowisku profesora zwyczajnego). W 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora. W tymże roku wszedł do Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 2015 był przewodniczącym Jury 1. Konkursu Dramaturgicznego Strefy Kontaktu, ogłoszonego przez Wrocławski Teatr Współczesny i Miasto Wrocław. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
| + | <div id='secondary'> |
| | + | ==OPRACOWANIA (wybór)== |
| | | | |
| − | W 1983 ożenił się z Joanną Założyk, nauczycielką języka polskiego; ma dwie córki: Małgorzatę (ur. 1985) i Katarzynę (ur. 1986). Mieszka w Gdańsku.
| |
| | | | |
| | + | <ul> |
| | + | <li>Ank. 2009.</li> |
| | + | <li> Wywiady: Literatura na opak. Rozm. J. Chojka. „Gaz. Wybor.” 1994 nr 118 dod. „Gaz. Morska” [dot. też: „Poezja jak otwarta rana”]; W cieniu arcydzieł. Rozm. B. Świąder. „Gaz. Wybor.” 1999 nr 112 dod. „Gaz. Morska” [dot. też: Cela Konrada].</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| | + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | TWÓRCZOŚĆ
| |
| | | | |
| | + | <ul> |
| | + | <li>LP XX w. (M. Kisiel).</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| | + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | 1. „<nowiki>Poezja jak otwarta rana”. (Czytając Różewicza). [Studia]. Wwa: PIW 1993, 233 s.</nowiki>
| + | ===„Poezja jak otwarta rana”=== |
| | | | |
| − | Zmieniona wersja rozprawy doktorskiej. – Nagroda Wojewody Gdańskiego w 1994.
| + | <ul> |
| | + | <li> A. CHOJECKI: Jakby Majchrowski książkę napisał. „Topos” 1994 nr 3/4.</li> |
| | + | <li> S. GĘBALA: Erudycja i błyskotliwe nieporozumienia. „Twórczość” 1994 nr 5.</li> |
| | + | <li> W. GUTOWSKI. „Tytuł” 1994 nr 1.</li> |
| | + | <li> J. ŁUKASIEWICZ: Słowo i ciało u Różewicza. „Dialog” 1994 nr 10.</li> |
| | + | <li> J. MAJCHEREK: „Poeta poety”. „Teatr” 1994 nr 3.</li> |
| | + | <li> S. BRZOZOWSKA: Różewicz i istota poezji. „Odra” 1995 nr 4.</li> |
| | + | <li> A. ZAWADZKI. „Pam. Lit.” 1995 z. 1.</li> |
| | + | <li> M. KISIEL: Uwiedziony. W tegoż: Od Różewicza. Katow. 1999.</li> |
| | + | <li> Zob. też Wywiady.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | <nowiki>Zawartość: Niebezpiecznie być artystą: Krew i poezja; Stanisław Przybyszewski, komediant i męczennik; Nieboska komedia Tadeusza Różewicza [dot.: Na czworakach].</nowiki> – Pułapka ciała: „Białe małżeństwo” i Eros tragiczny; Być Genetem w Gliwicach. – Poezja jest samobójstwem: Gra snów; Czarne znamię na czole Konrada; Różewicza droga do Lozanny.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | 2.''' '''Gombrowicz i cień Wieszcza oraz inne eseje o dramacie i teatrze. Gdańsk: Wydawn. UG 1995, 181 s.
| + | ===Gombrowicz i cień Wieszcza=== |
| | | | |
| − | Zawartość: Konrad schodzi ze sceny. – Wracam do „Dziadów”: Aktor w teatrze Mickiewicza; Gombrowicz i cień Wieszcza. – „O czym nie da się mówić”. – Utopia teatralna Tadeusza Peipera; Konrad Swinarski i „Hamlet”, którego nie było. Historia i egzystencja: O potrzebie dramatu historycznego; Iredyński: „życie na gorąco”. – Nasza mała destabilizacja: Posierpniowe obrachunki; Znaleźć się w „<nowiki>Kartotece” [T. Różewicza].</nowiki>
| + | <ul> |
| | + | <li> E. BANIEWICZ: Czy krytyk jest potrzebny? „Twórczość” 1996 nr 11.</li> |
| | + | <li> D. DĄBROWSKA: Wolny rynek marzeń. „Pogranicza” 1996 nr 4 [dot. m.in. Z. Majchrowskiego].</li> |
| | + | <li> S. GĘBALA: Gombrowicz rzucający cień wieszcza. „Twórczość” 1998 nr 4.</li> |
| | + | <li> W. OWCZARSKI: „Gombrowicz rzucający cień wieszcza”. „Twórczość” 1998 nr 8.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | 3.<nowiki> Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza. [Studia]. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 1998, 345 s. </nowiki>''Wiek XIX''.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | Rozprawa habilitacyjna. – Nagroda im. L. Schillera za 1998 przyznana przez Zarząd Gł. ZASP w 1999, nominacja do Nagrody Lit. Nike w 1999.
| + | ===Cela Konrada=== |
| | | | |
| − | Zawartość: Cz. I. „Dziady” jako arcy-”dzieło w ruchu”. – <nowiki>Cz. II. Przesłuchanie Konrada: Ułamki z Wielkiej Improwizacji; Improwizacja w błękicie i w czerwieni [w </nowiki>insc. S. Wyspiańskiego i L. Schillera]; Improwizacja dla „<nowiki>pięknych dwudziestoletnich” [w </nowiki>insc. A. Bardiniego]; Wielka improwizacja i „<nowiki>teatr ubogi” [w </nowiki>insc. J. Grotowskiego]; Improwizacja w „<nowiki>Domu Opowieści” [w </nowiki>insc.<nowiki> M. Kotlarczyka]; Improwizacja w Nowej Hucie [w </nowiki>insc. K. Skuszanki i <nowiki>J. Krasowskiego]; Improwizacja nad improwizacje [w </nowiki>insc.<nowiki> K. Dejmka z 1967]; Nieboska Improwizacja [w </nowiki>insc. K. Swinarskiego]; Wielka wampiryzacja<nowiki> [w </nowiki>insc. M. Prusa z 1979]; Improwizacja jak „<nowiki>lawa” [w filmie </nowiki>„Lawa” w reż. T. Konwickiego]; Improwizacja na <nowiki>odejście [w </nowiki>insc. J. Grzegorzewskiego pt. Dziady – dwanaście improwizacji z 1995]; Improwizacja jako „<nowiki>oda do młodości” [</nowiki>w reż. J. Englerta, TVP 1997]. – <nowiki>Cz. III: Kuszenie Księdza Piotra [w różnych </nowiki>insc.]; Mickiewicz w „<nowiki>kościele ludzkim” Witolda Gombrowicza [dot. powiązań między </nowiki>„Ślubem” W. Gombrowicza a „Dziadami” i „Panem Tadeuszem” A. Mickiewicza]. – Zamknięcie.
| + | <ul> |
| | + | <li> J. KISIELIŃSKI: Paradoksy „Dziadów”. „Nowe Książ.” 1998 nr 12.</li> |
| | + | <li> A. UBERTOWSKA: Wariacje Mickiewiczowskie. „Gaz. Wybor.” 1998 nr 258.</li> |
| | + | <li> E. BANIEWICZ: Sceniczna lektura „Dziadów”. „Twórczość” 1999 nr 3.</li> |
| | + | <li> M. DALMAN: Dzieło w ruchu. „Więź” 1999 nr 12.</li> |
| | + | <li> D. JAGŁA: „...jedyne moje dzieło warte czytania”. „Odra” 1999 nr 4.</li> |
| | + | <li> J. MAJCHEREK: Zaproszenie do celi. „Teatr” 1999 nr 3.</li> |
| | + | <li> D. SIWICKA: Powroty do celi Konrada. „Dialog” 1999 nr 4.</li> |
| | + | <li> R. WĘGRZYNIAK: W niewoli romantycznego paradygmatu. „Didaskalia” 1999 nr 30.</li> |
| | + | <li> B. KUCZERA- CHACHULSKA: Na marginesie „Celi Konrada”. „Teksty Drugie” 2000 nr 5.</li> |
| | + | <li> M. DYBIZBAŃSKI: Pars pro toto. „Pro Arte” 2001 nr 14/15.</li> |
| | + | <li> R. KLIMKO. „Pam. Lit.” 2003 z. 1.</li> |
| | + | <li> Zob. też Wywiady.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | 4. Między tekstami. Język polski. Podręcznik dla liceum i technikum. Zakres podstawowy i rozszerzony. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | <nowiki>Cz. 1. Początki; Średniowiecze. [</nowiki>Współaut.:] S. Rosiek, J. Maćkiewicz. 2002, 271 s.
| + | ===Różewicz=== |
| | | | |
| − | Cz. 5.Wiek XX. – <nowiki>Współczesność. [</nowiki>Współaut.:] S. Rosiek. 2005, 357 s.
| + | <ul> |
| | + | <li> J. DRZEWUCKI: Urodzony w niedzielę. „Twórczość” 2002 nr 10.</li> |
| | + | <li> [T. FIAŁKOWSKI] Lektor. „Tyg. Powsz.” 2002 nr 26.</li> |
| | + | <li> S. GĘBALA: Różewicz w pejzażach i we wnętrzach. „Odra” 2002 nr 6.</li> |
| | + | <li> M. KISIEL: Biografia rozrzucona. „Śląsk” 2002 nr 4.</li> |
| | + | <li> J. KOPCIŃSKI: Re-konstrukcja (z życzeniami). „Dialog” 2002 nr 11 [dot. też: Z. Herbert: Dramaty].</li> |
| | + | <li> J. KORKOZOWICZ. „Głos Naucz.” 2002 nr 16.</li> |
| | + | <li> J.R. KRZYŻANOWSKI: Jak rozumieć Różewicza? „Nowy Dz.” Nowy Jork 2002 nr z 14 VI dod. „Prz. Pol.”.</li> |
| | + | <li> P. ŁUSZCZYKIEWICZ: Świadek koronny. „Nowe Książ.” 2002 nr 6.</li> |
| | + | <li> M. MIKOS: Czwarty system i cacuszka. „Gaz. Wybor.” 2002 nr 55.</li> |
| | + | <li> T. SKUTNIK: Odsłona Różewicza. „Dz. Bałt.” 2002 nr 120 [dot. też biografii Z. Majchrowskiego].</li> |
| | + | <li> A. ŻEBROWSKA. „Gaz. Wybor.” 2002 nr 3 dod. „Mag. z Książkami”.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | 5. Różewicz. Wr.: Wydawn. Dolnośl. 2002, 276 s. ''A to Polska właśnie''.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | | | |
| − | Nominacja do Nagrody Artusa w 2002, przyznawanej przez „Dz. Bałt.”, TVP Gdańsk oraz Radio Plus.
| + | ===Mickiewicz i wiek dwudziesty=== |
| | | | |
| − | 6.''' '''Człowiek – twórca kultury. Podręcznik dla liceum i technikum. Zakres podstawo<nowiki>wy i rozszerzony. [Autorzy]: Z Majchrowski</nowiki>, K. Mrowcewicz, P. Sitarski, D. Szwarcman. Wwa: Stentor 2003, 246 s.
| + | <ul> |
| | + | <li> J. ŁUKASIEWICZ: Mocne szczeble drabiny. „Odra” 2006 nr 12.</li> |
| | + | <li> M. SIKORA: Trumny i traumy, czyli uwagi na marginesie zbioru esejów Zbigniewa Majchrowskiego. „Studium” 2007 nr 2.</li> |
| | + | <li> R. WĘGRZYNIAK. „Nowe Książ.” 2007 nr 1.</li> |
| | + | </ul> |
| | | | |
| − | 7.<nowiki> Mickiewicz i wiek dwudziesty. [Studia]. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2006, 407 s. </nowiki>''Z prac Inst''.'' Filol''.'' Pol''.'' UG''.
| + | [[#tworczosc|Powrót na górę↑]] |
| | + | </div id='secondary'> |
| | | | |
| − | Zawartość: Wokół Mickiewicza. – „<nowiki>Z tego, czy z tamtego świata?” [o stylach lektury A. Mickiewicza]; Dlaczego Mickiewicz porzucił przekład </nowiki>„Romea i Julii”; Powtarzając „<nowiki>dobranoc” [dot. sonetu </nowiki>„<nowiki>Dobranoc” A. Mickiewicza]; Kim jest, skoro go nie ma? [o </nowiki>„Dziadach” cz. IV]; „<nowiki>Któż ten mąż? (Szkolna eksplikacja) [dot. widzenia ks. Piotra z III cz. </nowiki>„Dziadów”]; Antagonizm arcydzieł: „Dziady” a „<nowiki>Pan Tadeusz”; Kopciuszki Mickiewicza [dot. zapomnianych utworów]; Nasze małe improwizacje [dot. literackiej reinterpretacji postaci Konrada]; Andrzej Wajda i dwa arcydzieła romantyzmu [dot. ekran. </nowiki>„Pana Tadeusza” i „Zemsty”]. – Przez wiek dwudziesty. – „<nowiki>Wesele” od A do Z [dot.: R. Węgrzyniak: Encyklopedia </nowiki>„Wesela” Stanisława Wyspiańskiego]; Chochoł, czyli „śmieć”. (U źródeł nowej materii scen<nowiki>icznej) [dot. postaci Chochoła z </nowiki>„Wesela<nowiki>” S. Wyspiańskiego]; Juwenilia, czyli małe formy przyszłych mistrzów [dot. S. Wyspiańskiego i S.I. Witkiewicza]; Witkacy i Puzyna [dot.: K. Puzyna: Witkacy]; Stanisław Przybyszewski, aktor i męczennik; </nowiki>„U stóp nieznanego ołtarza”. (Gombrowicz i Młoda Polska); „Zasłona wzniosła się...”. (Z dziejów scenicznych „<nowiki>Ślubu” Gombrowicza); Gombrowicz czytany ruchem konika szachowego; Dlaczego wracamy do [F. i S.] Themersonów?; Filolog w Teatrze Osobnym [dot.: J. Kopciński: Gramatyka i mistyka]; Kartoteka </nowiki>„Kartoteki”, czyli jak Różewicz wchodził na scenę; Różewicz „ze dwojej złożony natury”; Kim był Jerzy Grotowski?; Dramat wobec nowych form teatralnych i medialnych; Był wiek dwudziesty.
| + | <div class='author'>Katarzyna Batora</div> |
| | | | |
| − | Przekł. włos.: szkicu Kim był Jerzy Grotowski? W: Essere un uomo totale. Torino 2005.
| + | </div> <!-- all --> |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | Artykuły i studia w książkach zbiorowych i czasopismach, <nowiki>m.in</nowiki>.: „<nowiki>Białe małżeństwo” [T. Różewicza], czyli </nowiki>„ślub w kościele ludzkim”. „Teksty” 1977 nr 4 s. 106-120. – Kompleks Settembriniego<nowiki>. W: Licytacja. Szkice o nowej literaturze. Wwa 1981 s. 25-47 [dot.: J. Łoziński: </nowiki>Pantokrator]. – Pisarz i jego sobowtór. W: Autor, podmiot literacki, bohater. Wr. 1983 s. 47-59. – Teatr i dramat w dobie elektroniki. W: Technika w teatrze a sztuka inscenizacji. Pozn. 1988 s. 117-124. – Gra snów. O wierszu Tadeusza Różewicza „Wspomnienie snu z roku 1963”. „Zesz. Nauk. Wydz. Hum. UG. Pr. Hist.-Lit.” 1989 t. 15 s. 101-115. – „Na czworakach” Tadeusza Różewicza, czyli poeta w czasie „spadania”. W: Autor i jego wcielenia. Szczec. 1991 s. 103-128. – Słowem wyrazić pozasłowie. Krytyka teatralna Tadeusza Peipera. W: Krytycy teatralni XX wieku. Wr. 1991 s. 181-192. – „Pustosząc pustkę słowa”. O intertekstualności w poezji Tadeusza Różewicza. W: Między tekstami. Wwa 1992 s. 271-290. – Pytania o polskiego Szekspira. W: Od Shakespeare’a do Szekspira. Gdańsk 1993 s. 11-25. – Kalendarium Themersonowskie. W: Świat według Themersonów. Gdańsk 1994 s. 127-144. – „…tylko zapuszczę kły w duszę”. W: Romantyzm – Janion – Fantazmaty. Wwa 1996 s. 79-88. – „Otwieranie kartoteki”<nowiki>. [Wstęp </nowiki>do:] T. Różewicz: Kartoteka; Kartoteka rozrzucona. Kr. 1997 s. 5-26, wyd. 2 tamże 2001. – Ucieczka od dramatu. Ostatnie ćwierćwiecze. „Dialog” 1997 nr 4 s. 59-69. – „Miałem sen w Dreźnie…”. W: Mickiewicz. Sen i widzenie. Gdańsk 2000 s. 19-34. – Adam Mickiewicz „Dziady”. Część IV. W: Dramat polski. Interpretacje. Cz. 1. Gdańsk 2002 s. 153-163. – Różewicz i Niemcy. „Odra” 2002 nr 2 s. 52-57, przedr. w: „Nasz Nauczyciel Tadeusz”. Kr. 2003 s. 35-44, przekł. niem. pt. Różewicz und die Deutschen w: Tadeusz Różewicz und die Deutschen. Wiesbaden 2003 s. 16-23. – Uliczne przejścia Gombrowicza. W: Księga Janion. Gdańsk 2007 s. 283-297. – Mickiewiczologia XXI wieku. W: Śmierć Mickiewicza. Wwa 2008 s. 335-384. – Teatr jako coming out. „Dialog” 2008 nr 4 s. 13-23. – Intymne przez poufne. „<nowiki>Dialog” 2009 nr 2 s. 42-51 [dot. sztuki </nowiki>P. Passiniego „Odpoczywanie”]. – <nowiki>Być jak Andy Warhol. „Dialog” 2010 nr 11 s. 5-13 [dot. </nowiki>inspiracji teatr. postacią A. Warhola]. – Polonistyka pod presją. „Postscriptum Polonistyczne” 2012 nr 1 s. 77-85 . – Dramat jako instalacja. Od Syberii do Cyberii Zofii Kulik. Rekonesans. W: Dramat w tekście, tekst w dramacie. Wwa 2014 s. 136-150. – Donosy pamięci. „Dialog” 2015 nr 1 s. 187-199.
| + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | Prace redakcyjne
| + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | 1. Odmieńcy. Wybór, oprac. i red.: M. Janion i Z. Majchrowski. Gdańsk: WM 1982, 530 s. ''Transgresje'', 2.
| + | |
| − | | + | |
| − | 2. K.K. Baczyński: Autobiografia – wiersze. Wybór i posł. Z. Majchrowski. Gdańsk: Graf 1991, 126 s. Wyd. nast. tamże 1992.
| + | |
| − | | + | |
| − | 3.''' '''Balsam i trucizna. 13 tekstów o Mickiewiczu. Pod red. E. Graczyk i Z. Majchrowski. Gdańsk: Atest 1993, 227 s.
| + | |
| − | | + | |
| − | 4.''' '''Od Shakespeare’a do Szekspira. Pod red. J. Ciechowicza i Z. Majchrowskiego. Gdańsk: Centrum Edukacji Teatr.; Fundacja Theatrum Gedanense, Wydz. Filol.-Hist. UG 1993, 357 s.
| + | |
| − | | + | |
| − | Materiały konferencyjne.
| + | |
| − | | + | |
| − | 5.''' '''Świat według Themersonów. Szkice do portretu. Pod red. Z. Majchrowskiego. Gdańsk: Wydawn. Trinum 1994, 163 s.
| + | |
| − | | + | |
| − | 6.<nowiki> Poeci poetów. 100 najpiękniejszych współczesnych wierszy polskich. [Antologia]. Pomysł, </nowiki>układ, red.: A. Czekanowicz, Z. Majchrowski, W. Zawistowski. Wwa: Anagram 1996, 272 s. ''Antologie Poetyckie''.
| + | |
| − | | + | |
| − | 7.''' '''Mickiewicz. Sen i widzenie. Pod. red. Z. Majchrowskiego i W. Owczarskiego. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2000, 301 s. ''Wiek XIX''.
| + | |
| − | | + | |
| − | 8. Dramat polski. Interpretacje. Cz. 1-2. Pod red. J. Ciechowicza i Z. Majchrowskiego. Wstęp i posł. D. Ratajczakowej. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2001, 314 + 404 s.
| + | |
| − | | + | |
| − | Cz. 1. Od wieku XVI do Młodej Polski; Cz. 2. Po roku 1918.
| + | |
| − | | + | |
| − | 9.<nowiki> A. Kijowski: Rytuały oglądania. [E</nowiki>seje]. Wybór, komentarz i posł. Z. Majchrowski. Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2005, 521 s.
| + | |
| − | | + | |
| − | 10.''' '''Powracając do Różewicza. Studia i szkice. Pod red. Z. Majchrowskiego przy współpracy M. Żółkoś. Gdańsk: Wydawn. UG 2006, 189 s. ''Bibl''.'' Inst''.'' Filol''. ''Pol''.'' UG''.
| + | |
| − | | + | |
| − | 11.<nowiki> T. Różewicz: Stare młode serce. [Opowiadania]. Wyboru utworó</nowiki>w dokonał Z. Majchrowski. Gdańsk: Wydawn. UG 2006, 32 s.
| + | |
| − | | + | |
| − | 12.''' '''Księga Janion. Oprac.: Z. Majchrowski<nowiki> i S. Rosiek. Gdańsk: słowo/obraz terytoria [2007], 653 s.</nowiki>
| + | |
| − | | + | |
| − | Zawiera studia poświęcone prof. M. Janion z okazji jej 80-lecia.
| + | |
| − | | + | |
| − | 13. Wojna i postpamięć. Pod red. Z. Majchrowskiego i W. Owczarskiego. Gdańsk; Sopot: Wydawn. UG 2011, 572 s.
| + | |
| − | | + | |
| − | 14. I. Iredyński: Kreacja. Dramaty. Wybór i wstęp: Z. Majchrowski. Oprac. tekstów P. Sieniuć. Wwa: Wydawn. IBL PAN 2014, 808 s. ''Dramat Pol. Reaktywacja'', 5.
| + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | OPRACOWANIA (wybór)
| + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | | + | |
| − | Ank. 2009. – Wywiady: Literatura na opak. Rozm. J. Chojka. „Gaz. Wybor.” 1994 nr 118 dod. „Gaz. Morska”<nowiki> [dot. też: </nowiki>„Poezja jak otwarta rana”]; W cieniu arcydzieł. Rozm. B. Świąder. „Gaz. Wybor.” 1999 nr 112 dod. „Gaz. Morska”<nowiki> [dot. też: Cela Konrada].</nowiki>
| + | |
| − | | + | |
| − | LP XX w. (M. Kisiel).
| + | |
| − | | + | |
| − | „Poezja jak otwarta rana” (poz. 1): A. CHOJECKI: Jakby Majchrowski książkę napisał. „Topos” 1994 nr 3/4. – S. GĘBALA: Erudycja i błyskotliwe nieporozumienia. „Twórczość” 1994 nr 5. – W. GUTOWSKI. „Tytuł” 1994 nr 1. – J. ŁUKASIEWICZ: Słowo i ciało u Różewicza. „Dialog” 1994 nr 10. – J. MAJCHEREK: „Poeta poety”. „Teatr” 1994 nr 3. – S. BRZOZOWSKA: Różewicz i istota poezji. „Odra” 1995 nr 4. – A. ZAWADZKI. „Pam. Lit.” 1995 z. 1. – M. KISIEL: Uwiedziony. W tegoż: Od Różewicza. Katow. 1999. – Zob. też Wywiady.
| + | |
| − | | + | |
| − | Gombrowicz i cień Wieszcza (poz. 2): E. BANIEWICZ: Czy krytyk jest potrzebny? „Twórczość” 1996 nr 11. – D. DĄBROWSKA: Wolny rynek marzeń. „<nowiki>Pogranicza” 1996 nr 4 [dot. m.in. Z.</nowiki> Majchrowskiego]. – S. GĘBALA: Gombrowicz rzucający cień wieszcza. „Twórczość” 1998 nr 4. – W. OWCZARSKI: „Gombrowicz rzucający cień wieszcza”. „Twórczość” 1998 nr 8.
| + | |
| − | | + | |
| − | Cela Konrada (poz. 3): J. KISIELIŃSKI: Paradoksy „Dziadów”. „Nowe Książ.” 1998 nr 12. – A. UBERTOWSKA: Wariacje Mickiewiczowskie. „Gaz. Wybor.” 1998 nr 258. – E. BANIEWICZ: Sceniczna lektura „Dziadów”. „Twórczość” 1999 nr 3. – M. DALMAN: Dzieło w ruchu. „Więź” 1999 nr 12. – D. JAGŁA: „...jedyne moje dzieło warte czytania”. „Odra” 1999 nr 4. – J. MAJCHEREK: Zaproszenie do celi. „Teatr” 1999 nr 3. – D. SIWICKA: Powroty do celi Konrada. „Dialog” 1999 nr 4. – R. WĘGRZYNIAK: W niewoli romantycznego paradygmatu. „Didaskalia” 1999 nr 30. – B. KUCZERA- CHACHULSKA: Na marginesie „Celi Konrada”. „Teksty Drugie” 2000 nr 5. – M. DYBIZBAŃSKI: Pars pro toto. „Pro Arte” 2001 nr 14/15. – R. KLIMKO. „Pam. Lit.” 2003 z. 1. – Zob. też Wywiady.
| + | |
| − | | + | |
| − | Różewicz (poz. 5): J. DRZEWUCKI: Urodzony w niedzielę. „Twórczość” 2002 nr 10. – <nowiki>[</nowiki>T. FIAŁKOWSKI] Lektor. „Tyg. Powsz.” 2002 nr 26. – S. GĘBALA: Różewicz w pejzażach i we wnętrzach. „Odra” 2002 nr 6. – M. KISIEL: Biografia rozrzucona. „Śląsk” 2002 nr 4. – J. KOPCIŃSKI: Re-konstrukcja (z życzeniami). „<nowiki>Dialog” 2002 nr 11 [dot. też: Z. Herbert: Dramaty]. –</nowiki> J. KORKOZOWICZ. „Głos Naucz.” 2002 nr 16. – J.R. KRZYŻANOWSKI: Jak rozumieć Różewicza? „Nowy Dz.” Nowy Jork 2002 nr z 14 VI dod. „Prz. Pol.”. – P. ŁUSZCZYKIEWICZ: Świadek koronny. „Nowe Książ.” 2002 nr 6. – M. MIKOS: Czwarty system i cacuszka. „Gaz. Wybor.” 2002 nr 55. – T. SKUTNIK: Odsłona Różewicza. „<nowiki>Dz. Bałt.” 2002 nr 120 [dot. też biografii Z.</nowiki> Majchrowskiego]. – A. ŻEBROWSKA. „Gaz. Wybor.” 2002 nr 3 dod. „Mag. z Książkami”.
| + | |
| − | | + | |
| − | Mickiewicz i wiek dwudziesty (poz. 7): J. ŁUKASIEWICZ: Mocne szczeble drabiny. „Odra” 2006 nr 12. – M. SIKORA: Trumny i traumy, czyli uwagi na marginesie zbioru esejów Zbigniewa Majchrowskiego. „Studium” 2007 nr 2. – R. WĘGRZYNIAK. „Nowe Książ.” 2007 nr 1.
| + | |
| − | | + | |
| − | Katarzyna Batora
| + | |
